GROTE MENSEN, KLEINE MENSEN

Eigenlijk begon het allemaal na de bootcruise, m.a.w. het slapen op een luchtmatras in een ruimte van c.a. 2,50m X 2,80m was dermate prima bevallen dat we dachten ( als je je eigen kussen bij je hebt , geen snurkende maat naast je zoals meerdere malen in Schotland ) dit moet ook in een tentje kunnen dus op een grasveldje in Meppel dat genoemde luchtmatras eens uitgeprobeerd en zie ………. het paste …… net ! Vervolgens op een camping in Wassenaar een plek gereserveerd voor drie nachten waarbij opgemerkt dat men daar i.v.m. een strandfestival uitsluitend nog een senioren-comfortplaats ter beschikking had. Je betaald dan iets meer maar hebt wel eigen stroom/water en een picnictafel op jouw plekkie. Nou noem plekkie maar gerust plek want we hadden een gigantische oppervlakte tot de beschikking niet ver van douche en toilet en ook nog achter een haag dus ook de privacy was uitstekend. Heel lullig om te zien, een materiaaltentje en een slaaptentje op zo’n gigantische plek waar Toni Boltini ( huh ?) jaloers geweest zou zijn , maar goed …… er was betaald dus niet zeuren.

De bedoeling was om strand/zee , musea/Den Haag/Wassenaar te bezoeken en da’s volkomen gelukt. Op vrijdag, zaterdag en Zondag zeven musea bezocht, voor het Vredespaleis gestaan ( gesloten ) en bij gebrek aan op dat moment een zwembroek ook nog in de blote billen ( en de rest ) bij het Wassenaarse Slag in zee gezwommen. Als je ’t hebt over waar voor je geld dan kwamen wij (er) wel heel voldaan uit. Dineren in het Kurhaus ( viel een beetje tegen ) en ‘s-middags een lunch in een bekend Haags cafe-restaurant waarbij wij nog een knaap tegen kwamen (haagse bluf ) die vertelde dat ie heel lang minister-president was geweest en binnenkort sekretaris-generaal van de NAVO zou worden ……………………. ja ja en mijn zus was Napoleon abla bla bla etc. Nou ik heb het spelletje gewoon mee gespeeld en wat adviezen gegeven o.a. hoe ie dan die lul van een Vladimir P. aan zou moeten pakken om de speciale operatie in Oekraine te beeindigen . Hij zou mijn adviezen ter harte nemen dus ben ik benieuwd wat daar van gaat komen.

Zoals gezegd musea bezocht ……. ja ja ………….. nou toevallig wel ….. Huize Mesdag en daarna (elders ) panorama Mesdag, Escher in het paleis, Voorlinden, Mauritshuis, het Haags Gemeentemuseum en last but not least het Nationaal Automobiel Museum in Wassenaar.

Kortom een leuk lang weekend kwam ten einde en smaakte naar meer. Eerst maar weer eens even een beetje motortoeren, beetje padellen, beetje zeilen ……… Gaaaph ….. veel (vies woord ) aan de winkel 🙂

IRONIE IS ……………….

Ironie is de goedkoopste manier van omgaan met het leven omdat het weinig emotionele investering in jezelf en anderen vereist. De meest ironische persoon …………………… een geprivilegieerde geluksvogel die het leven niet al te serieus neemt omdat het leven zich zelden lelijk in hem vastbijt.

