Om maar eens te beginnen met de titel van een beroemd boek ……………………………
Na eerst een bezoek gebracht te hebben aan het museum met een tentoonstelling over de noormannen om een uur of 12 gaan lopen dwars over het eiland van Peel naar Douglas via “the heritage trail” een tocht van c.a. 20 km met weinig bijzonderheden alleen dat het een vlak pad was over een oude spoorbaan dus heel relaxed. ‘s-avonds aangekomen bij het hotel waar we drie dagen zullen verblijven, douchen en naar de pub voor een borrel en eten.
De volgende dag met de Manx Electric Railway naar Ramsey. Een oud piepend en krakend tramtreintje met een open en gesloten wagon langs de kust en dus een mooie rit. Koffie in Ramsey en toen terug tot halverwege, uitgestapt en over in de Snaefell Mountain railway een soort tandradtrammetje dat in een half uur naar de top van de Snaefell gaat, het TT-motorcircuit kruisend en wederom een fantastisch uitzicht. Boven gekomen (steenkoud ondanks de zon ) besloten wij lopend terug te gaan naar het dal. Een tocht van c.a. 8 km maar voornamelijk afdalend en perfect weer. Beneden gekomen met de Manx-tram terug naar het beginpunt, omkleden en op naar “Paperazzi” een Italiaans restaurant welk zeer goed bekend zou staan. Nou daar gaan we dan nog achter komen.
Vandaag 28 april op weg gegaan van Port Erin naar Peel, een afstand van c.a. 20km. Vertrokken met bewolking maar wel droog. Na een pittige klim begon het te regenen en had ik er spijt van dat ik geen regenbroek aangetrokken had. Regen werd heuse natte sneeuw en in no-time waren we zeikend nat. Een mazzel was het dat de sneeuw en regen van achter kwam op de rug en niet in het gezicht. Totaal doorweekt onder de gordel en totaal ontheemd want je ziet geen zak meer en je bent snel gedesorienteerd. Gelukkig had de voorzitter een kompas op z’n I-phone waarmee we konden zien of we pal Noord bleven gaan want dat was het doel. Zo lopend heb je alle tijd om van alles te overdenken en maak ik even een sprongetje terug naar gisterenavond. De voorzitter had in het hotel sjans met een mwwahh niet zo super aantrekkelijke mevrouw uit Puorto Rico die mij vertelde dat ik veel weg had van de acteur Donald Pleasant………….? Donald who???? You don’t know him ? vroeg zij verbaasd waarop ik nog even aan doublecheck deed door te vragen of het niet ging om Donald Duck. Maar nee deze acteur speelde in James Bond films en op mijn vraag of ie ook aantrekkelijk was werd er bevestigend geantwoord. Op zo’n moment staat de jaloerse quasimodo Timmers achter mij om te vertellen dat de vent in questie een pedo is met een houten been een bult op z’n rug en een puist op z’n neus maar dat moet je dan gewoon negeren. De man is al zo jaloers dus toe maar. ………. terug naar vandaag, ………… zeikend nat kwamen wij in een klein gehuchtje met zowaar een kerkje waar een bord buiten stond met iets van “thee en koffie ” hoopvol erop af maar dat bleek alleen te gelden voor 2 mei. Wel zag de voorzitter enige mensen binnen zitten en was er een bordje met “stembureau” . Binnengetreden dachten ze eerst dat ik kwam stemmen maar na enige uitleg mocht ik in een achterafkamertje van broek wisselen en m’n regenbroek aandoen. De aardige mensen gingen vervolgens thee zetten en kregen wij ook nog eens een flink stuk cake. Na de lieverds uitgebreid bedankt te hebben wederom op weg en kwamen wij in een volgend dorpje bij een bushalte waar we besloten te schuilen omdat het alleen maar harder ging regenen. De bus kwam pas ruim een uur later dus besloot de voorzitter de laatste 5 km te gaan te gaan lopen. Fruitcake Huyb bleef op de bus wachten en we zouden elkaar weerzien bij de townhall van Peel. Na 10 min. lopen brak de zon door en in goed humeur breikte de voorzitter natuurlijk als eerste de townhall. Vervolgens samen op weg naar de kroeg waar wij kennis maakte met een oud-prof-voetballer van Manchestercity (1985-1991 ?) Rick Holden. Rick had zelfs zijn eigen wikipedia-pagina en wist ons veel te vertellen over Man. Spontaan ging ie zitten bellen voor een bed and breakfastadres wat resulteerde in een leuke kamer bij een mevrouw enkele straten verder. Iemand anders uit de kroeg liep met ons mee om de weg te wijzen. We werden gastvrij en hartelijk ontvangen, de vieze kleding ging in de wasmachine en de rest werd gedroogd. Lekker een douche in een leuke badkamer en er werd een tafel gereserveerd in ” The Creek ”
Klassieke badkamer in Peel
The Creek bleek een zeer gezellig restaurant in Peel waar wij fantastisch hebben gegeten en waar zoals bijna gewoonlijk het diner werd afgesloten met een gezellig praatje met de tafelburen ( een stel uit Birningham ) die wel hielden van een fikse wandelpartij.
