ZEILEN MET (EEN ) ERVARING

Op het water een ervaring of een aanvaring …………. beide kunnen naar aflopen maar dat hoeft niet per se. In ons geval ervaring die afliep met een …………. ” Nou dat weten we dan ook weer ”

Het begon zo mooi …….. windkracht vier en we ( Rob en ik ) inmiddels geleerd dat als je ’t grootzeil volledig in top wilde hebben dat moest hijsen met de kop in de wind. Doorgaans doe je dat altijd al maar hier ging het even om de laatste 50 cm wat de vorige maal niet wilde lukken. Ook het probleem met de diepte ( zwaard loopt aan de grond ) hadden we opgelost en na wat gestuntel op weg richting Arembergergracht. Enkele malen een slag maken om voor gaats te komen en zie …….. zo snel waren wij er nog nooit doorheen geweest. Op de Belterweide ging het ook prima echter naarmate we meer noordwaards gingen werd het wel ruig allemaal, dreigden aan lager wal te komen en moesten terug. Fikse koppen met schuim inmiddels en veel water over. Zeil naar beneden en dan maar op het motortje terug. Alleen zo’n motortje heeft brandstof nodig en toevallig had ik zonder zeil de vorige dag een aardig tochtje gemaakt. Na dus een klein eindje geprutteld te hebben dacht ’t motortje ……. doe ’t nu zelf maar. Hoe we daar weg gekomen zijn weet ik niet meer maar ’t is gelukt en richting de zuidkant van die zelfde Belterweide werd het aangenamer en wat rustiger zeilweer. Wel inmiddels helemaal zeikend nat besloten om maar terug te gaan en al laverend nu die zelfde Arembergergracht in. Weinig wind, rustig vaartje, aangenaam klimaatje kortom de sfeer aan boord was prettig en ik besloot eens even nog naar ’t motortje om te zien want als we dat nog aan de praat kregen zou ’t een stuk sneller gaan. Omdat we al eens aan één der zijden in het riet aan de grond gezeten hadden besloten om het zwaard maar op te halen. Achteraf hoorden we van echte stuurlui …….. “nooit het grootzeil voeren zonder zwaard ” edoch dat was achteraf want terwijl ik aan het motortje prutste hoorde ik achter mij ( beschaafde vertaling ) Oh nee hé en in werkelijk no-time lagen we op de zij. Ik kon nog net op de zijkant blijven staan met de schouders boven water en Rob kwam even daarna proestend boven. We konden niet veel meer doen dan de c.a 10 meter naar de kant zwemmen en daar beteuterd kijkend op de paaltjes gaan zitten rillen want boven kwam ie niet meer. Om een lang verhaal kort te maken, ‘s-avonds heeft Eddy van de camping “de Groene Draeck ” terug gesleept en is ie de volgende dag omhoog gehaald en leeg gepompt .

Afgelopen dinsdag begonnen met reinigen, motortje demonteren en water eruit halen en donderdag liep alles weer en klaar voor nieuwe avonturen.

LUXEMBURG DEEL 2

Bovenstaand beest ( niet die in ’t blauw) staat niet in/op Wallstreet NY Manhattan maar gewoon in Clervaux voor ’t hotel. Moest hier even aan Wallstreet denken want je komt dan al snel op geld, geld, geld. Nou hier in Luxemburg zie je aan alles dat het een rijk land is. De auto’s die hier voorbij tuffen zijn geen van allen basismodelletjes maar uitsluitend de meest luxe uitvoeringen. Het asfalt hier is ( Paus Paulus ) het kussen waard, niet één scheurtje of vlekje op de weg, zeer nette huizen, geen enkel krot. Het openbaar vervoer van bus tot trein in het gehele land(je) is gratis kortom aan geld geen gebrek.

Een mooi land met leuke plaatsjes en dorpjes wat dus ook mooie plaatjes oplevert waar het leuk wandelen is.

