Zo ben ik al eens eerder begonnen. Het is 9 september 2020 en na wederom een nachtje in Dijon (centrum dit keer ) de volgende dag aangekomen in Volpiano, een dorp ( niet heel bijzonder ) c.a. 15 km voor Turijn wat t/m vrijdag ons hoofddoel is. Daarna door naar Moltrasio aan het Comomeer voor een week. Maar nu eerst Turijn …………. met de auto naar een voorstad, geparkeerd, fietsen eraf en 7 km richting centrum. Onderweg kwamen we op een plein een carabinieri tegen welke bezig was een parkeerbon te schrijven. Omdat ik niet wist of je daar mocht fietsen direct maar even gevraagd aan deze veldwachter. Scusi signore, una domanda ? Er wordt gesalueerd, de vraag wordt beantwoord en na dank en groet van mijn kant word er wederom gesalueerd. Schitterend………… weer helemaal naar de zin. Koffie drinken doen wij graag in kleine zaakjes tussen de locals waar bij de heerlijkste cappuccino’s geserveerd worden voor € 1,35 . Turijn is een fantastische stad met veel mooie paleizen/huizen en musea. De stad telt dermate veel arcades dat als je hier in okt.nov. heen zou gaan dagen zou kunnen winkelen tijdens regenachtig weer zonder één spat op den tets op te lopen. Kilometers overdekt winkelen kun je hier, echt ongelooflijk, meer dan dertig musea en ook nog diverse paleizen in de omtrek. Een fantastisch park aan de rivier de Po, de oude autofabriek van FIAT en ook nog een beroemd automobielmuseum, haha vanwege dat stomme Covid beide gesloten dus nog maar eens een keertje terug komen hier. Op dag drie buiten de stad het paleis van koning Victor-Emanuel II bezocht ( voor de Iatalianen een soort “vader des vaderlands”) en morgen gaan we op zoek naar een oud trammetje welk ons zou moeten brengen naar de op een berg gelegen basilica di superga.
Welnu, het trammetje was snel gevonden, een tandratexemplaar welk ons via een schitterende omgeving omhoog hielp. Omdat we een enkeltje gekocht hadden moesten we lopend terug ( c.a. 1½ uur ) maar daar blijf je fit van. Wat wel leuk is bij dat Corona gedoe is dat er veel minder bezoekers overal zijn, waarschijnlijk slimmer dan wij waardoor wij met nauwelijks 6 personen in het trammetje zaten. In dat koninklijk paleis gisteren waren wij zo goed als alleen ………………. Elk nadeel hep ze voordeel …… toch !
Geen enkele ………….
…….. andere bezoeker.
Nog ff terug naar de kerk op de berg ……… aan de achterzijde van dat gebouw een markante herdenkingsplaats want daar was op 4 mei 1949 een vliegtuig neergestort ( 31 doden/2 overlevenden ) met het volledige Itataliaanse voetbalteam van toen. Nu, iedere vierde mei een herdenking waarbij voetbalfans uit vele delen van het land deze berg op gaan.
Ja, en verder natuurlijk weer fantastisch gegeten …….. zelfs als je hier een gewone spaghetti bestelt dit keer met courgettes ……. je eet je vingers er bij (na bij) op. De lekkerste gerechten, de lekkerste toetjes , gisteren maar ook vandaag als dessert “baba” , nee, zeker geen bahbah …………… een heel luchtige cake doordrenkt met rum . Heb het al eens meer hier verkondigd: Zeg je Italië dan zeg je mooie auto’s, mooie vrouwen en heerlijk eten. Nou ja ok voor Sandra dan …… af en toe een mooie man 🙂
Nog ff voor de sfeer een paar plaatjes van omgeving Turijn.
Bergtreintje
Storico Fiat
Turijns plein
In het park
Lunchplekje
Kortom dat Turijn is zo gek nog niet …………. maar morgen nog wel een weekje Comomeer.
Wij schrijven 23 augustus dus een dikke maand na mijn laatste post met hierboven een afbeelding van de voorzitter in een voor deze site herkenbare pose. De foto is gemaakt in de oude engelse plaats Bath en het grappige is dat ik daar een kleine 30 jaren geleden ook zat op dezelfde soort stoel in hetzelfde park echter met de kindertjes die inmiddels 35+ zijn.
