LUCKY BASTARD

Heb het al vaker vermeld dacht ik via deze pagina’s dat ik mijn leven nog net geen 10 geef , er moet iets te wensen over blijven maar oh mensjes zo rijdend door dit fantastisch mooi land. Vandaag van Dingle (hotelletje) onderweg naar Tralee waar ik voor twee nachten een appartementje geboekt heb. Moet je je voorstellen ……. 23gr. , ca 80km/uur , schitterende weg helemaal voor mij , op de cruisecontroll , leg je beide handen op de tank en ga rechtop achterop zitten. Kijk rond en geniet. Vandaag niet op de navigatie ( the wild atlantic way ) maar gewoon op weg van Dingle naar Tralee.

Het ene uitzicht is al mooier dan het vorige. In Dingle had ik een kleine maar mooie en schone hotelkamer boven een kroeg …… absoluut geen last van herrie oid , lag trouwens aan de achterzijde en heerlijk en lang geslapen.

Hier in Dingle zoals gezegd een kamer boven de kroeg, gisteren een mini-appartementje in de middle of no ware , klein , maar alles zat er in van douche, toilet, oven, koelkast, kookplaatjes en ja …… een broodrooster , lachen natuurlijk want ik had nog wat brood van huis mee genomen dus roosteren, schijven leverworst er op , kopje thee erbij , ja , zo kun je ook ontbijten .

Ja , groot is anders maar ‘k eb er prima geslapen, Paula de vriendelijke hostess vroeg meerdere malen of ik het naar de zin had dus ja wat wil een mens meer ! Gisteren op weg naar Dingle vroeg ik mij af of ik nog bepaalde zaken zou herkennen want c.a. 10 jaren geleden heb ik met Huyb hier de Dingleway gelopen in een dag of tien. Het enige wat ik nog herkende was het strand voor Dingle waar je met de auto op kon …… dus ja, ook met de brommer natuurlijk.

De volgende dag, gisteren dus zag ik een richtingwijzer met daarop Brandon Creeck en herinnerde ik mij Mount Brandon waar Huyb en ik over moesten om aan de andere zijde aan het strand (vervolg van het pad destijds) te komen. Was best een helse klus met c.a. 12 kg in je ransel maar goed, we zijn er gekomen. Dus ook maar eens even naar Brandon Creeck gereden. Nou …… ook daar geen spijt van.

Daar hebben wij destijds langs gelopen en toeristen zie je hier dus niet. De enigen die ik wel zag waren een stel uit Frankrijk waarmee even gebabbeld en welke ook aangaven dit aan niemand anders te vertellen want dit moest zo onbetreden blijven. Nou dat heb ik dus maar beloofd 🙂

Zoals gezegd thans een appartementje in Tralee voor twee nachten. ‘t leek mij leuk om weer eens zelf te koken en ff rustig neer te kunnen ploffen voor oa ‘t schrijven van dit stukkie. Heb in de afgelopen 11 arbeidsloze jaren al zeker 120 keer geboekt via Booking.com en ook nog wel een aantal malen via AirBNB en als je dan boekt is er altijd zoiets van …….. nou ‘t zal mij benieuwen want de foto’s bij jouw keuze vertellen niet altijd het hele verhaal. Zoiets had ik ook nu …… een appartementje boven een winkel tegenover een supermarkt midden in het drukke centrum van Tralee. Ik ging naar binnen met sleutels via een sleutelkluisje en was aangenaam verrast. Een mini woonkamertje, een minislaapkamertje een wat grotere keuken v.v. wasmachine , droger en inventaris een zeer nette doucheruimte en toilet, kortom , geheel perfect. Hier ga ik morgen eens verder plannen aangaande de Wild Atlantic Way so keep in touch.

FA(C)TSHAMING

Ja , en toen was het 25 april , de dag van vertrek naar Ierland. Bandjes gepompt, verse olie, koffers gevuld en gaan. Droog weer dat wel maar 9 gr. en da’s verrekte koud. Ik dacht goed gekleed op weg te gaan maar ‘t viel tegen. Stomme snelwegen ook, komt geen eind aan maar gaande weg werd het 10, 11, 12 ja zelfs 15 gr. Koffie in Etten-Leur om op te warmen en door naar Goes voor de lunch. Tegen drieën (getankt in Belgie ) aangekomen in Duinkerken en op zoek naar de ferry voor Ierland. Na ‘t inchecken bij de receptie zeker drie kwartier staan wachten voor je aan boord kon rijden maar dan hoor/zie je ook wat.

