Gefietst van Silloth naar Workington (laatste etappe ) , een heel leuk plaatsje onderweg was Maryport. Uiteraard ook nog even thee gedronken onderweg op een terras. Om die thee te bestellen moet je in Engeland naar binnen, betalen en daarna komen ze ’t pas netjes brengen. Binnen stond een engelsman (c.a. 11.00 uur ) met een groot glas bier in de hand naar een rugbywedstrijd op tv te kijken. Important game ? vroeg ik. Weet ik niet vertelde hij, geen verstand van rugby alleen voetbal. We raakten aan de praat over de wereldkampioenschappen damesvoetbal maar op mijn vraag wat afgelopen nacht “ the dutch lady’s” gedaan hadden moest ie het antwoord schuldig blijven. Buiten wachtte ik op mijn thee die even later gebracht werd, keurig met enkele koekjes en een kannetje heet water en een kannetje melk. Kort daarna kwam de voetbalkenner naar buiten en zei ………. Ik twijfelde of ik naar buiten zou komen en je het zou vertellen maar jullie vrouwen hebben verloren van China. Wat weer het begin was van een lang gesprek over van alles en nog wat. ’s-Middags aangekomen in Workington ( de teller stond inmiddels op 282 km die week ) en de besproken B&B opgezocht. Niet zo gek veel van te vertellen, de volgende dag (zondag) vertrok de eerste trein pas om 12.51 uur, bij Tesco de Times gekocht, gelezen en zitten puzzelen. Daarna om 12.00 uur naar het station want ik wilde met de fiets de eerste zijn. Men neemt hier maar maximaal twee fietsen mee en als je nr. drie bent kun je mooi wachten op de volgende trein. Ook wachtende op het station waren twee kerels met beide medailles om de (stieren)nekken en een beeldje voor zich op de grond van een soort hercules/atlas. Kleerkasten, die vertelden dat ze gisteren een bodybuilderswedstrijd hadden gewonnen en nu op weg terug waren naar Londen. De treinreis vervolgens met overstap in Carlisle was leuk en herkenbaar. De trein deed plaatsen aan waar ik op de heenweg ook geweest was. In Newcastle aangekomen lang gezocht naar Travellodge (even buiten de stad ), uiteindelijk gevonden, douchen/verkleden en gaan eten bij “ Frankie and Benny’s” een Italiaanse keten uit New York compleet met mafiose foto’s aan de muur, oude sixties op de achtergrond en rood lederen bankjes. Een bord spaghetti voor de neus met meatballs waar de elandkloten van Ikea klootjes bij werden en de voorzitter had het weer helemaal voor elkaar. Wat is het in ’t leven toch slecht verdeeld ……….. soms. De volgende dag Newcastle uitgekamd. Een heel leuke stad, shop till you drop ( grote luxe warenhuizen), leuke musea, gezellig, leuke terrasjes aan de Tyne. Central Arcade, Grainger Market kortom de voorzitter (zoals gewoonlijk ) vermaakte zich wel. Vreemd uitgedoste mensen en zelfs een mevrouw die ipv een hondje een nerts aan een lijntje uitliet. Leuk leuk leuk !
|
|
|
|
’s-Avonds weer bij Frankie and Benny’s gegeten ( verveeld nooit ) en de volgende dag een museum over natuurlijk de Hadrians Wall en daarna naar de ferry (c.a. 16 km ) fietsen om zoals dat heet, in te schepen. En de volgende dag in IJmuiden heel snel van boord en fietsen naar Amsterdam om vandaar met de trein naar Meppel terug te keren.
De Engelsman met wie ik opfietste de laatste 16 km naar Carlisle had aangegeven toch vooral het cyclepath 72 te blijven volgen omdat dat veel mooier was dan de kortere route welke ik zelf in gedachte had naar Silloth aan de zee. Nou, ……. hij had niets te veel verteld. Een schitterende rit met af en toe een leuk klein dorpje , uiteraard weer de bekende praatjes onderweg o.a. met een al wat oudere man die al pratend constant in de lucht stond te kijken want z’n dochter zou vanuit Manchester naar Canada hier over vliegen. Een leuk theeadres onderweg waar ik voor zeer weinig geld o.a. heerlijke tosti’s kaas/tomaat gegeten heb en uiteraard geflankeerd door lekkere thee. Terwijl ik daar op zat te wachten werd er een groot glas water gebracht en op mijn wat verbaasde blik kwam het antwoord. ” Free of charge sir , every cyclist we offer a glass of water ” Heerlijk land, fantastische mensen. Na nog eens c.a. 20 km gefietst te hebben en nog twee praatjes onderweg was daar opeens een zeearm en had ik bijna de geplande tocht ( coast to coast ) achter de rug. Toch wel een leuk moment.
