NO LUCKY BASTARDS ANYMORE

Vandaag 28 april op weg gegaan van Port Erin naar Peel, een afstand van c.a. 20km. Vertrokken met bewolking maar wel droog. Na een pittige klim begon het te regenen en had ik er spijt van dat ik geen regenbroek aangetrokken had. Regen werd heuse natte sneeuw en in no-time waren we zeikend nat. Een mazzel was het dat de sneeuw en regen van achter kwam op de rug en niet in het gezicht. Totaal doorweekt onder de gordel en totaal ontheemd want je ziet geen zak meer en je bent snel gedesorienteerd. Gelukkig had de voorzitter een kompas op z’n I-phone  waarmee we konden zien of we pal Noord bleven gaan want dat was het doel. Zo lopend heb je alle tijd om van alles te overdenken en maak ik even een sprongetje terug naar gisterenavond. De voorzitter had in het hotel sjans met een mwwahh niet zo super aantrekkelijke mevrouw uit Puorto Rico die mij vertelde dat ik veel weg had van de acteur Donald Pleasant………….? Donald who???? You don’t know him ? vroeg zij verbaasd waarop ik nog even aan doublecheck deed door te vragen of het niet ging om Donald Duck. Maar nee deze acteur speelde in James Bond films en op mijn vraag of ie ook aantrekkelijk was werd er bevestigend geantwoord. Op zo’n moment staat de jaloerse quasimodo Timmers achter mij om te vertellen dat de vent in questie een pedo is met een houten been een bult op z’n rug en een puist op z’n neus maar dat moet je dan gewoon negeren. De man is al zo jaloers  dus toe maar. ………. terug naar vandaag, ………… zeikend nat kwamen wij in een klein gehuchtje met zowaar een kerkje waar een bord buiten stond met iets van “thee en koffie ” hoopvol erop af maar dat bleek alleen te gelden voor 2 mei. Wel zag de voorzitter enige mensen binnen zitten en was er een bordje met “stembureau” . Binnengetreden dachten ze eerst dat ik kwam stemmen maar na enige uitleg mocht ik in een achterafkamertje van broek wisselen en m’n regenbroek aandoen. De aardige mensen gingen vervolgens thee zetten en kregen wij ook nog eens een flink stuk cake. Na de lieverds uitgebreid bedankt te hebben wederom op weg en kwamen wij in een volgend dorpje bij een bushalte waar we besloten te schuilen omdat het alleen maar harder ging regenen.  De bus kwam pas ruim een uur later dus besloot de voorzitter de laatste 5 km te gaan te gaan lopen. Fruitcake Huyb bleef op de bus wachten en we zouden elkaar weerzien bij de townhall van Peel. Na 10 min. lopen brak de zon door en in goed humeur breikte de voorzitter natuurlijk als eerste de townhall. Vervolgens samen op weg naar de kroeg waar wij kennis maakte met een oud-prof-voetballer van Manchestercity (1985-1991 ?) Rick Holden. Rick had zelfs zijn eigen wikipedia-pagina en wist ons veel te vertellen over Man.  Spontaan ging ie zitten bellen voor een bed and breakfastadres wat resulteerde in een leuke kamer bij een mevrouw enkele straten verder. Iemand anders uit de kroeg liep met ons mee om de weg te wijzen. We werden gastvrij en hartelijk ontvangen, de vieze kleding ging in de wasmachine en de rest werd gedroogd. Lekker een douche in een leuke badkamer en er werd een tafel gereserveerd in ” The Creek ”

20160428_174217

Klassieke badkamer in Peel

 

The Creek bleek een zeer gezellig restaurant in Peel waar wij fantastisch hebben gegeten en waar zoals bijna gewoonlijk het diner werd afgesloten met een gezellig praatje met de tafelburen ( een stel uit Birningham ) die wel hielden van een fikse wandelpartij.

Morgen op weg naar Douglas via de the heritage-trail een tocht van c.a. 20km waarbij de weersvoorspellingen redelijk goed zijn.  Oh ja , eerst nog even naar het plaatselijke Museum voor een tentoonstelling over de noormannen.