Naast mij in de rij stond een heul dikke BMW met een bootje erachter. De auto, je weet wel , zo’n patser PC Hoofttractor en nog electrisch ook. Daarin twee ook al Olivier Hardy achtige mannen met beiden een serie onderkinnen en idem dito buiken dus net zoveel spek als aan de auto. Beide Hardy’s waren overigens reuze aardig want zij vonden mijn motor mooi dus ik hun auto/bootje ………… ja zo gaat dat nu eenmaal in de diplomatie. Het meest opmerkelijk was dat ze beiden ook van “DIKKE” omwegen hielden want wat bleek. ‘t bootje was in midden Engeland gekocht en moest naar Ierland dus zou je zeggen, rij naar Wales, steek daar over en je bent in Ierland. Maar nee, men was naar Dover gereden, daar over gestoken naar Duinkerken en van hier uit samen met mij (oa) met de ferry naar Ierland ??? Maar beste Hardy’s vroeg ik nog , waarom zo’n dikke omweg ……. ? Simpel antwoord , de dikke PC-Hooft-tractor moest om de twee uur aan de lading en daar werden ze helemaal gek van . Tsja ……. Zo had ik het nog niet bekeken. Derhalve houd ik het voorlopig toch maar bij mijn benzinepruttelaartje. Eenmaal aan boord ging het restaurant open ( All inclus.) en kon er van harte geschept worden. Niet druk en hoofdzakelijk vrachtwagenchauffeurs en ook nog grotendeels van oost-Europese origine. Ongelooflijk welk een hoog gehalte Hardy’s ……. De een al dikker en vetter dan de ander. Maar …… dat moet gezegd worden ……. Lekker en veel gegeten dus rij ik wellicht binnenkort op zo’n Scania.

Weinig toeristen aan boord, lekker rustig dus en vanmiddag nog uitgebreid zitten keuvelen met een stel welke onderweg waren met een campertje en al vaak in Ierland geweest waren. Straks het avondeten en om 21.00 uur van boord. Heb al contact met de plaatselijke B&B gehad en ja ………. Dat stomme schip blijft maar voorbij komen ………… 🙂

Ja, met bovenstaande uitspraken kun je de dag aardig doorkomen . We schrijven 16 april, vanmorgen een leuk potje padel met oa zij van 17 en zit nu in de luie stoel, ‘t regent, heb hiervoor nog even wat spulletjes in de motorkoffer gedaan ter voorbereiding van Ierland en filosofeer nu over bezigheden van afgelopen dagen. Het is inmiddels wel bekend dat ik mij uitstekend kan vermaken met lanterfanterij en andere zalige zaken. Liep gisteren rond op mijn landgoed, normale mensen zeggen dan gewoon “tuintje” maar ik heb een landgoed of eigenlijk een estate wat natuurlijk nog maffer klinkt. Ik doe daar de meest onnozele dingen zoals hier en daar een beetje water gieten, ergens een ijzerdraadje verwijderen of verbuigen ivm het op de juiste wijze laten groeien van ‘t een of andere lullige plantje kortom U begrijpt het , zeer academische bezigheden . Kijk hier of daar eens naar een ontluikend struikje en vind het altijd weer grappig omdat soort ontwikkelingen te aanschouwen. Ik kan mij totaal niet voorstellen dat iemand zich kan vervelen dus ja , spannender wordt het niet. Van plan om op 26 april a.s. weer eens wat te gaan schrijven, ik zit dan op de boot van Duinkerken naar Ierland waar ik die avond om 21.00 uur hoop aan te komen. Mocht er voor die tijd nog iets spannends voor vallen dan bericht ik daar van maar de kans is niet groot. Heerlijk saai leven 😁

LANTERFANTEN 2.0

Iedere dinsdagavond gaat zij van nr 17 gezellig volleyballen ergens in een sporthal ……. nou uhh , ik denk er het mijne van.

