LIVORNO, DE REST EN EEN BIJZONDER HOTEL

Wij hadden zoals gewoonlijk onze stadsfietsen mee waaraan je in de bergen en heuvels dus niets hebt maar als je enkele kilometers buiten de stad de auto gratis parkeert en vervolgens zoals bij Livorno via een kustweg al fietsend de stad nadert en vervolgens inrijdt is dat ( vinden wij ) een heel leuke ervaring . Vier maal hebben we de fietsen op deze wijze kunnen gebruiken los van de drie dagen rijden in de Ardennen langs de Maas natuurlijk.

Livorno is een aardige stad met leuke kanaaltjes af zee tot diep in het centrum als een kleiner soort Venetië. Voor shop-a-holics zoals wij stelt het allemaal niet zoveel voor, wat dat betreft kun je beter naar Viareggio welk iets noordelijker ligt met een kilometers lange boulevard vol met de betere kledingzaken afgewisseld met gezellige terrassen en eindigend aan de zuidzijde met een jachtwerf waar wij talloze gigantische jachten aanschouwden die stuk voor stuk niet zouden misstaan (liggen eigenlijk) in de haven van Monaco.

Als laatste bezochten wij Lucca waar wij overigens in 2008 al eens geweest waren echter nu met fiets voor o.a. een rondje stad over de vestingwallen en uiteraard een gezellig terrasje voor de bijbehorende koelvloeistof.

Any way, na alle terrassen in Toscane bezocht te hebben zouden we opkrassen en richting Locarno aan het Zwitserse deel van het Lago Maggiore rijden alwaar Sandra nog een terrasje wist. We hadden daar via Booking een hotel op het oog stukken duurder dan wij gewend zijn, ontbijt ja maar wel even extra aftikken, parkeerplaats ook aanwezig maar wel even €17,- aftikken kortom Zwitserland hé . Dus besloten eerst maar eens te gaan rijden, te zien hoe ver we zouden komen en dan bij voorkeur nog net voor de Zwitserse grens maar wel aan het Lago M. een Italiaans onderkomen te zoeken. Nou dat werd het stadje Verbania en daar aangekomen heb je binnen no-time via de eerder genoemde booking een hotel inclusief ontbijt en inclusief parkeerplaats voor een belachelijk lagere prijs dan even verderop bij die nazaten van Willem Tell. Volgens mij kunnen die Zwitsers daarom zo goed tell-en $$$$ €€€€ etc.

Kamer met uitzicht op het park (achterzijde) of kamer met uitzicht op het meer. Nou ………… dat laatste natuurlijk en dus gereserveerd waarna een bizar verhaal het gevolg was. Als je op deze wijze bij booking reserveert zo’n uurtje voor aankomst is er geen weg terug m.a.w. geen enkele restitutie. Terwijl wij nog enig zins verbaasd waren over de lage prijs naderden wij , jawel aan het meer, een groot hotel met een forse af te sluiten parkeerplaats waar plek was voor wel 100 auto’s echter daar stond slechts één auto, het hotel heette ( nog steeds overigens ) Casa Immacolata wat staat voor intussen ff opgezocht “onberispelijk huis ” , m.i. een belachelijke naam voor een hotel maar dat terzijde. Bij de receptie aangekomen sprak een al wat oudere mevrouw uitsluitend Italiaans en koste het enige moeite e.e.a. uit te leggen aangaande ontbijttijden, sluitingstijd van de poort etc. Op een jonger na ons binnengekomen stel na niemand te vinden in de toch best wel grote lobby en zaal erachter. Na eerst betaald te hebben, ze zou het morgenochtend heel druk hebben ????? kregen we de sleutelkaart van de kamer. Nu even verder in steno …….. een luxe grote lift, een keurige smetteloze verdieping, een idem-dito kamer met kingsize bed een luxe badkamer met gloednieuw materiaal en oh. ja een prima uitzicht op het Lago Maggiore. airco, leeslampjes kortom alles was perfect.

Eigenlijk begrepen we er weinig van, zo’n groot hotel, geen gasten te bekennen, prima ingericht, lage prijs. De volgende ochtend was er ontbijt tot slechts negen uur dus dat werd voor vakantiegangers althans vroeg opstaan. Om 08.30 uur waren wij aanwezig, een grote zaal met c.a. dertig 4 pers. tafels waarvan er een bezet was door een oude man in een rolstoel. Later kwamen er nog twee dames met bij zich een derde oudere dame eveneens in een rolstoel. Het buffet waarop ik wilde aanvallen werd bewaakt door een netjes geklede c.a. 18 jr. oude jongeman welke aangaf nergens aan te komen of te pakken, we mochten aanwijzen en kregen alles zeer rijkelijk overigens op een bordje. Nu, achteraf realiseer ik mij dat ik 2 maanden daarvoor in een hotel in Frankrijk ook alles aangereikt kreeg en dat dat allemaal te maken zou hebben met Covid19 nu echter in deze grote bijna lege zaal kwam dit onwerkelijk over. Ik waande me in een groot Engels landhuis compleet met vreemde bewoners en een butler die zo direct de gepleegde moord zou gaan ontkennen. Uiteindelijk zijn we zonder kleerscheuren, ontbrekende ledematen, enge hevig bloedende gapende hoofdwonden, uitgestoken ogen of gescheurde oorlelletjes boven gekomen om daar de tandjes te poetsen, koffers in te pakken en snel naar de auto te gaan. Rest mij nog te vertellen dat Verbania een heel leuk stadje is , leuk om te shoppen en echt waar prima terrasjes.

Hier eindigt het avontuur in het , al eerder geroepen, land van design, mooie auto’s en mooie vrouwen.