 

 


LUCKY BASTARDS II

Dag drie op Man begint met een z.g. Manx-breakfast wat inhoud dat er (eigenlijk gewoon engels ) twee vette worstjes een schijf gebakken bloedworst (black pudding),champignons, de eeuwige witte bonen in tomatensaus, een dik stuk bacon en een gebakken ei. Daarnaast toast en thee. Hele werelddelen hebben de britten destijds veroverd met als basis dit ontbijt en uiteraard om 15.30 uur de thee. Het ontbijt dus ………………. nou als je daar werelddelen op kan veroveren kun je er ook een stukkie op lopen. De voorzitter dacht aan een snipperdag wat wil zeggen ‘s-morgens 10 km lopen langs een schitterend kustpad met weer bijna uitsluitend wind en veel zon op je bol. In de middag wilde Huyb verder via een omweg van c.a. 12 km vanwege een mooi kustpad maar daar had ik er even genoeg van gezien en besloot om de korste weg te nemen rechtstreeks naar de volgende overnachting in Port Erin slechts 3 tot 4 km lopen maar wel wederom met de zonnebril op. Het adres voor vandaag was Hotel the Falcon Nest aan de boulevard van Port Erin. Daar gezeten aan het bier en dit stukkie tikkend met dat grandioze weer was het natuurlijk weer genieten. Het uitzicht vanuit deze op leeftijd zijnde verblijfplaats geeft onmiddelijk stof tot schrijven, kijk zelf maar mee.

20160427_165453

Als dit niet het perfecte leven en verblijven is van een aardslui individu als de voorzitter dan weet ik het ook niet meer.  Overigens morgen wordt het naadjeweer met veel regen en hebben we ook nog geen onderkomen dus dat wordt wellicht nog spannend. Maar ….. zoals ons credo luidt ” geen zorgen voor de dag van morgen ” . Voorlopig genoeg voor vandaag …. de heer Timmers mag nu wel weer een keer opdagen.  Is wel leuk overigens. Altijd als Huyb een omweg maakt waarbij ik geen zin heb om mee te gaan ben ik een watje en maakt ie dingen mee die nooit voorkomen als ik er bij ben. Dus vanavond heeft ie vast weer dolfijnen en zeehonden gezien en smekende blonde vrouwen meegemaakt die smachtend gevraagd zouden hebben of tijger geen zijn had om de lakens met ze te  delen …………….. gaap ……  je raakt eraan gewend.


LUCKY BASTARDS

Ja hoor, het was weer zo ver. De planning was om te gaan lopen van hoofdstad Douglas naar Castletown ook aan de kust. Een wandeling van c.a. 24 km via een coastpath welk sterk steeg en daalde. Na een uitgebreid engels ontbijt om c .a. 09.00 uur ( precies zoals het hoort ) warme kleding en een regenjack aangedaan, de rugzak om de schouders en gaan met de ehhh peer. Inkopen voor de lunch onderweg gedaan want volgens Huyb zaten er tal van cafe’s, bakkertjes, restaurants etc. onderweg ……………… niets dus. En ja de zon brak door, 1 km buiten Douglas gingen de jacks uit en deze basterd had toevallig ook nog een zonnebril meegenomen. Vervolgens een km verder het fleecejack uit en kregen we er echt zin in.  Een schitterende omgeving, helder weer, af en toe om een top heen wel veel wind maar verder genieten.20160426_143629

Schiterende kust met regelmatig inhammetjes en strandjes. Intussen hadden we begrepen dat er in Nederland hagel, regen en kou was en dan loop je toch stilletjes extra te genieten. Al zoveel mensen gesproken die als ’t over Engeland ging zeiden ” daar regent het toch altijd ” …………….. nou piepels blijf maar lekker weg des te rustiger en leuker hebben wij het.  Waar de voorzitter ook altijd weer volop van geniet zijn de mensen hier. Zo aardig, behulpzaam en vriendelijk. Altijd weer als ik hier ben heb ik het ontstellend naar de zin.  Nu ik dit intik dus ook weer ……………….. moet je je voorstellen ……. kom je dus na 24 km een alleraardigst stadje instrompelen ‘s-middags om rond 16.00 uur en moet je nog op zoek naar een B&B of hotelletje o.i.d. en dan zie je dit op een marktpleintje …………………