Januari inmiddels achter de rug , en in het koude februari af en toe buiten gepadeld voorzien van muts en handschoenen meestal er heen op de fiets. Da’s algauw 5,5 km en lekker om alvast een beetje los te komen. Thuis overigens heb ik prima middeltjes om warm te blijven want naast de geïnstalleerde warmtepomp heb ik ook nog een open haard ooit aangelegd om o.a te stoken op gas maar ook ingericht om als echte open haard te fungeren en als je dan geen gas meer hebt is dat ordinaire vuurtje stoken een leuk tijdverdrijf en lekker warm bovendien.

Ja, en toen was ik alweer jarig en op 1 april a.s. alweer 11 jaren aan het niks doen. Maar eerst die verjaardag …… normaal doe ik daar niet zoveel aan maar op de dag zelf uiteraard na een potje padel en koffie met taart in de middag enkele vrienden op bezoek voor een borrel. De daarna volgende zaterdagmiddag/avond wilde ik de kids met aanhang en kleinkinderen mee nemen voor een etentje in de stad maar de pilootkusserin ( huh ?) had een ander idee en vond als sushiidool (mooi woord trouwens ) dat iedereen maar rond een uur of 4 hier moest zijn om dan met z’n allen sushi te gaan maken onder het genot van een glas wijn en uiteraard dat daarna gezamenlijk te gaan verteren. Het keukeneiland voldeed uitstekend want met vijf man tegelijk was men bezig met zijn of haar sushiklus.

En uiteraard diende het geproduceerde daarna verzwolgen te worden waarbij het verplicht was stokjes te gebruiken. Ik dacht hier als jubilaris nog onderuit te kunnen komen door een vorkje voor te stellen maar helaas ook ik moest aan de Japanse latjes . s’ochtends al een kilo sushi rijst gekookt , behoorlijke pan vol en wonder boven wonder was daar later op de avond weinig van over.

Nu dat weer achter de rug is gaan wij ons weer richten op de zware taak van het uitvoeren van allerlei leuke dingen . Als de zon straks weer wat gaat schijnen komen de twee motorfietsjes weer van stal welke nodig gepoetst moeten worden . Heb de giek van de zeilboot wat ingekort, die moet rond 1 april weer het water in en als het aan padelvriendje Max ligt moeten we gaan zeilen zonder het motortje mee. Heb al gezegd dat ik twee oude paddels aan boord heb dus we gaan ‘t zien tegen die tijd en ook wanneer dat gaat gebeuren want voor 27 april heeft deze Indiana Jones een overtocht geboekt af Duinkerken rechtstreeks naar Ierland c.a. 24 uur varen en zonder retourboeking zodat ik nog maar moet zien wanneer ik terug kom. De bedoeling is om de wild atlantic way te gaan rijden die in totaal c.a. 2500 km zou zijn alleen vraag ik mij af of ik die tegen die tijd volledig ga rijden of een deel o.a. natuurlijk ook afhankelijk van het weer. Heb maar een klein luxeprobleempje ……………. Met welke motor zal ik gaan , de cruiser of de roadster 🙂

LANTERFANTEN VOOR GEVORDERDEN

Het laatst geschrevene alhier dateert van 3 december een kleine week voordat wij terugkeerden vanuit Zuid Afrika en inmiddels met mijn verjaardag achter de rug alweer 16 februari . In die tussentijd geen flikker zin om ook maar iets te schrijven, te druk met van alles ablablabla etc. Bovenstaand beeld komt van een luxe wine-estate in Stellenbosch waar wij de laatste drie dagen verbleven. Je moet natuurlijk wel ff bij komen van al die afrikaanse belevenissen. Na het Eddo Olifantenpark nabij Port Elizabeth overigens een verschrikkelijke stad waar we snel uit wilden, terug naar broertje Peter voor enkele dagen waar wij ons onder andere bezig hielden met het bedenken van hoe ik een 18 kg wegend beeld voor in de tuin welk ik onderweg gekocht had mee zou krijgen naar Nederland. Een koffer mag 23kg wegen dus kan er niet veel bij. Qua formaat ging het allemaal net maar ’t gewicht werd wel een dingetje. Optie 1 een extra koffer kopen en apart inchecken, optie 2 via DHL-Kaapstad was vele malen duurder en vertrouwden we niet echt, optie 3 gewoon maar in mijn koffer en hetgeen wat te veel was eruit en bij proppen in de koffer van Jeannet. Dat laatste werd het uiteindelijk maar oh,oh,oh een ietwat genante vertoning later op de luchthaven van Kaapstad waar bleek dat de weegschaal van ouboet kennelijk defect was want de bewuste koffer bleek daar geen 23 maar 27 kg te wegen en extra betalen werd niet toegestaan. Nee, die moest terug naar 23 kg. Door alles open te gooien en elders nog wat bij te proppen kwamen we op 24,5 kg en dat werd gelukkig geaccepteerd. Lang verhaal kort, met een zwaar beschadigde koffer en een nauwelijks beschadigd beeld zijn we uiteindelijk thuis gekomen en staat “ze” inmiddels op een sokkel in de tuin.

