BACK HOME

Bovenstaande kiek geeft weer de pier in Bournemouth waar ik afgelopen Zondagmiddag 12.30 uur een vorstelijke taartpunt en koffie aan het verwerken was. De bedoeling was c.a. 5 km westelijk de “Seven Sisters” te gaan opzoeken en opeens kreeg ik het in de kop om nu toch maar naar huis te gaan. Vond het wel mooi geweest en niet alleen het weer. Veel dingen gedaan/gezien en bezocht , geen druppel regen en als ik hier vandaan naar Dover reed, c.a. 85 km en direct de chunneltrein zou kunnen boeken zou ik voor 18.00 uur in Calais kunnen zijn. Vandaar uit c.a. 4 uren sturen ( ff zonder eten, tanken etc. ) zou ik 11.00 thuis kunnen zijn.

Lang verhaal in ’t’kort …………… da’s gelukt want om 22.30 uur reed ik bij mij de garage in. Kleine twee en een halve week verder , 3700 km op de tripteller en 9850 vliegenlijkjes op scherm, koplamp en helm.

HET LIJSTJE VAN LONDON

Gestart in Wales op weg naar London via een werkelijk schitterende motorweg door de bergen ( nou ja , 448 meter ) , goed asfalt , heerlijke bochten , leuke dorpjes kortom genieten. Geslapen in de Holyday inn van Swindon en ‘s-morgens ( ca 110km ) op weg naar Hampton Court Palace. Het optrekje aan de Thames van vrouwenvriend Hendrik VIII . Had van te voren een lijstje gemaakt van zaken die ik op de terugweg vanuit Ierland wilde uitvoeren. Hampton Court Palace , Battersea powerstation, kanaaltjes langs lopen en in Greenwich ook een paar zaken bezoeken. Nou dat laatste is er niet meer van gekomen. Onderweg in Ierland een paar Engelse motormuizen ontmoet die vertelden dat je je motor daar niet zo maar ‘s-nachts buiten moet laten want er wordt gigantisch gestolen. Met dat in gedachten kwam ik op een goedkope kamer in Chattam uit echter dat was wel verder van de City af dan dat ik gedacht had. Maar goed ….. eerst Hampton Court Palace …… heb daar als historiekwijler een aantal uren doorgebracht en echt ….. indrukwekkend.

Loop hier naar rechts en je vind zelfs een 16e eeuws tenniscourt !

Onderstaand een deftige betiteling van een noodzakelijk aanwezig vertrek !

In gewoon Jordanees heet dit dus een scheithuis . Maar daar kun je als koning natuurlijk niet mee aankomen. Zoals gezegd , behoorlijk indrukwekkend en alles in ‘t groot. De vertrekken , de tuinen ja zelfs de keukens . Grote haardvuren met draaispitten etc. want er werd wat af (en uit) gevreten toen.

Bovenstaand een 16e eeuws vijfpits gasstel ……..

Bovenstaand de Thames bij Hampton Court. Hier stapte Anna Boleyn aan boord voor haar laatste tochtje richting de Tower alwaar zij haar hoofd moest inleveren. Beste vent hoor die Hendrik.

Na Hampton Court nummer twee op m’n lijstje n.m. Battersea Powerstation. O.a. beroemd van de Hoes van Pink Floyd’s LP Animals. Ooit een grote kolengestookte energiecentrale die half Londen van stroom voorzag nu verbouwd tot een gigantisch winkelcentrum waar je je als Meppelse provinciaal de ogen uitkijkt naar alles wat hier gevestigd is …… de mensen die er rondlopen, het zicht op de Thames kortom indrukwekkend. Om hier te komen overigens, c.a. 18 km van Hampton Court op de motor c.a. Vijf kwartier oftewel een crime. Wee je gebeente als je dit met de auto moet doen want dan is Londen echt een naar stadje.

Kolossaal, met een lift door een der schoorsteenpijpen naar boven kan maar £27,00 vond ik te veel.

