DE WATERWEG NAAR IBIZA

Om 19.15 uur kwam de Eleonor Roosevelt een soort super catamaran varend op groen gas aan in de haven van Ibiza. Onderweg had ik van het hier geboekte hotel (appartement ) een instructievideootje gekregen over hoe en waar ik de sleutel kon vinden omdat de receptie om 20.00 uur gesloten zou zijn en ik al aangegeven had dat ik voor die tijd niet aanwezig zou kunnen zijn. Inmiddels pikkedonker en op weg naar de andere zijde van het eiland. Het juiste adres kon ik niet ingetoetst krijgen in de navigatie dus maar grofweg via googlemaps gereden met de gedachte “komt tijd komt raad” en zie, in de buurt gekomen vond ik het adres alleen ( naar de volgende dag bleek ) via de korste weg. Nou en ……. zou je zeggen. Prima toch . Nou, op een pikdonker en onverhard weggetje vol diepe kuilen en ongeveer 1 auto breed waarbij je vervloekt dat je auto op dat moment geen vierwielaandrijving heeft en oh ja ook nog stijl omhoog. Op zo’n moment denk je …… waar ga ik in godesnaam terecht komen ……. moet hier nog ergens een appartement opdoemen ? Echter om 20.01 uur kwam ik wonderwel aan, de receptie was gesloten, het videootje was een perfect stukje gereedschap gebleken en om 20.05 uur stond ik in mijn stulpje voor de komende vier dagen. Beetje inrichten, eten bereiden , kopje koffie, glaasje wijn ( de pijp was inmiddels leeg ) en naar bed want de volgende dag om negen uur wachtte op een ander Ibizaplekje tsjechische Jana voor de yogales met nadien mijn ontgiftend ontbijt. Ja, arbeiders, kanslozen en overige thuisblijvers je gaat niet zo maar naar Ibiza . Je gaat voor uhhh ….dat ontbijt …… dus.

Nou, heel eerlijk, van huis uit ben ik niet zo zweverig maar deze ervaring in combinatie met de omgeving, het geluid van de ruisende branding, je moest je broodmolen gesloten houden, de zacht en langzaam uitgesproken instucties van Jana , kortom , best wel een aparte beleving. Wel even iets anders dan een met transpiratielucht doordrenkt sportzaaltje. Die chicks rechts van mij ( voor de kijkers links ) kwamen uit noord holland. Als je nu weet dat ik c.a. 15 jaar geleden ooit in Meppel een paar yogalessen heb doorlopen / doorlegen 🙂 en dat ik afgehaakt ben omdat ik als enige man tussen uitsluitend oude grijze oma’s lag moet ik thans zeggen …….. er is progressie …… Overigens dat ontgiffende ontbijt was niet echt bijzonder. Koffie, thee, sapje en broodjes etc. naar keuze ……. dat kan ik in de ochtend bij de HEMA of Ikea ook scoren. Naar huis, douchen, omkleden en richting Ibizastad ………… Het oude stadsdeel hoog boven het centrum was wel interessant, ik heb er door gedwaald , tevens de volledige omloop gedaan waarbij je ook van de omgeving mooie vergezichten krijgt.

De stad zelf …….. tsjah ….. een enkele aardige winkelstraat , terrassen en dan heb je ’t wel gehad, niet echt iets om voor om te rijden of ik moet het nodige gemist hebben natuurlijk . Op heel veel straathoeken van die kanslozen liggend op of onder een dekentje of stuk karton uiteraard voorzien van een hond .

Wat ik inmiddels wel elders op Ibiza heb waargenomen ….. hier en daar mooie natuur en natuurlijk stranden , als je daar om geeft prima. Het meeste wat ik tot nu toe tegenkwam was goedkoop vermaak, dancings , nachtclubs soms in zeer deplorabele staat en leegstaande torenhoge appartementsgebouwen …… zal ook wel te maken hebben met de tijd van het jaar zullen we maar zeggen. Hier en daar net Gazastad alleen nog niet omgevallen.

Terug naar het appartement , eenvoudig maar vele malen luxer dan mijn stulpje in Otos met ook nog eens een zeer groot balkon en fantastisch uitzicht .

Voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd ( Testament, Boudewijn de Groot ) maar als ik hier ‘s-morgens aan de ballustrade sta voorzien van een George Clooney-koffie en in de verte staar heb ik wel zoiets van …… lucky Bastard .

Het keukentje hier is wel zeer minimalistisch ingericht met in de bestekbak 2 vorken, 2 messen, 2 verschillende lepels en één groot hakmes voorts 1 pan en twee deksels. Nou ja daar heb je geen wiskunde voor nodig om te constateren dat er iets ontbreekt. Op naar de receptie en terug naar huis met ontbrekend pannetje, een schaar en een theedoek. Je kan zeggen wat je wil ….. het blijven verdomd aardige en vriendelijke mensen die spanjaarden. Over aardige spanjaarden gesproken, ik ben op 25 november a.s. door Frans uitgenodigd in Torrevieja een plaats onder Alicante voor een dansmiddag met Indonesisch buffet . Je moet natuurlijk alles aanpakken om die spaanse cultuur te leren kennen hé ……

OTOS HERE I COME

Eigenlijk zou dat “Otos allá voy” moeten zijn , we zijn in Spanje of niet. ‘s-morgens in Barcelona nog even rond gelopen en om de hoek van het ietwat vreemde hotel een koffie en lekker broodje gescoord. Vreemd hotel ? Ja, vreemd hotel, schoon, netjes, luxe kamer echter wel met een spiegel schuin voor je bed net zo groot als het bed zelf dus 200×200. Het zou een kamer uit een bordeel kunnen zijn, inchecken kon pas na 20.00 uur en uitchecken tot 17.00 uur. Heb al heul veul hotels gehad de laatste 10 pre-pensioenjaren maar dit nog nooit meegemaakt , tel daarbij op het maffe verhaal van de afgedekte kentekenplaten, geen majestueuze receptie maar slechts een enkele deur welke je drie maal voorbij zou lopen kortom “extranjero, extranjero, extranjero maar goed …… prima geslapen en uitchecken rond 17.00 uur zou ik toch niet doen want Otos wachtte. Om c.a. 11.00 vertrokken uit Barcelona, ik deed er ( zonder verkeerd rijden ) dit keer c.a. 3 kwartier over om weg te komen, had c.a. 425 km voor de boeg en we ( de auto en ik ) hadden er zin in. Om rond 17.00 uur reed ik Otos binnen waarbij “mio casa” snel gevonden was. Niet moeilijk als je maar èèn hoofdstraat hebt 🙂 Sleutel in het kluisje naast de deur, mooie zonnewijzer op de gevel boven de deur ” Muixeranga d’Algemesi” ……? wist ik veel. Later bleek dat er 29 heel aparte zonnewijzers in het dorp te vinden zouden zijn. De mijne was in 2016 aangebracht ter herinnering aan die “Muixeranga d’Algemesi” nou da’s dan duidelijk dus ……………. niet ?? Ook stom 🙂 Het gaat over het bouwen van een menselijke toren zoals hieronder.

Hier onder nog wat indrukken van in en rond mijn stulpje voor de komende c.a. vijf weken. We hebben hier met z’n 451-tigen een restaurantje, een bar met lifemusic , twee minimarktjes, een benzinepomp, een padelbaan ( alleen nog niet gevonden ) heel veel sinaasappel en citroenstruiken/bomen kortom zoals Hermanos Finquers ooit zei …… het verkeerslicht staat op rood, soms springt het op groen …. in Otos is er altijd wat te doen. 🙂

Het stulpje heeft twee slaapkamers en nog een bedbank, beneden een minibinnenplaatsje, een supersnelle internetverbinding en ik heb netflix ……… nou …… wat wil je nog meer. Motorkleding bij mij zodat er wellicht ook nog gebrommerd kan gaan worden. Komende week tot 28gr.C …….. lachen toch.