Aangepast citaat uit de Volkskrant welk ik zelf niet mooier kan uitdrukken 🙂 Lui, vadsig , in voor een grapje , niet rijk maar ook zeker geen geldgebrek kortom die geluksvogel ben ik. Die aardsluie geluksvogel had vier jaren geleden zijn supermooie en aparte BMW R1200 Cruiser ingeruild voor een modernere, snellere, veel beter sturende, beter remmende en uiteraard daardoor beter rijdende motor van ’t zelfde merk . Beetje spijt want ja ….. ’t was toch wel een heel apart fietsje. Maar ja, wat moet je nu met twee motoren ? Toch ?? Een week of drie geleden dacht ik ……….. eigenlijk was ie best wel een beetje een collectors-item aan ’t worden, stom dat ‘k ‘m weg gedaan heb en zat wat te browsen op internet toen ik een motorhandelaar ( onbekend ) tegenkwam in Ruinerwold wat achter Meppel gelegen eigenlijk mijn achtertuin is, zo dichtbij. Ooit mijn cruiser ingeruild in Eibergen tegen de duitse grens en nu zo vlak bij stond ie te koop. Krijg nou tieten ! was mijn reactie …. de MY-05-KR stond vlak bij, om de hoek als ’t ware, te koop. 27 jaren oud inmiddels met c.a. 12000 km meer op de teller. Met een beetje pingelen kwam ik op € 200,- hoger uit dan dat ik er destijds voor gekregen heb maar wel voorzien van nieuwe banden, remblokken, een uitgebreide buddysit met bagagerek, nieuwe knipperlichten etc. en in prima staat. Het rijden ermee in vergelijking met mijn huidige R1200R is alsof je een duik neemt in het oude testament. Belachelijke vergelijking , ik weet het maar alleen al de gedachte dat ik met deze fiets 17 jaren in bezit probleemloos in het uiterste zuiden van Spanje, Portugal, Frankrijk, Schotland, Oostenrijk, Italië en zelfs diep in Kroatië (Dubrovnic) ben geweest schept een band.

Slechts èèn wel zwaarwegend probleem(pje) …………. Wat doe ik nu met twee motoren ? 🙂

EEN CRUISE MAKEN

Als er iets is wat ik nog graag eens zou willen doen dan is dat bijvoorbeeld een cruise maken . Eerst als je aan boord komt aan het kamer pardon hutpersoneel een fikse fooi doneren. Dat schijnt zo te horen ook nadat je al een fikse reissom hebt neergeteld voor de reis op zich. Belachelijk natuurlijk maar ieder z’n meug zullen we maar zeggen. Vervolgens je uit laten laden in een of ander oord waarbij je een aantal uren later je weer moet melden want ja, ‘ t schuitje wacht niet op jou. ‘s-avonds naar het variété of de bingo want ja …. jezelf vermaken kan lastig zijn 🤪 de volgende dag herhaald zich het voorgaande kortom ‘t zal wel duidelijk zijn dat dit soort reizen aan mij niet besteed zijn. Nee , dan onze cruise … men neme de kleine motorboot “ de Gup”, haal ‘s-avonds de voorstoelen eruit, bouw met wat houtjes een onderstel voor een tweepersoonsluchtbed, kapje erover voor het slapen gaan en de volgende ochtend na een frisse duik het ontbijt en varen maar weer over Hollands mooiste/leukste waterwegen. Starten in Belt-Schutsloot in de Weerribben en vervolgens via Meppel naar Hoogeveen, richting Ter Apel en onderweg slapen in de boot.

Je passeert de nodige sluizen en bruggen meestal bediend door vriendelijk personeel met veel plezier in het werk en soms een galbak die er geen zin in heeft maar dat neem je op de koop toe. Na Ter Apel en richting Bourtange wordt het nog leuker want je koopt bij het pompstation langs het water een speciale sleutel waarbij je vervolgens de bruggen en sluizen zelf moet bedienen. ff wennen want je moet ook zelf natuurlijk de slagbomen laten zakken om het verkeer te laten stoppen, vervolgens brug openen voordat je de sluis in vaart etc….. best een beetje spannend in het begin maar uiteindelijk een gigantisch leuke belevenis waarbij het een satanisch genoegen geeft omdat jij bepaald wanneer die slagboom weer omhoog gaat.

Natuur, cultuur, je komt volledig aan je trekken want ja, zeg nu zelf …………….. rond de caraïbische eilanden of de Azoren kom je echt geen pissende ijsbeer tegen. Nou …… in of nabij de Groningse wateren dus wel.

Wat ook wel vermakelijk is t.o.v. zo’n drijvend flatgebouw is dat er niet zoveel mensen aan boord zijn. Deze meppelse schone kwam ik regelmatig tegen aan boord en heb derhalve vaak gezellige gesprekjes kunnen voeren ……… en zo.