Met aan de overzijde Schotland.
Nu op naar het plaatsje Silloth alwaar ik bij gebrek aan een betaalbaar B&B-adres een kamer geboekt had in het (volgens de site ) luxe Golf-Hotel. Arrangementen met een golf-clinnic behoorden o.a. ook tot de mogelijkheden maar de voorzitter had geen geruite broek met handycap bij zich dus dat maar later. Ik verwachte een luxe hotel waar mijn fietsje wel zou opvallen tussen Jaguars, grote BMW’s en Range Rovers maar dat viel reusachtig mee. Het hotel verkeerde in enigszins vervallen staat met verveloze ramen en aangetast hout. Ik heb er ‘s-avonds absoluut heerlijk zitten eten en de bediening was behulpzaam en heel attent. Ook heb ik er prima geslapen in een kingsize bed. Waar ik alleen spontaan de slappe lach van kreeg was een mededeling van het management welke zich verontschuldigde voor de nabijheid van een veevoederfabriek waardoor vrachtauto’s voorbij denderden met het nodige lawaai. De beste man had er echter ook een
oplossing daarvoor.
En ja, dan hadden wij ook nog een luxe badkamer, strak betegeld, vast het mooiste deel van het hotel compleet met ligbad en ach ……. een kniesoor die daar op let …………………….
Maar voor de rest ………………… helemaal niets mis mee, nou ja …. ? Tijdens het diner schoof er een tafel naast mij een echtpaar aan welke blij en verrast keken toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam. In ietwat gebroken nederlands maar perfect te volgen vertelde hij “Alan” dat ie lang in Zandvoort had gewerkt en nu sinds twee jaar hier weer terug was bij z’n roots. En zij “Joke” was gewoon in MM geboren en was derhalve volbloed Nederlandse die lang in Haarlem had gewoont. Hoe klein is de wereld en hoe gezellig kan ’t soms zijn . De volgende dag was er in het park voor het hotel een show van allerlei oude voertuigen varierend van brommers en fietsen tot auto’s en tractoren. Na dit allemaal aanschouwd te hebben met uiteraard ook hier en daar een praatje op weg gegaan naar de laatste plaats in mijn planning n.m. Workington.
Een kleine 200 jaar nadat de zoon van een timmerman zo nodig beroemd wilde worden (en onsterfelijk ) was er de romeinse keizer Hadrianus die om tegen de aanvallen van picten (de voorlopers van de schotten ) in het noorden van Engeland een muur liet bouwen van c.a. 120 km lang. Die muur staat er op 11 juni 2015 nog steeds, nou ja, niet overal meer en hij heeft ook niet meer de oorspronkelijke hoogte van 6 meter maar met een beetje fantasie ( en dat hebben de Engelsen ) kun je nog steeds zien hoe e.e.a. eruit gezien moest hebben. Nu heb je mensen (?) die het in de kop krijgen om die muur te willen langs fietsen. Engeland he’ dus stromende regen en ja beste arbeiders jullie voelen ‘m al aankomen, de voorzitter kreeg in een zeldzaam geval van energie ook die kriebels in de kop. Nou, het begin is al bekend, fietsje met tassen en een paraplu uitgerust, bootje gepakt (tsjakka, tsjakka, tsjakka, uit welk stripboek heb ik dit nu weer ? ) geland en gaan fietsen. Nou, weinig muur dus, wel hier en daar wat fundamenten van romeinse forten en villa’s van de bevelhebbers, tempeltjes etc. maar geen muur. Enkele dagen stug doorgetrapt waarbij ik bijzonder veel last had van regen en wind, …………..niet dus! Als ik tegen het eind van de middag in de plaats van bestemming van die dag aankwam kon ik geen zon meer zien en zocht telkens de schaduw op. Maar goed ……. vandaag 11 juni na een uurtje fietsen dan toch de muur, toch wel een beetje indruk wekkend.