Dat gratis openbaar vervoer sprak deze luie rat wel aan en ook de rattin is meestal tuk op een koopje dus moest dat maar eens uitgeprobeerd worden. Met de fiets naar het stationnetje, fietsen in de trein, uurtje treinen door een leuk landschap en zie daar was Luxemburgstad al. Groter station, dat wel maar ook even proper als in het kleine Clervaux. Luxemburg kent een boven en benedenstad met een behoorlijk hoogteverschil, wij kennen onze stadsfietsjes ( hadden geen oude mensen-E.bikes bij ons ) ………… en dachten ……………… als we dat maar gaan halen. Nou ……….naar beneden met een gigantische snelheid geen probleem , daar rond gereden en leuk apart (thais) gelunched in een sjieke zaak maar toen nog naar boven. Die rijke Luxemburgers echter hebben overal een oplossing voor want ergens ( wederom gratis ) vonden we een enorme lift met ruim plaats voor de fietsen die ons c.a. 80 meter hoger bracht waarbij je in enkele minuten weer in de bovenstad was.

Daar in die bovenstad tref je de luxe winkelstraten met o.a. het luxe warenhuis Galerie Lafayette waarbij je als je je begeeft naar de bovenste verdieping een dakterras vind met een geweldig uitzicht en een motor. Een motor ?? Ja, een heuse Indian waarbij je je afvraagt hoe die daar nu is gekomen.

Wederom beneden sta je nog steeds in die luxe winkelstraat met z’n Louis Vuitton, Gucci, Prada en Zeeman …….. huh ? Nee, grapje , die zit daar niet. Ik wilde nog wel ff een klokkie scoren maar wist niet of ik nu de toko rechts of links zou nemen 🙂

In de namiddag met de gratis trein terug , de volgende dag in de trein naar het noorden gestapt en het volgende station uitgestapt en door de bossen en over velden 12 km terug gelopen. Leuk, leuk,leuk …..

Eind vd week het bootje te water laten en zien of er weer gezeild kan gaan worden en als het weer daarna wat opknapt grootse plannen ( voorlopig plannen ) voor een motortrip naar Greenwich ( London-zuid ) en daarna door naar Ierland voor de  Slí an Atlantaigh Fhiáin of in gewoon Duits the Wild Atlantic Way de meest westelijke motorroute in Europa c.a. 2500 km . Kiep in tatjs hè …………………

JA JA DAAR ZIJN WIJ WEER !

Eind december kort na mijn ( voor mijn doen ) lange verblijf in Spanje schreef ik de laatste belevenissen aangaande “geen flikker uitvoeren” oftewel lanterfanteren en werd ( we schrijven 27 maart ) het hoog tijd weer eens wat te memoreren. Welleswaar twee maal achtereen flink griep gehad met langdurige nasleep wat bij elkaar al gauw anderhalve maand vroeg, bejaarde broer Peter uit SA als logé gehad , slechts mede hierdoor maar enkele malen kunnen padellen , thans ook nog een armblessure waardoor dit padel op een laag pitje staat, oh oh oh welk een ramspoed treft dit gelukskind weer. Volgens mij voldoende zieligheid zo om volgers te laten roepen ” Ja Hans bij zoveel ellende snappen we dat je drie maanden uit de ether was”

Over tot de orde van de dag dus na nu uitsluitend leuke dingen. Te beginnen met bovenstaande afbeelding. Na bijna tien jaar een leuke DS3-cabrio bestuurd te hebben eens wat totaal anders. Dat simpele gedoe van 65+ers met van die AOW-autootjes, niet te groot, niet te duur, heel zuinig en vooral niet te veel wegenbelasting wilde ik niet mee maken dus een 3 serie GT van BMW werd de volgende bak. Schuifdak, stoelverwarming, electrische trekhaak en nog veel meer en nog langer dan de stationcar uit dezelfde serie kortom als je die over het hoofd ziet dient je rijbewijs ingenomen te worden. Het zoeft over god’s wegen maar ook wel op andere paadjes . Kortom … heel blij mee. Dan gaat binnenkort het watersportseizoen ook weer van start wat betekent dat ’t bootje het water in moet en op dit moment schrijf ik dit stukkie op een hotelkamer in Clervaux in Luxemburg waar wij een kleine week verblijven. Om zo’n tripje te plannen dien je je eerst te ontdoen van enig gespuis zodat je de handen vrij hebt.