Uiteindelijk hebben we een rondje Drenthe , Groningen en een stukje Friesland gedaan en begonnen en geëindigd in Overijssel. Een fantastische acht dagen waarbij opgemerkt dat het weer ronduit prima was en wat geluk want kort nadat we terug waren in Belt Schutsloot voor de jaarlijkse camping-barbeque vanaf 18.00 uur begon er een stortbui waarin we niet graag beland waren.

Kortom ………….. voor herhaling vatbaar en nu weer tijd voor het zware bestaan van enkele potjes padel per week, luieren, lezen, beetje motorrijden en andere leuke zaken. Zaken ??? Wie is er zo gek om een vier jaren geleden ingeruilde motor terug te kopen ? Ik ken die sukkel ……………. later meer ….. hou doe !

WAAR ZIJN WIJ DRUK MEE ?

Nou , als je deze en voorgaande onzin leest met eigenlijk niet zo heel veel zaken . Soms doen we net als of …….. dat schijnt te horen. Sta je bij een feestje, sherry in de hand. En kerel hoe is het met jou ? Ach je weet het hé …. druk druk druk a bla bla . Zelfs professionele neusuitvreters schijnen het altijd druk te hebben. Dat schijnt te horen zo . Als men jou vraagt hoe het gaat en je antwoord vervolgens ……. nou, niet zoveel te doen en als ik hier druk en daar voel dan heb ik ……………. sta je zo alleen en tegen jezelf te lullen. Nou , heel eerlijk deze neusuitvreter is er nog steeds niet toe gekomen te ontsnappen naar Ierland ( per motor ) wat begin dit jaar in de planning lag. Klusje hier, klusje daar, variërend van vriendin, dochter, buurvrouw of gewoon bij mij zelf in tuin of huis of op de camping , kortom de zomer kwam er aan en ik ben nog steeds niet weg. Bovenstaande foto is er een uit c.a. 1928 en geeft aan het schip “de Alma ” een salonboot waarop mijn opa heel lang kapitein is geweest. Dit schip was eigendom van de SHV oftewel de Steenkolen Handels Vereniging en werd gebruikt voor vertier en pr door de toenmalige Elon Musk van Rotterdam Daniël George van Beuningen ja inderdaad die waar het beroemde Rotterdamse museum naar genoemd is . Deze van Beuningen ging af en toe met zijn gezin op Zondag een tourtje maken op de Maas in Rotterdam en mijn opa/kapitein mocht dan zijn jongste dochtertje ( mijn moeder ) soms mee aan boord nemen. Via haar heb ik tal van verhalen over dit schip gehoord o.a. dat opa een keer trots thuis kwam en vertelde dat ie Prins Hendrik ( echtgenoot van koningin Wilhelmina ) aan boord had gehad. Dit schip nu in schaalmodel in een mooie klassieke vitrine kreeg opa kort na de tweede wereldoorlog cadeau van de firma toen ie met pensioen ging en was lange tijd na dien in het bezit van mijn oudste broer John. Broer John nu inmiddels 96 jaren en wat mij betreft met nog geen been nee zelfs niet met z’n kleine teen al in het graf, rijdt nog bijna dagelijks auto maar begint toch met het weggeven van allerlei zaken en zo is de Alma dus in mijn bezit gekomen. Hier en daar moest iets gerepareerd worden ( bijna 80 jaren oud ) en gereinigd want het model had heel lang bij John op zolder gestaan en heeft nu een plekje bij de overige schaalmodellen in mijn werkkamer.

Ja en ook zo breng ik de dagen door en komt er van het volgen van Wild Atlantic Coastway in Ierland natuurlijk weinig terecht. Vandaag echter, we schrijven 18 juli heb ik vanmorgen een leuke pot gepadeld en besloot ik vanmiddag een snipper(mid)dag te nemen. Af en toe moet je ook aan jezelf denken toch ? Dus na de lunch naar de stad gefietst, een besteld boek opgehaald, een fles Tonic gekocht en hiermee thuis gekomen een mix gemaakt met wat Gin en ijsklontjes , een koude Limoncello uit de koelkast, een zak chips erbij en het grote genieten in de achtertuin kon beginnen.

Ja, ’t is een zwaar leven maar ik hou toch wel goede moed. En oh ja, eind van deze maand gaan de buurvrouw en ik een cruise maken.