Destijds probeerde ik al aan te geven hoe je goed zou kunnen luieren . Dat laatste woord lijkt een beetje op luisteren en dat deden ze voor geen meter dus ja ze hebben nu alle drie banen en zijn gelukkig dus laat maar. Nee, dan hun vader …………….. Boekje gekocht over de griekse filosoof Epicures ……. “Geluk, lust en vriendschap” het ware levensdoel van de mens. Da’s tenminste duidelijk taal die mij aanspreekt.
Dan was er ook nog de romeinse filosoof Epictetus die de “stoїcijnse ” leer aanhield met onder meer “alle externe gebeurtenissen worden door het lot bepaald en hebben mensen geen invloed op” we zouden alles wat gebeurt kalm en nuchter moeten accepteren. Ook woorden en bedenksels waar ik mij zeer in kan vinden. Het moge inmiddels wel duidelijk zijn dat ik de gehele dag geen flikker uitvoer op wat leuke dingen na en dat ik het daarbij zeer naar de zin heb.
Komende week maar weer eens een vakantietje plannen altijd leuk en na terugkomst laatste week van september misschien naar Italië om tenten te gaan afbouwen ( zie ook Fokke-Costa en Sukke-Brava ) en daarna ( eind oktober ) misschien naar Spanje om olijven te gaan plukken als de corona-maatregelen daar geen stokje voor steken.
Dat Nederland als vakantieland nog zo gek niet is ? Voor mij een eye-opener voor U wellicht een open deur. Ons derde adres in die twee weken in Juni was bovenop de Keuterberg in Limburg met bovenstaand plaatje als uitzicht vanaf ons terras.
Ook hier leuke fietstochten gemaakt, shoppen in ( het blijft leuk ) Maastricht en daar en elders ook natuurlijk de nodige terrasjes bezocht. En ook min of meer bezig met een leuke hobby waarmee ik na het stoppen van mijn arbeidsvol leven regelmatig bezig ben n.m. ” het kijken naar hoe anderen aan het werk zijn …..” …………… verveeld nooit ………. nou ja, zelden ……..
Heel simplistisch, kan dat zijn bij een bouwplaats waar een gigantische bouwstelling de heipalen de grond in ramt. Of ooit bij centraal station Utrecht een groot apparaat de enorm lange z.g. damwanden uit de grond trekt. Of wat dacht je van een pand waar een sloopkogel tegen aan beukt. Uren, bij wijze van spreken, kan ik daar naar kijken. Het leuke is natuurlijk dat ik ze heb ………. die uren. Ha ha hoe simpel kun je zijn ? Nou, ik schaal mij in op het allerlaagste ( en meest luie ) niveau. En jij maar werken ……… HEERLIJK !
Waarom nu deze uiteenzetting …….. brave arbeiders. Onderweg fietsend door zowel België als Nederland langs de Maas kwamen wij onder Maastricht maar al wel in België aan bij de Bouchon de Lanaye . Da’s een grote sluis die een verbinding maakt met de Maas vanuit het Albertkanaal. Zeker een uur heb ik daar aan de railing gehangen om te zien hoe twee grote binnenvaartschepen daar geschut werden teneinde verder te kunnen varen over de Maas. Ook het aspirant-lid heeft hier een uur moeten doorbrengen want ik had haar fietssleutels ingepikt. Samen uit samen thuis was die dag het devies ……… andere dagen ook wel hoor ……………………
De Valerio vaart de sluis in.
Aanleggen
Water zakt, hier pas op de helft
Sluisdeur/poort gaat open
Valerio vaart de Maas op
Waar is nou die fietssleutel ?
Die dag de voorlaatste van onze twee-wekenvakantie was de enige waarbij wij gedurende een kleine twee uren een regenbui op de pet kregen. Overige dagen prima weer.
Thuiskomen en met het luieren kan weer begonnen worden.
