MAAR WEER EENS 国菜中国

Chinees eten staat hierboven maar daarover straks meer. Op 8 juli j.l. thuis gekomen van een twee-weekse vakantie in zuid-frankrijk , we schrijven inmiddels 18 augustus en over 2 weken moet ik weer op vakantie want ja “follow the boss” Nou klinkt dat alsof dat een hele opgave is maar da’s niet waar …..kwestie van “hoe pen je het neer ”

Wat hebben wij gedaan afgelopen zes weken …… nou zoals gewoonlijk “niet ene flikker ” Nee, nee Hans da’s ook weer turbotaal, we hebben best wel wat gedaan alleen niet echt spectaculair. Bovenstaande foto , aan het goud-gele strand van Ameland ( ken ik nog een liedje van 🙂 ) Zijn mijn oudste kleinkinderen zich heerlijk aan het vermaken. Opa is daar op de motor een dagje heen geweest om een avondje op te passen zodat dochterlief en vriendin een avond “saturday night fever ” konden gaan doen alleen dit keer wel op dinsdag …….. nou ja Ameland hé . Met de boot over en wat toverde Opa uit de motortassen tevoorschijn ………….. Nou gewoon drie eieren, een pak melk, pannenkoekenmeel en een poffertjespan. Uiteraard ook nog wel wat tandpasta en een schone onderbroek en zo maar dat was niet spannend voor die kids natuurlijk.

Drie weken hiervoor net terug uit Frankrijk voor ’t koken bij Rent a Tent en nu hier op Ameland weer koken bij ………….. Wel leuk natuurlijk want in Frankrijk kookt de kok ( en maakt er een takkezooi van ) en de ploeg wast af , hier was het niet anders dus.

Thuis gekomen aan het werk gegaan in de tuin wat hard nodig was want alles stond c.a. 50cm hoog en daarna bezig gegaan met het bouwen van een nieuwe hut/afdak achter in de tuin, zowaar weer enkele malen gesquashed, met lief in de weekends wat uitstapjes gemaakt, op zondagochtenden ontbijt in de tuin , kortom het was weer vurrukkulluk 🙂

Ontbijt in het lommer.
Hoe vervoer je in een bijzonder handige auto een pvc-buis van ruim 3 meter, nou zo dus………….

Ja, en dan ook nog koken voor dochter 2 uiteraard met man en kids maar dat was gewoon thuis.

Paella moest het worden en dat lukte prima.

En dan nu als toetje nog het verhaal van het chineese eten wat mij vandaag tijdens het nuttigen van een niet chineese maaltijd te binnen schoot en waarvan ik dacht …………… dit moet gememoreerd worden.

Het verhaal begint c.a. drie jaar geleden. Ik had samen met JC in Haarlem geklust en wij zouden nog een hapje gaan eten. Op de vraag van mijn zoon waar ik dat gedacht had te gaan doen antwoorde ik dat het wel eens leuk zou zijn na heel veel jaren om weer eens echt ouderwets te gaan chineezen. Dus niet in die huidige plebejers-wokpaleizen en ook niet in die soms chique sushi gelegenheden etc. Nee, zo’n (h)eerlijke echte ouderwetse chinees met papieren tafelkleedjes waar vroeger als je (on)geluk had ook nog eens de gehele voetbalploeg kwam eten kortom zo’n chinees die tegenwoordig geen flikker meer te doen heeft domweg omdat ie niet met de tijd mee gegaan is en waar je dus als je mazzel hebt geheel in je eentje het restaurant voor jezelf hebt. Zo’n chinees dus !

Nou die wist onze haarlemmer wel te vinden en bracht mij voor de deur bij Jin Lai Express aan de Pr.Bernhardlaan. Ik keek eens naar binnen en zag keurige coupé achtige bankjes in rood leer met een keurig waxinelichtje op tafel voor de sfeer. Nee boy, da’s niet wat ik bedoel. Na nog twee van dit soort adressen en afkeuringen kwamen wij in de Zijlstraat waar het lastig parkeren was maar 100 meter verder wel een parking vonden. Al lopend richting het opgezochte huisnummer zagen we een etalageruit waarachter bijna geen licht was en nog minder personen n.m. 0,0 Kijk sprak ik, zoiets bedoel ik nou. Ja pa, alleen zo te zien is ie al lang geleden gesloten. Nou pech dan ……. om de hoek echter een uithangbordje met daarop “afhalen” waarbij wel een flauw lichtschijnsel viel waar te nemen. Langs een zwaar gordijn het ietwat morsige etablissement betredend kwamen we bij een balie van c.a. 100cm waar haaks daarop een klein vierkant tafeltje met daaraan een spelend kind. Op onze vraag of hier gegeten kon worden werd er iets onverstaanbaars richting (vermoedelijke ) keuken geroepen en verscheen er een mevrouw die vroeg wat wij bestellen wilden. Nou uhh niets eigenlijk wij wilden hier graag eten, kan dat ? Ogen als theeschoteltjes ( chinees porselein ) en een wedervraag ” U wilt hier eten ?? ” Uhhh nou als dat kan ? ……….. Ja, ja natuurlijk, er kwam wat meer licht in de ruimte en zie ……. tafeltjes met papieren tafelkleden, een gezellige linoleum grijze vloer , geen ( andere ) hond te bekennen kortom wij waren arrivé. We bestelden saté vooraf en als hoofdgerecht Mihoen-Singapore. Het eten was voortreffelijk en veel te veel en om een kort verhaal lang te maken we zijn er sinds dat moment nog zeker drie maal geweest met telkens de saté/singapore waarbij slechts eenmaal nadien een teleurstelling want toen was er een ander tafeltje bezet met vier personen. U begrijpt dat ik hier het huisnummer niet ga vermelden want dit adres dient wel geheim te blijven.