Oh Oh Oh wat verveel ik mij!

Als je deze bovenstaande titel leest dan weet je natuurlijk al dat op dit blog “niets is wat het lijkt, ’t lijkt ook nergens op 🙂 en het is zelden de waarheid. Ook vandaag zitten wij ver van vervelen af. Het is maandag, het zeikregent al de gehele dag waardoor de zaken die ‘k wilde gaan uitvoeren geparkeerd staan. Ik kwam vorige week in de schouwburg Lia tegen die ik nog van ruim dertig jaar geleden ken vanuit de vorige woonplaats Oosterhesselen waarbij ik vertelde alweer 10 jaren te lanterfanten en onzin op dit blog te schrijven, de vraag stelde of ik mij niet verveelde ??? Lachen natuurlijk want het antwoord was en is ” mens, ….. ik kom tijd te kort ” ………… en da’s echt geen cliché . Plannen voor een motortocht naar Londen en daarna door naar Ierland…….. komt niets van, geen tijd. Plannen voor een motortocht naar Albanië, geen tijd. Thuis klussen de stratenmakers bij mij in voor en achtertuin, wil je toch wel graag bij zijn. Op de camping moet er een schuurtje gesloopt/vervangen worden. Het zeilbootje vraagt wat aandacht op ’t gebied van onderhoud en kleine aanpassingen. Heb er meer aan gesleuteld inmiddels dan mee gevaren. Vrijwilligerswerk doe ik niet aan ( veel te lui voor ) , oppassen op de kleinkinderen alleen op verzoek als de betrokken ouders qua planning omhoog zitten. Kortom druk, druk, druk met onnozele dingen mijn intelligentieniveau waardig. Genieten kun je op de meest simpele wijze iedere dag weer. Deze laatste zin is een kapstokkie naar bovenstaande foto want, ……. lieve lezertjes, wat wij daar zien is een leeg gevreten mosterdkuipje van de Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij . Ja ha, die verkopen volgens mij al sinds 1930 halve rookworsten in een puntzakje en tegenwoordig krijg je daar in dit kuipje je mosterd in gepresenteerd. Al sinds mijn achtste levensjaar eet ik met genoegen rookworst van de HEMA . Leuk leven kun je doen met een Porsche 911 scheurend met 250 km/uur op de autobahn , je kunt ook in Meppel een beetje rondkijken/filosoferen terwijl je een stukkie worst zit te verorberen. Stuk goedkoper en net zo leuk. Dit zo opschrijvend bedenk ik mij dat ik al eens met de Z4 250 km/uur ( harder ging ie niet ) gereden heb met notabene de cabriokap open dus ja …….gaaaaap , geef mij die worst maar.

Over eten gesproken ……. dat kan natuurlijk bij Jonnie Boer maar ook gewoon op de camping of in de tuin thuis met een skottelbraai . Een heerlijk instrument, veelzijdiger en makkelijker dan dat geklooi met een (houtskool) grill en als het dreigt te gaan regenen dan zoek je een oplossing m.b.v. een nog te slopen schuur.

Over dat reizen ( lees vluchten voor dat kl….weer ) dat is momenteel niet zo aan de orde tenzij ik de heleboel in de steek laat want de vriendin kan al sowieso niet mee vanwege werk en ….. hondjes ! Jaha één der twee mormels is plezierig op stap geweest in Leeuwarden en kwam zwanger terug in Meppel zodat we nu ook nog eens drie minimormels hebben die je niet zo maar alleen kunt laten.

Nog even terug naar simpel genieten …………… Heb thuis een megascherm (80″) voor de voetbalwedstrijden etc. en als ik iets op de Iphone wil zien een houdertje van Ikea van €3,- maar als ik op nr 17 ben , waar die arme maar wel lieve dame woont ( die heeft al die dure spulletjes niet ) dan moet je bij gebrek aan een Iphonehoudertje ( je moet tenslotte haar maar ook je bierglas vasthouden ) een grandioze oplossing voor ’t kijken naar een voetbalwedstrijd.

