Om deze shit in de lucht te houden dien ik jaarlijks een bedrag te voldoen , domijnnaam etc. echter hoe meer van deze pulp hoe hoger het bedrag. Je kunt terug scrollen op deze site tot april 2014 , de datum waarbij ik met pensioen ging en het lanterfanteren begon. Om het financieel een beetje leuk te houden heb ik een groot aantal foto´s verwijderd zodat je nu terug kunt incl. beeldmateriaal tot ongeveer 2021 daarvoor moet je het doen met uitsluitend tekst.
Ik was inmiddels in alle grotere steden rondom mijn stulpje in Otos geweest. Stuk voor stuk eigenlijk wel mooi of leuk of mooi en leuk maar voor de statistieken moest ik eigenlijk ( nie zo heul veul zin in ) ook Benidom bezoeken, behept met een serie vooroordelen van hier tot Tokyo misschien ook wel een mooie stad trouwens 🙂 een dag uitgetrokken voor Benidom . Niet via de snelweg, het snelst maar een veel kortere weg kronkelend door de bergen. Nou die weg was bonus, prima te rijden, schitterende views, leuke kleine dorpjes kortom bijna een feestje. Vlak voor Benidom nam ik op een rotonde de verkeerde afslag en kwam in het stadje Polop en daar ik gigantisch moest p….. het voertuig op een openbaar gratis parkeerterreintje gezet en even het centrumpje ingelopen. Ik zag een leuk terras met uitzicht aan een steile afgrond, men had een toilet dus cappuccino besteld en op naar de latrine. Nee, flauw grapje want eea was netjes en smetteloos schoon. Bij terugkomst aan de bar een schaal met kleine cakejes waarvan ik er twee meenam en aan de ober liet zien met zoiets van “zet deze ook maar op de rekening” ……..libre señor was het antwoord. Had ik er nu maar vier gepakt …… nee, wederom flauw grapje. Mooi uitzicht, fantastische cappuccino, lekkere cake en het afrekenen was €2,- perfect dus, en nu de laatste kilometers naar Benidom. De moed door te rijden zonk mij in de schoenen bij het zien van een woud met uitsluitend torenflats. 24 verdiepingen of hoger geen uitzondering. Waar je ook reed overal stervensdruk. Een afknapper van de eerste categorie na het zien van al die leuke/mooie steden hiervoor. Als je via tripadvisor zoekt naar de highlights van Benidom staat op nummer één het zwemdorado met wel 10 glijbanen. Nou daar zakt m’n (zwem)broek echt van af. Volgens ingewijden zou er nog een oud stadsdeel rond de oude haven zijn. Nou ’t kan zo wezen maar ik heb het niet gevonden. Wat ik wel vond was een kilometer boulevard met uitsluitend megadrukke terrassen voornamelijk beme(n)st met ouderen der dagen. Ik heb werkelijk waar nog nooit zoveel scootmobielen bij elkaar gezien en zelfs tweepersoons uitvoeringen . The Benidorm Basterds nou …… ze bestaan echt da’s zeker …… Rondrijdend op zoek naar een parkeergelegenheid teneinde even een rondje te lopen dacht ik …………….. tsja en dan ?? Ach laat maar ook.
Langs de kust omhoog naar Gandia was de bedoeling toen ik na de Benidomshit door het stadje Altea kwam en mij herinnerde dat er via booking.com iemand adverteerde om een rondwandeling te kunnen maken door het leuke witte stadje Altea, kosten €1,- waarbij ik nog dacht …… èèn eurie dat kan toch nooit wat zijn. Nou had ik inmiddels wel honger, druk was het er niet dus ach hier mijn verspaanste cabriootje maar “wel” neergep……… arkeerd.