Eerlijk is eerlijk, mede door altijd op zoek te gaan naar goed weer was het vaak zo dat wij in buitenland op vakantie gingen. Nu echter de Covid de grenzen deed sluiten moesten wij wel of thuis blijven of in Nederland zelf iets zoeken waarbij je er achter komt dat ook wij hier heel mooie plekjes kennen. Bovenstaande foto geeft de entree weer van het slot te Arcen met z’n beroemde kasteeltuinen. Maar ook de achterhoek met bijvoorbeeld ‘s-Heerenberg kent een mooi groot kasteel en talrijke mooie gebouwen.
In Zeddam hadden wij een prima onderkomen bij Alby en Linda, een prachtig ingericht appartement waarbij in de rustige achtertuin een prima door de gastheer zelf gebrouwen biertje gedronken kon worden als voorspel voor het diner.
Om de hoek daar bij de Kilderse weg heb je Brinks Pannenkoekenrestaurant. Nu is mijn eerste reactie hierbij ……….pan-nen-koe-ken ??? Dacht het niet …….. totdat ik onderstaand berichtje las.
Ja hallo hé maar dat moest geprobeerd worden natuurlijk ……………………. Het toeval wilde dat Gastheer Alby de volgende dag met een dinerbon van dit restaurant Brinks voor de neus stond . Nou ……..de rest laat zich raden ………
Holy Mozes nogantoe, woorden te kort ……. maar uhhhh ‘k eb ‘m nie helemoal op gepeuzeld gekregen ………
Dat er ook gezond gegeten kan worden lijkt wel duidelijk als je altijd op reis bent met een maatje-36 dus toen wij na Zeddam in Wanssum nabij Venray terecht kwamen bij Yvonne, je zit dan al een tijdje in Limburg moest daar natuurlijk het lokale goud getest worden.
En een terrassen dat ze daar hebben ……………………
Kortom dat Nederland als vakantieland is zo gek nog niet. Daar komt bij dat als je zoals wij o.a. eind juni gaat, er absoluut geen drukte is, geen gezinnen met kinderen, geen bejaarden ( beetje bang wellicht nog voor de corona ) , nee rustig fietsen op mooie paden met relatief weinig volk op de weg. Wij zitten thans over de helft en hebben ruim 160 km gefietst en hebben al menig leuke trip gemaakt. Wordt vervolgd.
Ja ja, het was weer zo ver. Het zijn de laatste twee weken van Juni en dan moet de voorzitter weer op vakantie. Een redelijk zware last voor deze tengere schouders maar we gaan ons er door slaan en zien wel waar het schip niet strand. Strand, strand, niet, niet ???? Laat ik beginnen met het ergste, dat is n.m dag drie waarbij ik mee moest om te gaan liggen zonnen. Alles uit de kast getrokken, te warm, te koud, corona, eikenprocessierups ….. er was geen beginnen aan dus daar lag ik …… eind van de ochtend op een handdoek op kriebelend gras vlakbij een zandstrandje met af en toe een vervelende vlieg en kans op ( uit de lucht vallende ) teken. Om kort te gaan , inclusief lunch zijn we rond vier uur vertrokken en was deze ellende ook weer voorbij.
Nu effe beginnen bij dag één. Het bovenstaande huis staat in Zeddam, een plaatsje in de achterhoek en we zijn te gast bij Alby en Linda en rechts beneden is onze woonkamer met daarachter een slaapkamer en daarachter een grote badkamer. Eigen tuin en plaats voor de auto kortom superluxe. Zoals het hoort op vakantie relaxed vertrokken om 11.30 uur ( niet dat ordinaire gejakker af 07.00 uur ‘s-ochtends ) , onder weg de lunch in het leuke stadje Doesburg en eind vd middag gastvrij verwelkomd door eerder genoemde gastheer. De volgende dag een fietstocht naar Tolkamer ( daar waar de Rijn Nederland binnen komt ) je komt dan door een stukje Duitsland waar natuurlijk bij de Konditorei eine torte gegessen werden und schlussendlich beland aan de Rijn.
Daar was een terras met schitterend uitzicht, uitstekende lunch … ja ja het was weer hard werken.