ZEILEN MET (EEN ) ERVARING

Op het water een ervaring of een aanvaring …………. beide kunnen naar aflopen maar dat hoeft niet per se. In ons geval ervaring die afliep met een …………. ” Nou dat weten we dan ook weer ”

Het begon zo mooi …….. windkracht vier en we ( Rob en ik ) inmiddels geleerd dat als je ’t grootzeil volledig in top wilde hebben dat moest hijsen met de kop in de wind. Doorgaans doe je dat altijd al maar hier ging het even om de laatste 50 cm wat de vorige maal niet wilde lukken. Ook het probleem met de diepte ( zwaard loopt aan de grond ) hadden we opgelost en na wat gestuntel op weg richting Arembergergracht. Enkele malen een slag maken om voor gaats te komen en zie …….. zo snel waren wij er nog nooit doorheen geweest. Op de Belterweide ging het ook prima echter naarmate we meer noordwaards gingen werd het wel ruig allemaal, dreigden aan lager wal te komen en moesten terug. Fikse koppen met schuim inmiddels en veel water over. Zeil naar beneden en dan maar op het motortje terug. Alleen zo’n motortje heeft brandstof nodig en toevallig had ik zonder zeil de vorige dag een aardig tochtje gemaakt. Na dus een klein eindje geprutteld te hebben dacht ’t motortje ……. doe ’t nu zelf maar. Hoe we daar weg gekomen zijn weet ik niet meer maar ’t is gelukt en richting de zuidkant van die zelfde Belterweide werd het aangenamer en wat rustiger zeilweer. Wel inmiddels helemaal zeikend nat besloten om maar terug te gaan en al laverend nu die zelfde Arembergergracht in. Weinig wind, rustig vaartje, aangenaam klimaatje kortom de sfeer aan boord was prettig en ik besloot eens even nog naar ’t motortje om te zien want als we dat nog aan de praat kregen zou ’t een stuk sneller gaan. Omdat we al eens aan één der zijden in het riet aan de grond gezeten hadden besloten om het zwaard maar op te halen. Achteraf hoorden we van echte stuurlui …….. “nooit het grootzeil voeren zonder zwaard ” edoch dat was achteraf want terwijl ik aan het motortje prutste hoorde ik achter mij ( beschaafde vertaling ) Oh nee hé en in werkelijk no-time lagen we op de zij. Ik kon nog net op de zijkant blijven staan met de schouders boven water en Rob kwam even daarna proestend boven. We konden niet veel meer doen dan de c.a 10 meter naar de kant zwemmen en daar beteuterd kijkend op de paaltjes gaan zitten rillen want boven kwam ie niet meer. Om een lang verhaal kort te maken, ‘s-avonds heeft Eddy van de camping “de Groene Draeck ” terug gesleept en is ie de volgende dag omhoog gehaald en leeg gepompt .

Afgelopen dinsdag begonnen met reinigen, motortje demonteren en water eruit halen en donderdag liep alles weer en klaar voor nieuwe avonturen.

LUXEMBURG DEEL 2

Bovenstaand beest ( niet die in ’t blauw) staat niet in/op Wallstreet NY Manhattan maar gewoon in Clervaux voor ’t hotel. Moest hier even aan Wallstreet denken want je komt dan al snel op geld, geld, geld. Nou hier in Luxemburg zie je aan alles dat het een rijk land is. De auto’s die hier voorbij tuffen zijn geen van allen basismodelletjes maar uitsluitend de meest luxe uitvoeringen. Het asfalt hier is ( Paus Paulus ) het kussen waard, niet één scheurtje of vlekje op de weg, zeer nette huizen, geen enkel krot. Het openbaar vervoer van bus tot trein in het gehele land(je) is gratis kortom aan geld geen gebrek.

Een mooi land met leuke plaatsjes en dorpjes wat dus ook mooie plaatjes oplevert waar het leuk wandelen is.