Op dat moment niet zo helder maar achteraf bleek het een plek te zijn waar de happyfew de terrasjes frequenteerden. Vond een tafeltje naar de zin bij een vriendelijke Manuel (Que ?) voor de jongeren onder ons …… Fawlty Towers. Nee, serieus, was een jonge nette gast die na bezorging van een lekkere Rioja vertelde ( in het engels ) dat er ook voor 1 persoon in tegenstelling tot het menu, Rice te krijgen was. Rice ?? De peseta viel niet meteen maar opeens …… ohh you’r talking about “Arroz” want schoot mij de les van de Alicantegids te binnen ……. Als een restaurant Paella op de kaart heeft ….. niet goed, heeft het restaurant “Arroz” op de kaart direct naar binnen gaan. Nou hij had meerdere varianten, de Valenciaanse met o.a konijn, verschillende met vissoorten en ook eentje met uitsluitend vlees. Die laatste werd het en jongens wat een feestje, zat o.a. mergpijp in. Ook hier binnen geweest ( de leeftijd hé ) en viel het mij op dat het chique ingericht was en dat de aanwezige gasten daar prima in pasten. Terug naar buiten voor de koffie en nog even voor de grap een fotootje gemaakt vanaf mijn prima plaatsje met de gedachte …….. containers aan zee oid.
Op weg naar huis dacht ik nog …………… Een prima begin van de dag maar ook het einde was best heel leuk. Thuis morgen nog een beetje cleanen, wassen en strijken en Zondag 400 km naar het westen richting Toledo.
Ja, daar wilde ik nog heen, was er ooit c.a. 12 jaren geleden geweest en wist dat het een mooie stad was met drukke brede mooie avenues en smalle straatjes en pleintjes met gezellige terrasjes/eettentjes e.d. en niet te vergeten heel mooie grote klassieke gebouwen. Nou het was er nog allemaal toen ik het Estacio’ del Nord ( zie boven ) uit kwam met links ook nog even een glimp van het Plaza de Torres oftewel de Arena. Ja gekomen met de trein. Heb een fiets, een motor, een auto en sinds kort een bootje maar vind treinreizen toch wel iets hebben dus waarom in Spanje niet een keertje. Nou dat heb ik geweten. Met de auto naar Valencia kost ongeveer een uurtje rijden, met de trein ruim twee uren waarbij ik toen nog niet wist dat ik ook nog moest overstappen dus ja een beetje gek moet je zijn. Tickets waren via het web snel besteld en keurig uitgeprint , ja ja die printer van €32,- 🙂 was ook hier handig. Eerst met de auto (12km) naar Albaida, keurig om 09.20 uur op het perron(netje) waar om 09.30 de trein zou arriveren, 09.35uur geen trein, nou ja kan gebeuren, 09.45 geen trein , lang verhaal kort om 10.30 uur stond ik er nog had via mijn ingebouwde stappenteller inmiddels berekend dat een enkele spoorrail van las tot las ( niet echt aaneen ) exact 45 meter lang was en dat het perron 4 rails 180 meter lang was en er een aardige jonge spaanse op mij af kwam die vertelde zojuist vernomen te hebben dat er geen trein zou rijden maar dat er een bus ingezet zou worden maar dat dat nog wel een uurtje kon duren. Nou, daar had deze globetrotter ff geen zin meer in. Dus terug naar huis en andere dingen gaan doen. De volgende dag met de nu verouderde kaartjes op zak de trein in, ongelofelijk maar hij was op tijd , met een briefje bij mij in het catalaans ( printertjuhh ) waarom ik met die oude kaartjes reisde. We kwamen na een aantal stations aan in Xátiva waarbij ik er op een gegeven moment achter kwam dat ik nog als enige in het treintje zat. Snel maar uitgestapt waarbij bleek dat de trein tegen een enorm stootblok stond . Ik, als ervaren treinreiziger weet dan dat ie niet verder gaat daar en dus moet overstappen. Op het station in Valencia eerst naar de ticketoffice om e.e.a. om te ruilen waarbij het teveel keurig werd teruggestort op mijn creditcard. En ja, dan kom je dus pfffft dat mooie station uit en kan het feest beginnen.
Nee, ’t koste wat moeite om er te geraken maar dan krijg je ook wat, drukke straten , steegjes, luxe winkels kortom helemaal in m’n element. Geshopt , lekker gegeten, geslenterd , laat mij maar zwalken, behoorlijk druk maar gezellig druk ( zie later mijn Benidorm-afknapper ) , in de middag in een piepklein kroegje bij ’t genot van een rioja een paar (oldscool ) prentbriefkaartjes vol geschreven.
