OP WEG NAAR SKYE

Op maandag stond gepland de beklimming van de Ben Nevis, de hoogste berg van GB met een hoogte van ruim 1300 meter. In midden europa liggen ze bij zo’n hoogte in een deuk maar hier is het de trots. Wij hadden drinken, eten, regenkleding, truien en een prima humeur bij ons en gingen van start bij 0 meter om 09.10 uur. Er staat c.a. 7 uur voor heen en terug en 20 jaar geleden heb ik daar absoluut korter over gedaan. Huyb en ik stonden toen op de top in de korte broek tot de knieën in de sneeuw met een schitterend uitzicht en hoorden later dat wij supergeluk hadden omdat zo’n situatie maar hoogstens twee weken per jaar voor zou komen. Nu echter waren wij na ruim drie uur klimmen nauwelijks over de helft en kwamen de diehards reeds terug met opmerkingen als “regen en mist, koud en niets te zien” op de top. Geheel soaked, da’s een mooi woord voor zeikend nat en doorweekt, besloten wij rechtsomkeer te maken waarbij door glibberige stenen de aftocht nog tamelijk gevaarlijk werd. Na drie uur die middag weer thuis en uitsluitend op bed gelegen. Wat een f..berg ………………….

Vandaag, dinsdag, op weg naar het eiland Skye, een schitterende rit waarbij onderweg natuurlijk ergens koffie/thee gedronken diende te worden. Ergens een deftig bord welk aangaf Glengarry Castle Hotel. Nou why not ? Een mooie oprijlaan richting het Loch Oich met halverwege de ruine van Glengarry Castle zelf en via een park kwamen we bij een kasteelachtig groot pand met slechts twee auto’s voor de deur en voor de rest volkomen uitgestorven. Aan de achterzijde een schitterend park met uitzicht op het Loch. Bij een chique ouderwets entree nog steeds niemand te zien maar verderop de gang in was een desk waar een wat oudere heer ons aangaf van harte welkom te zijn voor koffie en/of thee en of wij maar plaats wilden nemen in één der twee salons met uitzicht op het loch. Verder geen persoon te bekennen. Kort daarna kwam de aardige mijnheer met een kleedje voor op de salontafel en nog wat later kwam een jongere knaap een dienblad brengen met thee, koffie, scone’s, jam, boter en cream. Het schilderij aan de wand was van 1745 met daarop de kasteelheer en voorts vernamen we dat Bonny Prince Charley in 1746 na verslagen te zijn bij Culloden hier nog ondergedoken was vlak voor zijn vlucht terug naar Frankrijk. Voor ondergetekende met een honger naar historie is dit buiten de scone’s om natuurlijk al smullen.

Een leuke ervaring en verder maar weer via smalle wegen richting Skye waarbij onderweg nog een picnick in het gras met schitterende uitzichten. Het blijft een fantastisch land met ook heel vriendelijke mensen

Ja, en dan Skye zelf ……… via airbnb een huis(je) geboekt voor drie nachten met drie slaapkamers, twee badkamers en een grote keuken. Eten ingekocht voor drie diner’s want de dichtst bij zijnde super was 24 km terug. Op zich niet zo’n afstand maar over een dood lopende z.g. single track road vol met kuilen en gaten en afdalingen en klimmen soms met >25% doe je daar ruim een uur over dus nodigt dat niet uit om ff terug te rijden. Dus na een spannend ritje was daar ons stulpje en exact wat beloofd was n.m. vlak aan zee en bijna aan ’t eind van de wereld. Maar wat een uitzicht en omgeving.

en de hut zelf.
YES, OH YES, I’M HOME
WEG NAAR DE HEL