Morgen naar Luxemburg/stad met de trein want alle openbaarvervoer hier is sinds enige tijd gratis dus fietsen mee in de trein en daar maar eens wat gaan ontdekken, ’t kan goed zijn dat het c.a. dertig jaren geleden was dat ik er was.

Vandaag overigens o.a naar Esch sur Sûre geweest, een schilderachtig dorpje wat bijna geheel omsloten word door een sterk meanderende rivier de Sauer of Sûre. Naar het kasteelrestant daarboven dient dan natuurlijk geklommen te worden wat weer de volgende schilderijen oplevert.

Daarboven heb je dan een geweldig uitzicht met een werkelijk uniek landschap waarbij enkele wonderschone details opvallen te beginnen met ………………………………………….

Nou, zoals gezegd eerst morgen maar eens naar Luxemburg en zien wat daar te beleven valt dus …….. wordt vervolgd.

WIJ NADEREN HET (REIS) EINDE !

In de museumwinkel van het Escorial stikte het werkelijk van de dunne boeken, dikke boeken, gadgets en overige prullaria over de vroegere bewoners daar. Er langs lopend was er niet echt iets waar ik belang in stelde en bijna uitsluitend spaans-talig. Ergens in een hoekje lag één zeer dun boekske over het monasterio de San Jeronimo de Yuste. Mondvol voor zo’n blaadje zou je zeggen maar bij mij was de belangstelling gewekt. Want c.a. 120 km naar het westen richting Portugese grens in de regio Extremadura ligt Yuste en in het daar speciaal aangepaste kleine klooster blies op 21 september 1558 de al eerder genoemde Karel V zijn laatste adem uit. Nu ik toch in Spanje ben en bijna zes weken onderweg mag ik die plaats natuurlijk niet missen. Om een uur of vijf , na het burgeroorlogmonument ben ik gaan rijden. Het werd al snel donker en ik had de kortste weg gekozen door de bergen. Uitsluitend klimmen en dalen en haarspeldbochten waren mijn deel en Yuste halen werd het niet, dus om rond 18.00 uren maar eens mijn reisbijbel ( booking.com) geraadpleegd en zie …… als ik een vijf kilometer van de route afweek kwam ik in het dorpje Arenas de San Pedro. Daar was voor € 32,- het hostal Avenida (18 habitaciones con baño ) van Jurriaan Dericks. Ik kwam om 19.00 uur binnen stelde mij voor in het engels en kreeg als antwoord …. praat maar gewoon nederlands hoor, ik kom zelf uit ‘s-hertogenbosch 🙂 . Om 20.00 uur ging het restaurantje beneden open en daar kon ik ook de volgende dag ontbijten. Jurriaan verwachtte die avond geen gasten meer en stelde voor om na achten daar samen te gaan eten. Een gezellige avond volgde met een paar glazen heerlijke Rioja en op tafel verscheen rabo toro ( ossenstaart ) met een salade van tomaat met avocado vooraf gegaan door orejo de cerdo oftewel varkensoor. Fantastisch gegeten, leuke avond en de volgende dag als ontbijt tostado con tomate ……….. op naar Yuste.

Het klooster van Yuste . Er zijn slechtere plekjes om je laatste adem uit te blazen. Karel wilde hier gaan leven als een soort kluizenaar zonder praal en weelde. Wel nam ie 70 man personeel mee waaronder bierbrouwers uit belgië ……. De vertrekken van de ex-keizer zijn sober en niet groot. Een niet al te grote slaapkamer wel met een raam met zicht op het altaar van de naast gelegen kerk. Ook hier had ik zoiets van ……… dit had ik niet willen missen.

Karel doet afstand van de troon , hand op de schouder van Willem van Oranje en knielend voor hem Philips II Wie zijn de overige figuren op dit schilderij ?