Richting Kaapstad vanuit George via de spectaculaire Baviaanskloof, 60km onverharde weg, naar Stellenbosch voor de drie laatste hedonische dagen. Daar vlakbij Kaapstad nog een merkwaardig automobielmuseum bezocht met voornamelijk autowrakken maar ook een zeldzaam mooie E-type waarbij deze automofiel toch wel likkebaardend heeft rond gelopen .

Na een voorspoedige reis aangekomen in een verdomd koud Nederland en snel naar huis . Voorbereidingen voor de kerst want op dag 1 zou de gehele clan komen eten exclusief JC want die ging voedsel uit delen in de kerk. Hoopt natuurlijk zo in de hemel te komen de opportunist , nou ……… wij deden het anders en de dresscode die eerste kerstdag was “Johny en Anita” of campingsmoking o.i.d.

Nou daarna , ook daarvoor trouwens weer een periode van padellen, padellen en af en toe ook padellen soms zelfs 4 maal per week en af toe een klusje. Al dertig jaren inmiddels zat er een luik naar de zolder wat niet heel gemakkelijk toegankelijk was en heb ik dat uitgesmeerd over enkele dagen vervangen voor een scharnierend veel makkelijker te bedienen luik.

Na afloop sta je dan met het oude luik welk je in stukken kunt zagen en wegbrengen/opstoken o.i.d. maar dat vind ik dan toch zonde. Al een tijdje niet meer geschildert waardoor het idee ontstond het luik een tweede leven te geven in de vorm van een echte, heuse niet gekopieerde Mondriaan. Wat zagen, schuren, schilderen en nog eens schilderen en omdat niet alles dekte nog eens schilderen kortom we zijn weer even van de straat en bezig in mijn “werkkamer” ( nog steeds een schitterende naam voor iemand die geen flikker uitvoerd ) ontstond er toch een acceptabel mondriaantje waarmee deze beroeps luiaard best wel tevreden was.

Ik heb om het e.e.a. geschikt te maken voor buiten er een plexiglas ruit voor aangebracht en om de bovenrand te beschermen er een afgeschuind dakje boven gemaakt welk zelf natuurlijk ook weer bedekt moest worden. Heb ooit c.a. 35 jaren geleden het dak van onze deux chevaux gerepareerd en had daar al die tijd nog een stukje materiaal van liggen. Resumé …………. wie heeft er nu een Mondriaan op een dertig jaren oud luik met een 35 jaren oud dakdeel van een Citroën ? Nou, die ene die er is hangt thans in Meppel.

ZWEMMEN MET ZEEHONDEN

Eigenlijk meer snorkelen met zeehonden maar da’s slechts een detail. De p-kusserin wilde dat graag de voorzitter/supersissy zag dat niet zo zitten. Je krijgt een wetsuit aan en dient naast je zwemvliezen ook handschoenen en een speciaal soort sokken te dragen want die seals kunnen hondsdolheid hebben en dan moet je niet gebeten worden. Daar komt bij dat ik sinds Harderwijk die dingen eigenlijk vind stinken. Nou ……… voor mij hoefde het allemaal niet dus ging deze jongen uitsluitend mee voor de foto’s. Leuk was het wel natuurlijk alleen al om door een tractor de zee in geduwd te worden en ( sla nu een stukkie over ) om op de weg terug ( twee maal 100 PK Yamaha’s ) met een t-gang op het strand af te komen en zeker, ik lieg niet , drie bootlengtes ver het strand op te schieten.