Ik geloof wel 30 restaurants en dan nog de nodige shops, autosalons etc. Toen naar Chatham voor de nacht en naar ik hoopte een veilig gestalde motor. Vandaag 10 mei met de trein naar St. Pancras station wat ik nog kende van 2014 het jaar dat ik gestopt ben met werken. Had toen via de personeelsvereniging een reischeque gekregen welke brande in de zak. Dus die heb ik besteed aan een treinreis naar Londen. Ook dat is indrukwekkend om daar aan te komen, schitterend gebouw en gigantisch druk. Drie op het lijstje was n.m. om kanaaltjes langs te gaan lopen. Je komt dan op plaatsen waar die stomme toeristen niet komen , meestal heerlijk rustig en alleen de echte Londenaren vind je daar. Eerst het kanaalmuseum bezocht, een kaart gekocht van alle kanaaltjes in GB want je weet maar nooit he en toen een kanaaltje opgezocht. Het dichtst bijzijnde was Regentscanal bij Duncanstreet ongeveer 2 km van de plaats waar ik mij bevond. Na wat zoeken via Google-Maps de juiste richting gevonden en ja, je gaat dan de drukke straat af, een plantsoentje in, trappie af en je staat bij een tunnel waar ‘t kanaaltje uitkomt. Loop langs het kanaaltje tot waar je zin hebt. Je passeert div. sluizen en bruggen/tunneltjes waarover het drukke Londense verkeer raast en beneden ……. ja gewoon stilte. Het was zondag en 22gr. de echte Londenaren zitten dan aan de waterkant met wat drank of een picknickmand. Kortom een gezellig sfeertje en geen Duitsers, Japanners of achter paraplumevrouwen aanslenterende Chinezen. Nee, rust alom. Op dat soort momenten heb ik het zeer naar de zin.

Punt drie afgevinkt op mijn lijstje en tegen achten terug naar Chattam met de highspeed en om 09.30 uur thuis, de motor stond er nog dus morgen hier weg en op naar de zuidkust want de “Seven Sisters” moeten nog gezien/onderzocht worden 🤪

HUIZEN IN WALES EN EEN DES-ILLUSIE

Zoals eerder vermeld in Wales op zoek te gaan naar Trefan Morys oftewel het huis van de schrijfster Jan Morris waar ik in 2003 zeer gastvrij ontvangen was en terug naar huis ging met 2 door haar gesigneerde boeken.

Inmiddels wijlen Jan Morris en Jan heette ooit James Morris maar da’s een detail. Jaren na dat bezoek destijds kwam ik er pas achter dat ik gesproken had met best wel een bijzonder persoon. Als de peetvader van jouw kinderen niemand minder is dan de eerste bedwinger van de Mount Everest n.m. ( later in de adelstand verheven ) Sir Edmund Hillary in 1953. Jan ( toen nog James ) was daar bij als verslaggever van de BBC en kwam vanuit het basiskamp weliswaar, op de dag van de kroning van de jonge Elizabeth met de scoop dat de klus geklaard was. Het huis van haar waarover zij een boek geschreven had was de reden van het bezoek aan haar destijds. En nu , 22 jaren later wilde ik dat best wel bijzondere huis nog een keer trachten te vinden. Wellicht wonen er inmiddels verwanten die zich haar ook herinneren en als die er al zijn moet je ook nog maar zien of die tijd hebben voor die zeurkous uit Nederland. Ik zag helemaal voor mij hoe wij destijds ( Jolanda en ik ) met veel moeite het huis konden lokaliseren en vervolgens zeer welkom waren. Nu echter kwam ik op een weggetje uit wat nauwelijks te berijden was en zag een huis, welk gelijk Doornroosje, geheel overwoekerd was met rozenstruiken. Een buurman/boer gaf aan dat dit toch echt het gezochte huis was en zei hij, ……..gooi de poort maar los zodat je in de binnentuin kunt kijken. Nou …… arbeiders en overige ongelukkigen ik heb daar werkelijk als een verdwaalde zombie rond gelopen en kon bijna niet begrijpen dat dit echt “het” gezochte huis was.

