HET YORK VAN CHARLES DICKENS EN DE HERINNERING AAN JOSE

Het was alweer ruim een week geleden dat Lissabon achter mij lag dus tijd om maar weer eens te vertrekken. Dit keer een miniminicruise(je) vanuit Rotterdam naar Hull met zus Thea en vandaar uit met de bus naar York. Een Charles Dickens c.q Anton Piek-achtig stadje met straatjes vol oude vakwerkhuizen in het graafschap Norht Yorkshire. Niet primair het reisdoel van de voorzitter maar als we er toch zijn …………. nietwaar ?  Het echte doel was een groot spoorwegmuseum aan de rand van York alleen om daar te komen had nog wat voeten in aarde of beter …. bijna natte voeten in zee. Vermakelijk was de aanvang al want Thea en ik waren dermate vroeg in de haven van vertrek dat er nog tijd over was om even wat te drinken in de daar aanwezige pub.  Moet je je voorstellen …………. een desolaat havengebied met uitsluitend parkeerterreinen, containers rondom en parkeerterreinen en oh ja …… ook nog veel meer containers. Daar tussen een pub met een inrichting anno 1980. Een waard die ( op ons na ) geen zak te doen had en op een groot beeldscherm ter vermaak een zeer uitgebreide buienradar voor de komende uren toonde en liet merken dat ie veel verstand van weersvoorspelling had. Overigens niet alleen van weersvoorspelling, een zeer eigenzinnige visie op de buitenlandse politiek, Maria Carey had veel te grote borsten, Richard Branson (Virgin) en Steve Jobs waren uitzuigers (de laatste dan geweest natuurlijk ) , zelf was ie miljardair geweest alleen had ’t ff tegen gezeten en had ie alleen nog een goedlopende ( huh?) kroeg in het Rotterdamse havengebied kortom ……………… ik dacht dat ik wel  een beetje kon lullen, nou hier kregen wij college hogeschoolkletsen. Geen speld tussen te krijgen  wat wij dus ook maar snel opgaven. Snel na de koffie maar aan boord gegaan voor de broodnodige rust waarbij wij via een smsje ( goede service overigens ) vernamen dat er windkracht 8 tot 9 ! verwacht werd en dat de aankomst in Hull daardoor wel eens twee uren later zou kunnen worden. Na een gezellig maar duur diner ( 1 pond koste €1,63) te kooi ( zoals dat heet ) gegaan en behoorlijk gedeind op de best wel woelige baren. Niet echt iets voor een zwakke maag maar goed we zijn er gezond en onaangedaan doorheen gekomen en rond tien uren in de ochtend stonden wij in York. Op naar het spoorwegmuseum.

Na het museum het stadje in, uiteraard zeer Engels, thee gedronken met o.a. caramelcake. York is leuk , kleine oude winkeltjes in nauwe straatjes en vriendelijke mensen.  Na York terug  naar de boot en met dezelfde takkestorm terug richting Rotterdam , ontbijten bij zwager Piet en daarna mij af laten zetten bij het museum Boijmans voor een lezing over de schilder Jeroen Bosch. Daarna het museum zelf bezocht en vervolgens lekker door Rotjeknor gezworven wat ik toch ( je moet de plekkies een beetje weten ) een topstadje vind. Tegen de avond werd het tijd om de auto op te gaan zoeken voor de terugreis richting Drenthe, die stond nog in Schiedam bij zus Thea in de buurt. Schiedam …………. geboren en getogen.  Stappend met een tas vol aankopen kwam ik via de Hoogstraat de Dam op en daar op de hoek waar ooit in mijn jeugd de Gruyter had gezeten was nu een nieuw cafe genaamd ” de Herinnering ”  . Een blik naar binnen leerde dat de uitbater niets te doen had, en ik had de hele avond nog en ja ….. de herinnering …….. misschien was die gast een Schiedammer en was het wel leuk om een even bij te kleppen. Aldus het etablissement binnengetreden, paraplu in de hoek, natte jas uit en een rode port besteld. Helaas,   de kroegbaas kwam niet van hier en wist net zoveel van Schiedam als een koe van korfbal. Een aardige vent overigens en je kunt het ook over andere zaken hebben. De naam van de kroeg ,…… de titel van een liedje van Bonny St-Clair ook wel samen gezongen met José. Nou dacht ik …… leuk voor José ??  En als ik na mijn port het aanstaande vertrek nog 15 minuten uitstelde ……? José kwam die avond ……. Ja, en …..?      Ik moest nog een eind naar Drenthe en José kwam nog wel een tweede keer in “de herinnering ” en ik wellicht ook wel/niet.  Nou in dat geval zou ik een kaart mee krijgen van José …… ?        Leuk ……? Toen ik de kaart kreeg en zag werd mij eindelijk iets duidelijk ………… oh was mijn reactie ……. die José , ja die ken ik wel. Nou leuk hoor maar ik ga nu echt want ik moet nog een eindje.  Bij mijn auto aangekomen bleek dat ie er nog stond. Ja, tocht best wel een ijzersterke zin want als je niet bij je auto komt weet je ook nooit of ie er nog staat. !  Zo ……. ! Starten deed ie ook nog, wegrijden als de beste edoch net buiten Schiedam de snelweg op en ja hoor ……. file ! En niet zo’n kleintje ook. Al wachtend met knipperende matrixborden boven het hoofd dacht ik …. wat doe ik hier eigenlijk. Al kom ik om 3 uur vannacht thuis…….. nou en ?  Ik ga lekker naar José en zie wel wanneer Drenthe weer in beeld komt.  Fluks de snelweg af en terug naar “de Herinnering” …………. nou, ze was er en gezellig dat het werd .