Daar bij die zeemormels waar je tussendoor zwemt en wat leuke plaatjes oplevert bleef ik op de boot en zag aan de andere zijde op aangeven van de stuurman enkele dolfijnen boven water komen.

Leuk om mee gemaakt te hebben maar die landing op het strand vond ik toch wel het meest gave 🙂

Onderweg rijdend naar de kust gaf het bandspanningsignaal aan dat mijn LA band leeg liep en dus maar snel een pomp opgezocht waarbij bleek dat er een heuse schroef in de band zat. Only two minutes sir sprak de pompbediende. Peuterde er de schroef uit, plaatste een prop in het gaatje , vulde het ruitensproeierreservoir ff bij rekende 120 rand oftewel € 6,00 en klaar was Kees , ik dus. Moet je in Nederland niet mee komen want daar kost je dat direct een nieuwe band en dat duurt langer dan 2 minuten.

Zitten nu bij een B&B vlak na Plettenberg waar het goed toeven is. Slapen in een luxe N.hut van oom Tom met rieten dak recht tegenover een mooi zwembad. Dus na de zeemormels is het hier goed uit te houden, een soort van snippermiddag dus. Morgen een prima uitgebreid ontbijt en dan op weg naar het Addo Olifanten reservaat N.O. van Port Elizabeth. Eigenlijk een herhaling van zetten als het gaat over omgeving en beleving. Alles is weergaloos mooi , vriendelijke mensen en alles is spotgoedkoop.

Daardoor via deze een nog wat andere verslaggeving …………………….. Waarschijnlijk door via de navigatie de kortste weg te kiezen kwamen wij NW van Port Eliabeth c.a. 30km/uur rijdend gedurende een 20 minuten door een township …….. smalle straatjes, slechte wegen, links, rechts, links, omhoog, omlaag, er kwam geen eind aan, aangestaard aan beide zijden van de smalle weg welke eveneens aan beide zijden voorzien was van gedumpt huisvuil ……………….. nee, heel eerlijk dan zit je niet lekker te sturen. Ben niet zo snel een angsthaas maar hier had ik toch zo iets van …….. er uit er uit. Daarna ook zeer slechte wegen welke wij nog niet zo erg hadden mee gemaakt. Het de avond ervoor besproken B&B voor twee nachten in de buurt van de maingate van het Addo Elephant Park was redelijk snel gevonden, wel eerst ff 350 km gereden maar dan heb je ook wat. Leuke bungalow met ouderwets ligbad op van die kromme pootjes. Een leuk/ouderwets ingerichte ruimte voor lezen en gezellig zitten indien wenselijk, waar overigens ook een welkomst sherry klaar stond.

In de avond hier in het aanwezige restaurantje fantastisch zitten eten met o.a. struisvogelbiefstuk , een prima kok die zelf liep te bedienen …….. en die prijzen ………. je blijft lachen.

Morgen naar het olifantenpark zelf waar overigens dus ook zebra’s , hyena’s , giraffen en nog veel meer mormels schijnen rond te lopen. We gaan erin met de eigen auto, ’t is hier groter dan de provincie Limburg en komen er dus nog wel achter of er zo’n twee-staarten-beest op de motorkap gaat zitten .

Jeannet wordt gek van mijn telkens repeterende carnavalshit Muh tante heeft een olifant, die slaapt bij haar in ’t ledikant, z’n slurfje hangt buitenboord zodat zij niet het snurken hoort ………… tatateratata 🙂

