ZEIK ZEIK EN ZEIKENDNAT
Dat wordt je als je niet netjes zondags in de kerk zit, niet je avondgebedje opzegd, stiekum naar andere vrouwen kijkt, door oranje rijdt en nog veel meer.
We besloten vanuit Buzet de volgende dag om uitsluitend tolwegen te gebruiken in plaats van binnendoor te gaan omdat er regen was voorspeld. Bij vertrek prima weer waarbij regenkleding absoluut niet nodig bleek en het begon met een schitterende route slingerend door de bergen. Bij de eerste tolpoort toch maar besloten regenkleding aan te doen en de rit te vervolgen beginnend met een lange tunnel. De tunnel uit en de ellende begon ……… enkele droppen werden druppels en druppels veranderden in regen en regen veranderde in ……..ja dus zeikweer en we moesten maar die dag slechts 650 kilometer rijden. Nou dat zou wat worden. Iedere keer als je een tunnel in dook dacht ik ……… ha heerlijk een tunnel. Na enkele tunnels begon het ook nog even fors te waaien. Fors waaien werd stormen en op een gegeven moment voelde je soms de wielen schuinhangend in de wind onder de kont vandaan glijden dat alles met die takkeregen, een beslagen vizier als je godzijdank ( ja toen wel ) een tunnel inreed en last but not least ook nog eens water aan de binnenzijde van je scherm. Op zo’n moment denk je eraan toch maar weer eens naar de kerk te gaan, eens te gaan biechten etc. etc. Want als zo’n god zich tegen je keert, ….. nou berg je maar. Het werd een hell of a day en s’avonds tegen achten kwamen wij zeikend nat bij een hotel aan en hadden niet eens de geplande rit afgemaakt. Onderweg denk je dan menigmaal ” waar doe ik dit voor ?” Koude jatten, want geen handvatverwarming. Niet snel kunnen rijden want bij ’t minste of geringste slip je weg ………. nee, motorrijden is hartverwarmend leuk maar niet met dit weer.
De regenoverschoenen worden aangetrokken, helaas !
‘S-avonds ietwat natjes en niet volgens schema kwamen we in een plaatsje c.a. 60 km van ons oorspronkelijke doel (Korcula) bij een hotel aan waar we na een douche en verkleden ietwat meer mensch werden. Lekker gegeten en de volgende dag een matig tot redelijk ontbijt.
De korste weg naar Korcula was via twee ferry’s en nam daardoor bijna een dag in beslag. Bij c.a. 150 km rijden vermeden we een lange ( en dure ) overtocht en kruisten bovendien de grens met Bosnie-Herzegovina. Paspoorten tonen 6 km rijden en Bosnie-Herzegovina weer uit. Toch leuk, weer een landje aangedaan. Via een mooie tocht over het schiereiland Peljesac op naar de pont voor Korcula.
Onderweg op Peljesac.
De hutkoffers van JC werden gebruikt als desk.