Bepaalde details klopten gewoon zoals de rode antieke draaitrap naar de slaapkamer, de uitgebreide bibliotheek, het platje achter de slaapkamer met de , ter betaling van een schuld, beeldhouwwerken van een bevriende kunstenaar. De scheepsbel bij de voordeur die bijna niemand had durven gebruiken , op een enkele persoon na. Is in 2003 minstens een keer gebruikt 🙂 Kortom , …… het was echt “het” huis maar het duurde lang bij mij voordat dat landde .

Met een wat vreemd gevoel de brommer maar weer aangetrapt , het best wel klotepaadje af en op weg naar ( bij toeval ) andere merkwaardige zaken . Ooit gehoord van Portmeirion ?? ……… In de jaren 70 ( ja de jonkies haken nu af ) was op tv de serie “ de Prisoner” te zien waarbij een geheim-agent met pensioen wilde maar omdat ie kennis had van dubieuze zaken dat niet in goede aarde viel bij zijn meerderen dus opbergen die vent. Na uitgewerkte verdoving wordt ie wakker in een zeer merkwaardig dorpje waaruit ontsnappen bijna niet mogelijk is. Dat dorpje nu is Portmeirion en met de serie in het hoofd most dat natuurlijk ook bezocht worden. Beetje kitserig , beetje Efteling achtig kortom een beetje vreemd.

Na Portmeirion moest er een slaapplaats gevonden worden, liefst niet te duur. Na enig zoeken via de bekende hotelbijbel vond ik Cadwgan House in Dryffyn Ardudwy, ja, spreek het maar eens uit. Zeer eenvoudig en alleen ontbijt , doodlopend weggetje richting strand ( zie foto hier boven ) en 40 m voor Cadwgan House nog ff een spoorwegovergang. Nou en, zou je zegguh , ‘t grappige was dat je zelf de overweg moest bedienen door ( eerst goed kijken ) de hekken aan beide wegzijden te openen, weer opstappen, oversteken, afstappen de hekken weer sluiten. Had de eerste maal mazzel want de stationschef kwam eraan en zei …… rij jij maar, doe ik ze wel weer achter je dicht.

Heb ik nog enkele malen moeten doen want deze Marco Polo besloot in het dorp Kebab te gaan eten en ja alles behalve het hotelletje lag aan de andere zijde van de overweg . Of de kebapper open was wist de hostes niet dus na een kilometer lopen en niets gevonden te hebben maar bij het plaatselijke supertje geïnformeerd . De aardige dame hier liep mee naar buiten en wees waar Kebabhuis zou moeten zijn ( 40 m. verder ) en waar ik heer Yilmaz aantrof in een minicontainer waar wij nog niet het predikaat viskot zouden geven. Alleen afhalen dus ? Nee, hij had achter het hok een berenbank ( steingrovers voor een picnictafel ) staan en daar kon gedineerd worden. Besteld U maar , wij dienen op. Inpakpapiertje als tafellaken, houten vorkje en de tafel was gedekt. Daar zit je dan midden in het dorp 🙂

Het zag er niet uit maar eerlijk ….. ‘t was heerlijk en let nog even op het hompje boven het kunststof bakje want daarvoor kwam Yilmaz nog even uit z’n container. Uitserveren aan tafel heet dat. Een vorkje met …….?? als dessert. Ja, en toen kwam het afrekenen ……….. pinnen ? Nee, alleen contant …. Shit. Maar daar wist Y. wel iet op en drukte een krabbeltje onder de neus met wat cijfers zodat ik e.e.a. kon overmaken. Nou dat werkte voor geen meter, had ook slecht bereik daar maar ook daar kwam het vernuft want via zijn I-phone en de hostfunctie kon ik bij mijn bank komen ( hij meekijken natuurlijk dacht ik nog ) , nou geen punt want dat werkte ook niet. Flappentap pas in het volgende dorp c.a. 7 km verder. Dan maar bij de aardige mevrouw van de super wat kopen, wat meer aanslaan en zo aan de benodigde ponden komen. Ja, dat wilde ze wel maar dat werkte ook niet (??) , terug naar Yilmaz want ik was uitgepraat. Maar wij beiden hadden buiten mevr. Yilmaz gerekend want via zijn whatsapp kregen wij een heus Ibannummer en zie toen was het zo gepiept. Toen nog terug naar ‘t hotel ….. hekken openen, hekken dicht, kortom ‘t was weer een heerlijk avondje. Morgen terug naar Engeland.