ZUID AFRIKA vervolg

Inmiddels ruim een week op sjouw hier, ruim 1200 km op de teller en al weer veel gezien en gedaan. Vanuit Kaapstad langs de kust naar George waar ou-boet woont. Voor de duidelijkheid, ik was de jongste thuis en heet hier dus klein-boet of boetie. Vandaag, woensdag de gehele dag besteed aan de leefomgeving van ou-boet dus ook een glas wijn gedronken bij zijn golfclub, een tourtje in de omgeving en op verzoek van de P.kusseres de aardewerkfabriek Wonki Ware alhier bezocht. Dat wordt overigens nog een dingetje straks op de terugreis want er is een kilootje of twee aan aardewerk gekocht en per koffer mag je maximaal 23kg. mee nemen. Nou en ? zou je zeggen. Nee, nog niet maar elders werd er voor c.a. 6 kg. keramiek aan pinguins , een olifantenkop en een klein naakt gekocht en door de voorzitter zelve als klap op de vuurpijl een naakt voor in de tuin welk bij thuiskomst hier 17 kg. bleek te wegen. Voorlopig zijn we lekker op vakantie en over enkele weken gaan wij ons buigen over ons vervoersprobleempje.

Kosten van parkeren ….. een lachertje, benzineprijs per liter, je blijft vrolijk, eten, wijn, koffie, je lacht je een kreuk in de flikker. Kortom naast cultureel bezig zijn is het hier goed toeven door heerlijk te potverteren, te lanterfanten en zich bezig te houden met dermate zalige zaken dat een fatsoenlijk mens zich kapot zou schamen maar ja als zalig niets doen je huidige professie is en e.e.a. reeds in de genen is vastgelegd …… best wel een zwaar leven hoor. Haha, wat noem jij cultuur snuiven ….. ? Nou, eetgewoontes bijvoorbeeld . Machtig interessant om te ontdekken wat voor voedsel welk volk eet . Hier in SA heb je eetgewoontes die ik elders nog niet tegenkwam ……………… hoor !

Een typisch streekgerecht hier heet “Bratwurst” , werkelijk een ontdekking 🙂 Nee, flauwe kul natuurlijk allemaal maar ‘k ant nooit laten om altijd de humor achter iets te zoeken. Gewoon een mooi land met mooie geweldige vergezichten, kusten en omgevingen.

Achtereenvolgens Mosselbaai en Houtbaai en morgen maar eens zien of we een paar passen ( in de bergen ) kunnen gaan scoren en tot die tijd …………………….. ach ’t blijft leuk.

ZUID AFRIKA, WE KOMEN

Nou ja , da’s de bedoeling en een lang verhaal in korte versie ……….. het is gelukt ! Eerst even een ultra korte uitleg over waarom ik zo een grafhekel heb aan vliegen. …………………………… Als ik om 10 uur ‘s-ochtends in m’n auto stap na een uitgebreid en/of gezellig ontbijt v.v. enkele onderbroeken en een tandenborstel en op een namiddag om c.a. 17.00 uur gezeten op een gezellig/mooi terras eens voor het eerst ga kijken via mijn reisbijbel ( booking.com ) naar waar ik komende nacht zal slapen ( afgelopen 10 pensionado jaren nooit mis gegaan ) dan heb ik het verschrikkelijk naar de zin.

