Iedere dinsdagavond gaat zij van nr 17 gezellig volleyballen ergens in een sporthal ……. nou uhh , ik denk er het mijne van.
Januari inmiddels achter de rug , en in het koude februari af en toe buiten gepadeld voorzien van muts en handschoenen meestal er heen op de fiets. Da’s algauw 5,5 km en lekker om alvast een beetje los te komen. Thuis overigens heb ik prima middeltjes om warm te blijven want naast de geïnstalleerde warmtepomp heb ik ook nog een open haard ooit aangelegd om o.a te stoken op gas maar ook ingericht om als echte open haard te fungeren en als je dan geen gas meer hebt is dat ordinaire vuurtje stoken een leuk tijdverdrijf en lekker warm bovendien.
Ja, en toen was ik alweer jarig en op 1 april a.s. alweer 11 jaren aan het niks doen. Maar eerst die verjaardag …… normaal doe ik daar niet zoveel aan maar op de dag zelf uiteraard na een potje padel en koffie met taart in de middag enkele vrienden op bezoek voor een borrel. De daarna volgende zaterdagmiddag/avond wilde ik de kids met aanhang en kleinkinderen mee nemen voor een etentje in de stad maar de pilootkusserin ( huh ?) had een ander idee en vond als sushiidool (mooi woord trouwens ) dat iedereen maar rond een uur of 4 hier moest zijn om dan met z’n allen sushi te gaan maken onder het genot van een glas wijn en uiteraard dat daarna gezamenlijk te gaan verteren. Het keukeneiland voldeed uitstekend want met vijf man tegelijk was men bezig met zijn of haar sushiklus.
En uiteraard diende het geproduceerde daarna verzwolgen te worden waarbij het verplicht was stokjes te gebruiken. Ik dacht hier als jubilaris nog onderuit te kunnen komen door een vorkje voor te stellen maar helaas ook ik moest aan de Japanse latjes . s’ochtends al een kilo sushi rijst gekookt , behoorlijke pan vol en wonder boven wonder was daar later op de avond weinig van over.
Nu dat weer achter de rug is gaan wij ons weer richten op de zware taak van het uitvoeren van allerlei leuke dingen . Als de zon straks weer wat gaat schijnen komen de twee motorfietsjes weer van stal welke nodig gepoetst moeten worden . Heb de giek van de zeilboot wat ingekort, die moet rond 1 april weer het water in en als het aan padelvriendje Max ligt moeten we gaan zeilen zonder het motortje mee. Heb al gezegd dat ik twee oude paddels aan boord heb dus we gaan ‘t zien tegen die tijd en ook wanneer dat gaat gebeuren want voor 27 april heeft deze Indiana Jones een overtocht geboekt af Duinkerken rechtstreeks naar Ierland c.a. 24 uur varen en zonder retourboeking zodat ik nog maar moet zien wanneer ik terug kom. De bedoeling is om de wild atlantic way te gaan rijden die in totaal c.a. 2500 km zou zijn alleen vraag ik mij af of ik die tegen die tijd volledig ga rijden of een deel o.a. natuurlijk ook afhankelijk van het weer. Heb maar een klein luxeprobleempje ……………. Met welke motor zal ik gaan , de cruiser of de roadster 🙂
Het laatst geschrevene alhier dateert van 3 december een kleine week voordat wij terugkeerden vanuit Zuid Afrika en inmiddels met mijn verjaardag achter de rug alweer 16 februari . In die tussentijd geen flikker zin om ook maar iets te schrijven, te druk met van alles ablablabla etc. Bovenstaand beeld komt van een luxe wine-estate in Stellenbosch waar wij de laatste drie dagen verbleven. Je moet natuurlijk wel ff bij komen van al die afrikaanse belevenissen. Na het Eddo Olifantenpark nabij Port Elizabeth overigens een verschrikkelijke stad waar we snel uit wilden, terug naar