IERLAND ADIEU

En op maandag rijden we dan Dublin in voor de laatste dag Ierland althans dinsdagmiddag met de ferry naar Wales. Een leuk oud hotel in een buitenwijk van Dublin. Op mijn vraag in welke richting ik lopen moest voor het centrum kwam direct de informatie dat dat best wel ver was. Lopen (afstanden ) had ik nog niet gedaan dus dat kwam mooi uit en indien vermoeid of lui voor de terugweg dan is er nog altijd de überapp welke ik gelijk de app van booking.com koester. Onderweg een koffietent aangedaan , nee geen Starbucks. Waardeloze tent met dat gezeik van “ hoe is je naam “ welke dan op je beker wordt gezet. Doe mij maar een echte barista waar gewoon aan een tafeltje een lekkere americano of cappuccino gebracht wordt. Onderweg nog een plaatje geschoten van een sluisje aan een minikanaaltje wat mij deed denken aan een paar wandeltochten destijds in Engeland met dochter Esther o.a. gelopen toen van Manchester naar Liverpool langs dat soort kanaaltjes.

Na nog een fiks eind stiefelen eindelijk in het centrum, gezellig druk, ‘t was bankholiday dus iedereen was vrij. Nog een eind verder was daar Trinitycollege , open tot 18.00 uur dus ff naar binnen …….. nou, een indrukwekkende reeks gebouwen met hier en daar de studenten op de grasvelden , pardon …… the lawns .

De hoofdingang was inmiddels gesloten dus via een zijpoortje het complex verlaten en via via stond ik opeens oog in oog met Dublin-Castle , wel in de verbouw maar dat gebeurt nu eenmaal soms.

Nou toen had ik het wel gehad dus de Uber-app opgestart en nauwelijks 1 minuut later was daar Mohammed met z’n Prius. Keurig afgezet voor ‘t hotel. De volgende dag nog wat rond gezworven op de brommer , en om 13.00 uur aan boord van de Swift die met 65km/uur de 111 km tussen Dublin en Wales af zou leggen. Op een bordje aan boord o.a. de opmerking “ Emergency stop 290 m ” ( less than three ship lengths ) , ongelooflijk hard ging het , te snel om te waterskiën .

Ja , en dan nu Wales ……. Morgen wil ik op zoek naar het huis van de schrijfster Jan Morris hier ( huidig hotelletje ) c.a. 65 km vandaan. Ooit hartelijk ontvangen daar in 2003 en inmiddels in het bezit van twee door haar gesigneerde boeken.

EINDE VAN DE RIT !

Dat klinkt wat dramatisch maar is zeker niet zo bedoeld. Gisteren ben ik vlak onder Londonderry aangekomen waar de Wild Pacific Way als je ‘m van zuid naar noord rijdt eindigt . De totale afstand is c.a. 2500 km waarvan ik er c.a. 1500 km van gereden heb omdat ik een aantal z.g. uitlopers , wegen die naar het uiterste puntje van een schiereiland lopen en dan weer op bijna hetzelfde punt terug komen lekker heb laten schieten . De ene kustweg is al mooier dan de vorige en daarbij heb je ook als je je navigatie volgt en even niet oplet gewoon een doodlopende weg in rijdt , daar een mooi uitzicht o.i.d. waarneemt en vervolgens weer terug moet. Dus ja zo kom je wel aan 2500 km. Eergisteren zag ik een bord met daarop het logo van de Wild Pacific Way welke de navigatie negeerde maar mede aangegeven stond dat er een abdij uit de 14 eeuw en iets over een in 1588 restant van de gestrande Spaanse oorlogsvloot de Armada te vinden zou zijn . Nou heb ik historie als belangstelling hoog in het vaandel staan dus dacht ik ach draai om die fiets en rij er heen. Wat er niet op het bord stond was dat je die doodlopende weg c.a. 15 km moest afrijden om bij die abdij te komen , fuck ! Aan de abdij mankeerde het e.e.a. en het armada-verhaal bleek een bordje met wat gegevens van wat er in 1588 gebeurd was en met welke schepen. Tikje beteuterd weer 15 km terug om de weg te vervolgen ….. Tsja …….