Nu vliegen ………………. 2 mnd. ervoor reserveren, met trein of auto naar Schiphol of verder weg, 2 uur ervoor ( veiligheidshalve ) aanwezig zijn dus zoals in dit geval 04.30 in de ochtend op staan , 7.00 uur op de (longstay) parking aan komen , met de bus naar de vertrekhal, inmiddels 07.30 uur, kwartier later daar lopend met een zware koffer aankomen. Koffer inchecken, naar de gate, onderweg als je pech hebt, schoenen uit, riem af, losse muntjes, sleutels, mobile, metalen zakkammetje in een bakkie en na ’t poortje de hele boel weer opbouwen. Paspoortcontrole , ook leuk als er van die slimmerikken voor je staan die niet weten hoe e.e.a. werkt. Naar de gate, daar nog een half uur in de rij staan of wachten, 09.10 uur vliegen werd 09.30 uur. Op dat moment ben je dus 4,5 uur in touw en ben je nog geen meter ver. In het vliegtuig ( extra kosten ) hadden wij de twee laatste stoelen in de staart dus niemand naast je en redelijk wat ruimte ( 11.00 uur vliegen ) waarbij klein nadeel. Als je helemaal achterin zit ben je er ook als laatste uit maar da’s dan weer peanuts op die 11 uur vliegen. Vroeger had je van die idioten die zaten te klappen als de piloot met 20 jaar ervaring de kist weer veilig aan de grond had gezet. Questie van gewoon goed je goed betaalde werk uitvoeren. Mijn reispartner vond bij het uitblijven van applaus het noodzakelijk om de piloot te knuffelen. Die gast wist niet wat ‘m overkwam , ik vond het geen probleem , was toch geen aantrekkelijke vent. Op naar de koffers en naar Jaokintaliko . Jaokintaliko ?? Ja, gewoon Jaokintaliko ! Breed lachend met een glanzend witte straat van oor tot oor waarop ze bij Prodent nog jaloers zouden zijn pakte hij onze koffers aan en bracht ons naar een luxe minibus en vervolgens naar ’t hotel ! Jongens we zijn er hoor …… inmiddels tegen elven dus 18 uren later. Voor een beetje luie uitvreter is dit geen vakantie meer maar goed ……….. eigen keus. Korte uitleg van deze reis-idioot ……. ik ben wars van georganiseerde reizen en massa-tourisme en heb het uitstekend naar de zin als zich er zaken voor doen die sterk individueel zijn. Dus niet behorend bij die idioten die met een polsbandje om in een kamp gaan zitten en uitsluitend daaruit komen voor een excursie per bus. Heb zelf ooit c.a. twee weken op Cuba doorgebracht, geslapen in eenvoudige staatshotels en nog simpeler bij de cubanen thuis en hoorde later van een stel die in het een of andere godverlaten oord voorzien van alle gemak ( dat dan weer wel ) daar twee weken gezeten hadden en niet naar Havanna geweest waren omdat de gids/reisleider dat maar lastig en gevaarlijk vond. ……………….. Hoe simpel kun je zijn ?

Nee, dan nu het verhaal van deze eenvoudige rukker met z’n piloot kussende vriendinnetje. Strikt willekeurig ………….. we rijden ergens met onze gehuurde upgrade automobiel …….

en komen gewoon bij toeval in Muizenberg aan de kust het museum/sterfhuis van Cecil Rhodes tegen. Klein bordje langs de kant van de weg. Recht er voor parkeren, geen drommen chinezen, japanners of duitsers , nee, gewoon de pilootkusserin en ik. Snoepen is dit voor deze historie-freak , ik wist al het e.e.a. van deze gast . Hier woonde hij en stierf er in 1902 . Een gratis prive rondleiding van een leuke jonge vrouw die heel veel van deze gast wist en dan denk ik (kan ik nog) ‘k had nu ook in een busje in een park kunnen zitten kijken naar van die beesten met een staart van voren en een slurf van achteren …… of uhhhh was ’t nou andersom ? Nee, flauw grapje maar bovenstaand epos(je) geeft wel weer op welke wijze ik het naar de zin heb.

Ander voorbeeldje van individueel reizen ………….. de pilootkusseres wilde graag pinquins zien of zelfs mee zwemmen waarbij opgemerkt dat ze van laatste maar heeft afgezien want die gasten stinken als de neten. Maar goed op een stil strandje tegen de avond reeds ( niemand te zien ) vonden wij in Boulderbeach nabij een marinewerf een aantal van die waggelaars. Leuk om te zien maar op die stille boulevard kwamen wij ook een oud mannetje tegen, beetje haveloos gekleed en op oude Crock’s die wel wat vragen van ons kon beantwoorden. Nadat ie e.e.a. verteld had kwam ie op stoom en bleef praten zodat ik nu alles weet van electrische zeemijnen , aanvoerroutes van marineschepen en de politiek in Zuid Afrika.

