DUNE DE PILAT

Aan zee moet je soms een duin doorploeteren/beklimmen om aan het strand te komen. Niets bijzonders zou je zeggen, nou dat kan hier aan de kust zuidwestelijk van Bordeaux een beetje tegenvallen maar later daarover meer. Kwart voor tien ‘s-ochtends vanuit Monnickendam vertrokken, koffer/tassen/kratje in de auto, fietsen op de trekhaak en gaan met de “overrijpe” banaan. Geheimtaal voor een zwarte auto hetgeen nu niet geheim meer is. Kunt U het nog volgen ? Ik zelf nauwelijks . Slecht weer onderweg, Parijs in de file ( totaal c.a. 1 1/2 uur ) en tegen de avond in Orleans. We zijn wel eens verder gekomen op zo’n dag maar goed, hotel gezocht en gevonden bij een voor ons nieuwe keten genaamd Tyriad o.i.d. alwaar een vriendelijke bediening en prima kamer. Ik ga nog eens echt geven om die malle Fransen …….. ‘s-avonds gegeten tegenover het hotel bij een buffetrestaurant waarbij ik nog nooit zoveel voor, hoofd en nagerechten tegelijkertijd zag , ongelooflijk veel keuze in vlees, vis, oesters etc. en ook hier een aardige bediening.

De volgende dag rond Bordeaux ( eerst natuurlijk nog een terrasje onderweg ) een fikse file die welliswaar korter duurde maar uiteindelijk dan toch de vakantievilla op een kasteellandgoed. Prima hut met ruime badkamer met ligbad en drie slaapkamers kortom prima de luxe. Tennisbaan, squashbaan, zwembad ……. het is er allemaal.

De volgende dag richting kust want o.a. het Dune de Pilat moest beklommen worden. Een hoopje zand waar ik vol goede moed alsook vol zand in de schoenen aan begon echter ik had niet gerekend op S(Z)andra want haar naam betekent dan letterlijk ” zand, hier ga ik rechtsaf ” Niet dat heuveltje op te krijgen die jeugd van tegenwoordig ! Nee mevrouw zocht wel een trapje.

Nee, even serieus nu, dit duin is het hoogste van europa en is 111 meter hoog en ruim 500 meter lang. We zijn weer in de auto gestapt en achter het kuddevolk aan een parkeerplaats op gereden waarbij je 6 euri diende af te tikken en kon dan via een trap, jawel , het grootste deel van deze klimpartij afronden en eerlijk is eerlijk een imposant beeld is dan de verdienste.

Verdomme net of je in de Sahara staat.

Nee Zandra werd weer Sandra en naar beneden wilde ze niet via die f.trap dus wederom zand in m’n schoenen !


NAAR HUIS EN WEG WAS IE WEER

Hoe vul je de dag met niets doen ? Da’s al heel lang het belangrijkste in mijn pensionadobestaan en toegegeven … da’s soms best lastig. Dat koken voor de tentbouwers op campings aan de middellandsezeekust en in de Ardeche was leuk maar zeker geen niets doen en ik moest nog terug. Ik had gekozen voor reizen met de brommer maar geef toe dat als je dan c.a. 700 km op een dag op voornamelijk de tolweg rijdt je wel eens wat anders wil. Nou arbeiders en overige zielepoten dat kan. Heb al eens geventileerd hoe blij ik ben met mijn huidige brommertje, dat e.e.a. perfect stuurt, rijdt, remt en ( na uren ) iets minder zit. Beetje last van een houten kont na verloop van tijd en daar doe je dan wat aan. Op de cruisecontrol rijdend is het easy om beide handen van het stuur te halen, je stuurt dan zoals dat op een fiets kan enigzins met je lichaam alleen nu wel met een snelheid van c.a. 120 km/uur Voilå een andere zit ! Nu had ik eens gehoord van een gast die op een GS achterop ging zitten met z’n armen over elkaar en ja, ach waarom niet ………………………….. Nou, ook dat werkte ! Vervolgens kom je op reisdag twee na Bastogne in de Ardennen en dacht ik ………. ‘k hoef toch niet persé om 18.00 uur thuis te zijn dus een stukje binnendoor over schitterend geasfalteerde wegen en bochten in een eveneens schitterend landschap, da’s pas motor rijden en haalt het ongenoegen van die lange rechte weg er ook nog eens uit. Na een half uurtje zo genoten te hebben verveelde dat ook weer, de roep om huis was kennelijk toch sterker dus maar weer de E25 op. Let wel 10.00 uur in de ochtend op een doordeweekse donderdag m.a.w. geen hond voor of achter mij besloot ik tot een ander tijdsverdrijf n.m eens dat rechter handvat enigzins verdraaien. De snelheidsmeter van deze brommer loopt tot 240 km en daarna komt een rood lampje van het alarm. Ik kan U verzekeren dat de naald na korte tijd boven het lampje hing , da’s ( althans voor mij ) sensatie en je bent ook nog eens veel sneller thuis. Op een acceptabele snelheid verder cruisend kom je dan weer in Nederland na c.a. 4 weken en dan is er tijd voor koffie .

Mc-cafe en een klaar liggende Volkskrant ……………………………….. nou dan ben ik bijna thuis hoor.

Ook nog even thee gedronken onderweg in Nuenen bij oudcollega Joop en Dorien. Bijkletsen in de tuin en verder maar weer. Kom je tegen zessen zwemmend in het zweet ( onderweg 34* ) aan bij huis komt er een heerlijke kerryachtige geur uit de naast gelegen woning van buurmeisje Aly met de opmerking ” heb je nog niet gegeten ? ‘k eb toch te veel gemaakt ” ………………………………… zit je daar na een verfrissende douche een heerlijke salade te eten.