Dit soort omritten heb ik nadien aardig weten te voorkomen en zoals gezegd schitterende panorama’s , leuke stadjes en dorpjes en fantastische motorwegen zijn dan jouw deel. Kortom missie geslaagd !

Ja , en dan nu twee nachten in een leuk huisje in Garrisson Hill , een gat van nauwelijks 400 inwoners onder Londonderry waarbij Wendy de gastvrouw vertelde dat ze met haar gezin binnenkort voor de vierde keer alweer naar Dronrijp in Friesland ging ???? Hoe zo klein wereldje ? Toevallig ken ik Dronrijp, je wil er nog niet begraven worden dus wat zij daar gaat doen ?? Kom ik wellicht nog wel achter. Morgen c.a. 220 km rijden naar Dublin , hotel boeken en voor dinsdag zien of ik de ferry naar Wales kan boeken want daar in het noorden van Wales heb ik ook nog wat te zoeken maar dat komt nog wel .

BOTOXEN IN WESTPORT

Westport is een leuk plaatsje aan de westkust van Ierland en als je zoals ik de Wild Atlantic Way volgt kom je er door heen. Westport, Westport …….. waar ken ik dat toch van ?? Pang, pang, wat schoot mij daar te binnen ……. een citaat uit de Volkskrant van enkele weken terug …….

Ik wist het weer en ja ook laatst las ik een stukkie over ouder wordende heren welke ooit gezegend met een zo door dames begeerde stevige bilpartij op leeftijd last kregen van verzakkingen in het achteronder zodat botoxen noodzakelijk werd wilde men voorzien blijven van de nodige aandacht van het zwakke (??) geslacht 🙂 Nu was mij al opgevallen dat zelfs mijn motor slank van voren en breed uitlopend van achteren was dus ja …………..

Dan A ….. moet je iets , B je rijdt Newport binnen en C …….. uhhhh ? Als je hier rond loopt en kijkt …….. man,man,man wat een Kim Kardashians …… om jaloers van te worden dus ik gelijk ( ik was hier toevallig toch ) de Abbvie-fabriek opgezocht. In gesprek met de productmanager aldaar vroeg deze hoeveel kilo’s Botox ik nodig had ? De verpakkingen begonnen bij 200 kilo en toen ik aangaf de Botox te willen gebruiken voor twee billen ………… Ja toch ……… een bil staat best wel raar kreeg die man een groot rond en rood hooft ( Botox ? ) schopte mij de deur uit en werd ik wakker naast m’n bed. Verder was Newport een echt waar leuk stadje, beetje toeristisch maar gezellig met terrasjes , kortom , leuk om even te verblijven . De volgende dag bij het ontbijt een full Irish breakfast welk verschilt van het Scottish en Engels breakfast , die laatste twee hebben n.m. o.a. Bacon, eggs, blackpudding en sausages het Ierse breakfast daarentegen heeft bacon,eggs,blackpudding en sausages. Nee, serieus , hier zat ook white pudding bij, nooit gegeten , nu wel dus en tja ?? wat zalk zegguh , kwee nie eigenlijk . Vanuit Newport de weg vervolgend naar het noorden onderweg fantastische panorama’s en prima weer. Ben nu een week onderweg met ( af Meppel ) c.a. 1600 km’s op de teller. Duinkerken/Ierland tellen we natuurlijk niet mee en nog geen druppel regen.

