OVER DE GEUR VAN VERBRAND RUBBER EN KUDDEVOLKLULLO’S

Als er iets is waar ik een hekel aan heb dan is dat vroeg op een vliegveld zijn, vervolgens je schoenen uit te moeten trekken, je riem af te doen en in lange rijen staan. Niet gaan vliegen Hans! Nee, dat snap ik alleen fietsend is vaak gezien de afstanden wat lastiger. Vandaar dus dat de voorzitter om 4.30 uur door z’n verloofde op Schiphol gedropt werd ( nog luxe natuurlijk ) en brommend zich opmaakte om in de  door paniekklojo’s voorspelde rij te gaan staan.

Vervolgens erachter kwam dat de koffercontrolegestapo pas om 05.00 uur begon met werken zodat er ruim de tijd was om nog een broodje te nuttigen op het verlaten Schiphol, vervolgens na 05.00 uur bij dezelfde ingang erachter kwam dat er helemaal geen rij stond zodat eenmaal binnen wij vervolgens anderhalf uur konden gaan zitten wachten voordat we konden gaan boarden.. ……………. Zo, ………. de kop is eraf.

Het vervolg verliep voorspoedig zodat wij voor 09.00 uur in Nice waren alwaar wij de trein zouden nemen naar het Prinsdom Monaco teneinde de trainingen bij te wonen van de Grand-Prix aldaar.

De sfeer was fantastisch.

Zwembadbimbo’s volop.

Vanuit ons stulpje zicht op het paleis.

Alles  verder op (koffer)rolletjes zodat wij voor 12.00 uur aankwamen bij het luxe appartement in een straatje  recht tegenover het prinselijk paleis. Het koste wat maar dan heb je prins Albert als je overbuurman en eerlijk …… ik hoefde geen franc bij te dragen dus verder geen klachten.  Ursula leidde ons rond, toonde de luxe keuken, luxe badkamer, slaapplaatsen, we konden alles gebruiken, er was koffie en nog veel meer kortom helemaal af.

Blik op de pitsstraat.

Vervolgens Monaco gaan verkennen, verdwalen kan niet en de sfeer was aangenaam. Grote luxe vrachtauto’s van de raceteams, monteurs die dikke heullll brede banden aan het monteren waren kortom leuk,leuk, leuk. Je kijkt je ogen uit en niet in de laatste plaats naar de patserige auto’s , en schepen .  Een eind verder bij een hermetisch afgesloten terrein was een partij volk in de hekken geklommen want daar was wel iets heel interessants.  Je klimt ook in dat hek ziet vervolgens een mannetje (wellicht een coureur ?) welke  geintervieuwd wordt met vijf camera’s op ‘m gericht en 10 microfoons onder de snufferd. Liplezen kan ik niet dus waarom dat stomme volk in de hekken hing is mij een raadsel.  Snel verder naar meer interessante zaken.   ‘s-avonds lekker gegeten op twee meter afstand van een groot scherm met de wedstrijd Ajax-Manchester, helaas , helaas.                     De volgende dag een prima tribuneplaats op 15 meter van het circuit en ruim zicht op de pitsen en de bedrijvigheid aldaar.

Wel moest er af en toe ook nog gewerkt worden.

De geur van rubber.

De beide gastheren.

En dat was nog maar het voorgerecht.

Tijdens het exclusief diner zag JanCarel plots Max Verstappen van een scooter stappen samen met   teammaat Riciardo en een ander drietal  gekleed in Red Bulltenue. Erop af gegaan, praatje gemaakt, ik over waarom ie de pits in moest vanmiddag met versnellingsbakproblemen en JanCarel met vragen over waar ie die avond het best kon gaan stappen en uiteraard een selfie. Een coole gast, nam alle tijd, licht limburg accent en het leuke is dan dat er niemand anders in de buurt was .  Een te gekke ervaring.

Zit ik enkele dagen later reeds thuis per ongeluk al zappend naar zo’n kuddevolkroddelprogramma te kijken waarbij ze je vertellen welke soapie ’t met wie doet en wie niet en hoor dan dat diverse bekende acteurs graag met Max op de foto wilden en dan denk je ……. ach ……….. gaaaaphhh.