DAVID ROBERT JONES EN DE DRIE GEZUSTERS

bowie

De een fictief de andere werkelijk aanwezig in Groningen, de stad waar geen stad boven gaat. De voorzitter is nooit vies van een stukje crypto, bovendien vond hij/ik (wij dus) dat er na York weer eens nodig wat genoteerd moest worden. En om eens te beginnen met het einde …….. wel, dat vond plaats achter een bord snert voorzien van roggebrood met spek in het voor noorderlingen zeker bekende etablissement ” de drie gezusters” aan de Grote Markt in Groningen. De snert was perfect . Of zoals mijn vader vroeger zei…  snert , daar moet je een lepel rechtop in kunnen zetten zonder dat ie omvalt. En de dag begon om half tien ( mooie tijd toch ) met een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts waarbij die laatste doodleuk verkondigde dat een der drie onderste delen van mijn kies van boven tot onder gescheurd was, verwijdert diende te worden en zich afvroeg of daarmee mijn kies behouden kon worden.  Nou,  de kop en de staart zijn er weer af. Goede morgen werkend Nederland en overige tobbers. Vorige week stelde ik vriend Huyb, ja ja die van dat roze scheermes, voor om naar de tentoonstelling van David Bowie te gaan, beide enthousiast want dat diende gezien te gaan worden. Afgesproken om op dinsdagochtend ( hij in Zwolle ik in Meppel ) in de trein te stappen en uit te stappen voor het Groninger Museum.  Prima plan toch, om 08.30 uur ( ik stond net de sinaasappels uit te persen ) ging de telefoon ……………. Huyb ………. of ik al naar buiten gekeken had nee natuurlijk……… nou het had ge-ijzeld, treinen reden niet of nauwelijks en na Assen was er helemaal geen treinverkeer meer. Shit …….. daar ging ons plannetje.  Gisterenochtend dacht ik omdat maandag het museum gesloten is om morgen (dinsdag)  na de tandarts dan maar op de trein te stappen.  In de loop van die maandagochtend zie ik op een nieuwssite ergens terloops rechts bovenin een stukje tekst ” RIP David Bowie ”   he’ dacht ik …….. ? Nee, dat zal toch niet waar zijn he’ ……… scroll scroll scroll en ja hoor ……. David Robert Jones had het aardse verlaten en bevond zich inmiddels in de eeuwigheid.  Ik weet ……. er zijn ernstiger zaken in het leven maar toch ……… ik was echt verbijsterd, …….. echt minuten heb ik naar het scherm zitten kijken woorden mompelend als, …… ’t zal toch niet waar zijn.   Uiteindelijk Huyb gebeld voor overleg welke begon over huilende vrouwen in de overgang en daar voorbij welke nu massaal bloemetjes aan het leggen waren bij het Groninger Museum.   Kortom daar was geen doorkomen aan dus moesten wij maar eens eind februari een poging wagen.  Nou dat duurde mij toch te lang en vandaag na dat nare kiezenverhaal was ik toe aan een portie Bowie en dacht dat als er dan echt lange rijen kaarsjes en bloemen brengende dames stonden ik dan altijd nog die drie andere maagden ter beschikking had …….. ja …….. de drie gezusters. De trein in, krantje lezen, puzzeltje maken, beetje naar buiten kijken en zie, ……. 12.45 uur rolde de Zweinsteinexpres het station van Groningen binnen.  Tegenover het station het museum alwaar geen huilende maagden en zelfs geen die daar voor door wilden gaan kortom ik kon zo naar binnen lopen, kaartje kopen, jas ophangen, broodje eten in het restaurant en daarna genieten. Waanzinnig leuk en ook indrukwekkend, een koptelefoon op die automatisch schakelde als je een bepaald item naderde. Hierdoor kreeg je bij bepaalde levensgroot weergegeven clips de muziek in stereo , een super performance.   Daarnaast alle gedragen kleding  ( de tentoonstelling van Jean Paul Gaultier destijds in Rotterdam was niets vergeleken bij dit gebeuren ) , filmclips, delen van toneelstukken, affiches kortom te veel om op te noemen. Te zien tot half Maart ………. ik zou zeggen ga dat zien,  ga dat zien !  Een volle middag ben ik aanwezig geweest en uitsluitend voor de Bowie-tentoonstelling. De rest van het museum komt wel weer een andere keer.  Als laatste nog het condoleanceregister getekend en in de museumwinkel mezelf een Kartellschemerlampje cadeau gedaan.   Zoals reeds gezegd ” er gaat niets boven Groningen ” dus vervolgens de stad in en bij de reisboekenwinkel ” de Zwerver” een goede roadmap gekocht van Cuba want ja met luieren lanterfanteren en niets doen  houden wij ons bezig daarnaast dienen er natuurlijk leuke reisjes gemaakt te worden . Eind februari naar Cuba, eind April naar het eiland Man en na Cuba zal de motor ook wel weer eens uit de verwarmde garage komen kortom gepaste drukte. Na de Zwerver een rode port bij die genoemde dames , het bord erwtensoep heb ik reeds beschreven , met de boemel naar huis en gezeten met een Chablis naast de open-haard een Netflixserie gekeken over de schrijver Ian Flemming genaamd ” the man who would be Bond” ja ja we hebben een zwaar leven.

p.s.      De haard ehhh …..was niet aan……………….

HET YORK VAN CHARLES DICKENS EN DE HERINNERING AAN JOSE
EEN NIEUWE BLOG..

Geef een reactie

Your email address will not be published / Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.