Nou geloofsgenoten en overige moslims er was geen boter maar daar viel ik met de neus toch wel in ……..

Even een paar wassen draaien, onkruid uit de tuin halen , alsook de tweede vaccinatie halen , nog wat boodschappen doen en maandagavond richting Monnickendam want dinsdagochtend op vakantie met Sandra naar, jawel Frankrijk !

Zwaar leven toch !


NEGEN

Tart de citron avec cafe op een terrasje s’morgens 10.30 uur op m’n vrije zondag in het centrum van Aubenas. Slechter kan altijd, veel beter wordt lastig. Heb m’n leven op dit pamflet al eens een 9 gegeven, nou, da’s niet veel anders heden ten dage. M’n rent a tent kookperiode loopt binnenkort af. Na morgen nog 1 a 2 dagen en dan in 2 dagen naar huis, kleding wassen etc. en vervolgens 2 weken op vakantie met Sandra kortom een 9 ! Straks naar de camping terug via een heel mooie weg, wat boodschappen uitladen vervolgens een mooie andere route volgen naar ca 800 meter met een fantastisch uitzicht en na terugkomst wellicht even een verblijf aan het zwembad. Had ik al verteld van die negen die uhhh ? 😄

Het luxeprobleem doet zich voor dat wij na komende week nog niet weten waar heen te gaan op vakantie. Heb hier op beide campings de mogelijkheid voor een luxe mobile-home maar in Nederland blijven kan natuurlijk ook. Wat wij dan missen geef ik via onderstaande beelden nog even weer.

Ja, de Ardeche blijft mooi, heet en stoffig. Op zo’n zondag als deze werkelijk geen hond te zien laat staan een mens. Leuk om door te crossen maar een huis zou ik er nooit willen hebben. Ben bang dat ik na drie maanden uitgekeken zou zijn. Maar nu voor even ……………….. schitterend en dat beeld hou ik graag nog even vast.

See you later , etc.


DE ARDECHE

Ja en dan is La prairie gereed en tijd om te vertrekken naar zoals dat zo mooi heet nieuwe verten. Jan en Ton met de servicebus en onze persoonlijke spullen als eerste weg om ongeveer negen uur. Jan en Annie met hun Californiacamper zouden daarna dus iets later vertrekken maar de accu begaf het dus waren er startkabels nodig. Hilarisch moment in de ploeg waar drie Jannen in samenwerken. Want toen Riet van de derde Jan aan deze laatste vroeg om Jan te assisteren met starthulp omdat de bus weigerde ging deze derde Jan achter de eerste Jan aan die al een half uur weg was. De tweede Jan stond naast zijn bus met de startkabels te wachten toen ie Jandrie weg zag rijden en dacht waarom gaat ie de andere kant op ? Of zou ie niet achteruit durven rijden ? Kunt U het nog volgen ? Uiteindelijk is alles goed gekomen en zijn Jan en Annie ook van start gegaan gevolgd door mij ………. een BMW start natuurlijk altijd en zouden Jandrie en Riet een dag nablijven om de eerste gasten te ontvangen. Zelf dus op weg via de tolweg Beziers – Perpignan-Orange- Montélimar en dan de binnenweggetjes op om nog een veertigtal kilometers dwars door de Ardeche te gaan teneinde Darbres te bereiken alwaar de camping Les Chamilles zich bevind waar de volgende tien tenten gebouwd zouden gaan worden. Darbres ligt niet zover van Privas af waar ik al enkele malen zelf met de kinderen en ex gekampeerd had en later met Daan en Sandra. Een heel mooie streek en leuke weggetjes er naar toe.

Direct die middag aan de slag en ‘s-avonds een onderkomen gevonden op de camping Las Arches c.a. 15 km verder waar wij nu in twee luxe mobile-home’s verblijven t/m c.a. 16 juni ……………

wordt vervolgd …………


TENTJE OP ZETTEN

Nou zeg maar gerust tent want deze types zijn ruim 3 meter hoog, voorzien van vaste slaapkamer met airco, vaste badkamer met douche en toilet een redelijk groot keukendeel en opzij nog aparte slaapvertrekken dus acht personen kunnen hier probleemloos slapen.

We zijn inmiddels aangeland op Serignanplage c.a. 100 km terug naar het oosten gezien af Prairie welke camping richting spaanse grens ligt. We hebben hier elk ons eigen mobile-home

Ik ben hier eerder naar toe gegaan om Jan en Riet op te vangen, een ervaren tentenbouwerechtpaar en samen hebben we een aantal van de twaalf mobile-home’s gereed gemaakt voor gebruik voor ons zelf en de nog te arriveren rest van de ploeg. Gas, water en electro aansluiten en zonnehemels plaatsen boven de veranda’s. De volgende dag begonnen met het complete team aan de grand-lodges, de eerder beschreven gigatenten.

De cateringmotor.
Het bekende verhaal van de werk en luxepaarden !

We schrijven inmiddels 7 juni en de grote tenten zijn zo goed als klaar. Het zat reuze mee allemaal en de volgende klus is het opzetten van de z.g. receptietenten voor de beheerders die overigens pas vrijdag komen. Ik zeg “pas” want de eerste gasten voor de mobile-home’s waar ook wij in zitten komen a.s. woensdag aan ………….. wij vertrekken waarschijnlijk donderdag naar de Ardeche alleen het onderkomen daar moet nog even geregeld worden 🙂

Ondertussen hier z’n gangetje, na het brengen van de ochtend koffie rond 10.30 uur rij ik naar de supermarkt voor het avondeten, net op tijd terug voor de lunch en ‘s-middags ben ik bezig met het klaar maken van een eerste MH voor de eerst komende gasten.

Keep in touch en houdoe