En zelfs na 1800 jaren kun je je fiets er tegen parkeren zonder dat ie omvalt. Na dit gezien te hebben via cyclepath 72 door gefietst richting Carlisle. Schitterende tocht wederom door een mooi landschap, af en toe een hek openen om bijvoorbeeld een spoorweg te kruisen en vooral niet vergeten dit weer dicht te doen. Op een hekje stond “penalty 1000 pond if you don’t close the gate ” Zelfs een keer een riviertje moeten oversteken via een “fort” oftewel een doorwaadbare plaats, Ja, de voorzitter kwam weer volledig aan z’n trekken, wat een leuk land blijft het toch……
Vervolgens aangekomen in het plaatsje Brampton, bij de plaatselijke super een lunch en melk gekocht vervolgens een bankje in het park opgezocht en vervolgens naast dat bankje (!) de lunch genuttigd. Ik word helemaal gek van die zon en weet niet hoe gauw ik de schaduw moet opzoeken. Ja, ja in Engeland regent het toch altijd, nou niet als ik er ben. Vervolgens op naar Carlisle waarbij ik even buiten Brampton ingehaald werd door een britse mountainbiker met enkel een rugzakje mee, die gelijk oprijdend m’n NL-stickertje gezien had en al fietsend een praatje ( een tsjet heet dat hier ) maakte over het toch wel vlakke Nederland. Aan de voet van een redelijk steile helling gaf ik aan af te stappen waarbij hij in een lage versnelling door trapte. Dat ging niet hard had ik al snel door en na lopend boven gekomen te zijn besloot de voorzitter afdalend de achtervolging in te zetten. Want ja, klimmen met een stadsfietsje is lastig maar afdalen ha ….. laat dat maar aan mij over. Na enkele kilometers had ik ‘m toch te pakken en na een lachend “ you cheating devil “ zijn we samen verder gefietst. In Carlisle aangekomen afscheid genomen , hij naar ’t station en ik naar het hotel. Inchecken en op de vraag waar ik mijn fiets kon laten ………………………………………. ?
Nou gewoon op je kamer voor het bed !
Carlisle is best een aardige stad met leuke winkels, een groot kasteel en een heel mooie kerk. Lekker buiten op een terrasje ( in de schaduw ) zitten eten met een cranberry-achtig ciderdrankje erbij …….. Lekkerrrrrrr !
Het duurde vanochtend lang voordat wij (de fietsers ) van boord konden. Eerst de vrachtauto’s , dan de campers, gewone auto’s en motoren daarna nog enkele losse containers en vlak voor de laatste auto’s ging er een soort interne gangway (ramp) naar beneden en konden de fietsers er af. 10.00 uur aanmeren maar uiteindelijk om 11.00 uur pas van boord. Nou ja, er zijn minder leuke zaken in ’t leven. Tomtom op het fietsje aangezet maar daar had ik niet zoveel aan. De cycleway (72) stond perfect aangegeven, eerst naar Newcastle, da’s c.a. 18km, daar koffie gedronken, sandwich gekocht voor onderweg, geld getrokken en gaan maar weer. …….. Weer ……. ja weer, perfect fietsweer, slechts in het T-shirt , zonnetje in de rug, geen wind, grandioos, paden goed aangegeven kortom wat wil je nog meer. De river Tyne volgend tot buiten de stad en om c.a. 13.00 uur de sandwich, praatje gemaakt met een passant met oude BMW (biker) en op naar Corbridge. Na een mooie tocht voornamelijk langs de rivier met af en toe een klimmetje aangekomen in Corbridge, een heel leuk plaatsje aan de rivier en de kamer opgezocht in de ” Angel Inn ” zie foto’s hier onder.
Ja, en verder valt er niet zoveel te vertellen. Vanavond staat er kipfilet en asperges op het menu en na de koffie gaat de voorzitter naar het lokale danspaleis ……. uuuuhhhhh ??