Ben nu in het stadje Bundoran beland en hier even rond gelopen maar dit is niet waar je voor naar Ierland gaat ……. Althans in mijn beleving. Doet me een beetje denken aan het Engelse Blackpool ……. Goedkoop amusement , gokhallen bij de vleet en redelijk sfeerloos. Niet echt (zoals de Engelsen zeggen ) my cup of tea.

LUCKY BASTARD

Heb het al vaker vermeld dacht ik via deze pagina’s dat ik mijn leven nog net geen 10 geef , er moet iets te wensen over blijven maar oh mensjes zo rijdend door dit fantastisch mooi land. Vandaag van Dingle (hotelletje) onderweg naar Tralee waar ik voor twee nachten een appartementje geboekt heb. Moet je je voorstellen ……. 23gr. , ca 80km/uur , schitterende weg helemaal voor mij , op de cruisecontroll , leg je beide handen op de tank en ga rechtop achterop zitten. Kijk rond en geniet. Vandaag niet op de navigatie ( the wild atlantic way ) maar gewoon op weg van Dingle naar Tralee.

Het ene uitzicht is al mooier dan het vorige. In Dingle had ik een kleine maar mooie en schone hotelkamer boven een kroeg …… absoluut geen last van herrie oid , lag trouwens aan de achterzijde en heerlijk en lang geslapen.

Hier in Dingle zoals gezegd een kamer boven de kroeg, gisteren een mini-appartementje in de middle of no ware , klein , maar alles zat er in van douche, toilet, oven, koelkast, kookplaatjes en ja …… een broodrooster , lachen natuurlijk want ik had nog wat brood van huis mee genomen dus roosteren, schijven leverworst er op , kopje thee erbij , ja , zo kun je ook ontbijten .

Ja , groot is anders maar ‘k eb er prima geslapen, Paula de vriendelijke hostess vroeg meerdere malen of ik het naar de zin had dus ja wat wil een mens meer ! Gisteren op weg naar Dingle vroeg ik mij af of ik nog bepaalde zaken zou herkennen want c.a. 10 jaren geleden heb ik met Huyb hier de Dingleway gelopen in een dag of tien. Het enige wat ik nog herkende was het strand voor Dingle waar je met de auto op kon …… dus ja, ook met de brommer natuurlijk.

De volgende dag, gisteren dus zag ik een richtingwijzer met daarop Brandon Creeck en herinnerde ik mij Mount Brandon waar Huyb en ik over moesten om aan de andere zijde aan het strand (vervolg van het pad destijds) te komen. Was best een helse klus met c.a. 12 kg in je ransel maar goed, we zijn er gekomen. Dus ook maar eens even naar Brandon Creeck gereden. Nou …… ook daar geen spijt van.

Daar hebben wij destijds langs gelopen en toeristen zie je hier dus niet. De enigen die ik wel zag waren een stel uit Frankrijk waarmee even gebabbeld en welke ook aangaven dit aan niemand anders te vertellen want dit moest zo onbetreden blijven. Nou dat heb ik dus maar beloofd 🙂

Zoals gezegd thans een appartementje in Tralee voor twee nachten. ‘t leek mij leuk om weer eens zelf te koken en ff rustig neer te kunnen ploffen voor oa ‘t schrijven van dit stukkie. Heb in de afgelopen 11 arbeidsloze jaren al zeker 120 keer geboekt via Booking.com en ook nog wel een aantal malen via AirBNB en als je dan boekt is er altijd zoiets van …….. nou ‘t zal mij benieuwen want de foto’s bij jouw keuze vertellen niet altijd het hele verhaal. Zoiets had ik ook nu …… een appartementje boven een winkel tegenover een supermarkt midden in het drukke centrum van Tralee. Ik ging naar binnen met sleutels via een sleutelkluisje en was aangenaam verrast. Een mini woonkamertje, een minislaapkamertje een wat grotere keuken v.v. wasmachine , droger en inventaris een zeer nette doucheruimte en toilet, kortom , geheel perfect. Hier ga ik morgen eens verder plannen aangaande de Wild Atlantic Way so keep in touch.