broertje Peter voor enkele dagen waar wij ons onder andere bezig hielden met het bedenken van hoe ik een 18 kg wegend beeld voor in de tuin welk ik onderweg gekocht had mee zou krijgen naar Nederland. Een koffer mag 23kg wegen dus kan er niet veel bij. Qua formaat ging het allemaal net maar ’t gewicht werd wel een dingetje. Optie 1 een extra koffer kopen en apart inchecken, optie 2 via DHL-Kaapstad was vele malen duurder en vertrouwden we niet echt, optie 3 gewoon maar in mijn koffer en hetgeen wat te veel was eruit en bij proppen in de koffer van Jeannet. Dat laatste werd het uiteindelijk maar oh,oh,oh een ietwat genante vertoning later op de luchthaven van Kaapstad waar bleek dat de weegschaal van ouboet kennelijk defect was want de bewuste koffer bleek daar geen 23 maar 27 kg te wegen en extra betalen werd niet toegestaan. Nee, die moest terug naar 23 kg. Door alles open te gooien en elders nog wat bij te proppen kwamen we op 24,5 kg en dat werd gelukkig geaccepteerd. Lang verhaal kort, met een zwaar beschadigde koffer en een nauwelijks beschadigd beeld zijn we uiteindelijk thuis gekomen en staat “ze” inmiddels op een sokkel in de tuin.
Tot zover mijn beeld ………….
Richting Kaapstad vanuit George via de spectaculaire Baviaanskloof, 60km onverharde weg, naar Stellenbosch voor de drie laatste hedonische dagen. Daar vlakbij Kaapstad nog een merkwaardig automobielmuseum bezocht met voornamelijk autowrakken maar ook een zeldzaam mooie E-type waarbij deze automofiel toch wel likkebaardend heeft rond gelopen .
Na een voorspoedige reis aangekomen in een verdomd koud Nederland en snel naar huis . Voorbereidingen voor de kerst want op dag 1 zou de gehele clan komen eten exclusief JC want die ging voedsel uit delen in de kerk. Hoopt natuurlijk zo in de hemel te komen de opportunist , nou ……… wij deden het anders en de dresscode die eerste kerstdag was “Johny en Anita” of campingsmoking o.i.d.
Weer eens wat anders dan smoking en black tie.
Nou daarna , ook daarvoor trouwens weer een periode van padellen, padellen en af en toe ook padellen soms zelfs 4 maal per week en af toe een klusje. Al dertig jaren inmiddels zat er een luik naar de zolder wat niet heel gemakkelijk toegankelijk was en heb ik dat uitgesmeerd over enkele dagen vervangen voor een scharnierend veel makkelijker te bedienen luik.
Na afloop sta je dan met het oude luik welk je in stukken kunt zagen en wegbrengen/opstoken o.i.d. maar dat vind ik dan toch zonde. Al een tijdje niet meer geschildert waardoor het idee ontstond het luik een tweede leven te geven in de vorm van een echte, heuse niet gekopieerde Mondriaan. Wat zagen, schuren, schilderen en nog eens schilderen en omdat niet alles dekte nog eens schilderen kortom we zijn weer even van de straat en bezig in mijn “werkkamer” ( nog steeds een schitterende naam voor iemand die geen flikker uitvoerd ) ontstond er toch een acceptabel mondriaantje waarmee deze beroeps luiaard best wel tevreden was.
Ik heb om het e.e.a. geschikt te maken voor buiten er een plexiglas ruit voor aangebracht en om de bovenrand te beschermen er een afgeschuind dakje boven gemaakt welk zelf natuurlijk ook weer bedekt moest worden. Heb ooit c.a. 35 jaren geleden het dak van onze deux chevaux gerepareerd en had daar al die tijd nog een stukje materiaal van liggen. Resumé …………. wie heeft er nu een Mondriaan op een dertig jaren oud luik met een 35 jaren oud dakdeel van een Citroën ? Nou, die ene die er is hangt thans in Meppel.