TIME FLIES

Zoals ’t hoort bij een voorzitter van deze stichting heb ik dus afgelopen weken eigenlijk geen flikker uitgevoerd. Nou ja, de economie een zwengel gegeven door mezelf wat cadeaux te doen toekomen. O.a. een heuse smartTV voor op de slaapkamer, een TV waarmee je kan internetten, streamen en nog veel meer maar daar kom ik nog wel een keer achter. Zo hebben we ook nog even een tripje gemaakt naar Lissabon, bescheiden (overigens ) wat kleding gekocht aldaar. Best wel lachen want Portugal is echt nog een land waar veel zaken nog bijna niets kosten. Aardige schoenen kun je kopen vanaf €40,- , het eten in de ( ook betere ) restaurants is niet duur, koffie op een terras voor €0,75 ct of één euro komt voor en zelfs hebben we op een zonnig terrasje zitten lunchen voor €12,- compleet met wijn voor twee personen.

Ja, da’s nog eens lagguh …. en voor €2,50 kun je je schoenen laten poetsen en mooi ook.   

Ik heb nog nooit zulke glanzende schoenen in bezit gehad. Wat mij ook nog wel leuk lijkt ( al jaren overigens ) is om me te laten scheren bij zo’n ouderwetse met idem-dito stoel, kapperszaak en dan echt he’ met zo’n strottensnijder. En alstie dan kwaad wil, jou afzetten bijvoorbeeld of erger dan houd je je colt verborgen onder dat lange kappersschort in z’n kruis gedrukt waarna hij ogenblikkelijk afhaakt. Ja, zo gaat dat………… zelf  gezien van iemand die ’t gehoord had van een bioscoopbezoeker die dat gezien had in een western.  Kunt U het nog volgen ? Nee, serieus, ik was ooit jaren geleden aan de Algarve en daar ergens in een dorpje in een garagebox zat een kapper die scheerde met het mes,  alleen er zaten vier dorpsbewoners te wachten op hun beurt dus dacht ik, …. dat komt nog wel. Op de Kaap Verdische eilanden later vond ik ergens zo’n kapper en dacht he’ da’s m’n kans edoch de zaak was gesloten.   In New York in het Chryslerbuilding kon het ook, gaat U maar zitten sir. 90 dollar slechts ……. nou, …………. we kopen bij de MediaMarkt dus dat ging echt niet gebeuren. En nu in Portugal zaten we op een terrasje in Cascais aan de sushi en tegenover ons een minuscuul klein kapperszaakje. Na de voortreffelijke lunch naar de overkant gesneld en ja U vermoedde het natuurlijk al, …….. gesloten.  Ook herinner ik mij dat er afgelopen zomer in het leuke plaatsje Vollenhoven een marktdag was waarbij je o.a. bij de plaatselijke drogist je kon laten scheren.  Staat er een drogisterijtruus met een kunststof (bic) wegwerpmesje een klant te scheren …………….. alsof ze de boel aan ’t ontharen was.  Nou is dat ook op je kin natuurlijk wel het geval maar voor mij zat die gast daar wel voor Jan met de korte achternaam dus ook daar had de voorzitter er even geen behoefte aan zich te laten scheren. Wanneer gaat dat nog een keer gebeuren ?  Zo  wil ik ook nog een keer met een koopvaardijschip een reis maken, ik wil een keer een reisje maken met een binnenvaartschip, ik wil nog een keer een dag of zo achterop mee met een vuilniswagen kortom zo zijn er nog veel dingen te doen . Het woord `bucket-list gebruik ik niet dat klinkt mij te terminaal. Overigens, ………. nog even terug naar Lissabon. Ik schreef al eens dat wij inmiddels wel heel veel steden doorkruist hebben op een gewoon fietsje. Daar kunnen wij dan Lissabon inmiddels bij schrijven .Voor de berg op en langs de kust hebben we  zoals ooit de rode Vespa in Rome dit keer een witte Honda gehuurd wat lekker wegscheurd door dat Portugeese verkeer. Lissabon is een leuke stad, veel te zien, vriendelijke mensen, we hadden een leuk doch eenvoudig apartementje in een heel leuk deel van de stad via airbnb.  Twee honderd meter naar beneden en je zat op de Avenu da Liberdade een luxe winkelstraat met Prada, Hugo Boss, Louis Vuitton, Calvin Klein, Armani en noem er nog maar een paar op en honderd meter naar boven via trappen bereikte je de Rua Dom Pedro V waar je ‘s-morgens fantastisch kon ontbijten en ‘s-avonds leuke restaurants vond met een machtig uitzicht over de dan verlichte stad.