Ja, nou, leuker kan ik het niet maken …………. ‘s-avonds vermoeid maar gelukkig rond tien uur thuis en de mand in
Bovenstaande uitdrukking vertaald uit het Catalaans betekent zoiets als “gebonden stier” . Na e.e.a. aanschouwd te hebben zou ik het liever “stier pesten” noemen maar dat houd ik dan wel ff voor me. Afgelopen vrijdag besloot ik eens de stad Ontinyent te bezoeken ongeveer 18 km hier vandaan. Aardige foto’s te maken hier maar ’t hield ook niet echt over, veel verpauperde leeg staande gebouwen en een enkel leuk plaatje. Op een plein bij het gemeentehuis gekomen trof ik een aantal vreemde bouwsels, een soort hekken met stevige balken waar ik wel een vermoeden bij kreeg maar toch enige uitleg nodig was.
De volgende middag om 15.30 zou het feest beginnen . Nog wat door de stad gezworven, wat foto’s gemaakt en via een omweg terug maar huis. De zaterdagochtend werd besteed aan ’t lezen van de krant en de pittige zaterdagpuzzel waar ik zo langzamerhand verslaafd aan ben geraakt. Kéb die printer ook niet voor niks aangeschaft natuurlijk. Puzzeltechnisch/interlectueel zat het heel erg mee die ochtend (soms ook wel eens anders ) en hoewel met tegenzin toch maar weer naar Ontinyent gereden. Stuk drukker in de stad nu en overal bier drinkende mannen/jongens en enkele meiden. Tevoren had ik wat gegoogled en wat bleek …….Voor zaterdag zijn de stieren van Amerikaanse afkomst, Chocolatero, met een gewicht van 570 kilo, en Regalado, met een gewicht van 540 kg ……………… what the fuck ….. twee stieren slechts en ook nog voorzien van een soort peniskokers om de hoorns want ja …. je zou eens geprikt worden 🙂 wat een watjes. Ben niet zo’n held maar daar durf ik ook wel tussen te gaan lopen.
Je treft hier overigens wel meer aparte zaken aan want zwervend door een oud deel van de stad kwam ik een beeld tegen waarbij ik dacht …………… Na een avondje stappen en hijsen de volgende dag een spijker in je kop ……… ja ! Dat kan gebeuren , maar je kan ook overdrijven.
Nee, geef mij dan maar mijn rustige dorpje waar af en toe de fanfare langs je voordeur komt onder het motto …………………….. spannender wordt het niet 🙂
Let op het gezicht in het wapen van de stad Alicante en kijk vervolgens nog eens naar de bergtop op de foto bovenaan. Heb je geen bril voor nodig , zelfs Jules de Corte kon het zien …… Jules wie ?? Stevie Wonder dan voor mijn part. Ook niet goed ? José Feliciano ? Ray Charles ? Nou ja ….. als wij ’t maar zien. Als je bij eerst genoemde dat lidwoord uit z’n naam haalt heeft ie wel initialen zoals niet den eerste de besten. Julius Caesar, Jezus Christus, Johan Cruyff ……. maar goed, eigenlijk hadden we ’t over Alicante. De foto geeft weer een der twee rotstoppen van de stad en in dit geval degene met het door de Moren gebouwde fort erop. De andere top is hoger en is deels gebruikt ooit middels afgraving voor het geelachtige citroensteen waarmee de stad in de loop der eeuwen gebouwd is. Deze ziel had het geluk mee te mogen stappen met een in Alicante geboren en getogen gids die een aantal geheime plekken zou laten zien gelardeerd met wat culinaire ontdekkingen…….. Dat begon in de mercado, zeg maar de hallen van ……. waarbij mij het direct weer opviel ( ben niet zo’n francofiel ) dat het er hier wel zeer schoon en netjes uitzag, geen vieze visluchtjes e.d. kortom Emmanuel M. “eat your hart out” zoals de Duitsers dat zo mooi weten te zeggen ……..? Of uhhhh … ?
We kregen deze jamón te proeven ( €100,- /kilo ) bij Juan francisco Ivora wiens voorouders daar al sinds 1900 ham en kaas verkochten.
Vervolgens met taxi’s naar de rots met “het hoofd” en na uitleg over het schitterende panorama aldaar
via een zeer smalle trap afdalend naar de oudste christelijke wijk daterend uit c.a. 1500 ( na JC uiteraard ) waar zeer smalle huisjes in zeer smalle straatjes mooie plaatjes opleverden.