RETRAITE IN SPANJE

Retraite, een afzondering voor spriritueel zelfonderzoek en geestelijke oefening waarbij bijvoorbeeld een klooster een prima plaats is . Klein probleempje …… daar wilden ze mij niet hebben. Ik kom doorgaans na negen uur het bed uit en dat was niet de bedoeling. Tsja…… dan zoek je toch zelf een retraiteplekkie. Dat werd het spaanse dorpje Otos c.a. 30 km land inwaards tussen Valencia en Alicante. Otos telt 448 inwoners en ligt in een gebied waarvan mijn reisgidsje uit 1995 zegt ………. saai en weinig te beleven. Juist ! dat moeten wij hebben. Vriend Pedro, ik citeer, dat jij dat wat vind, zo alleen op pad gaan . Citaat van vriend Huyb ….. je bent gek man, hartstikke gek …………. Ach ….. wie mee wil die mag maar ja …. werk, huisdiertjes, sociale verplichtingen kortom er is altijd wel iets om voor thuis te blijven. Ik begin met het weergeven van de reis naar Otos want dat alleen al is een feestje ………………. vind ik. ’s morgens om 10.15 uur vertrokken, tussendemiddagbroodje en nog wat lekkers gekocht voor onderweg in Eijsden, goedkoop tanken in Martellange (grens Luxemburg ) , veel op de cruise control, geen tolweg dit keer, lekker snorren op de RN-wegen richting Bourg en bresse. De volgende dag een schitterende zonovergoten dag door de Jura waarbij verbazing over de herfsttinten van de wijnranken !! Nog nooit gezien maar ja, wie komt er in november pas in Frankrijk ?? Ik in ieder geval niet ……… tot nu toe dan 🙂

Na in Bourg en Bresse geslapen te hebben verder maar weer deels via de tolweg nu want de weg naast de Rhone onder Lyon richting Valence is zo saai en schiet absoluut niet op. Nee, dit maal eventjes kilometers maken en uiteindelijk neer gestreken in Narbonne met een tweede maal ca 700 km op de teller. ‘s-morgens een lekker ontbijtje bij een bakker en binnendoor naar Céret, een plaatsje in frans baskenland aan de voet van de pyreneën. Bekend omdat in de loop der jaren veel beroemde schilders hier wel korter of langer verbleven zoals bijvoorbeeld Dali, Picasso, Braque etc. Zij ontmoeten elkaar vaak in het grand cafe aldaar dus moest ook ik daar natuurlijk een koffietje scoren:)

Céret stikt letterlijk van de kunstgaleriën en heeft ook even buiten het stadje een paar mooie oude bruggen. c.a. 12 jaren geleden ben ik hier al eens geweest, toen met de caravan maar leuk om hier weer eens te zijn. Dali kwam hier ooit naartoe om z’n huwelijk met Gala aan te kondigen en voor mij nu was dit de kapstok om over de pyreneën door te rijden die dag naar Cadaqués om het kusthuis te bezoeken van Dali. Onder andere een rit door de bergen van 29 km met 185 haarspeldbochten om uiteindelijk in dit kustdorpje te komen. Ik kon om 16.00 uur nog net mee naar binnen met een groepje van zes mensen en gids en ja ………. zoals wel verwacht bijzonder bijzonder. De man was gek en geniaal zo ook het huis met inrichting.

Ook de omgeving in Cadaques is fantastisch met nauwe straatjes stijl omhoog en mooie panorama’s

Na Cadaques terug via de 185 haarspeldbochten nu naar Rosés voor een hotelkamer met balkon en zeezicht.

Tapas in Rose’s

De volgende dag naar Barcelona waar ik nog een huis van de architect Gaudi wilde bezoeken. Volgens mij is die stad qua oppervlakte net zo groot als onze provincie Utrecht. Op de navigatie naar het hotel was ik al een half uur in de stad aan het rijden toen het systeem aangaf dat ik nog vier kilometer moest gaan in een slakkegangetje waarbij je zelfs ogen in je kont moet hebben want voetgangers, motorrijders, scooters en pizzabezorgers op de fiets, ze komen van alle kanten op je af . Uiteindelijk het hotel gevonden en de parkeergarage daarvan in gereden. ‘s-avonds daar beneden nog even bij de auto geweest waarbij iets vreemds mij opviel. Er stonden diverse auto’s die aan de voor en/of achterzijde een bruine lap stof hadden. ?? Ik had zoiets niet en bij navraag bij de receptie moest men wat besmuikt lachen want wat bleek ………. Diverse gasten wilden daarmee hun kenteken afplakken om herkenning te voorkomen ?????