Na Yuste een fikse trip van 623 km naar San Sebastian , de volgende dag 679 km naar Orleans in Frankrijk en de laatste dag 723km naar Meppel dat ligt in Nederland. In totaal c.a. 6000 km afgelegd in zes weken dus voorlopig vind ik het wel weer ff best.

HET ESCORIAL

Het klinkt wat overdreven maar echt, hier wilde ik al jaren naar toe. Een gigantisch groot gebouw welk in 1586 gereed kwam in opdracht van koning Philips II en volgens Wikipedia het grootste renaissancegebouw ter wereld. Komend uit Toledo c.a. 120 km rijdend en mij voorbereidend op lange wachtrijen bij de entree want 500.000 bezoekers per jaar. Volgens de tickets-site’s en om snel binnen te komen via hen bestellen af € 35,-/ticket en die van €15,- die waren er zogenaamd ff niet meer. Nou, een kort verhaal lang, voor €9,- kon je zo doorlopen en senioren €6,- . Ik was binnen voor ik het wist en had al plezier voordat ik ook maar iets gezien had 🙂 Drie uren heb ik er rond gezworven en echt niet alle schilderijen bekeken. Indrukwekkend, mega groot, superlatieven te kort heet dat dan, echt ongelooflijk mooi. Een kathedraal enkel voor de z.g. kleine hofhouding . Een bibliotheek, grafkelders voor o.a. Karel V en zijne gade Isabella v Portugal, Philips zelf natuurlijk en diens nakomelingen uit het Habsburgse huis, een graftombe voor de Infantes (adelijke kinderen onder zeven jaar ) , aangetrouwd spul , bastaard zonen kortom allemaal gezellig bij elkaar. 14 grafkamers voor de overigen en als laatste de mooiste waar Philips en ouders etc. zelf liggen. Dan waren er nog de paleizen/verblijven van de Habsburgers als ook die van de latere/huidige Bourbons, Abdij, Universiteit, een Seminarie kortom er kwam geen eind aan.

Zelfs in de grafkamers kun je verdwalen.

Te veel om op te noemen en allemaal megagroot, lang en hoog.

Gezellig liggen hier met vader en zonen. Stom grapje want ook dit vertrek is indrukwekkend als je je realiseert dat dit vertrek een octagon is dus nog drie zijden met 8 sarcofagen erbij.

Het Escorial bezoeken komt voort uit een fascinatie voor historie, je leest een boek of verneemt op andere wijze iets over het verleden en voila daar sta je dan. Zo ben ik ook nieuwsgierig ( als je toch in Spanje bent ) naar de spaanse burgeroorlog die woede van 1936 t/m 1939, republikeinen contra nationalisten. c.a. 15 km voorbij het Escorial in de vallei der gevallenen (Valle de los Caídos) bevind zich een monument ter herdenking van de gevallenen in die burgeroorlog. Tot 2019 was hier ook het graf van de dictator Franco. Ter voorkoming van een facistisch bedevaartsoord hebben ze die maar herbegraven in Madrid. Ook hier wederom gigantisch van omvang, je koopt een ticket aan de poort en moet dan nog zes kilometer rijden. Zo op de foto denk je wellicht ach ja een kruis, beetje groot dat wel. Althans mijn gedachte. Rijd je echter naar de achterzijde en omhoog dan tref je daar een eveneens ( ik verzin dit niet ) gigantische kathedraal uitgehouwen in de rotsen. Een groot plein met bouwwerken er voor en hoe bizar, ik liep daar werkelijk geheel alleen. Geen mens te bekennen, beetje mistig, onderstaande foto geeft een beetje een beeld. Ik waande mij in een magisch-realisme schilderij van Carel Willink

Je loopt een lange grote hal door en komt dan in het kerkdeel. Minstens zo groot als de kathedraal in het Escorial een paar uur eerder. Overweldigend groot allemaal, ik heb hier foto’s en een video van maar zoals wel vaker geven die de werkelijkheid niet juist weer dus laat ik ze bewust weg. Wat ik wel wil laten zien is de anticlimax die ik ervaarde na al dat grootse, overweldigende en dus indrukwekkende van hetgeen je daar ervaart. Ik stond plots voor een apparaat waarbij ik spontaan in lachen uitbarstte en wat mij met enige fantasie deed denken aan heel lang geleden. Je had namelijk destijds een soort van jukeboxen waarbij na inworp van een kwartje een stel aapjes voorzien van bongo’s en andere trommeltjes begonnen met musiceren.