Heb weleens beweerd dat ik SA een naar land vindt met overal prikkeldraad rond huizen, tralies in huis en voor ramen etc. Dat vind ik nog steeds maar ook verteld dient te worden dat de mensen hier ontstellend aardig zijn , in winkels, in de bediening. Bij wegwerkzaamheden staan (vaak) jonge vrouwen met rode vlaggen als je moet stoppen. Als je dan zwaait wordt er breed lachend terug gezwaaid en dat geeft een leuke sfeer. In een supermarkt bij het afrekenen van wat drank werd de klantenkaart van een mevrouw achter ons gevraagd zodat ook wij konden profiteren van de kortingen, prijzen van voedsel eten in restaurants, benzine/ltr.(c.a. 1€ ) kortom bijna alles is belachelijk goedkoop. We hebben in vier dagen al veel gedaan zoals op de fiets door Kaapstad, geweest op Signal-hill, beklimmen van de Lionshead , rondgezworven bij “the waterfront” , rond gezworven in het centrum en op de lokale markt , St.George cathedral bezocht, de kerk van Desmond Tutu. Inmiddels 450 km op de teller en nu voor zondag even een rustdag in een luxe paleisje direct aan de stille oceaan oftewel ……….. ff ’n break !

WETEN, WETEN EN WETEN

Hoe meer je in het leven te weten komt des te meer kom je er achter hoe weinig je eigenlijk weet. Ja kanslozen , doemdenkers, ongelukkigen en nijvere arbeiders deze luie rat weet (soms) wel waarover ie praat. Ok, ook wel eens niet maar dan ben ik meestal op vakantie of iets anders leuks aan het doen.

Wat bij mij best wel indruk maakte was een bezoek laatst in Franeker aan het z.g. planetarium van de heer Eizinga waaraan ie 7 jaren gebouwd heeft ( nou en ?) en ja dus wel in c.a. 1770 en ja waar dus geen computer aan te pas kwam en nee, ook geen zakjapanner ( huh? ) , nee , pure wiskunde via o.a. algebra teneinde te berekenen hoever de zon van hier stond, wat er allemaal omheen draaide en met welke snelheid etc. etc. Als je dan ziet dat al dat spul anno heden ten dage nog prima functioneert en slechts af en toe een pietsie bijgesteld moet worden ………………. nou, bij mij petje af hoor. Zo draait daar aan het plafond in Franeker een planeetje welk in 24 jaren slechts eenmaal rond gaat.

Kortom bij mij maakt dat indruk. Dat wetenschappelijk dagje Franeker werd nog vervolgd door een bezoek aan een ander museum daar voornamelijk m.b.t. de historie van die friese stad waarbij tal van interessante zaken te zien waren en ook wel leuk was dat je in bepaalde vertrekken gewoon gebruik kon maken van het meubilair, daarin gezeten daar aanwezige thee kon inschenken en drinken kortom je mocht overal aan komen wat dan ook wel weer een ronduit schokkende ervaring teweeg bracht.

ICH BIN EIN BERLINER

Historische woorden op 26 juni 1963 door John F Kennedy gesproken in Berlijn. Minder dan vijf maanden daarna vermoord in Dallas-Texas.

Berlijn dus werd het waarheen wij in de herfstvakantie mijn oudste twee kleinkinderen ( 10 en 14 ) meenamen voor een trip per trein. Lopend vanaf het hauptbahnhof naar het hotel via de Bernauerstrasse kwamen wij langs een restant van de beruchte muur voorzien van foto’s en uitleg betreffende die rottige situatie welke gelukkig eindigde in november 1989. Maakte wel indruk en gaf veel vragen maar opa/voorzitter mag graag vertellen over historie dus dat kwam allemaal goed.

Een leuk hotel met twee kamers en een tussendeur zodat blagen en volwassenen beiden ook nog enige privacy hadden. De volgende dag, je kunt/wil er niet omheen naar een tentoonstelling over die muur en uiteraard dan ook een foto ( wel ff in de rij gaan staan ) bij de beroemde corridor Check-Point-Charley .

Ja, en naast het serieuze werk ook nog een dagje winkelen voor de dames en Max en ik togen naar het Olympisch stadion waar in 1936 de spelen gehouden werden tijdens het nazi-bewind en er ook 2 jaren geleden i.v.m. het europees kampioenschap gevoetbald werd.

En uiteraard moesten de heren de in Berlijn gevestigde BMW-motor fabrieken bezoeken daar waar Opa’s cruiser ook ooit gebouwd is.

Voor de rondleiding moest je minimaal 14 jaren oud zijn dus helaas maar het BMW experience-centre was des te leuker , zie ook de aanvangsfoto.

Kortom een leuk tripje voor enkele dagen naar Berlijn ………… volgende keer wellicht Londen 🙂