SCHUITJE VAREN THEE’TJE DRINKEN

Slaat natuurlijk nergens op maar ‘kwist niks beters te verzinnen en daar dit toch een onzinblog is heb ik er geen enkele moeite mee. U wel ? Pech …….. wordt niet aangepast 🙂 Sinds ik in zonde leef met de buurvrouw die een landgoed aan het water heeft leek het mij wel leuk om eens te zien of die zeilcursus van c.a. 30 jaren geleden heden ten dage nog hetzelfde plezier zou geven. Daartoe heb je dan wel een zeilboot nodig is de logica. Hier en daar dus maar eens gaan neuzen en zie ……. ik vond ‘m aan het Zuidlaardermeer bij Kropswolde in Groningen. Dan moet ie nog naar Beltschutsloot nabij Giethoorn en de Weerribben maar daar hebben wij een autootje voor.

Na daar te water gelaten zijn moest het drijfsel nog een naam krijgen maar dat loopt heden ten dage nog. “Das Boot” was een optie maar in die film liep het slecht af met die boot dus … nein, nicht “Das Boot met de Tiet a Nik liep het ook slecht af dus nee ook die naam niet . De Groene Draak was een optie maar daar is er al één van kortom e.e.a. staat nog open. Indien goeie ideeën …. ik houd mij aanbevolen. Het zeilen ging wel aardig alleen met aanleggen in ondiep water dien je het zwaard op te trekken en als je dat vergeet loop je vast en is er een probleem.

Intussen het probleem met het vastzittende zwaard opgelost en leer je iedere keer wat meer. Nu nog iets vinden op het te laag geplaatste grootzeil maar ook daar komen we wel uit al wordt dat dan wel ergens in Maart als ie weer het water in gaat. Nu eerst maar eens naar het volgende project n.m. een langer verblijf in Spanje.

Op zaterdag 4 november op de open dag geweest bij EromesMarko in Wijchen alwaar ik op de kop kreeg i.v.m. een te lage blogproductie …….. maar ja dames je bent lui of niet en daar komt bij dat ik het veel te druk heb met leuke andere dingen doen dus dan schiet er wel eens iets bij in.

Ik mag nog steeds komen dus ach de dames zijn de kwaadste niet. De Maandag daarop nog een partij padel gespeeld toen als de bliksem inpakken want op Dinsdag wilde ik vertrekken voor een week of vijf naar Spanje.

IDYLLISCH WIERUM

De uitleg van idyllisch volgens het woordenboek is o.a. ” zoals de idylle schildert ” of “bekoorlijk door landelijke eenvoud en liefelijkheid ” of nog een derde n.m. ” idyllisch met elkander omgaan ” nou …….. dat laatste doen we gelukkig al een heel poosje en daar veranderd komende tijd niet zo heel veel aan. Toen zij met de mooie lange benen besloot een schilderworkshop te gaan doen in het friese dorpje Wierum en mij mee vroeg dacht ik ………. ach…… weer eens iets anders dan lanterfanteren in de Provence, beetje fietsen, boek lezen, beetje veel luieren kortom helemaal goed voor een nutteloze beroeps bankhanger. Nauwelijks terug uit Frankrijk en een aantal padelpartijen later dus maar weer een paar onderbroeken in de tas gesmeten, wat toiletspullen, borstrokken en ander kleedsel en op naar Wierum aan de Waddenzee. Verblijf in een romantisch vissershuisje was het thema waarmee ik mee gelokt werd en als beroepsklaploper tuinde ik er volledig in. We hebben voor een tuintje in een ietwat deplorabele st(r)aat met o.a. bovenstaande foto als uitzicht 🙂 Het huisje op zich is leuk ingericht en voorzien van werkelijk alles. Toen ik bij aankomst wat meegebrachte spullen voor ontbijt/lunch wilde opbergen kwam ik tot de ontdekking dat alle keukenkasten en kastjes volstonden met bakpannen, kookpannen, zeven, raspen, borden, bordjes, glazen en bestek voor wel 10 personen, ik overdrijf graag maar deze opgave benaderd echt de realiteit. Lekker bed, smartTV , kortom het is er allemaal. Toen Jeannet naar de workshop ging in de ochtend, besloot ik een stukkie te gaan fietsen. Er zijn 3 fietsen aanwezig, niets over gejokt echter alle drie met lege banden, dik onder het stof, eentje zonder zadel, een andere met 8 versnellingen echter vastgeroest in de hoogste stand en los zittend stuur kortom het fietsen zelf beloofde al een avontuur. Na vijf kilometer fietsen kom je in Ternaard een groter dorp dan Wierum en dacht ik ……… nu een lekker kopje koffie op een leuk terrasje. Prima plan alleen daarvoor moet je wel een terras hebben en een mogelijkheid waarbij men koffie bereidt, echter beiden niet aanwezig. Dan maar terug naar Wierum waar op de hoek van ons straatje “Kalkman” een cafe-restaurant. Helaas was het maandag ……………………. en Kalkman was potje dicht.