Gooi er een eurootje in en wij branden een kaarsje voor U 🙂

Volgens mij lacht die Franco in z’n graf zich nu nog een kreuk in zijn flikker.

TOLEDO

Een stad waar ik zeker ook heen wilde, zou een heel mooie stad zijn dus daar maar eens een otelleke geboekt voor 2 nachten. Kwam daar om c.a. 16.00 uur aan zo moe als een hond (kan zijn ?) , beetje keelpijn, snotverkouden en ook direct m’n bed ingedoken. Tegen c.a. 20.00 uur toch wel wat kriebels en honger dus met de auto naar het centrum ( hotel 1,5 km ), daar wat rond gezworven, gezellig druk, kerstsfeer, lekker gegeten, glas wijn, koffie en 23.00 uur met een pil achter de kiezen het bed in. Volgende dag, kamer heeft van die rolluiken die alle daglicht wegnemen wakker geworden , hoe laat zou ’t zijn ? 08.00 uur ? 08.30 uur ? Nou ’t was dus over tienen …… scheren/douchen/ontbijten en om 11.00 uur op pad. Tegen de verwachting in was het prima weer …….. graadje of twintig en deze diehard besloot te gaan lopen echter naar later bleek de verkeerde kant op. Stom zou je zeggen maar om in die ommuurde hoog gelegen stad te komen moest je over de rivier de Taag die daar meandert als een loco en daar waar ik dichtbij een brug meende te zien bleek die niet naar de overzijde te lopen , lang verhaal kort ‘k eb c.a. 4 km gelopen om in die stad te komen en toen nog omhoog ( 32 verdiepingen gaf de stappenteller na de middag ) na de middag ?? zekers want met de taxi terug naar ’t hotel, ik vond het wel mooi zo. Volgens die zelfde stappenteller >15.000 stappen gezet of ruim 10 km. Ja, en dan Toledo …….. absoluut een mooie stad, veel smalle straatjes, mooie gebouwen, kerken, synagoge jaha die ook …… toegang koste €4,- waarbij ik nog dacht da’s een koopje , nou ’t blijven joden want was er binnen …? Allereerst pilaren, gevolgd door pilaren en tot slot stonden er ook nog een aantal ……. pilaren !

Nou, daar sta je dan ook snel buiten en ik heb dat dan maar gecompenseerd door naar het museum voor moderne kunst te gaan waar de toegang gratis was en waar ik veel leuke en ook mooie kunst gezien heb, alleen je mocht niet fotograferen, ook niet stiekum, trouwens ook geen mogelijk voor ( a la Noordkorea ) want er liep constant een gids achter je aan 🙂 Wat voor de rest opviel in deze nogmaals heel mooie stad waren de treinladingen ( buslading dekt het juiste beeld niet ) aziaten, ja …… ze zijn er weer, hele drommen achter een parapluutje aan. En waar er ook drommen van waren hoe vreemd ook waren de winkels welke messen, zwaarden, messen en messen verkopen. Gek werd je er van ……. niet op iedere hoek van de straat één , dat zouden er dan vier zijn, nee ……. drie op een rij en meerdere dus per straat. Ik snap daar niets van. Heb ze niet geteld maar ik zou zeker over de honderd gekomen zijn waarbij ik mij dan af vraag …….. hoe kun je hiermee nu in vredesnaam een boterham verdienen. Naast deze winkels lagen er in bijna ieder souvenierswinkeltje ( ook minstens 100 ) messen, zwaarden, hakbijlen en mesjes.