FA(C)TSHAMING

Ja , en toen was het 25 april , de dag van vertrek naar Ierland. Bandjes gepompt, verse olie, koffers gevuld en gaan. Droog weer dat wel maar 9 gr. en da’s verrekte koud. Ik dacht goed gekleed op weg te gaan maar ‘t viel tegen. Stomme snelwegen ook, komt geen eind aan maar gaande weg werd het 10, 11, 12 ja zelfs 15 gr. Koffie in Etten-Leur om op te warmen en door naar Goes voor de lunch. Tegen drieën (getankt in Belgie ) aangekomen in Duinkerken en op zoek naar de ferry voor Ierland. Na ‘t inchecken bij de receptie zeker drie kwartier staan wachten voor je aan boord kon rijden maar dan hoor/zie je ook wat.

Naast mij in de rij stond een heul dikke BMW met een bootje erachter. De auto, je weet wel , zo’n patser PC Hoofttractor en nog electrisch ook. Daarin twee ook al Olivier Hardy achtige mannen met beiden een serie onderkinnen en idem dito buiken dus net zoveel spek als aan de auto. Beide Hardy’s waren overigens reuze aardig want zij vonden mijn motor mooi dus ik hun auto/bootje ………… ja zo gaat dat nu eenmaal in de diplomatie. Het meest opmerkelijk was dat ze beiden ook van “DIKKE” omwegen hielden want wat bleek. ‘t bootje was in midden Engeland gekocht en moest naar Ierland dus zou je zeggen, rij naar Wales, steek daar over en je bent in Ierland. Maar nee, men was naar Dover gereden, daar over gestoken naar Duinkerken en van hier uit samen met mij (oa) met de ferry naar Ierland ??? Maar beste Hardy’s vroeg ik nog , waarom zo’n dikke omweg ……. ? Simpel antwoord , de dikke PC-Hooft-tractor moest om de twee uur aan de lading en daar werden ze helemaal gek van . Tsja ……. Zo had ik het nog niet bekeken. Derhalve houd ik het voorlopig toch maar bij mijn benzinepruttelaartje. Eenmaal aan boord ging het restaurant open ( All inclus.) en kon er van harte geschept worden. Niet druk en hoofdzakelijk vrachtwagenchauffeurs en ook nog grotendeels van oost-Europese origine. Ongelooflijk welk een hoog gehalte Hardy’s ……. De een al dikker en vetter dan de ander. Maar …… dat moet gezegd worden ……. Lekker en veel gegeten dus rij ik wellicht binnenkort op zo’n Scania.

Weinig toeristen aan boord, lekker rustig dus en vanmiddag nog uitgebreid zitten keuvelen met een stel welke onderweg waren met een campertje en al vaak in Ierland geweest waren. Straks het avondeten en om 21.00 uur van boord. Heb al contact met de plaatselijke B&B gehad en ja ………. Dat stomme schip blijft maar voorbij komen ………… 🙂

Ja, met bovenstaande uitspraken kun je de dag aardig doorkomen . We schrijven 16 april, vanmorgen een leuk potje padel met oa zij van 17 en zit nu in de luie stoel, ‘t regent, heb hiervoor nog even wat spulletjes in de motorkoffer gedaan ter voorbereiding van Ierland en filosofeer nu over bezigheden van afgelopen dagen. Het is inmiddels wel bekend dat ik mij uitstekend kan vermaken met lanterfanterij en andere zalige zaken. Liep gisteren rond op mijn landgoed, normale mensen zeggen dan gewoon “tuintje” maar ik heb een landgoed of eigenlijk een estate wat natuurlijk nog maffer klinkt. Ik doe daar de meest onnozele dingen zoals hier en daar een beetje water gieten, ergens een ijzerdraadje verwijderen of verbuigen ivm het op de juiste wijze laten groeien van ‘t een of andere lullige plantje kortom U begrijpt het , zeer academische bezigheden . Kijk hier of daar eens naar een ontluikend struikje en vind het altijd weer grappig omdat soort ontwikkelingen te aanschouwen. Ik kan mij totaal niet voorstellen dat iemand zich kan vervelen dus ja , spannender wordt het niet. Van plan om op 26 april a.s. weer eens wat te gaan schrijven, ik zit dan op de boot van Duinkerken naar Ierland waar ik die avond om 21.00 uur hoop aan te komen. Mocht er voor die tijd nog iets spannends voor vallen dan bericht ik daar van maar de kans is niet groot. Heerlijk saai leven 😁