Dat gratis openbaar vervoer sprak deze luie rat wel aan en ook de rattin is meestal tuk op een koopje dus moest dat maar eens uitgeprobeerd worden. Met de fiets naar het stationnetje, fietsen in de trein, uurtje treinen door een leuk landschap en zie daar was Luxemburgstad al. Groter station, dat wel maar ook even proper als in het kleine Clervaux. Luxemburg kent een boven en benedenstad met een behoorlijk hoogteverschil, wij kennen onze stadsfietsjes ( hadden geen oude mensen-E.bikes bij ons ) ………… en dachten ……………… als we dat maar gaan halen. Nou ……….naar beneden met een gigantische snelheid geen probleem , daar rond gereden en leuk apart (thais) gelunched in een sjieke zaak maar toen nog naar boven. Die rijke Luxemburgers echter hebben overal een oplossing voor want ergens ( wederom gratis ) vonden we een enorme lift met ruim plaats voor de fietsen die ons c.a. 80 meter hoger bracht waarbij je in enkele minuten weer in de bovenstad was.

Daar in die bovenstad tref je de luxe winkelstraten met o.a. het luxe warenhuis Galerie Lafayette waarbij je als je je begeeft naar de bovenste verdieping een dakterras vind met een geweldig uitzicht en een motor. Een motor ?? Ja, een heuse Indian waarbij je je afvraagt hoe die daar nu is gekomen.

Wederom beneden sta je nog steeds in die luxe winkelstraat met z’n Louis Vuitton, Gucci, Prada en Zeeman …….. huh ? Nee, grapje , die zit daar niet. Ik wilde nog wel ff een klokkie scoren maar wist niet of ik nu de toko rechts of links zou nemen 🙂

In de namiddag met de gratis trein terug , de volgende dag in de trein naar het noorden gestapt en het volgende station uitgestapt en door de bossen en over velden 12 km terug gelopen. Leuk, leuk,leuk …..

Eind vd week het bootje te water laten en zien of er weer gezeild kan gaan worden en als het weer daarna wat opknapt grootse plannen ( voorlopig plannen ) voor een motortrip naar Greenwich ( London-zuid ) en daarna door naar Ierland voor de  Slí an Atlantaigh Fhiáin of in gewoon Duits the Wild Atlantic Way de meest westelijke motorroute in Europa c.a. 2500 km . Kiep in tatjs hè …………………

JA JA DAAR ZIJN WIJ WEER !

Eind december kort na mijn ( voor mijn doen ) lange verblijf in Spanje schreef ik de laatste belevenissen aangaande “geen flikker uitvoeren” oftewel lanterfanteren en werd ( we schrijven 27 maart ) het hoog tijd weer eens wat te memoreren. Welleswaar twee maal achtereen flink griep gehad met langdurige nasleep wat bij elkaar al gauw anderhalve maand vroeg, bejaarde broer Peter uit SA als logé gehad , slechts mede hierdoor maar enkele malen kunnen padellen , thans ook nog een armblessure waardoor dit padel op een laag pitje staat, oh oh oh welk een ramspoed treft dit gelukskind weer. Volgens mij voldoende zieligheid zo om volgers te laten roepen ” Ja Hans bij zoveel ellende snappen we dat je drie maanden uit de ether was”

Over tot de orde van de dag dus na nu uitsluitend leuke dingen. Te beginnen met bovenstaande afbeelding. Na bijna tien jaar een leuke DS3-cabrio bestuurd te hebben eens wat totaal anders. Dat simpele gedoe van 65+ers met van die AOW-autootjes, niet te groot, niet te duur, heel zuinig en vooral niet te veel wegenbelasting wilde ik niet mee maken dus een 3 serie GT van BMW werd de volgende bak. Schuifdak, stoelverwarming, electrische trekhaak en nog veel meer en nog langer dan de stationcar uit dezelfde serie kortom als je die over het hoofd ziet dient je rijbewijs ingenomen te worden. Het zoeft over god’s wegen maar ook wel op andere paadjes . Kortom … heel blij mee. Dan gaat binnenkort het watersportseizoen ook weer van start wat betekent dat ’t bootje het water in moet en op dit moment schrijf ik dit stukkie op een hotelkamer in Clervaux in Luxemburg waar wij een kleine week verblijven. Om zo’n tripje te plannen dien je je eerst te ontdoen van enig gespuis zodat je de handen vrij hebt.