Hoe dan ook Toledo blijft Spanje en wat je hier ook kan is op iedere hoek van de straat lekker eten. Die spaanse keuken ligt mij wel……..goed op de maag getuige de middag ook want daar stond ie weer …… Morcilla frita con queso of te wel bloedworst met kaas. Mij er midden in de nacht voor wakker maken is een beetje overdreven maar ’t blijft lekker.

En zoals al eerder vermeld leuke straatjes, geveltjes en overal restaurantjes met streekgerechten op de kaart.

Toledo was top, jammer van die chinezen maar goed ….. die moeten er ook zijn. Morgen naar San Lorenzo de El Escorial voor het volgens wikipedia “grootste renaissancegebouw ” ter wereld. Het Escorial is één van de Spaanse koninklijke locaties en functioneert als klooster, basiliek, koninklijk paleis, pantheon, bibliotheek, museum, universiteit, school en ziekenhuis. Het complex is 13 hectare groot met meer dan 16 binnenpleinen, 16 kilometer gangen, 86 trapzalen, 4000 kamers, 1200 deuren en 2675 ramen. Zo hè , kun je nog eens naar buiten kijken ( dit laatste stond niet in Wikipedia ).

DIENSTMEDEDELING

Om deze shit in de lucht te houden dien ik jaarlijks een bedrag te voldoen , domijnnaam etc. echter hoe meer van deze pulp hoe hoger het bedrag. Je kunt terug scrollen op deze site tot april 2014 , de datum waarbij ik met pensioen ging en het lanterfanteren begon. Om het financieel een beetje leuk te houden heb ik een groot aantal foto´s verwijderd zodat je nu terug kunt incl. beeldmateriaal tot ongeveer 2021 daarvoor moet je het doen met uitsluitend tekst.

BENIDO(R)M

Ik was inmiddels in alle grotere steden rondom mijn stulpje in Otos geweest. Stuk voor stuk eigenlijk wel mooi of leuk of mooi en leuk maar voor de statistieken moest ik eigenlijk ( nie zo heul veul zin in ) ook Benidom bezoeken, behept met een serie vooroordelen van hier tot Tokyo misschien ook wel een mooie stad trouwens 🙂 een dag uitgetrokken voor Benidom . Niet via de snelweg, het snelst maar een veel kortere weg kronkelend door de bergen. Nou die weg was bonus, prima te rijden, schitterende views, leuke kleine dorpjes kortom bijna een feestje. Vlak voor Benidom nam ik op een rotonde de verkeerde afslag en kwam in het stadje Polop en daar ik gigantisch moest p….. het voertuig op een openbaar gratis parkeerterreintje gezet en even het centrumpje ingelopen. Ik zag een leuk terras met uitzicht aan een steile afgrond, men had een toilet dus cappuccino besteld en op naar de latrine. Nee, flauw grapje want eea was netjes en smetteloos schoon. Bij terugkomst aan de bar een schaal met kleine cakejes waarvan ik er twee meenam en aan de ober liet zien met zoiets van “zet deze ook maar op de rekening” ……..libre señor was het antwoord. Had ik er nu maar vier gepakt …… nee, wederom flauw grapje. Mooi uitzicht, fantastische cappuccino, lekkere cake en het afrekenen was €2,- perfect dus, en nu de laatste kilometers naar Benidom. De moed door te rijden zonk mij in de schoenen bij het zien van een woud met uitsluitend torenflats. 24 verdiepingen of hoger geen uitzondering. Waar je ook reed overal stervensdruk. Een afknapper van de eerste categorie na het zien van al die leuke/mooie steden hiervoor. Als je via tripadvisor zoekt naar de highlights van Benidom staat op nummer één het zwemdorado met wel 10 glijbanen. Nou daar zakt m’n (zwem)broek echt van af. Volgens ingewijden zou er nog een oud stadsdeel rond de oude haven zijn. Nou ’t kan zo wezen maar ik heb het niet gevonden. Wat ik wel vond was een kilometer boulevard met uitsluitend megadrukke terrassen voornamelijk beme(n)st met ouderen der dagen. Ik heb werkelijk waar nog nooit zoveel scootmobielen bij elkaar gezien en zelfs tweepersoons uitvoeringen . The Benidorm Basterds nou …… ze bestaan echt da’s zeker …… Rondrijdend op zoek naar een parkeergelegenheid teneinde even een rondje te lopen dacht ik …………….. tsja en dan ?? Ach laat maar ook.