Na nog verder afgedaald te zijn kwamen we in een oude wijk met allerlei eettentjes waar bij één der zaakjes, de beste volgens Carlos drank naar keuze geserveerd werd en een tapas met vlees of vegetatisch ons deel werd en wij tevens college kregen over gebruik van het woord “paella” . Dat was voor de touristen en als dat aangegeven staat op de menukaart is ’t een slechte tent want de echte Alicanter vraagt dan namelijk gewoon om arroz !
Nadien nog wat rond gezworven in het centrum en op de goudkust waarna de terugreis één aanvang nam zoals dat zo mooi heet en ja als je je culinair hebt bezig gehouden op zo’n dag dien je ook culinair te eindigen vind ik 🙂
Die titel slaat natuurlijk weer nergens op maar ja, ….. je moet wat ( verzinnen ) ……… dus werd het ……. juist ja …….. en …….. het heeft te maken met mijn ervaring van afgelopen maandag. ‘s-morgens naar Gandia, de dichts bij zijnde stad, aan de kust die van de goedkope benzine, grote supermarkten e.d. De weg het dorp uit slingerd ( perfect geasfalteerd ) over heuvels door een tweetal dorpjes c.a. 9 km naar de snelweg. Die snelweg slingerd klimmend en dalend evenzo door het niet onaardige maar redelijk gewone landschap, een dorp hier, een paar akkers of boomgaarden daar en wat verder weg aan weerszijden bergen. In 25 minuten ben je vanuit het dorp aan de kust. In de middag besloot ik via het dorpje L’Orxa (stond op een touristenkaartje) eens anders naar huis te rijden. Redelijk direct buiten Gandia begon de weg enorm te klimmen en te slingeren met soms een helling van 14% ( voor de ontwetenden, da’s knap stijl ) , in een bocht gestopt, schitterend uitzicht en ver beneden mij lag Gandia aan de kust. Kort daarna een fikse afdaling een dal in en bevond ik mij aan de andere zijde van de bergen van de heenweg. Kunt U het nog volgen ? Een ruig landschap ontrolde zich en ik was inmiddels nog geen acht km. van mijn dorpje. Zo dicht bij alleen je moest het wel ff ontdekken .
Ik had de navigatie staan op kortst ipv snelst en dat was bijna fataal want ik kwam door dorpjes met straatjes van ongeveer 1 auto breed die verder gingen via een onverharde weg, draaien dus maar wat niet meeviel zonder vangrail. Als je hier met een klein campertje of een grote sedan was terecht gekomen was je mooi de sjaak geweest of helemaal achteruit terug. Mooi en ruig en zo dicht bij , ik vond het een beleving.
Onderweg de oogst van de olijven nog ff vastgelegd
En daar was Otos weer in beeld.
Ik heb wel eens meer via dit medium verteld over ervaringen bij het op zoek zijn naar niet al te dure hotels. Nou hier in Cartagena was ook wel een pietsie apart. Een normaal mens zoekt een hotel in het centrum en bij voorkeur ook iets met parkeergelegenheid. Ik zou verblijven in deze stad voor €72,- voor twee nachten, da’s nie veul en kun je ook van alles verwachten. Het kan nog goedkoper maar dan lig je in ’t een of andere hostel op een slaapzaal en daar pas ik voor. Dus op zoek naar Apartamentos Turisticos Mediterraneo. Nou, in ’t centrum was het niet maar wel op een naargeestig industrieterrein vol met vrachtauto’s c.a. 6 km vanuit het centrum. Parkeren voor de deur lukte wonderwel. Kamer 405 was zoals te verwachten op de vierde verdieping maar de lift werkte dus winst. Kom je in een gigantisch ruim vertrek met na de badkamer twee bedden dan een scheidingswandje van bordkarton daarachter nog een zit/slaapbank waar tegenover een grote tafel aan de wand en twee stoelen. Een megaruimte derhalve want er stond verder niets in. Een behoorlijk ingerichte keuken met koelkast, vriezer, magnetron en twee kookplaatjes, het enige wat ontbrak was een kurketrekker. In de eveneens ruime badkamer met toilet, bidet en ruime douche ook nog een wasmachine. Ik was aan de vrachtwagenzijde binnen gekomen en was stomverbaasd nadat ik de rolluiken omhoog had gehaald waardoor zicht op de achterzijde. Met bovenstaande foto (panorama ) heb ik geprobeerd e.e.a. weer te geven maar vrees dat dat niet helemaal weergeeft wat ik zag. Onder mij een gigantische Mediamarkt, een idem Primark een groot winkelcentrum vier fastfoodzaken een warenhuis uitsluitend voor huisdierbenodigdheden. Zo “huge” allemaal dat ik even aan California moest denken want daar kunnen ze ook aardig uitpakken.