Morgen naar Luxemburg/stad met de trein want alle openbaarvervoer hier is sinds enige tijd gratis dus fietsen mee in de trein en daar maar eens wat gaan ontdekken, ’t kan goed zijn dat het c.a. dertig jaren geleden was dat ik er was.

Vandaag overigens o.a naar Esch sur Sûre geweest, een schilderachtig dorpje wat bijna geheel omsloten word door een sterk meanderende rivier de Sauer of Sûre. Naar het kasteelrestant daarboven dient dan natuurlijk geklommen te worden wat weer de volgende schilderijen oplevert.

Daarboven heb je dan een geweldig uitzicht met een werkelijk uniek landschap waarbij enkele wonderschone details opvallen te beginnen met ………………………………………….

Nou, zoals gezegd eerst morgen maar eens naar Luxemburg en zien wat daar te beleven valt dus …….. wordt vervolgd.

WIJ NADEREN HET (REIS) EINDE !

In de museumwinkel van het Escorial stikte het werkelijk van de dunne boeken, dikke boeken, gadgets en overige prullaria over de vroegere bewoners daar. Er langs lopend was er niet echt iets waar ik belang in stelde en bijna uitsluitend spaans-talig. Ergens in een hoekje lag één zeer dun boekske over het monasterio de San Jeronimo de Yuste. Mondvol voor zo’n blaadje zou je zeggen maar bij mij was de belangstelling gewekt. Want c.a. 120 km naar het westen richting Portugese grens in de regio Extremadura ligt Yuste en in het daar speciaal aangepaste kleine klooster blies op 21 september 1558 de al eerder genoemde Karel V zijn laatste adem uit. Nu ik toch in Spanje ben en bijna zes weken onderweg mag ik die plaats natuurlijk niet missen. Om een uur of vijf , na het burgeroorlogmonument ben ik gaan rijden. Het werd al snel donker en ik had de kortste weg gekozen door de bergen. Uitsluitend klimmen en dalen en haarspeldbochten waren mijn deel en Yuste halen werd het niet, dus om rond 18.00 uren maar eens mijn reisbijbel ( booking.com) geraadpleegd en zie …… als ik een vijf kilometer van de route afweek kwam ik in het dorpje Arenas de San Pedro. Daar was voor € 32,- het hostal Avenida (18 habitaciones con baño ) van Jurriaan Dericks. Ik kwam om 19.00 uur binnen stelde mij voor in het engels en kreeg als antwoord …. praat maar gewoon nederlands hoor, ik kom zelf uit ‘s-hertogenbosch 🙂 . Om 20.00 uur ging het restaurantje beneden open en daar kon ik ook de volgende dag ontbijten. Jurriaan verwachtte die avond geen gasten meer en stelde voor om na achten daar samen te gaan eten. Een gezellige avond volgde met een paar glazen heerlijke Rioja en op tafel verscheen rabo toro ( ossenstaart ) met een salade van tomaat met avocado vooraf gegaan door orejo de cerdo oftewel varkensoor. Fantastisch gegeten, leuke avond en de volgende dag als ontbijt tostado con tomate ……….. op naar Yuste.

Het klooster van Yuste . Er zijn slechtere plekjes om je laatste adem uit te blazen. Karel wilde hier gaan leven als een soort kluizenaar zonder praal en weelde. Wel nam ie 70 man personeel mee waaronder bierbrouwers uit belgië ……. De vertrekken van de ex-keizer zijn sober en niet groot. Een niet al te grote slaapkamer wel met een raam met zicht op het altaar van de naast gelegen kerk. Ook hier had ik zoiets van ……… dit had ik niet willen missen.

Karel doet afstand van de troon , hand op de schouder van Willem van Oranje en knielend voor hem Philips II Wie zijn de overige figuren op dit schilderij ?

Na Yuste een fikse trip van 623 km naar San Sebastian , de volgende dag 679 km naar Orleans in Frankrijk en de laatste dag 723km naar Meppel dat ligt in Nederland. In totaal c.a. 6000 km afgelegd in zes weken dus voorlopig vind ik het wel weer ff best.