Nee, een vrolijke boel is het hier niet dus maken we er zelf iets leuks van. Naar Dokkum geweest, een leuk stadje met een aardig museum met leuke winkels en gezellige terrasjes o.a. aan het water en vandaag vis gegeten in Lauwersoog en langs de haven geslenterd waar het druk was met in en uitvarende zeilboten etc.

Morgen laatste workshopdag en dan samen ‘s-middags een stukkie fietsen, ja op die spannende fietsen, daarna ergens lekker eten en donderdag naar huis wat goed uitkomt want die middag wordt het minder weer en dan ben ik liever thuis om daar nieuwe vluchtplannen te smeden 🙂

JA HOOR, DAT HEB IK WEER !

Niet geheel juist bovenstaande opmerking maar hij kwam vandaag wel even op bij mij. Later meer hier over ……. We pikken de draad op bij het rollator-appartement . Volledig ingericht, ruime slaapkamer idem badkamer met inloopdouche, een ruim balkon met tafel en stoelen en de volgende ochtend was ik de enige voor het ontbijt welk keurig aan tafel geserveerd werd compleet met verse jus, thee, stokbrood en croissantjes . Om een beetje menselijk te blijven besloten gebruik te maken van de keuken en zelf te koken dus dit maal geen diners op terrassen etc. De grote supermarket was 150 m. lopen, flesje wijn gehaald, koffie was er al maar daarin lust ik wel iets dus een flesje calvados gescoord, groente, fruit, vlees in ’t karretje, kortom het feest kon beginnen.

Drie fantastische dagen gehad, Avignon is een leuke stad waar het leuk dwalen is, le pont gefotografeerd, het Palais des papes aanschouwd, als ik de rij wachtenden voor de poort zie heb ik al gegeten en gedronken en bovendien was ik er 20 jaar geleden al eens in geweest. Nee, zat andere zaken te zien en natuurlijk shoppen. Ik kwam ook hier “Celio” tegen. Een keten kledingzaken waar ik al diverse malen truitjes vandaan had van 100% cashmire voor belachelijk lage prijzen. Die hadden ze nu niet maar wel een paar leuke polo’s die ‘k niet kon laten hangen 🙂 Zag ergens anders nog een paar knalgele loafers echter helaas de zaak ging de volgende dag pas open. Ik bivakkeerde aan de andere zijde van de Rhône in Villeneuve les Avignon in een nieuwbouwdeel echter de dorpskern was heel oud en heel leuk, dwalend door de rustige straatjes, geen stomme tourrist te bekennen, nou ja op die ene uit Meppel na kwam ik in een hofje welk toegang bleek te geven tot een werkelijk gigantisch kloostercomplex ,het Chartreuse du val de bènèdiction gesticht door een der pausen van de overzijde van de Rhône in 1353 welke overigens hier in z’n graftombe ligt. Imposant groot, dwalend door de gangen en vertrekken en bijna geen mens te bekennen, die idioten staan allemaal aan de overzijde in een rij in de zon te ……….. gaaaaph ……… nee, dit noem ik een verborgen pareltje. Uurtje daarna op een bijna leeg terrasje me een heerlijke wijn laten inschenken . Praatje met de uitbater en twee enige andere aanwezigen ( stel uit Argentinië ) , nee mijn dag was weer helemaal toppie.