Bovenstaand plaatje geschoten op de dijk tussen Volendam en Monnickendam tijdens een motortripje met JC en twee van diens vrienden. En wat doe je dan al zo’n hele dag voorzitter ? Nou, geen ene flikker en vooral veel lanterfanten was dan het antwoord. Tegenwoordig echter na inmiddels zes en een halfjaar lanterfanten is het antwoord ……………….. Nou, geen ene flikker en …………………… Nee, even serieus nu, ik geef mijn huidig leven een tien en doe natuurlijk best wel iets gedurende zo’n lange dag . Vandaag 19 juni bijvoorbeeld de laatste hand gelegd aan de bouw van een pergola in de tuin van dochterje-lief.
De oude dwaas doet zowaar nog iets ook
Redelijk tevreden over het resultaat
Nu nog een klimop-ertje
Kijken naar hoe anderen werken is natuurlijk ook vermakelijk daar kan ik ook dagen mee bezig blijven.
Dan was er alweer een week geleden iets wat bij mij althans behoorlijk wat indruk maakte namelijk de promotie van schoondochter Jolien tot Doctor. Daarbij aanwezig zijn vond ik zeer eervol en ja ………doe het maar even zo’n uur doorkomen terwijl je doorgezaagd wordt door wijze mannen over jouw stelling/onderzoek etc. Het liep gelukkig goed af en na afloop lekkere hapjes en champagne.
Gepaste afstand bij het aanschouwen
JC, promotor en schoonmama
Pffff …… gotcha
Dan is er nog iets anders leuks te vermelden . In de periode 1978-1990 werkte ik bij een uitzendorganisatie en kort geleden kwam ik via het www in contact met Guus Keser ofwel de oprichter van het gelijknamig uitzendbureau. Guus, inmiddels op leeftijd, tegenwoordig wonend in Canada en nog steeds voorzien van een jeudig soort ADHD oftewel enthousiasme vroeg mij om verhalen/anekdotes uit die tijd en heeft zich daarmee zo begreep ik behoorlijk vermaakt. Het ging o.a. over de valkparkiet op de balie bij de vestiging Roosendaal , mijn eerste standplaats destijds. Die wij gemakshalve ook maar Guus genoemd hadden, beroemd geworden omdat wij (Liesbeth en ik ) ‘m “the bridge over the river kwai” hadden leren fluiten. Het ging over de Rolls Royce (ex kon.Juliana ) waarmee ik getoerd heb lang voordat koning Willie en z’n Maxima er in zouden rijden tijdens hun trouwdag. Kortom verhalen zat en ter ondersteuning heb ik nog enkele foto’s opgediept o.a. over een en ander.
Het thema van Keser
Tijdens een sportdag
Willies latere trouwauto
Dan zijn er nog de gewone dagelijks dingetjes zoals een bezoekje hier een bezoekje daar en natuurlijk weer een vakantietje op komst.
Daan spant de ketting van JC’s F800GS
overeenkomst huisdieren
In coronatijd eet je buitenshuis in je eigen tuin.
Samen met JC in de werkplaats van Daan geweest waarbij direct diens motor onderhanden genomen werd. Ook nog een bezoekje aan Rene en Yvonne op Marken waarbij direct opvalt dat dat beest meer haar op z’n onderarmen heeft dan zijn baas. En ja, buitenshuis eten doe je tegenwoordig maar binnenshuis maar dan buiten ………………….? Kunt U het nog volgen ? Hoog tijd om te stoppen.
Nou, ………… nog wel, we schrijven inmiddels 21 mei, zat gedaan sinds mijn laatste bericht maar niet spectaculair . Eigenlijk ook net op tijd terug gekeerd uit Florida eind februari want kort daarna ( citaat sukkel Trump ) brak ook daar een griepje uit. Wat heb je zoal dan gedaan Hans ? Nou onder andere een verkeerde investering. Zie hiervoor het verhaal van de opnieuw gelakte en gespaakte velgen van mijn brommert en bedenk dat als je daar flink wat geld aan uitgeeft en vervolgens die fiets inruilt je eigenlijk aardig stom bezig bent. Maar ja soms toon ook ik mij menselijk. Intimi weten dat ik al jaren kijk naar een vervangende motor voor mijn inmiddels 18 jaren in bezit zijnde tweewielig voertuig. Mijn volgende motor moet dit, moet dat, moet niet zus maar wel zo kortom dermate kritisch dat ik daar nooit uitkwam, talloze proefritten op aspirant vervangers maar toch iedere keer weer …………. “waar ben ik nu mee bezig” Betrouwbaar , kosten nihil , nog steeds bekijks en vragen. Het blijft een aparte die R1200C .
