BLAUW KRANS EN GROOT RIVIER
Maandagavond de auto geladen met skotterbraai , vlees voor een weeshuis, kleding, rugzakjes en div. en de volgende ochtend vroeg vertrokken. Onderweg koffie gedronken op een hoog gelegen plek waarbij je vanaf het terras van dit restaurantje op ongeveer 80 meter afstand zicht hebt op de bungyjump springplek die bekend staat als de hoogste ter wereld. Tweehonderdzestien meter kun je je hier naar beneden laten storten alvorens de elastiekjes aan je benen gaan ingrijpen. Best wel spectaculair want wat je vanaf het terras zag op 80 m afstand zag je via een groot scherm in het restaurant maar dan ingezoomd tot ongeveer de pupillen van de springers. Sommigen slaan een kruisje, anderen schreeuwen of prevelen iets voorafgaand aan de sprong. Na afloop krijg je een t-shirt met special print.
Zoom in bij de titelfoto en je ziet het afspringpunt onder de brug. 216 meter de diepte in. De voorzitter heeft geen shirt, heeft niets gepreveld, niets gescheeeuwd laat staan een kruisje geslagen kortom een kopje koffie ( moest nog betaald ook ) was slechts mijn deel. Op naar ons eerste verblijf. Een blokhut met een grote veranda en uitzicht op de rivier. Bij SporthuisCentrum of hoe dat tegenwoordig heten mag zijn ze er jaloers op. Je hoeft hier ook niet met een campingsmoking te lopen, staat tegenover dat ze hier geen knuffelmuur hebben.
De monding van de rivier.
Op loopafstand van ons blokhutje.
Maar voor de rest is het hier goed toeven, de rivier voor de deur mond uit in zee ( zie de foto ) en je kunt hier geweldige hikes maken. Wel ’s avonds oppassen voor de baboons want die jatten alles wat los en vast zit op voedselgebied dus ramen en deuren sluiten Waarvan akte …………………………. toen wij hier aan kwamen rijden zagen wij drie herten en een baviaan met een kleintje op de rug de weg oversteken. Na een uitstekende maaltijd met veel gegrild vlees op de veranda de volgende dag naar een tweede bungalow direct aan de kust met een gigantisch mooi uitzicht vanaf het balkon en tevens het beginpunt van “the Ottertrail” .
Het achterste huis hier was ons onderkomen eveneens voorzien van een groot balkon/veranda met uitzicht over de ocean. Geweldige stek en een prima startpunt om het eerste deel van “the ottertrail” te gaan lopen. Volgens broer Peter zou dat de eerste 4 km redelijk vlak verlopen maar dat viel toch enigzins tegen. Prima aangegeven (dat wel ) met afdrukken in gele verf van otterpootjes op bomen en rotsen werd het al gauw een klim en klauterpartij met af en toe gevaarlijk gladde/steile stenen waar overheen geklauterd diende te worden.
De voorzitter is in dit soort terrein niet snel moe maar af en toe even uitblazen was hier toch wel noodzakelijk. Uiteindelijk bereikten we de waterval welke doel van de tocht was en besloten het hierbij te laten en terug te keren. Het gehele trail is c.a. 45 km lang en er worden per dag een beperkt aantal personen toegelaten die onderweg slapen in gereserveerde hutten.