Morgen op weg naar Douglas via de the heritage-trail een tocht van c.a. 20km waarbij de weersvoorspellingen redelijk goed zijn. Oh ja , eerst nog even naar het plaatselijke Museum voor een tentoonstelling over de noormannen.
Dag drie op Man begint met een z.g. Manx-breakfast wat inhoud dat er (eigenlijk gewoon engels ) twee vette worstjes een schijf gebakken bloedworst (black pudding),champignons, de eeuwige witte bonen in tomatensaus, een dik stuk bacon en een gebakken ei. Daarnaast toast en thee. Hele werelddelen hebben de britten destijds veroverd met als basis dit ontbijt en uiteraard om 15.30 uur de thee. Het ontbijt dus ………………. nou als je daar werelddelen op kan veroveren kun je er ook een stukkie op lopen. De voorzitter dacht aan een snipperdag wat wil zeggen ‘s-morgens 10 km lopen langs een schitterend kustpad met weer bijna uitsluitend wind en veel zon op je bol. In de middag wilde Huyb verder via een omweg van c.a. 12 km vanwege een mooi kustpad maar daar had ik er even genoeg van gezien en besloot om de korste weg te nemen rechtstreeks naar de volgende overnachting in Port Erin slechts 3 tot 4 km lopen maar wel wederom met de zonnebril op. Het adres voor vandaag was Hotel the Falcon Nest aan de boulevard van Port Erin. Daar gezeten aan het bier en dit stukkie tikkend met dat grandioze weer was het natuurlijk weer genieten. Het uitzicht vanuit deze op leeftijd zijnde verblijfplaats geeft onmiddelijk stof tot schrijven, kijk zelf maar mee.
Als dit niet het perfecte leven en verblijven is van een aardslui individu als de voorzitter dan weet ik het ook niet meer. Overigens morgen wordt het naadjeweer met veel regen en hebben we ook nog geen onderkomen dus dat wordt wellicht nog spannend. Maar ….. zoals ons credo luidt ” geen zorgen voor de dag van morgen ” . Voorlopig genoeg voor vandaag …. de heer Timmers mag nu wel weer een keer opdagen. Is wel leuk overigens. Altijd als Huyb een omweg maakt waarbij ik geen zin heb om mee te gaan ben ik een watje en maakt ie dingen mee die nooit voorkomen als ik er bij ben. Dus vanavond heeft ie vast weer dolfijnen en zeehonden gezien en smekende blonde vrouwen meegemaakt die smachtend gevraagd zouden hebben of tijger geen zijn had om de lakens met ze te delen …………….. gaap …… je raakt eraan gewend.
Ja hoor, het was weer zo ver. De planning was om te gaan lopen van hoofdstad Douglas naar Castletown ook aan de kust. Een wandeling van c.a. 24 km via een coastpath welk sterk steeg en daalde. Na een uitgebreid engels ontbijt om c .a. 09.00 uur ( precies zoals het hoort ) warme kleding en een regenjack aangedaan, de rugzak om de schouders en gaan met de ehhh peer. Inkopen voor de lunch onderweg gedaan want volgens Huyb zaten er tal van cafe’s, bakkertjes, restaurants etc. onderweg ……………… niets dus. En ja de zon brak door, 1 km buiten Douglas gingen de jacks uit en deze basterd had toevallig ook nog een zonnebril meegenomen. Vervolgens een km verder het fleecejack uit en kregen we er echt zin in. Een schitterende omgeving, helder weer, af en toe om een top heen wel veel wind maar verder genieten.
Schiterende kust met regelmatig inhammetjes en strandjes. Intussen hadden we begrepen dat er in Nederland hagel, regen en kou was en dan loop je toch stilletjes extra te genieten. Al zoveel mensen gesproken die als ’t over Engeland ging zeiden ” daar regent het toch altijd ” …………….. nou piepels blijf maar lekker weg des te rustiger en leuker hebben wij het. Waar de voorzitter ook altijd weer volop van geniet zijn de mensen hier. Zo aardig, behulpzaam en vriendelijk. Altijd weer als ik hier ben heb ik het ontstellend naar de zin. Nu ik dit intik dus ook weer ……………….. moet je je voorstellen ……. kom je dus na 24 km een alleraardigst stadje instrompelen ‘s-middags om rond 16.00 uur en moet je nog op zoek naar een B&B of hotelletje o.i.d. en dan zie je dit op een marktpleintje …………………
Alleen die naam al …….. “the George ” ……… kom je binnen met je modderbroek en schoenen om te vragen om een kamer en raak je direct aan de praat aan de bar met een paar locals over Roeneldcohhmen ……………. sorry ??? oh you mean Ronald Koeman de succesvolle dutch coach here. En wat voor bier drinken we …. ? Heineken uit de tap of een der vier andere bieren. Heineken viel af want niemand kocht die hier vanwege de prijs . Zit ik even aan een tafeltje om de mail te checken wordt er een klein glas bier ( ongevraagd ) voor de neus gezet….?? Proefglas sir……. probeer dit bier eens………………
Nou los van het bier maar mijn dag kan niet meer stuk. Morgen van Castletown naar Port Erin 15a’20 km ( afhankelijk van de route ) met weer welk waarschijnlijk gelijk is aan vandaag.