En dan ineens aandacht voor een R1200R.LC met natuurlijk rood erin. Kijken, zitten, kijken, nog eens rijden, toch eigenlijk ook wel apart. Nooit een R1200GS want daar rijdt heel Nederland mee. Nooit een zwarte motor want daar rijdt ook bijna heel Nederland mee , kortom rood ( en wit ) moest het worden.
De nieuwe met de oude op de achtergrond.
Aangeschaft dus maar, beetje personalizing toepassen en gaan maar ……? Ja, alleen waarheen ? Eerst nu nog ff de corona europa uit blazen en dan ….
Voorlopig maar de hartelijke groeten vanuit mijn achtertuin !
Ja, dan kom je begin Maart terug uit Florida en dan breekt hier de pleuris uit …… niet geheel juist want pleuritus geeft een probleem rond de longen en corona erin maar hoe dan ook er brak wat uit. Nou, hier bij mij brak er ook wat uit alleen gelukkig niet een van deze longaandoeningen.
Dat zat dus zo ……………….. Voor Florida, begin Februari besloot ik om de wielen van mijn brommert te demonteren teneinde de velgen waarvan het chrome behoorlijk aangetast was te laten behandelen en te laten opknappen middels poedercoaten ( soort van spuiten ) om zo weer een paar mooie wielen te verkrijgen. Ja, sprak men in Joure dat gaat wel lukken, chrome eraf, schuren, coaten, opnieuw spaken , minder dan twee weken kost dat dus als je terug bent uit de States staan ze hier klaar. Klinkt toch goed zou je zeggen. Het beeld in mijn garage derhalve als hier onder .
Rond 1 maart , net terug uit Florida, Joure gebeld ……. en ? staan ze klaar ? Nou uhh nee, het chrome ging er niet af en moeten ze naar de ontchromer ( nieuw beroep ?) en daar heb ik geen nauwe contacten mee dus geen idee wanneer klaar. Twee weken later ……… ja ik geloof dat ze bij de coater zijn dus dat kan niet lang meer duren, twee weken later, volgens mij moeten ze klaar zijn en worden ze per TNT verstuurd naar Joure voor het voorzien van nieuwe spaken, 4 dagen later, ja uhhh vanwege de coronacrisis lopen ze achter met versturen maar ze komen echt hoor ………….. drie dagen later …….. ja ik heb ze binnen en ga ze nu spaken en balanceren/uitlijnen ……… mooi hè benauwd geweest voor niks dus dacht ik nog. Ik kan ze dus morgen middag ophalen ? Ja, geen probleem. Volgende dag een appje …….. uhh kéb nie genoeg nippels maar besteld bij BMW ……… liggen al klaar. Nou dacht ik, kan er ook nog wel bij, twee dagen daarna ………. kéb nog steeds geen nippels ……….. Dat was het punt waarbij er bij mij iets uitbrak (zie eerste zin) en de zon maar schijnen. IK WIL RIJDEN ! Maar ja zonder wielen ? ………. Uiteindelijk ……… ik haal nippels uit een ander nieuw wiel en dan haal je ze morgen in de loop van de ochtend op ………. jubel, jubel jubel………. die volgende ochtend ( vandaag dus ) krantje lezen in de tuin, zon op het bolletje, kopje koffie , kortom “la belle époque” en daar komt een appje binnen. Als je op dat moment je smartphone over de heg in de vijver wil gooien schiet je eigenlijk ook niet zoveel op dus dat maar niet gedaan en het appje gelezen ……….. Kun je ook vanavond komen ipv deze middag ? Nou dat kon er ook nog wel bij. ………………………. Wij schrijven heden 17.15 uur , nog geen nieuw appje ontvangen , ga zo maar wat eerder aan het eten beginnen want ik wil graag om 19.00 uur in Joure zijn en ik zweer je als ik die wielen straks in handen heb zal ik het rubber van de banden, de velgen, ja zelfs de beide ventielen hartstochtelijk kussen.