Fietsend naar het station in Meppel, onderweg de Lidle aangedaan voor heerlijke chocoladebroodjes. Bij het station inchecken, fietskaartje gekocht en tijd over om cappuccino(+deksel) te bestellen, tot zover begon de dag gladjes. Fiets in de ene hand cappuccino in de andere hand op weg naar de lift om op het perron te komen. Edoch …… onderste boven maar zelfs door Stevie Wonder nog wel te lezen een klein brandend lampje met “buiten werking” ………. Ja dat heb ik weer bromde de voorzitter. Dan maar met de fiets (en zware tassen ) de trap af, koffie bovenaan neer gezet, fiets in het geultje, lastig met dikke zijtassen, en downstairs gegleden want de remmen werken dan niet omdat de fiets gewoon veel te zwaar is. Toch wel heelhuids beneden gearriveerd, fiets parkeren, weer naar boven voor de koffie en terug. Op naar de tweede lift, deze werkte wel, fiets naar binnen, koffie naar binnen, knopje drukken, deur sluit, lift gaat omhoog, lift arriveert op perronnivo, deur opent zich …………niet …….. Ja dat heb ik weer bromde de voorzitter. Alle knopjes geprobeerd echter geen response …….. opgesloten in de lift, wel met koffie ……… dat dan weer wel. Intussen kwam de geplande trein aan denderen ( nee da’s gejokt om het verhaal leuk te maken ) wat er wel ging denderen was de lift want die zakte weer doodleuk naar beneden, ja dat heb ik weer bromde de voorzitter. Beneden gekomen het knopjes-proces (daar ging de deur overigens wel open ) herhaald en hup daar gingen wij weer naar perronnivo, dit keer ging de deur wel open , snel de fiets naar buiten, de koffie eruit en het perron op. Nou als dat zo tot aan IJmuiden gaat heb ik het goed voorelkaar dacht ik nog. Maar hoop gloorde ………….. na het instappen met de fiets een praatje gemaakt met twee aardige (ook fiets) dames uit Leeuwarden die op een gegeven moment de leeftijd van de voorzitter schatten ( de schatten ) op 50 jaar !! Nou, ….. A.dam-zuid / IJmuiden op de fiets ging nadien als met vleugeltjes. Tussentijds in Haarlem met JC en zijn collega nog even de broodjes genuttigd. In IJmuiden lang gewacht aan de kade na het inchecken voordat de fietsers aan boord mochten maar ach een babbeltje hier en daar met medefietsers en bikers en dat leed was ook wel weer te dragen.
’t laatste plaatje voor het inschepen. Lekker gegeten aan boord, spaghetti, glas rode wijn en thans dit typende zittend in de bar met koffie en drambuie en op de achtergrond een band die sixties en seventies spelen dus ja de dag kan niet meer stuk voor deze vijftigjarige (??) Dat heb ik dan toch maar mooi weer bromde de eeehhhh ……
Het spreekt mij niet bijzonder aan alsook het geklungel in een zeemlederen broekje met tassen aan je fiets waar nauwelijks iets in kan en een zadeltje als een scheermes. Nee, geef mij die gewone stadsfiets maar met hooguit 7 versnellingen waar een paar flinke krantentassen aan kunnen en klaar. Het echte originele oorsponkelijke werk dus zoals ooit met het krantenwijkje. Uw voorzitter was alweer ruim twee weken thuis dus is het tijd voor de volgende uitdaging. Het idee ontstaan tijdens een terugreis met de motor af Schotland wachtend bij de ferry tussen andere Hells Angels, Satudara’s en No Surrenders. Wij bekeken elkaars motoren en wisselden wat kennis uit wachtend totdat de auto’s aan boord waren toen er op het laatste moment een al wat oudere man kwam aan fietsen met een jawel gewoon fietsje en krantentassen opzij die zich aansloot bij het helmenvolk. Ja, ook hij had een tweewieler. Vragend naar zijn belevenissen vertelde ie dat hij de “Muur van Hadrianus” langs gefietst was van west naar oost oftewel Engeland van coast to coast. Dat nu beste arbeiders sprak de voorzitter bijzonder aan, dat zou ik ook wel eens willen doen. En zo zou het geschieden ……………. nou ja er kwamen eerst talrijke andere vakanties maar nu na het lopen in Schotland en kortgeleden in Engeland kunnen we los. Bij “we” ook een aantekening want ik zou gaan met zus Thea ( haha, fiets met een traprem zonder versnellingen ) maar helaas door ziekte/verpleging van Piet mijn zwager moest zij afzeggen. Begrijpelijk en terecht dus ga ik daardoor dit keer gewoon alleen. Aanstaande maandag met de trein naar Amsterdam en vandaar fietsend naar IJmuiden om er alvast een beetje in te komen. Het worden beschaafde afstanden van nauwelijks 50km per dag want ja we zijn niet gek en aardslui en bovendien het is al het gehele jaar vakantie voor de voorzitter dus ook nu. Ik houd U op de hoogte .