Langs de kust omhoog naar Gandia was de bedoeling toen ik na de Benidomshit door het stadje Altea kwam en mij herinnerde dat er via booking.com iemand adverteerde om een rondwandeling te kunnen maken door het leuke witte stadje Altea, kosten €1,- waarbij ik nog dacht …… èèn eurie dat kan toch nooit wat zijn. Nou had ik inmiddels wel honger, druk was het er niet dus ach hier mijn verspaanste cabriootje maar “wel” neergep……… arkeerd.

Op dat moment niet zo helder maar achteraf bleek het een plek te zijn waar de happyfew de terrasjes frequenteerden. Vond een tafeltje naar de zin bij een vriendelijke Manuel (Que ?) voor de jongeren onder ons …… Fawlty Towers. Nee, serieus, was een jonge nette gast die na bezorging van een lekkere Rioja vertelde ( in het engels ) dat er ook voor 1 persoon in tegenstelling tot het menu, Rice te krijgen was. Rice ?? De peseta viel niet meteen maar opeens …… ohh you’r talking about “Arroz” want schoot mij de les van de Alicantegids te binnen ……. Als een restaurant Paella op de kaart heeft ….. niet goed, heeft het restaurant “Arroz” op de kaart direct naar binnen gaan. Nou hij had meerdere varianten, de Valenciaanse met o.a konijn, verschillende met vissoorten en ook eentje met uitsluitend vlees. Die laatste werd het en jongens wat een feestje, zat o.a. mergpijp in. Ook hier binnen geweest ( de leeftijd hé ) en viel het mij op dat het chique ingericht was en dat de aanwezige gasten daar prima in pasten. Terug naar buiten voor de koffie en nog even voor de grap een fotootje gemaakt vanaf mijn prima plaatsje met de gedachte …….. containers aan zee oid.

Op weg naar huis dacht ik nog …………… Een prima begin van de dag maar ook het einde was best heel leuk. Thuis morgen nog een beetje cleanen, wassen en strijken en Zondag 400 km naar het westen richting Toledo.

VALENCIA !

Ja, daar wilde ik nog heen, was er ooit c.a. 12 jaren geleden geweest en wist dat het een mooie stad was met drukke brede mooie avenues en smalle straatjes en pleintjes met gezellige terrasjes/eettentjes e.d. en niet te vergeten heel mooie grote klassieke gebouwen. Nou het was er nog allemaal toen ik het Estacio’ del Nord ( zie boven ) uit kwam met links ook nog even een glimp van het Plaza de Torres oftewel de Arena. Ja gekomen met de trein. Heb een fiets, een motor, een auto en sinds kort een bootje maar vind treinreizen toch wel iets hebben dus waarom in Spanje niet een keertje. Nou dat heb ik geweten. Met de auto naar Valencia kost ongeveer een uurtje rijden, met de trein ruim twee uren waarbij ik toen nog niet wist dat ik ook nog moest overstappen dus ja een beetje gek moet je zijn. Tickets waren via het web snel besteld en keurig uitgeprint , ja ja die printer van €32,- 🙂 was ook hier handig. Eerst met de auto (12km) naar Albaida, keurig om 09.20 uur op het perron(netje) waar om 09.30 de trein zou arriveren, 09.35uur geen trein, nou ja kan gebeuren, 09.45 geen trein , lang verhaal kort om 10.30 uur stond ik er nog had via mijn ingebouwde stappenteller inmiddels berekend dat een enkele spoorrail van las tot las ( niet echt aaneen ) exact 45 meter lang was en dat het perron 4 rails 180 meter lang was en er een aardige jonge spaanse op mij af kwam die vertelde zojuist vernomen te hebben dat er geen trein zou rijden maar dat er een bus ingezet zou worden maar dat dat nog wel een uurtje kon duren. Nou, daar had deze globetrotter ff geen zin meer in. Dus terug naar huis en andere dingen gaan doen. De volgende dag met de nu verouderde kaartjes op zak de trein in, ongelofelijk maar hij was op tijd , met een briefje bij mij in het catalaans ( printertjuhh ) waarom ik met die oude kaartjes reisde. We kwamen na een aantal stations aan in Xátiva waarbij ik er op een gegeven moment achter kwam dat ik nog als enige in het treintje zat. Snel maar uitgestapt waarbij bleek dat de trein tegen een enorm stootblok stond . Ik, als ervaren treinreiziger weet dan dat ie niet verder gaat daar en dus moet overstappen. Op het station in Valencia eerst naar de ticketoffice om e.e.a. om te ruilen waarbij het teveel keurig werd teruggestort op mijn creditcard. En ja, dan kom je dus pfffft dat mooie station uit en kan het feest beginnen.