20160426_182419

Alleen die naam al …….. “the George ” ……… kom je binnen met je modderbroek en schoenen om te vragen om een kamer en raak je direct aan de praat aan de bar met een paar locals over Roeneldcohhmen ……………. sorry ??? oh you mean Ronald Koeman de succesvolle dutch coach here.  En wat voor bier drinken we …. ? Heineken uit de tap of een der vier andere bieren. Heineken viel af want niemand kocht die hier vanwege de prijs . Zit ik even aan een tafeltje om de mail te checken wordt er een klein glas bier ( ongevraagd ) voor de neus gezet….??  Proefglas sir……. probeer dit bier eens………………

Nou los van het bier maar mijn dag kan niet meer stuk.    Morgen van Castletown naar Port Erin 15a’20 km ( afhankelijk van de route ) met weer welk waarschijnlijk gelijk is aan vandaag.


MANX ZELF

Nou, om er te komen had nog veel voeten in aarde want de ferry van 11.15 uur ging niet en om 19.15 uur waren wij aan de beurt. De tickets kopen ging ook niet van een leien dakje want de apparatuur weigerde. Een uur later konden we eindelijk de stad in om de niet geplande tijd te doden. Dat doe je dan maar o.a. in de kroeg, gezellig maar niet voor de gehele dag. Dus op zoek naar de Cavern, de kelder waar de Beatles beroemd geworden zijn.

20160425_131117 20160425_161809

Daarna maar naar het museum en vervolgens naar de ferry waar bleek dat er iets fout was met onze tickets. Met excuses en een uur later eindelijk aan boord, een tocht van bijna drie uur met een draagvleugelboot ( Man ligt c.a. 120 km uit de kust ) en eindelijk om 22.30 pas in het hotel. Morgen dus eerste deel van de tocht gaan lopen langs de kust naar Castletown    pfffffffff


OP WEG NAAR THE ISLE OF MAN

20160423_225419Hoe ga ik het allemaal in mijn wellicht te kleine rugzakje krijgen ? Nu wij geen tentjes mee nemen dacht ik wel toe te kunnen met een kleinere rugzak. Zorgvuldig (na lang wikken en wegen bij Beversport) een leuke rugzak aangeschaft van Jack Wolfskin. Alleen als je een tablet (stukje schrijven) mee neemt heb je  ook een adapter, een verloopstekker, je lader voor je Iphone etc. nodig. Het lijkt wel te lukken maar toch passen en meten.  Maandagochtend naar Schiphol, een uurtje na vertrek aankomst Liverpool, met de metro oid naar het centrum en vandaar lopen naar de haven voor de ferry naar Man. Liverpool is tof. Ik was hier vorig jaar naar toe gelopen vanaf Manchester met Esther, ik vind het een leuke stad.

Na aankomst op Man eens zien of wij wat leuks of onzinnig te mauwen hebben, keep in touch.


DE DRAAD OPPAKKEN.

Na een stomme fout gemaakt te hebben in mijn vorige blog, alle tekst kwijt, gelukkig ligt daar niemand wakker van, eens nadenken hoe nu verder. Dit blog is naast alle onzin over lanterfanteren mede een soort dagboek voor mij zelf. Gelukkig had ik e.e.a. elders geback-upt (hoezo perfect nederlands)maar weet ik nog niet of ik dat allemaal hierop terug zal plaatsen. Voorlopig maar verder met het heden.

Inmiddels hebben Sandra en ik Cuba achter ons gelaten. Het musee de Revolution bezocht enkele dagen voor president Obama daar een banket aangeboden kreeg van nieuwe vriend Raoul.

Ik heb daar zaken (50 meter achter dit gebouw )gezien die men daar waarschijnlijk niet aan Obama getoond zal hebben zoals het neergegeschoten vliegtuig (debacle Varkensbaai 1961) waarvan de amerikanen beweerden van niets te weten. 17 jaar na dato is het lichaam van de piloot uiteindelijk overgedragen aan de amerikaanse nabestaanden. Tot die tijd ontkende Amerika daar ooit iets geflikt te hebben. Auw !