LANTERFANTEN 2.0

Iedere dinsdagavond gaat zij van nr 17 gezellig volleyballen ergens in een sporthal ……. nou uhh , ik denk er het mijne van.

Januari inmiddels achter de rug , en in het koude februari af en toe buiten gepadeld voorzien van muts en handschoenen meestal er heen op de fiets. Da’s algauw 5,5 km en lekker om alvast een beetje los te komen. Thuis overigens heb ik prima middeltjes om warm te blijven want naast de geïnstalleerde warmtepomp heb ik ook nog een open haard ooit aangelegd om o.a te stoken op gas maar ook ingericht om als echte open haard te fungeren en als je dan geen gas meer hebt is dat ordinaire vuurtje stoken een leuk tijdverdrijf en lekker warm bovendien.

Ja, en toen was ik alweer jarig en op 1 april a.s. alweer 11 jaren aan het niks doen. Maar eerst die verjaardag …… normaal doe ik daar niet zoveel aan maar op de dag zelf uiteraard na een potje padel en koffie met taart in de middag enkele vrienden op bezoek voor een borrel. De daarna volgende zaterdagmiddag/avond wilde ik de kids met aanhang en kleinkinderen mee nemen voor een etentje in de stad maar de pilootkusserin ( huh ?) had een ander idee en vond als sushiidool (mooi woord trouwens ) dat iedereen maar rond een uur of 4 hier moest zijn om dan met z’n allen sushi te gaan maken onder het genot van een glas wijn en uiteraard dat daarna gezamenlijk te gaan verteren. Het keukeneiland voldeed uitstekend want met vijf man tegelijk was men bezig met zijn of haar sushiklus.

En uiteraard diende het geproduceerde daarna verzwolgen te worden waarbij het verplicht was stokjes te gebruiken. Ik dacht hier als jubilaris nog onderuit te kunnen komen door een vorkje voor te stellen maar helaas ook ik moest aan de Japanse latjes . s’ochtends al een kilo sushi rijst gekookt , behoorlijke pan vol en wonder boven wonder was daar later op de avond weinig van over.

Nu dat weer achter de rug is gaan wij ons weer richten op de zware taak van het uitvoeren van allerlei leuke dingen . Als de zon straks weer wat gaat schijnen komen de twee motorfietsjes weer van stal welke nodig gepoetst moeten worden . Heb de giek van de zeilboot wat ingekort, die moet rond 1 april weer het water in en als het aan padelvriendje Max ligt moeten we gaan zeilen zonder het motortje mee. Heb al gezegd dat ik twee oude paddels aan boord heb dus we gaan ‘t zien tegen die tijd en ook wanneer dat gaat gebeuren want voor 27 april heeft deze Indiana Jones een overtocht geboekt af Duinkerken rechtstreeks naar Ierland c.a. 24 uur varen en zonder retourboeking zodat ik nog maar moet zien wanneer ik terug kom. De bedoeling is om de wild atlantic way te gaan rijden die in totaal c.a. 2500 km zou zijn alleen vraag ik mij af of ik die tegen die tijd volledig ga rijden of een deel o.a. natuurlijk ook afhankelijk van het weer. Heb maar een klein luxeprobleempje ……………. Met welke motor zal ik gaan , de cruiser of de roadster 🙂