Vandaag dinsdag daar vertrokken rustig richting huis want ’t weer knapte op in Drenthe dus kunnen we ons daar weer vertonen. Ik zat op nauwelijks 20 km van “chateau neuf du pape” het beroemde wijngebied dus ook daar maar weer eens rond gekeken en daarna via binnenwegen , Lyon oostelijk mijdend richting Dijon waar ik wilde overnachten. Het orakel booking.com gaf aan ( het was inmiddels 18.30 uur ) dat er in de stad een volledig ingericht appartement was voor €45,- …..?? Kan nooit veel zijn maar ach een beetje avontuur onderweg kan geen kwaad dus geboekt, betaald en maar eens zien waar we uit zouden komen. Ik rij een wat stille wijk in met wel de nodige noord-afrikaanse types ( hoezo vooroordeel ) en stop/stap uit bij een wat haveloos ogend groot flatgebouw. Nog in de auto zittend hoorde ik al keiharde muziek ergens aan staan en dacht …….. “ zie de aanhef ” . In tegenstelling tot een hotel met doorgaans een receptie waar je je meld was er hier sprake van een z.g. verborgen sleutel. Via een mail kreeg ik de volgende opdracht. ……… Loop tweemaal rechts de hoek om dan vind je een reeks garageboxen waarbij er een is met het opschrift “”Durget” . Bij de eerste maal links kwam een oude auto in beeld, half op de stoep geparkeerd , ramen open met op de rechtsvoor zitplaats een figuur met een ver over het hoofd getrokken hoodykap. Uit deze auto kwam de m.i. oost-europese takkenherrie dus dacht ik ” zie de aanhef ” ………………….na de tweede maal rechts vond ik de bewuste box welke niet was afgesloten en een gigantische takkenzooi van autobanden, onderdelen en weet ik veel kwam in beeld. De rest kun je lezen via het officiële schrijven ………….

Arrival rue de Beauregard at 27
Go around to the right of the building, then arrive in front of the garages and find yourself in front of the Durget garage, you enter it and inside on the right take a badge in the badge box which will allow you to enter the garage. building and you close the door on your way out.
At the end of the stay, you can put it back in its place or leave it on the studio table.
Climb third floor then left and corridor code 271278 #
Upon entering immediately on the left, the Alexandre studio
Code 116323 ON
the box access code in WIFFI is written on the electrical panel of the apartment inside the studio.

Ik ben binnengekomen in het trappenhuis aan de voorzijde uiteindelijk waar ik toevallig een jonge oost-europese vrouw ( hoodyvriendin bleek later ) tegen kwam die mij naar de derde verdieping bracht en doodleuk vertelde dat die verstrekte codes niet klopten maar dat zij wel de juiste had. Op dat moment dacht ik ” zie de aanhef ” Ze liet mij binnen, verdween en met haar verdween ook de gigantische takkenherrieauto. Plots was het heel stil op straat. En het appartement ………………. eenvoudig, superschoon en werkelijk volledig ingericht en van alles voorzien 🙂 Ja, dat heb ik dan weer.

VERLENGDE KRIEBELS

De kriebels die ik had vanwege het aanhoudend slechte weer in Nederland waardoor ik de vlucht zuidwaards nam kwamen weer enigszins boven toen bleek dat a.s. Dinsdag de dag van het padeltoernooi het weer in Meppel nog even waardeloos zou zijn. De donderdagmiddag/avond daarop staat een barbecue gepland op de camping in Belt-Schutsloot en laten de vooruitzichten nu net aangeven dat het die donderdag voor het eerst weer aangenaam weer zou zijn in Nederland. Nou, kanslozen en overige zielepoten valt er nu een mooiere reden te bedenken om dan pas maar weder te keren ? Dacht ’t niet dus toen ik vandaag op een aangenaam terras in Aix en Provence aan de koffie zat maar eens gekeken wat Booking ditmaal betekenen kon omdat ik op mijn huidige plaats morgen zou vertrekken. De hele rits met mogelijkheden kwam weer voorbij zoals de kust boven Barcelona, Pyreneën w.o. ook Andorra, de franse zuidkust naar het westen maar ook in Nice heb ik nog even gekeken, kortom hetzelfde liedje. Bijna niet te kiezen ,uiteindelijk bij een tweede koffie werd het Avignon, tweemaal in mijn leven geweest, de laatste keer in 2003 en niet eens zover hier vandaan waarbij ik t/m dinsdag een ruim appartement tot de beschikking heb met ontbijt. Na dit vastgelegd te hebben, Aix in waar ik overigens c.a. 10 jaar geleden voor ’t laatst geweest ben. Een mooie drukke stad met veel fonteinen, mooie oude gebouwen, winkelstraatjes en straten met touristentroep maar ook designwinkels, luxe kledingzaken , galeriën kortom elk wat wils. Voor de vorm ook maar twee kerken bezocht ( schijnt er bij te horen ) en voor de balans ook nog twee terrasjes. Die kerken hebben bij mij een aparte functie . Als je binnen loopt plaats zat, ‘k heb nog nooit mee gemaakt dat er geen stoel vrij was 🙂 je zit daar doorgaans redelijk duister, prima plekje om je mail/apps en andere troep te checken …… ja ook een manier om tot bezinning te komen 🙂

