ZUID-AFRIKA KOMT OP BEZOEK

Als je oudere en dus bejaarde doch uiterst vitale broer je mailt en aangeeft het aangenaam te vinden om met z’n jongste broer nog eens, wellicht voor ’t laatst een tourtje te maken door west Europa dan ben je toch minimaal wel aangenaam verrast, althans ik wel. Consequentie van dit gegeven is dat je dan aan het werk moet en da’s voor zo’n aardsluiaard als ik ongewenst. Maar goed, zo’n verzoek komt ook niet iedere dag dus toe maar.

We hadden een kleine twee weken ter beschikking en de vraag was natuurlijk waarheen en wat doen. Tevoren had Peter aangegeven wat cultuur te willen opsnuiven, leuke dorpjes bezoeken en dat soort vertier. Hij heeft in RSA een behoorlijk pensioen echter omdat de munt , de rand hier geen flikker waard is zou zijn bijdrage hier niet al te hoog zijn.  De eerste dagen konden wij doorbrengen in de Ardennen in de stacaravan van motor en squashmaatje Pedro. Vandaar uit leuke tripjes gemaakt o.a. naar het kasteel van Boullion, het oorlogsmuseum in Bastogne en leuke wandelingen vanaf de camping.

De roofvogels op het kasteel maakten veel indruk.

Toch blijft het vreemd voor mij als mijn Zuid-Afrikaanse broer zich verwonderd over het feit dat je ongewapend en zonder angst hier door de bossen kan dwalen. Later bij mij thuis ook de vraag waarom er geen tralies hier voor de ramen zitten ???? Op onze tocht  in Zuid-Afrika nu alweer  twee jaar geleden hebben Sandra en ik ons geen moment bedreigd gevoeld, misschien naïef maar toch………..

Na een paar leuke dagen Ardennen had ik via airBnB een leuk luxe huisje gehuurd in het kustplaatsje Courseulles sur Mere tevens de plaats van het meest westelijke invasiestrand (Junobeach) van Normandie. Midden in het dorp met om de hoek de weekmarkt waar ook wij onze groente, fruit en overige waar kochten. Hoezo cultuur !  Als je zo bijna twee  weken met elkaar optrekt overdag naast elkaar in de auto en s’avonds zonder internet en alleen de franse televisie dan kom je wel tot praten. Fantastische ervaring dus ……. met z’n tweeen door niemand gestoord herinneringen ophalend en soms vage beelden uit het verleden oppoetsend . Ik had dit niet willen missen. Omdat we geen wifi hadden en Peter wel graag via apps het thuisfront op de hoogte wilde houden begon de dag na het ontbijt iedere maal met koffie bij McDonalds. Ik vind de koffie daar behoorlijk aanvaardbaar, Peter draaide bij  en zeker nadat we ontdekten dat men ook decafe had en och ………. die free-wifi maakte alles helemaal goed.

Het straatje van ons huis in Courseulles sur Mere

Wat biedt Normandie …..?  Nou het barst er van de oorlogs/invasie-musea, in werkelijk ieder dorp minimaal twee, het wandkleed (slag bij Hastings ) van Bayeux , het leuke doch zeer toeristische Honfleur, oorlogsmonumenten en graven uit de tweede wereldoorlog, de stad Caen, het kasteel van Malcom Forbes de schatrijke uitgever van Forbes Magazin. De rondleiding in dit kasteel werd een privé-tour want de twee mopperende duitse toeristen wilden “nur gucken” en haakten in de hal al af. Samen met de charmante franse gids dwaalden wij door het mooie kasteel dat bezocht is door de “groten der aarde” . Getuige de foto’s had Malcom naast veel geld veel vrienden , geslapen daar hebben o.a. Prince Charles,  Elizabeth ( nee niet z’n moeder ) Taylor , een handvol amerikaanse presidenten, Jacky Onassis, Agnelli ( wijlen de baas van Fiat ) en ga zo maar door.

Wat daar ook weer ( 1978 reeds bezocht ) veel indruk maakte was de militaire Amerikaanse begraafplaats nabij Arromanche waar ruim 9.000 militairen begraven liggen. Als je daar rond dwaalt en je realiseerd  dat jonge jongens,  rond 20 jaar meestal, welke voordien wellicht niet eens wisten waar Frankrijk lag daar kwamen om vervolgens op het strand of nadien in de buurt afgeknald te worden  omdat ooit daarvoor een schizofrene Oostenrijkse idioot  …………. laat maar.     Het monument met wegstromend water (zie aanvangsfoto) maakt dat je met respect en zacht pratend slechts, hier rond loopt.

Na ruim anderhalve week en een bezoekje aan Zwolle heb ik Peter bij broer Herman in Duitsland gebracht die ‘m daarna nog enkele dagen op sleeptouw heeft genomen.

Voor mij was het in de week daarna tijd voor ’t volgende avontuur namelijk de training bijwonen van de formule I auto’s voor de  “Grand Prix de Monaco”