LANTERFANTEN VOOR GEVORDERDEN
Het laatst geschrevene alhier dateert van 3 december een kleine week voordat wij terugkeerden vanuit Zuid Afrika en inmiddels met mijn verjaardag achter de rug alweer 16 februari . In die tussentijd geen flikker zin om ook maar iets te schrijven, te druk met van alles ablablabla etc. Bovenstaand beeld komt van een luxe wine-estate in Stellenbosch waar wij de laatste drie dagen verbleven. Je moet natuurlijk wel ff bij komen van al die afrikaanse belevenissen. Na het Eddo Olifantenpark nabij Port Elizabeth overigens een verschrikkelijke stad waar we snel uit wilden, terug naar broertje Peter voor enkele dagen waar wij ons onder andere bezig hielden met het bedenken van hoe ik een 18 kg wegend beeld voor in de tuin welk ik onderweg gekocht had mee zou krijgen naar Nederland. Een koffer mag 23kg wegen dus kan er niet veel bij. Qua formaat ging het allemaal net maar ’t gewicht werd wel een dingetje. Optie 1 een extra koffer kopen en apart inchecken, optie 2 via DHL-Kaapstad was vele malen duurder en vertrouwden we niet echt, optie 3 gewoon maar in mijn koffer en hetgeen wat te veel was eruit en bij proppen in de koffer van Jeannet. Dat laatste werd het uiteindelijk maar oh,oh,oh een ietwat genante vertoning later op de luchthaven van Kaapstad waar bleek dat de weegschaal van ouboet kennelijk defect was want de bewuste koffer bleek daar geen 23 maar 27 kg te wegen en extra betalen werd niet toegestaan. Nee, die moest terug naar 23 kg. Door alles open te gooien en elders nog wat bij te proppen kwamen we op 24,5 kg en dat werd gelukkig geaccepteerd. Lang verhaal kort, met een zwaar beschadigde koffer en een nauwelijks beschadigd beeld zijn we uiteindelijk thuis gekomen en staat “ze” inmiddels op een sokkel in de tuin.
Richting Kaapstad vanuit George via de spectaculaire Baviaanskloof, 60km onverharde weg, naar Stellenbosch voor de drie laatste hedonische dagen. Daar vlakbij Kaapstad nog een merkwaardig automobielmuseum bezocht met voornamelijk autowrakken maar ook een zeldzaam mooie E-type waarbij deze automofiel toch wel likkebaardend heeft rond gelopen .
Na een voorspoedige reis aangekomen in een verdomd koud Nederland en snel naar huis . Voorbereidingen voor de kerst want op dag 1 zou de gehele clan komen eten exclusief JC want die ging voedsel uit delen in de kerk. Hoopt natuurlijk zo in de hemel te komen de opportunist , nou ……… wij deden het anders en de dresscode die eerste kerstdag was “Johny en Anita” of campingsmoking o.i.d.
Nou daarna , ook daarvoor trouwens weer een periode van padellen, padellen en af en toe ook padellen soms zelfs 4 maal per week en af toe een klusje. Al dertig jaren inmiddels zat er een luik naar de zolder wat niet heel gemakkelijk toegankelijk was en heb ik dat uitgesmeerd over enkele dagen vervangen voor een scharnierend veel makkelijker te bedienen luik.
Na afloop sta je dan met het oude luik welk je in stukken kunt zagen en wegbrengen/opstoken o.i.d. maar dat vind ik dan toch zonde. Al een tijdje niet meer geschildert waardoor het idee ontstond het luik een tweede leven te geven in de vorm van een echte, heuse niet gekopieerde Mondriaan. Wat zagen, schuren, schilderen en nog eens schilderen en omdat niet alles dekte nog eens schilderen kortom we zijn weer even van de straat en bezig in mijn “werkkamer” ( nog steeds een schitterende naam voor iemand die geen flikker uitvoerd ) ontstond er toch een acceptabel mondriaantje waarmee deze beroeps luiaard best wel tevreden was.
Ik heb om het e.e.a. geschikt te maken voor buiten er een plexiglas ruit voor aangebracht en om de bovenrand te beschermen er een afgeschuind dakje boven gemaakt welk zelf natuurlijk ook weer bedekt moest worden. Heb ooit c.a. 35 jaren geleden het dak van onze deux chevaux gerepareerd en had daar al die tijd nog een stukje materiaal van liggen. Resumé …………. wie heeft er nu een Mondriaan op een dertig jaren oud luik met een 35 jaren oud dakdeel van een Citroën ? Nou, die ene die er is hangt thans in Meppel.