Zoom in en tel de auto’s . Toch weer eens wat anders , die Ibiza-balcons gaan ook vervelen. Lang verhaal kort, eerste indruk was ‘dat heb ik weer ” finale verhaal “toch ff mooi geregeld ”
Na de ( dit maal uitgeprinte ) zaterdagochtendpuzzle scheren, douchen, aankleden en op naar Torrvieja. Had er een beetje een hard hoofd in maar ik was aangemeld dus toe maar. Torrevieja zelf …… 13 in een dozijn oftewel strand, boulevardje, eettentjes, flatgebouw en heel ver weg nog een beetje centrum.
Om 13.00 uur melde ik mij zoals afgesproken bij het feestcentrum, kreeg een geel polsbandje om en kreeg een in folie verpakt wit rolletje ( soort loempiaatje ) waarvan ik de naam vergeten ben en ging op zoek naar Frans. Na wat zitten babbelen met een stel, van de c.a. 150 gasten waren er ongeveer 149 nederlands op zoek gegaan en vond ik ‘m in de keuken. Later in mooie javaanse kledij , de band speelde al met o.a. broer Louis uit Beilen kortom de sfeer was lekker zoals destijds de “late late Lien-show ” met Wieteke van Dort 🙂 Het eten was fantastisch , gezellige mensen waarmee ik die middag heb zitten kletsen.
Beregezellig maar d’r was geen woord spaans bij 🙂
Na aankomst in Valencia vanaf Ibiza moest ik ongeveer 90 km rijden om thuis te komen. Met een geringe omweg van c.a. 5 kilometer via Gandia wist ik daar een tankstation waar je voor €1,42/liter kan tanken , gemiddeld hier c.a. €1,60/liter alleen waar was dat F…station nou , F staat voor filling 🙂 . Op zo’n moment is het heerlijk om alleen te zijn …… lekker intern vloeken. Sukkel …… moet je voor die paar centen omrijden, pomp niet te vinden ……. wie is er hier nu slim ? Nou jij niet ………… Auto aan de kant gezet teneinde op een inmiddels onbekende plek via de navigatie de weg naar huis te vinden. In getoetst, rijden, eerste weg links en zie ……. vier benzinepompen achter elkaar …. €1,42/liter 🙂 Als je dan die slang in de daarvoor bestemde opening plaatst en het explosieve vocht laat stromen ……………….. jongens …….. wat een heerlijkheid 🙂
Een dag thuis en afgelopen Donderdag on the road again nu naar het Real Monestera San Jeroni de Cotalba. Een mond vol en dat “real” of koninklijk staat eigenlijk alleen omdat Philips II , heb je die eikel weer in 1586 met zoon en dochter daar enkele dagen verbleef. Enkel binnen gezeten want het regende behoorlijk destijds wist de aardige gids mij nog te vertellen. Een rondleiding volgde met uitleg in rap spaans en soms in het kort even voor mij in het engels. Ik had een app. binnengehaald waarbij ik per vertrek iets minder uitgebreid overigens ook in de engelse taal uitleg kreeg.
Vanaf het klooster nu naar Cartagena c.a. 230 km sturen waar ik voor twee nachten een goedkoop hotel geboekt had. Ik wilde die stad graag zien en daarna was in Torrevieja, 50 km hoger het feest waarvoor Frans mij uitgenodigd had. Maar eerst Cartagena ……… een mooie en levendige stad waar ik anderhalve dag heb rondgedwaald o.a een museum over de spaanse burgeroorlog en het marinemuseum heb bezocht. Ik wist niet dat er in Spanje een onderzeeboot was gebouwd reeds in 1888.