Intussen ga ik in gebed.
Update 20.40 uur. Ken je die mop van die gast die naar Joure reed om z’n wielen op te halen ? Nou die is dus niet gegaan want wegens technische (details) ……. werd het avondwerk en nu worden de wielen morgen rond 07.00 s’-ochtends voor de deur gezet ………… wat mij een rit naar Joure bespaart , “elk nadeel hep ze voordeel” volgens een hollandse filosoof ( die ook niet onverdienstelijk een balletje trapte ) dus met die gedachte gaan we straks maar slapen.
Update 01.55 uur. Badend in het zweet word ik wakker, ik heb zojuist gezien dat mijn slaapkamer langs alle wanden vol staat met motorwielen ……..ahhhhhhhh.
Update 11 april. 08.00 uur in de ochtend, in kamerjas naar de voordeur …………………………. nou, echt geen wielen Grrrrrr…….. ‘s-avonds 21.00 uur ………….. een telefoontje. Ben je thuis ? Indien ja breng ik de wielen met een uurtje …………….. uhhhhh nou kom maar.
Niet te geloven maar ze kwamen er echt aan …………. de volgende dag was dit het resultaat.
Miami verlaten nadat we op dag 1 aangekomen waren was zoals eerder vermeld een crime ! Je rijdt na de luchthaven richting een snelweg en staat voor de oprit al geheel vast, echt vast dus m.a.w. 15 minuten doen over minder dan 500 meter. Zeker een uur kostte het ons om uiteindelijk een beetje te gaan rijden. Zeven banen en beginnend met stapvoets, ongekend, ja ook dat is Amerika. Ook vanaf “the Key’s” naar ons hotel in Miami zeer rechte eindeloze wegen met almaar stoplichten. Je vergist je telkens in hoe groot die stad is en hoe lang c.a. 40 kilometer naar niet eens het centrum duurt met al die f… stoplichten. Buiten de stad op de interstate is het andere koek …………… ruimte zat, keep you lane, rechts inhalen dus toegestaan en wijdse vergezichten die als je nauwelijks 100km/uur mag rijden eindeloos voorkomen. Onderstaand wellicht een wat saai videootje geeft hier een beeld van maar als je rondom en ver weg kijkt krijg je een indruk van de ruimte en daardoor het ook relaxte verplaatsen van A naar B.
Maar goed …….. terug naar de laatste twee dagen in Miami. Uiteindelijk aangekomen bij ons hotel waar wij voor “the Key’s ” al een keer geslapen hadden, inchecken/uitpakken en direct maar richting “south beach” een dynamisch deel van Miami met strand, gigantische hotels, gezellige winkelstraten en deels een mooie architectuur aangaande bebouwing. Art-deco is de stijl die daar veelvuldig gehanteerd is en echt leuk om die typische kenmerken daarbij waar te nemen. Ook ons “Zen-hotel” had zulke stijlelementen.
Even parkeren op een rustig plekje op south-beach om m.b.v. een plattegrond te bepalen waarheen en hoe.
Opvallend is hier hoeveel spaans er gesproken wordt, soms bij de lunch maar ook in het restaurant ‘s-avonds een serveerster die nauwelijks engels sprak en waar het maar goed was ( voor ons dan ) dat op de kaart ook e.e.a. in het engels stond weergegeven zodat we een redelijke keuze konden maken. Aan de overigens heel aardige dame hadden wij daarbij niet zo veel. Toen ik na afloop niet om “the cheque” vroeg maar “la cuenta por favor” kreeg ik twee opgestoken duimen. Nou kun je dat ook uitleggen als ” blij dat ze opzouten” maar ik zag het die avond iets positiever.
Aan alles komt een end, zelfs je leven ( als je lang genoeg wacht ) maar Florida was uiteindelijk heel leuk “voor een keer” zeiden we er achteraan. New York, Washington, Philadelphia en natuurlijk de westkust vonden wij nog leuker en voor de overige staten ( er is nog zoveel te zien daar ) gaan we een keer enkele maanden uittrekken waarbij het voertuig al klaar staat.