Nee, ’t koste wat moeite om er te geraken maar dan krijg je ook wat, drukke straten , steegjes, luxe winkels kortom helemaal in m’n element. Geshopt , lekker gegeten, geslenterd , laat mij maar zwalken, behoorlijk druk maar gezellig druk ( zie later mijn Benidorm-afknapper ) , in de middag in een piepklein kroegje bij ’t genot van een rioja een paar (oldscool ) prentbriefkaartjes vol geschreven.

Ja, nou, leuker kan ik het niet maken …………. ‘s-avonds vermoeid maar gelukkig rond tien uur thuis en de mand in

BOU EN CORDA

Bovenstaande uitdrukking vertaald uit het Catalaans betekent zoiets als “gebonden stier” . Na e.e.a. aanschouwd te hebben zou ik het liever “stier pesten” noemen maar dat houd ik dan wel ff voor me. Afgelopen vrijdag besloot ik eens de stad Ontinyent te bezoeken ongeveer 18 km hier vandaan. Aardige foto’s te maken hier maar ’t hield ook niet echt over, veel verpauperde leeg staande gebouwen en een enkel leuk plaatje. Op een plein bij het gemeentehuis gekomen trof ik een aantal vreemde bouwsels, een soort hekken met stevige balken waar ik wel een vermoeden bij kreeg maar toch enige uitleg nodig was.

De volgende middag om 15.30 zou het feest beginnen . Nog wat door de stad gezworven, wat foto’s gemaakt en via een omweg terug maar huis. De zaterdagochtend werd besteed aan ’t lezen van de krant en de pittige zaterdagpuzzel waar ik zo langzamerhand verslaafd aan ben geraakt. Kéb die printer ook niet voor niks aangeschaft natuurlijk. Puzzeltechnisch/interlectueel zat het heel erg mee die ochtend (soms ook wel eens anders ) en hoewel met tegenzin toch maar weer naar Ontinyent gereden. Stuk drukker in de stad nu en overal bier drinkende mannen/jongens en enkele meiden. Tevoren had ik wat gegoogled en wat bleek …….Voor zaterdag zijn de stieren van Amerikaanse afkomst, Chocolatero, met een gewicht van 570 kilo, en Regalado, met een gewicht van 540 kg ……………… what the fuck ….. twee stieren slechts en ook nog voorzien van een soort peniskokers om de hoorns want ja …. je zou eens geprikt worden 🙂 wat een watjes. Ben niet zo’n held maar daar durf ik ook wel tussen te gaan lopen.

Je treft hier overigens wel meer aparte zaken aan want zwervend door een oud deel van de stad kwam ik een beeld tegen waarbij ik dacht …………… Na een avondje stappen en hijsen de volgende dag een spijker in je kop ……… ja ! Dat kan gebeuren , maar je kan ook overdrijven.

Nee, geef mij dan maar mijn rustige dorpje waar af en toe de fanfare langs je voordeur komt onder het motto …………………….. spannender wordt het niet 🙂