ERG RUSTIG HIER

Nou werkschuwe oen, dat zoek je toch altijd ! Ja da’s waar maar een beetje emotie in de tent kan ook geen kwaad. Bovenstaand plaatje geeft een beeld van het uitzicht vanaf ons balkon in het dorpje Santa Luce, c.a. 25 km uit de kust in Toscane. Het dorp telt 82 inwoners, het heeft een supermarkt die net zo groot is als mijn woonkamer en zoals Herman Finkers als eens verkondigde over Almelo “ het stoplicht staat op rood, het stoplicht springt op groen kortom in Almelo is er altijd wat te doen “ Nou, je voelt ‘m al aankomen, ze hebben hier niet eens een stoplicht. Dus op zeven onderbroeken wassen in een bidet na, ……… spannender wordt het niet.

Het complex(je) waar wij huizen heeft acht kamers en twee appartementen waarvan wij in die laatsten er een van bewonen. Een zwembad bijna geheel voor jezelf en Luca, de eigenaar, spreekt twee woorden duits en ik geen Italiaans dus da’s al bijvoorbaat komisch. Bij aankomst kregen we uitleg over gebruik van keuken, badkamer etc. van het appartement en om dan niet onaardig over te komen roep ik al snel het italiaanse woord voor “begrepen” n.m. capito alleen wellicht uitgesproken op de wijze van Al Pacino in “The Godfather III “ waarbij het meer over komt als “ gesnopen ?“ Ook Luca ( hij was niet de eerste ) moest hier hard om lachen.

Maar nu even serieus en terug naar dat uitzicht . In de morgen na het ontbijt dat magnifieke vergezicht bijna zonder enig geluid, ja heel in de verte, piepklein dus, worstelt een trekker zich langs de heuvels omhoog waarbij je de motor niet hoort alleen het gerinkel van het metaal van de omschudder (?) die ie over de akker achter zich aan trekt. Een enkele keer een auto in de verte “ and that’s it “ Als je hier niet tot die broodnodige rust komt …….. 🙂 Vanochtend gewandeld in een piepklein stadje met pleintje voorzien van enkele cafe’s en op het terras de hier altijd fantastische koffie gedronken temidden van enkele Italianen . Kortom wij zijn weer thuis.

Thuis begon overigens afgelopen Donderdag 2 sept. Ergens tegen elf uur , de fietsen achterop, vertrokken uit Monnickendam . De avond ervoor via airBnB een adres gevonden voor drie nachten in Anhee een plaatsje aan de Maas in de Ardennen tussen Dinant en Namen. Jacques was hier onze gastheer, een leuk en ruim appartement in het oude postkantoor ingericht met diverse leuke stijlelementen. Een werkbank in de badkamer als toilettafel, een gereedschapskastje compleet met bankschroef in de woonkamer etc. Je moet er maar op komen. Het fietspad langs de Maas voor de deur dus de eerste dag naar het zuiden naar Dinant, de tweede dag naar het noorden naar Namen en de derde dag de bossen in naar de abdij van Maredsous. Alle dagen c.a. 35km gefietst . Voor een luie vakantie vinden wij dat mooi zat.

Terug naar Italie , het land van mooie auto’s, mooie vrouwen, designmeubelen, gezellige,aardige mensen en fantastisch eten.

Morgen naar Livorno voor nieuwe avonturen ……….. nou ja 🙂