Een bijzonder land waarbij je van de ene in de andere verbazing rolt. Stinkende en walmende auto’s  idem dito motoren met zijspan ( hoezo milieu ), vriendelijke mensen waarbij je wel moet tellen of je alle vijf vingers nog hebt als je ze een hand gegeven hebt. Werkelijk overal waar toeristen komen tracht men je te neppen behalve op het platte land en ook niet als je in dorpjes komt waar men nog nooit een toerist zag. Daar hebben we heerlijke koffie gedronken voor ( werkelijk ) 0,40ct voor drie kopjes en later in een soort snackbar voor 0,25ct/kopje.

hans cub

Goed, dat was dus Cuba, nog veel veel veel meer van te vertellen maar wellicht komt dat nog.

 

 

 

 


EEN NIEUWE BLOG..

Het heeft even mogen duren, maar hier ben ik dan weer op het digitale veld om de nodige onzin en allerlei onnuttige zaken neer te pennen.  Dit keer met een heuse ‘responsive’ website, wat inhoudt dat jullie me zelfs op een tablet of mobiele telefoon kunnen volgen. Wat wil een mens nog meer…..?

Het zal nog wel even duren voordat ik gewend ben aan de nieuwe interface van dit blogsysteem. Maar als ik eenmaal doorheb hoe e.e.a. werkt dan zal ik weer naar hartelust gaan posten. Bijvoorbeeld over Schotland… of de volgende bestemming …….. het eiland “Man”


DAVID ROBERT JONES EN DE DRIE GEZUSTERS

bowie

De een fictief de andere werkelijk aanwezig in Groningen, de stad waar geen stad boven gaat. De voorzitter is nooit vies van een stukje crypto, bovendien vond hij/ik (wij dus) dat er na York weer eens nodig wat genoteerd moest worden. En om eens te beginnen met het einde …….. wel, dat vond plaats achter een bord snert voorzien van roggebrood met spek in het voor noorderlingen zeker bekende etablissement ” de drie gezusters” aan de Grote Markt in Groningen. De snert was perfect . Of zoals mijn vader vroeger zei…  snert , daar moet je een lepel rechtop in kunnen zetten zonder dat ie omvalt. En de dag begon om half tien ( mooie tijd toch ) met een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts waarbij die laatste doodleuk verkondigde dat een der drie onderste delen van mijn kies van boven tot onder gescheurd was, verwijdert diende te worden en zich afvroeg of daarmee mijn kies behouden kon worden.  Nou,  de kop en de staart zijn er weer af. Goede morgen werkend Nederland en overige tobbers. Vorige week stelde ik vriend Huyb, ja ja die van dat roze scheermes, voor om naar de tentoonstelling van David Bowie te gaan, beide enthousiast want dat diende gezien te gaan worden. Afgesproken om op dinsdagochtend ( hij in Zwolle ik in Meppel ) in de trein te stappen en uit te stappen voor het Groninger Museum.  Prima plan toch, om 08.30 uur ( ik stond net de sinaasappels uit te persen ) ging de telefoon ……………. Huyb ………. of ik al naar buiten gekeken had nee natuurlijk……… nou het had ge-ijzeld, treinen reden niet of nauwelijks en na Assen was er helemaal geen treinverkeer meer. Shit …….. daar ging ons plannetje.  Gisterenochtend dacht ik omdat maandag het museum gesloten is om morgen (dinsdag)  na de tandarts dan maar op de trein te stappen.  In de loop van die maandagochtend zie ik op een nieuwssite ergens terloops rechts bovenin een stukje tekst ” RIP David Bowie ”   he’ dacht ik …….. ? Nee, dat zal toch niet waar zijn he’ ……… scroll scroll scroll en ja hoor ……. David Robert Jones had het aardse verlaten en bevond zich inmiddels in de eeuwigheid.  Ik weet ……. er zijn ernstiger zaken in het leven maar toch ……… ik was echt verbijsterd, …….. echt minuten heb ik naar het scherm zitten kijken woorden mompelend als, …… ’t zal toch niet waar zijn.   Uiteindelijk Huyb gebeld voor overleg welke begon over huilende vrouwen in de overgang en daar voorbij welke nu massaal bloemetjes aan het leggen waren bij het Groninger Museum.   Kortom daar was geen doorkomen aan dus moesten wij maar eens eind februari een poging wagen.  Nou dat duurde mij toch te lang en vandaag na dat nare kiezenverhaal was ik toe aan een portie Bowie en dacht dat als er dan echt lange rijen kaarsjes en bloemen brengende dames stonden ik dan altijd nog die drie andere maagden ter beschikking had …….. ja …….. de drie gezusters. De trein in, krantje lezen, puzzeltje maken, beetje naar buiten kijken en zie, ……. 12.45 uur rolde de Zweinsteinexpres het station van Groningen binnen.  Tegenover het station het museum alwaar geen huilende maagden en zelfs geen die daar voor door wilden gaan kortom ik kon zo naar binnen lopen, kaartje kopen, jas ophangen, broodje eten in het restaurant en daarna genieten. Waanzinnig leuk en ook indrukwekkend, een koptelefoon op die automatisch schakelde als je een bepaald item naderde. Hierdoor kreeg je bij bepaalde levensgroot weergegeven clips de muziek in stereo , een super performance.   Daarnaast alle gedragen kleding  ( de tentoonstelling van Jean Paul Gaultier destijds in Rotterdam was niets vergeleken bij dit gebeuren ) , filmclips, delen van toneelstukken, affiches kortom te veel om op te noemen. Te zien tot half Maart ………. ik zou zeggen ga dat zien,  ga dat zien !  Een volle middag ben ik aanwezig geweest en uitsluitend voor de Bowie-tentoonstelling. De rest van het museum komt wel weer een andere keer.  Als laatste nog het condoleanceregister getekend en in de museumwinkel mezelf een Kartellschemerlampje cadeau gedaan.   Zoals reeds gezegd ” er gaat niets boven Groningen ” dus vervolgens de stad in en bij de reisboekenwinkel ” de Zwerver” een goede roadmap gekocht van Cuba want ja met luieren lanterfanteren en niets doen  houden wij ons bezig daarnaast dienen er natuurlijk leuke reisjes gemaakt te worden . Eind februari naar Cuba, eind April naar het eiland Man en na Cuba zal de motor ook wel weer eens uit de verwarmde garage komen kortom gepaste drukte. Na de Zwerver een rode port bij die genoemde dames , het bord erwtensoep heb ik reeds beschreven , met de boemel naar huis en gezeten met een Chablis naast de open-haard een Netflixserie gekeken over de schrijver Ian Flemming genaamd ” the man who would be Bond” ja ja we hebben een zwaar leven.

