BELLA ITALIA

Natuurlijk heb je overal wel azijnzeikerds maar toch blijft Italie een van mijn favoriete bestemmingen. Mooie auto’s, bella donna’s, design, lekker eten kortom ’t is er allemaal.
Door dit enthousiasme vergeet ik bijna te vermelden hoe we er dit keer kwamen.

De boot van Vis naar Split arriveerde daar om 18.00 uur en de ferry daar vandaan naar Ancona zou om 20.00 uur vertrekken, geen punt zou je zeggen maar dan moet je niet met JC reizen want die wist in het centrum nog een prima restaurantje en daar zou gegeten moeten worden. Detail … onze Einstein wist niet precies waar ’t was. Boot afrijden, intoetsen en gaan. Natuurlijk bevond “the place to be” zich in een voetgangersgebied. Om een kort verhaal lang te maken, we vonden de tent, het eten was perfect en enpassant streek er naast ons ook nog een stel uit Haarlem neer waarmee natuurlijk gebabbeld moest worden ….. en die tijd maar tikken.  30 min. voor vertrek toch maar eens terug rijden richting haven, 15 min. voor vertrek paspoortcontrole, 11 min. voor vertrek ticketcontrole bij de ferry, uhh ja …. U dient terug te gaan naar de balie want u moet nog inchecken, shit, tegen het verkeer in langs de douane terug die ons lachend doorlieten, motoren op de stoep en naar binnen voor de juiste papieren. Met deze tussen de tanden geklemd weer op de motoren wederom langs een nog steeds lachende douane en terug naar de boot. 19.59 uur de klep op en terwijl de motoren gesjord werden ging de klep omhoog.   Pffffftt ….. maar we hadden gegeten.

De bootreis zelf was dikke shit. Een binnenhut met toilet maar zonder douche, die was elders in de gang. Er waren ook z.g. slaapstoelen maar in de loungeachtige vertrekken lagen mensen kriskras over en door elkaar op en onder tafels te slapen kortom weinig elegante situaties. We kwamen er achter dat de bacardi-cola’s niet duur waren dus die maar een aantal malen uitgetest. Het ontbijt was inbegrepen maar gezien het voorgaande hadden we daar niet veel vertrouwen in en bovendien vond dat plaats om zes uur in de ochtend omdat de aankomst om zeven uur gepland stond.    Nou, …….. toegegeven,  het ontbijt viel niet tegen, was gesitueerd in een net restaurant en uitsluitend toegangkelijk met een ontbijtbonnetje. Geen kansloze paupers daar aanwezig maar uitsluitend degelijke “menschen”  zoals U en ik …….. nou ja ……..

Om zeven uur de boot af, langs de douane en het eerste wat JC zei was ……… toch gelijk anders hier he’ , die huizen, atmosfeer etc.    Op naar SanMarino, beiden nooit geweest, leuk voor een keer maar ook niet meer dan dat. Een en al souvenierwinkels en andere prullariaverkoop en iets wat wij totaal vergaten n.m. een Carlo Abarthmuseum. Stom,stom,stom maar daar kwamen we later pas achter.  Eerst nu naar Ravenna, een mooie en leuke stad met veel beroemde (Unesco-werelderfgoed) gerestaureerde gebouwen waar we een B&B vonden midden in het centrum. Alles superluxe daar en zelfs van de politieauto’s daar waren JC en ik onder de indruk.

  De volgende dag iets geheel nieuws althans voor uw verslaggever.  JC doet aan Crossfitt, een supervorm van fitness. Aanwezig in een zeker prestatiecircuit dien je op tijd je series daarin af te ronden en door onze trip welke 19 dagen zou gaan duren moest in Ravenna een onderdeel afgewerkt worden, gefilmd en gestreamd naar Haarlem dus was de voorzitter een deel van de middag te gast bij een serie Jerommekes overigens heel aardig en zeer gastvrij. JC werkte z’n nummer af gefilmd door een plaatselijke coach en voort gingen wij.

 De volgende dag een ruk gemaakt richting Gardameer naar een hotel in het plaatsje Salo’ . Toen ik de volgende ochtend daar de luiken (letterlijk) opensloeg vanaf de eerste verdieping, keek ….. en nog eens keek ……. zag ik aan de overkant bij een soort automobielbedrijf een klassieke Fiat Multipla in de showroom staan. Niet dat huidige lelijke ding maar een klassieke op basis van de Fiat 600 welke o.a. in Rome als taxi werd gebruikt in de zestiger jaren.  Daar moesten wij meer van weten. Na het ontbijt en afscheid van de aardige bediening snel naar de overkant ( het was Zondag) en ja een brutaal mens heeft veel dus toen wij ergens binnen iemand zagen lopen met wat armzwaaien etc. de aandacht gevraagd. De man kwam naar buiten en gaf aan dat ie met 5 minuten het hek zou openen. Dit gebeurde en thans werden wij naar binnen gewenkt. Het Abarthmuseum in SanMarino werd direct vergeten want wat hier stond aan Abarths en andere klassieke Fiat’s ………… geweldig. Met de neus in de boter. De ene al leuker dan de andere en een stukkie jeugdsentiment want voorzitters eerste auto was een 600 en z’n tweede een 850-sportcoupe. Uitgerekend die twee stonden achter elkaar daar opgesteld dus dat was smullen en lullen. De man restaureerde Abarth’s en Vespa’s en had aan belangrijke rally’s als bijv. de millemiglia mee gedaan. Enthousiast vertellend en uitleggend hadden wij daardoor ons Abarthmomentje geheel prive en op een Zondag.

In de juiste volgorde een stukkie jeugdsentiment.

Gesprek met pseudo Carlo