Tegen de avond terug naar de gite bij de camping, boek gelezen bij een goed glas wijn kortom het betere chillen. Vandaag Zaterdag via Arles , de V van Goghstad (oa) op naar, naar later bleek een wel heel bijzonder adres via Booking in Avignon. De omschrijving was …….. een ruim appartement v.v. drie slaapplaatsen, zitkamer, badkamer met inloopdouche, volledig ingerichte keuken, balkon en ook nog ontbijt, vrij parkeren in de garage eronder, kortom het kon niet op en ook nog voor een laag bedrag. Waar zit de adder onder het gazon vraag je je af. Nou piepels dat viel reuze mee want wat was de uitleg. Een nieuw luxe seniorencomplex aan de rand van Avignon welk nog slechts ten dele bewoond was. Een hartelijk welkom bij de receptie waarbij de rollators maar ook krasse knarren zonder zichtbare beperkingen je aan alle zijden voorbij gingen, een uitzicht vanaf je balkon met uitsluitend nog niet voltooide nieuwbouw kortom ik voelde me direct uiterst jeugdig. Ben benieuwd wie morgen bij ’t ontbijt mijn disgenoten zijn …. 🙂

Arles onderweg was overigens een prima stad met mooie gebouwen, gezellige straatjes en winkeltjes en leuke galerieën op ’t gebied van kunst, fotografie en street-art.

Onderweg naar Arles en Avignon rijdend over binnenwegen kom je de leukste plekjes tegen en mag ik graag ff stoppen om een plaatje te schieten.

VERVOLGKRIEBELTJES

Op mijn hotelkamer aan gene zijde van de tolweg heb ik ’s avonds heel lang bondgenoot Booking.com liggen raadplegen. De bedoeling van mijn vlucht was eigenlijk behoorlijk weer en geen regen. Kort daarna kwam de kick van “kan net zo goed naar Spanje doorrijden” , Spanje, boven Barcelona, gaf op zich wel goed weer maar ook regen en veel wind, massa’s hotels in de aanbieding geen probleem en toch was er zo iets als …….. een beetje verder zakken naar het zuiden richting de Provence is ook prima. Duur, goedkoop, super en simpel, alles heb ik gezien en kon niet besluiten. Dan eerst maar een stukkie rijden. Eerst die stomme weg door Lyon die meestal vast staat. Ook nu weer maar eerlijk is eerlijk het viel niet tegen. Stapvoets rijdend met het dak open en de zon op de knetter zag ik nog kans om JC te bellen. Die was aan het fietsen in Luxemburg en Oh Oh in de zeikregen dus. Voorlopig zat ik goed met mijn 27gr.

Na Lyon een terrasje gepakt in Tournon sur Rhône en daar vanuit 3 nachten geboekt in een chambre d’ hôte in Mérindol dicht bij een camping ??? in de Provence . Was niet duur, er zou een zwembad zijn kortom we gaan ’t zien.

Na enig gezoek ( had geen straatnaam) de kleine camping gevonden en gemeld voor mijn kamer.

Kippen scharrelden tussen de tenten door , een host die drie woorden engels spreekt, opgeteld bij mijn vier woorden Frans geeft dat een vermakelijk gesprek maar inmiddels zit ik dit verhaaltje in te kloppen op een plekkie ….. zo weergaloos . 10 meter verder klotsen de petangeballen vergezeld van de nodige frantalige kreten kortom na de laatste puntkomma ga ‘k eerst eens ff genieten. 🙂