p.s.      De haard ehhh …..was niet aan……………….


HET YORK VAN CHARLES DICKENS EN DE HERINNERING AAN JOSE

Het was alweer ruim een week geleden dat Lissabon achter mij lag dus tijd om maar weer eens te vertrekken. Dit keer een miniminicruise(je) vanuit Rotterdam naar Hull met zus Thea en vandaar uit met de bus naar York. Een Charles Dickens c.q Anton Piek-achtig stadje met straatjes vol oude vakwerkhuizen in het graafschap Norht Yorkshire. Niet primair het reisdoel van de voorzitter maar als we er toch zijn …………. nietwaar ?  Het echte doel was een groot spoorwegmuseum aan de rand van York alleen om daar te komen had nog wat voeten in aarde of beter …. bijna natte voeten in zee. Vermakelijk was de aanvang al want Thea en ik waren dermate vroeg in de haven van vertrek dat er nog tijd over was om even wat te drinken in de daar aanwezige pub.  Moet je je voorstellen …………. een desolaat havengebied met uitsluitend parkeerterreinen, containers rondom en parkeerterreinen en oh ja …… ook nog veel meer containers. Daar tussen een pub met een inrichting anno 1980. Een waard die ( op ons na ) geen zak te doen had en op een groot beeldscherm ter vermaak een zeer uitgebreide buienradar voor de komende uren toonde en liet merken dat ie veel verstand van weersvoorspelling had. Overigens niet alleen van weersvoorspelling, een zeer eigenzinnige visie op de buitenlandse politiek, Maria Carey had veel te grote borsten, Richard Branson (Virgin) en Steve Jobs waren uitzuigers (de laatste dan geweest natuurlijk ) , zelf was ie miljardair geweest alleen had ’t ff tegen gezeten en had ie alleen nog een goedlopende ( huh?) kroeg in het Rotterdamse havengebied kortom ……………… ik dacht dat ik wel  een beetje kon lullen, nou hier kregen wij college hogeschoolkletsen. Geen speld tussen te krijgen  wat wij dus ook maar snel opgaven. Snel na de koffie maar aan boord gegaan voor de broodnodige rust waarbij wij via een smsje ( goede service overigens ) vernamen dat er windkracht 8 tot 9 ! verwacht werd en dat de aankomst in Hull daardoor wel eens twee uren later zou kunnen worden. Na een gezellig maar duur diner ( 1 pond koste €1,63) te kooi ( zoals dat heet ) gegaan en behoorlijk gedeind op de best wel woelige baren. Niet echt iets voor een zwakke maag maar goed we zijn er gezond en onaangedaan doorheen gekomen en rond tien uren in de ochtend stonden wij in York. Op naar het spoorwegmuseum.