Nou, om er te komen had nog veel voeten in aarde want de ferry van 11.15 uur ging niet en om 19.15 uur waren wij aan de beurt. De tickets kopen ging ook niet van een leien dakje want de apparatuur weigerde. Een uur later konden we eindelijk de stad in om de niet geplande tijd te doden. Dat doe je dan maar o.a. in de kroeg, gezellig maar niet voor de gehele dag. Dus op zoek naar de Cavern, de kelder waar de Beatles beroemd geworden zijn.
Daarna maar naar het museum en vervolgens naar de ferry waar bleek dat er iets fout was met onze tickets. Met excuses en een uur later eindelijk aan boord, een tocht van bijna drie uur met een draagvleugelboot ( Man ligt c.a. 120 km uit de kust ) en eindelijk om 22.30 pas in het hotel. Morgen dus eerste deel van de tocht gaan lopen langs de kust naar Castletown pfffffffff
Hoe ga ik het allemaal in mijn wellicht te kleine rugzakje krijgen ? Nu wij geen tentjes mee nemen dacht ik wel toe te kunnen met een kleinere rugzak. Zorgvuldig (na lang wikken en wegen bij Beversport) een leuke rugzak aangeschaft van Jack Wolfskin. Alleen als je een tablet (stukje schrijven) mee neemt heb je ook een adapter, een verloopstekker, je lader voor je Iphone etc. nodig. Het lijkt wel te lukken maar toch passen en meten. Maandagochtend naar Schiphol, een uurtje na vertrek aankomst Liverpool, met de metro oid naar het centrum en vandaar lopen naar de haven voor de ferry naar Man. Liverpool is tof. Ik was hier vorig jaar naar toe gelopen vanaf Manchester met Esther, ik vind het een leuke stad.
Na aankomst op Man eens zien of wij wat leuks of onzinnig te mauwen hebben, keep in touch.
Na een stomme fout gemaakt te hebben in mijn vorige blog, alle tekst kwijt, gelukkig ligt daar niemand wakker van, eens nadenken hoe nu verder. Dit blog is naast alle onzin over lanterfanteren mede een soort dagboek voor mij zelf. Gelukkig had ik e.e.a. elders geback-upt (hoezo perfect nederlands)maar weet ik nog niet of ik dat allemaal hierop terug zal plaatsen. Voorlopig maar verder met het heden.
Inmiddels hebben Sandra en ik Cuba achter ons gelaten. Het musee de Revolution bezocht enkele dagen voor president Obama daar een banket aangeboden kreeg van nieuwe vriend Raoul.
Ik heb daar zaken (50 meter achter dit gebouw )gezien die men daar waarschijnlijk niet aan Obama getoond zal hebben zoals het neergegeschoten vliegtuig (debacle Varkensbaai 1961) waarvan de amerikanen beweerden van niets te weten. 17 jaar na dato is het lichaam van de piloot uiteindelijk overgedragen aan de amerikaanse nabestaanden. Tot die tijd ontkende Amerika daar ooit iets geflikt te hebben. Auw !
Een bijzonder land waarbij je van de ene in de andere verbazing rolt. Stinkende en walmende auto’s idem dito motoren met zijspan ( hoezo milieu ), vriendelijke mensen waarbij je wel moet tellen of je alle vijf vingers nog hebt als je ze een hand gegeven hebt. Werkelijk overal waar toeristen komen tracht men je te neppen behalve op het platte land en ook niet als je in dorpjes komt waar men nog nooit een toerist zag. Daar hebben we heerlijke koffie gedronken voor ( werkelijk ) 0,40ct voor drie kopjes en later in een soort snackbar voor 0,25ct/kopje.
Goed, dat was dus Cuba, nog veel veel veel meer van te vertellen maar wellicht komt dat nog.
Het heeft even mogen duren, maar hier ben ik dan weer op het digitale veld om de nodige onzin en allerlei onnuttige zaken neer te pennen. Dit keer met een heuse ‘responsive’ website, wat inhoudt dat jullie me zelfs op een tablet of mobiele telefoon kunnen volgen. Wat wil een mens nog meer…..?
Het zal nog wel even duren voordat ik gewend ben aan de nieuwe interface van dit blogsysteem. Maar als ik eenmaal doorheb hoe e.e.a. werkt dan zal ik weer naar hartelust gaan posten. Bijvoorbeeld over Schotland… of de volgende bestemming …….. het eiland “Man”