Wel grappig, het museum stond vol met uitleg over vanaf de middeleeuwen gewonnen zeeslagen door de spaanse marine alleen over de eerste trotse Armada die in 1588 onder de engelse kust in pan gehakt werd viel niets te vinden 🙂
Ja, en dan het eten …….. paella moest het worden, keuze uit 8 varianten met rundvlees, varkenvlees, kip, konijn, garnalen, kreeft, andere vissoorten of een mix van e.e.a. Dan hebben we daarnaast de tapas en ook nog de pinchos waarvan ik altijd dacht dat die voornamelijk in Calicië (noord spanje) geserveerd werden maar die ik ook hier al op diverse plaatsen ben tegen gekomen. Alleen het systeem hierbij is al leuk. Een toonbank vol met v.n. stukjes brood met daarop kaas, vlees, vis, ei kortom je bedenkt het maar, je pakt een bord en haalt zelf van de toonbank wat je lekker lijkt, ga vervolgens daarmee naar buiten bijvoorbeeld voorzien van een goed glas wijn , verorber en reken daarna af a.d.h.v. het aantal overgebleven lege prikkers.
En verder de stad maar weer in …………….. El Corte Ingles is een groot luxe warenhuis welk je in wel iedere spaanse stad van betekenis aantreft. Minimaal niveau de Bijenkorf maar soms wel meer. Altijd leuk om ff daar te dralen en op de zesde verdieping aangekomen belande ik tussen de laptops, pc’s etc. en zag ik (black friday) daar ook een kleurenprinter staan voor €34,- Eigenlijk heb ik thuis nog geen nieuwe printer nodig maar wat ik hier in spanje wel mis zijn mijn dagelijkse puzzels in de Volkskrant. Beetje papier en een ontbrekend kabeltje erbij en voor €41,- stapte deze boy met een grote doos naar buiten. Het draadloos printen kreeg ik niet opgestart en op mijn hotelkamer had ik geen verdeelstekkers en zaten de enkele wcd’s allemaal een eind van elkaar vandaan. Nou, je bent Willy Wortel of niet dus plaats je je hardware in de keuken op het aldaar aanwezige kookplaatje. De volgende dag voordat ik vertrok naar het molukse eetfeest 50 km verder ( uitchecken kon tot 12.00 uur ) heerlijk de hersens zitten testen op de al heel lang koesterende zaterdagochtendpuzzle’s
Een keuken gebruik je niet alleen voor koken !
en dan onderstaand nog wat plaatselijke leut !
Had voorgaand geschreven over een min of meer deplorabel Ibiza. De laatste dag hier besloten om een rondrit te maken over het eiland. Het is niet zo erg groot en ik rij met benzine van €1,42/liter dus dat kan er nog wel af 🙂 Eerlijk is eerlijk vanaf Ibizastad ( Eivissa ) langs de kust naar het noorden wordt het qua beeld een stuk aantrekkelijker. Wat ook wel leuk is , het seizoen wellicht , je komt geen hond tegen en ook geen auto’s overigens. Mooie smalle door bossen slingerende wegen ook perfect voor op de motor en aan ’t eind van zo’n weg een rustig strandje en/of baaitje en her en der tegen de heuvels aangeplakt altijd witte mooie villa’s . Duidelijk een ander beeld van wat ik eerder schetste.
De volgende dag vertrok de ferry naar Valencia om 12.00 uur en had ik nog ff de tijd om in de stad wat aan te schaffen en op een terras koffie met een chocolade-croissant te nuttigen. Dat kost hier naar hollandse begrippen geen …….. weinig dus. Daarna naar de haven om in te schepen. Aan dek stond een fikse wind maar wel voorzien van een brandende zon.