Na het museum het stadje in, uiteraard zeer Engels, thee gedronken met o.a. caramelcake. York is leuk , kleine oude winkeltjes in nauwe straatjes en vriendelijke mensen.  Na York terug  naar de boot en met dezelfde takkestorm terug richting Rotterdam , ontbijten bij zwager Piet en daarna mij af laten zetten bij het museum Boijmans voor een lezing over de schilder Jeroen Bosch. Daarna het museum zelf bezocht en vervolgens lekker door Rotjeknor gezworven wat ik toch ( je moet de plekkies een beetje weten ) een topstadje vind. Tegen de avond werd het tijd om de auto op te gaan zoeken voor de terugreis richting Drenthe, die stond nog in Schiedam bij zus Thea in de buurt. Schiedam …………. geboren en getogen.  Stappend met een tas vol aankopen kwam ik via de Hoogstraat de Dam op en daar op de hoek waar ooit in mijn jeugd de Gruyter had gezeten was nu een nieuw cafe genaamd ” de Herinnering ”  . Een blik naar binnen leerde dat de uitbater niets te doen had, en ik had de hele avond nog en ja ….. de herinnering …….. misschien was die gast een Schiedammer en was het wel leuk om een even bij te kleppen. Aldus het etablissement binnengetreden, paraplu in de hoek, natte jas uit en een rode port besteld. Helaas,   de kroegbaas kwam niet van hier en wist net zoveel van Schiedam als een koe van korfbal. Een aardige vent overigens en je kunt het ook over andere zaken hebben. De naam van de kroeg ,…… de titel van een liedje van Bonny St-Clair ook wel samen gezongen met José. Nou dacht ik …… leuk voor José ??  En als ik na mijn port het aanstaande vertrek nog 15 minuten uitstelde ……? José kwam die avond ……. Ja, en …..?      Ik moest nog een eind naar Drenthe en José kwam nog wel een tweede keer in “de herinnering ” en ik wellicht ook wel/niet.  Nou in dat geval zou ik een kaart mee krijgen van José …… ?        Leuk ……? Toen ik de kaart kreeg en zag werd mij eindelijk iets duidelijk ………… oh was mijn reactie ……. die José , ja die ken ik wel. Nou leuk hoor maar ik ga nu echt want ik moet nog een eindje.  Bij mijn auto aangekomen bleek dat ie er nog stond. Ja, tocht best wel een ijzersterke zin want als je niet bij je auto komt weet je ook nooit of ie er nog staat. !  Zo ……. ! Starten deed ie ook nog, wegrijden als de beste edoch net buiten Schiedam de snelweg op en ja hoor ……. file ! En niet zo’n kleintje ook. Al wachtend met knipperende matrixborden boven het hoofd dacht ik …. wat doe ik hier eigenlijk. Al kom ik om 3 uur vannacht thuis…….. nou en ?  Ik ga lekker naar José en zie wel wanneer Drenthe weer in beeld komt.  Fluks de snelweg af en terug naar “de Herinnering” …………. nou, ze was er en gezellig dat het werd .
jose


TIME FLIES

Zoals ’t hoort bij een voorzitter van deze stichting heb ik dus afgelopen weken eigenlijk geen flikker uitgevoerd. Nou ja, de economie een zwengel gegeven door mezelf wat cadeaux te doen toekomen. O.a. een heuse smartTV voor op de slaapkamer, een TV waarmee je kan internetten, streamen en nog veel meer maar daar kom ik nog wel een keer achter. Zo hebben we ook nog even een tripje gemaakt naar Lissabon, bescheiden (overigens ) wat kleding gekocht aldaar. Best wel lachen want Portugal is echt nog een land waar veel zaken nog bijna niets kosten. Aardige schoenen kun je kopen vanaf €40,- , het eten in de ( ook betere ) restaurants is niet duur, koffie op een terras voor €0,75 ct of één euro komt voor en zelfs hebben we op een zonnig terrasje zitten lunchen voor €12,- compleet met wijn voor twee personen.