HET ESCORIAL

Het klinkt wat overdreven maar echt, hier wilde ik al jaren naar toe. Een gigantisch groot gebouw welk in 1586 gereed kwam in opdracht van koning Philips II en volgens Wikipedia het grootste renaissancegebouw ter wereld. Komend uit Toledo c.a. 120 km rijdend en mij voorbereidend op lange wachtrijen bij de entree want 500.000 bezoekers per jaar. Volgens de tickets-site’s en om snel binnen te komen via hen bestellen af € 35,-/ticket en die van €15,- die waren er zogenaamd ff niet meer. Nou, een kort verhaal lang, voor €9,- kon je zo doorlopen en senioren €6,- . Ik was binnen voor ik het wist en had al plezier voordat ik ook maar iets gezien had 🙂 Drie uren heb ik er rond gezworven en echt niet alle schilderijen bekeken. Indrukwekkend, mega groot, superlatieven te kort heet dat dan, echt ongelooflijk mooi. Een kathedraal enkel voor de z.g. kleine hofhouding . Een bibliotheek, grafkelders voor o.a. Karel V en zijne gade Isabella v Portugal, Philips zelf natuurlijk en diens nakomelingen uit het Habsburgse huis, een graftombe voor de Infantes (adelijke kinderen onder zeven jaar ) , aangetrouwd spul , bastaard zonen kortom allemaal gezellig bij elkaar. 14 grafkamers voor de overigen en als laatste de mooiste waar Philips en ouders etc. zelf liggen. Dan waren er nog de paleizen/verblijven van de Habsburgers als ook die van de latere/huidige Bourbons, Abdij, Universiteit, een Seminarie kortom er kwam geen eind aan.

Zelfs in de grafkamers kun je verdwalen.

Te veel om op te noemen en allemaal megagroot, lang en hoog.

Gezellig liggen hier met vader en zonen. Stom grapje want ook dit vertrek is indrukwekkend als je je realiseert dat dit vertrek een octagon is dus nog drie zijden met 8 sarcofagen erbij.

Het Escorial bezoeken komt voort uit een fascinatie voor historie, je leest een boek of verneemt op andere wijze iets over het verleden en voila daar sta je dan. Zo ben ik ook nieuwsgierig ( als je toch in Spanje bent ) naar de spaanse burgeroorlog die woede van 1936 t/m 1939, republikeinen contra nationalisten. c.a. 15 km voorbij het Escorial in de vallei der gevallenen (Valle de los Caídos) bevind zich een monument ter herdenking van de gevallenen in die burgeroorlog. Tot 2019 was hier ook het graf van de dictator Franco. Ter voorkoming van een facistisch bedevaartsoord hebben ze die maar herbegraven in Madrid. Ook hier wederom gigantisch van omvang, je koopt een ticket aan de poort en moet dan nog zes kilometer rijden. Zo op de foto denk je wellicht ach ja een kruis, beetje groot dat wel. Althans mijn gedachte. Rijd je echter naar de achterzijde en omhoog dan tref je daar een eveneens ( ik verzin dit niet ) gigantische kathedraal uitgehouwen in de rotsen. Een groot plein met bouwwerken er voor en hoe bizar, ik liep daar werkelijk geheel alleen. Geen mens te bekennen, beetje mistig, onderstaande foto geeft een beetje een beeld. Ik waande mij in een magisch-realisme schilderij van Carel Willink

Je loopt een lange grote hal door en komt dan in het kerkdeel. Minstens zo groot als de kathedraal in het Escorial een paar uur eerder. Overweldigend groot allemaal, ik heb hier foto’s en een video van maar zoals wel vaker geven die de werkelijkheid niet juist weer dus laat ik ze bewust weg. Wat ik wel wil laten zien is de anticlimax die ik ervaarde na al dat grootse, overweldigende en dus indrukwekkende van hetgeen je daar ervaart. Ik stond plots voor een apparaat waarbij ik spontaan in lachen uitbarstte en wat mij met enige fantasie deed denken aan heel lang geleden. Je had namelijk destijds een soort van jukeboxen waarbij na inworp van een kwartje een stel aapjes voorzien van bongo’s en andere trommeltjes begonnen met musiceren.

Gooi er een eurootje in en wij branden een kaarsje voor U 🙂

Volgens mij lacht die Franco in z’n graf zich nu nog een kreuk in zijn flikker.