Om 19.15 uur kwam de Eleonor Roosevelt een soort super catamaran varend op groen gas aan in de haven van Ibiza. Onderweg had ik van het hier geboekte hotel (appartement ) een instructievideootje gekregen over hoe en waar ik de sleutel kon vinden omdat de receptie om 20.00 uur gesloten zou zijn en ik al aangegeven had dat ik voor die tijd niet aanwezig zou kunnen zijn. Inmiddels pikkedonker en op weg naar de andere zijde van het eiland. Het juiste adres kon ik niet ingetoetst krijgen in de navigatie dus maar grofweg via googlemaps gereden met de gedachte “komt tijd komt raad” en zie, in de buurt gekomen vond ik het adres alleen ( naar de volgende dag bleek ) via de korste weg. Nou en ……. zou je zeggen. Prima toch . Nou, op een pikdonker en onverhard weggetje vol diepe kuilen en ongeveer 1 auto breed waarbij je vervloekt dat je auto op dat moment geen vierwielaandrijving heeft en oh ja ook nog stijl omhoog. Op zo’n moment denk je …… waar ga ik in godesnaam terecht komen ……. moet hier nog ergens een appartement opdoemen ? Echter om 20.01 uur kwam ik wonderwel aan, de receptie was gesloten, het videootje was een perfect stukje gereedschap gebleken en om 20.05 uur stond ik in mijn stulpje voor de komende vier dagen. Beetje inrichten, eten bereiden , kopje koffie, glaasje wijn ( de pijp was inmiddels leeg ) en naar bed want de volgende dag om negen uur wachtte op een ander Ibizaplekje tsjechische Jana voor de yogales met nadien mijn ontgiftend ontbijt. Ja, arbeiders, kanslozen en overige thuisblijvers je gaat niet zo maar naar Ibiza . Je gaat voor uhhh ….dat ontbijt …… dus.
Nou, heel eerlijk, van huis uit ben ik niet zo zweverig maar deze ervaring in combinatie met de omgeving, het geluid van de ruisende branding, je moest je broodmolen gesloten houden, de zacht en langzaam uitgesproken instucties van Jana , kortom , best wel een aparte beleving. Wel even iets anders dan een met transpiratielucht doordrenkt sportzaaltje. Die chicks rechts van mij ( voor de kijkers links ) kwamen uit noord holland. Als je nu weet dat ik c.a. 15 jaar geleden ooit in Meppel een paar yogalessen heb doorlopen / doorlegen 🙂 en dat ik afgehaakt ben omdat ik als enige man tussen uitsluitend oude grijze oma’s lag moet ik thans zeggen …….. er is progressie …… Overigens dat ontgiffende ontbijt was niet echt bijzonder. Koffie, thee, sapje en broodjes etc. naar keuze ……. dat kan ik in de ochtend bij de HEMA of Ikea ook scoren. Naar huis, douchen, omkleden en richting Ibizastad ………… Het oude stadsdeel hoog boven het centrum was wel interessant, ik heb er door gedwaald , tevens de volledige omloop gedaan waarbij je ook van de omgeving mooie vergezichten krijgt.
De stad zelf …….. tsjah ….. een enkele aardige winkelstraat , terrassen en dan heb je ’t wel gehad, niet echt iets om voor om te rijden of ik moet het nodige gemist hebben natuurlijk . Op heel veel straathoeken van die kanslozen liggend op of onder een dekentje of stuk karton uiteraard voorzien van een hond .
Wat ik inmiddels wel elders op Ibiza heb waargenomen ….. hier en daar mooie natuur en natuurlijk stranden , als je daar om geeft prima. Het meeste wat ik tot nu toe tegenkwam was goedkoop vermaak, dancings , nachtclubs soms in zeer deplorabele staat en leegstaande torenhoge appartementsgebouwen …… zal ook wel te maken hebben met de tijd van het jaar zullen we maar zeggen. Hier en daar net Gazastad alleen nog niet omgevallen.
Terug naar het appartement , eenvoudig maar vele malen luxer dan mijn stulpje in Otos met ook nog eens een zeer groot balkon en fantastisch uitzicht .
Voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd ( Testament, Boudewijn de Groot ) maar als ik hier ‘s-morgens aan de ballustrade sta voorzien van een George Clooney-koffie en in de verte staar heb ik wel zoiets van …… lucky Bastard .
Het keukentje hier is wel zeer minimalistisch ingericht met in de bestekbak 2 vorken, 2 messen, 2 verschillende lepels en één groot hakmes voorts 1 pan en twee deksels. Nou ja daar heb je geen wiskunde voor nodig om te constateren dat er iets ontbreekt. Op naar de receptie en terug naar huis met ontbrekend pannetje, een schaar en een theedoek. Je kan zeggen wat je wil ….. het blijven verdomd aardige en vriendelijke mensen die spanjaarden. Over aardige spanjaarden gesproken, ik ben op 25 november a.s. door Frans uitgenodigd in Torrevieja een plaats onder Alicante voor een dansmiddag met Indonesisch buffet . Je moet natuurlijk alles aanpakken om die spaanse cultuur te leren kennen hé ……