Ja, da’s nog eens lagguh …. en voor €2,50 kun je je schoenen laten poetsen en mooi ook.   

Ik heb nog nooit zulke glanzende schoenen in bezit gehad. Wat mij ook nog wel leuk lijkt ( al jaren overigens ) is om me te laten scheren bij zo’n ouderwetse met idem-dito stoel, kapperszaak en dan echt he’ met zo’n strottensnijder. En alstie dan kwaad wil, jou afzetten bijvoorbeeld of erger dan houd je je colt verborgen onder dat lange kappersschort in z’n kruis gedrukt waarna hij ogenblikkelijk afhaakt. Ja, zo gaat dat………… zelf  gezien van iemand die ’t gehoord had van een bioscoopbezoeker die dat gezien had in een western.  Kunt U het nog volgen ? Nee, serieus, ik was ooit jaren geleden aan de Algarve en daar ergens in een dorpje in een garagebox zat een kapper die scheerde met het mes,  alleen er zaten vier dorpsbewoners te wachten op hun beurt dus dacht ik, …. dat komt nog wel. Op de Kaap Verdische eilanden later vond ik ergens zo’n kapper en dacht he’ da’s m’n kans edoch de zaak was gesloten.   In New York in het Chryslerbuilding kon het ook, gaat U maar zitten sir. 90 dollar slechts ……. nou, …………. we kopen bij de MediaMarkt dus dat ging echt niet gebeuren. En nu in Portugal zaten we op een terrasje in Cascais aan de sushi en tegenover ons een minuscuul klein kapperszaakje. Na de voortreffelijke lunch naar de overkant gesneld en ja U vermoedde het natuurlijk al, …….. gesloten.  Ook herinner ik mij dat er afgelopen zomer in het leuke plaatsje Vollenhoven een marktdag was waarbij je o.a. bij de plaatselijke drogist je kon laten scheren.  Staat er een drogisterijtruus met een kunststof (bic) wegwerpmesje een klant te scheren …………….. alsof ze de boel aan ’t ontharen was.  Nou is dat ook op je kin natuurlijk wel het geval maar voor mij zat die gast daar wel voor Jan met de korte achternaam dus ook daar had de voorzitter er even geen behoefte aan zich te laten scheren. Wanneer gaat dat nog een keer gebeuren ?  Zo  wil ik ook nog een keer met een koopvaardijschip een reis maken, ik wil een keer een reisje maken met een binnenvaartschip, ik wil nog een keer een dag of zo achterop mee met een vuilniswagen kortom zo zijn er nog veel dingen te doen . Het woord `bucket-list gebruik ik niet dat klinkt mij te terminaal. Overigens, ………. nog even terug naar Lissabon. Ik schreef al eens dat wij inmiddels wel heel veel steden doorkruist hebben op een gewoon fietsje. Daar kunnen wij dan Lissabon inmiddels bij schrijven .Voor de berg op en langs de kust hebben we  zoals ooit de rode Vespa in Rome dit keer een witte Honda gehuurd wat lekker wegscheurd door dat Portugeese verkeer. Lissabon is een leuke stad, veel te zien, vriendelijke mensen, we hadden een leuk doch eenvoudig apartementje in een heel leuk deel van de stad via airbnb.  Twee honderd meter naar beneden en je zat op de Avenu da Liberdade een luxe winkelstraat met Prada, Hugo Boss, Louis Vuitton, Calvin Klein, Armani en noem er nog maar een paar op en honderd meter naar boven via trappen bereikte je de Rua Dom Pedro V waar je ‘s-morgens fantastisch kon ontbijten en ‘s-avonds leuke restaurants vond met een machtig uitzicht over de dan verlichte stad.