HOE EEN LEGBORD HARTKLOPPINGEN VEROORZAAKT EN SATUDARAH

Al weer bijna drie weken geleden dat de voorzitter heerlijk in het zonnetje in de tuin zat te mijmeren over o.a. wel een nieuwe motor of toch maar niet, wel een andere auto of toch maar wel ……… huh …?   Er is die afgelopen weken al weer veel gepasseerd. Moeilijk te vatten voor een transpirerende arbeider wellicht maar toch ……………….. Leuke dingen ja natuurlijk , daar leven we van.  Maar ook een tragisch geval wat (helaas) weinig met leven van doen had. Destijds (aangetrouwde ) neef Martin uit Utrecht, ik zie hem nog voor me 42 jaar geleden trots als 17 jarige op z’n pas  verworven Puch met hoog stuur, nadien (gelukkig) een levensgenieter pur sang waarmee ik vorig jaar in de sauna nog zat te mijmeren over het heerlijk lanterfanten in het vuttijdperk heeft dat niet meer mogen mee maken. De plannen waren er, jawel en de mogelijkheden ook edoch twee weken geleden ( 59 jaren ) zijn crematie …. dat vreet aan je. Binnen drie maanden van huisartsenbezoekje tot overlijden ……………… dat gaat niet zomaar aan je voorbij, daarover pieker en peins je.  Dat we sterfelijk zijn wisten we al ( op een enkele gek na ) maar de wijze waarop en wanneer overvalt je ( mij althans ) elke keer weer. Terug naar het leuke en leve het leven. De voorzitter zag ergens een dikke BMW staan compleet met rood leren interieur ( patseriger kan bijna niet )  en dacht ……. k’eb natuurlijk  geen andere auto nodig maar om de schrijver Leonard Huizinga maar eens te citeren ” Je leeft maar zo kort en je bent zo lang dood ”  waarom ga ik niet eens “op chic” .  Bij de jacht op dat soort auto’s ( hier spreekt een ervaringsdeskundige ) is het ook zo dat je een hart hebt en een verstand. Dat laatste ( niet te geloven natuurlijk ) was tot nu toe wat groter dan het hart.  Dus staat ie nog steeds niet voor de deur . Echter vanmiddag was de voorzitter bij Ikea , ja , ook ik begeef mij wel eens tussen het gemene volk om slechts een legbordje voor een al lang in bezit zijnde kast te kopen en welk een onheil overkomt mij. De maten van de huidige kasten zijn aangepast dus moest ik genoegen nemen met een legbord van wat grotere afmeting. Questie van een stukje afzagen zou je zeggen wat ook zonder meer waar is.  Echter ………. die paar centimeter zorgden er wel voor dat ik aangekomen in de Ikea-garage vervolgens behoorlijk aan het pielen was teneinde de plank in het niet al te grote kofferbakje van Citroentje te krijgen. Schuw rond kijkend , je wilt niet al te lang voor Jan met de korte achternaam ( Jan-lul dus ) staan bleef ik plots als gebiologeerd ( ja zo heet dat ) aan de grond genageld ( dat heet ook zo ) staan en kreeg terstond een verhoogde hartslag, zweet brak ( bijna ) overal uit , ogen rolden in de kassen, bloeddruk rees tot gevaarlijke waarden, haren gingen rechtover …………. ha nee dat laatste is overdreven.  Daar stond er een …….. juist achter mij …… zo’n dikke vette , brede Z4 ………. zijn bi-xenons priemden als dolken in mijn ( ja, ook nog ) sidderende lijf. Ja toegeven …….. het leven kan zwaar zijn………. ik geef het je te doen daar midden in zo’n Ikea-garage. Je moet dan wel heel sterk in je “Floris van Bommels staan.

Brrrrrrrr ……. even jezelf herpakken heet dat en voort maar weer met het uitvoeren van plezierige en onnuttige zaken. Ik weet er wel een paar te staan zo hier en daar maar ja,  zal je altijd zien druk druk druk. Morgenavond naar de Elvis Presleyavond van Frederique Spigt. Donderdag en Vrijdag naar Eindhoven voor de Dutch Design Week, Zaterdag koken voor de visite, Zondag lunch in Zwolle op uitnodiging van de twee jongste spruitjes. Die zijn beide op dezelfde dag jarig ….. toch knap .  Dinsdag daarop naar Sandra want Woensdag vertrekken we naar Lissabon,  je moet als voorzitter natuurlijk wel een beetje reizen. Dus ja daarna komt die Z4 wel weer een keer in beeld ……………………… of niet natuurlijk ………………. je weet wel ………. hart, verstand, hart, verstand, hart, verstand…. ’t is net een cupfinal ……. wie gaat er winnen ? Wat maakten wij verders nog mee voor bijzonders afgelopen tijd ?……………….  Nou …………….. het volgende, eergisteren zat de voorzitter op z’n gemak ( kan ook moeilijk anders ) een puzzeltje op te lossen in de trein op weg naar huis . Het was niet druk in de dalurenintercity en naast mij (andere zijde gangpad ) zat een nette casual geklede heer die z’n gewone gsmmetje ( dus geen smartphone oid ) pakte en aan het bellen ging. Nou ……… of je nu wil of niet en bezig bent of veinst dat te zijn, in zo’n stille coupe hoor je natuurlijk alles. Het gesprek begon vriendelijk en beleefd dat laatste bleef het trouwens ook maar gaande weg kreeg ik toch de indruk dat de gebelde telefonisch/juridisch aardig in de klem genomen werd. Passages als ” en mocht U twijfelen aan mijn woorden dan checkt U de kamer van koophandel in Luxemburg waarbij duidelijk wordt dat wij sinds gisteren 50% van de aandelen van bv ……? bezitten en dat uw mijnheer ………(?)  niet zo maar weg komt met anderhalf miljoen euro. Oh ….. merkwaardig….. U kent mijnheer X helemaal niet, hoe komt het dan dat U ………….  luister goed, ik ben een eenvoudige jongen maar dat geld komt terug dat verzeker ik u nu,        goedschiks/kwaadschiks, het feit dat U weigert namen te noemen c.q. mensen te kennen waarmee U overigens wel vorige week gezien bent maakt dat U als medeplichtige gezien zal worden bij de rechter als wij ………. dus heel slim bent U niet ………..  ( even later ) oh, U kent mijnheer …? dus wel ……             Ik zat met gespitste oren eerste rang en van puzzelen kwam niet veel. De man hing op , keek mij aan en zei zuchtend, ……..  hier kan ik zo slecht tegen he’ zulke gigantische criminelen en dan denken ze met dit soort constructies weg te komen. Vervolgens kreeg de voorzitter college in hoe je de kluit geraffineerd kon besodemieteren . In welbespraakte termen ( de man gaf aan een juridische achtergrond  te hebben) vertelde  hij mij dat ie dat tuig liever besproeide met een kalasnikov voorzien van vers magazijn maar dat ie zo dom om dat echt te doen ook niet was. Nee, en dat verwacht dat tuig ook niet, die verwachten een rechtzaak maar hebben hier wel buiten de waard gerekend. Deze jongen is lid van een Amsterdamse motorclub en dat zeggende trok hij z’n col weg van de hals waarbij een gigantische tatouage zichtbaar werd. Ik heb andere methoden om af te rekenen met dat gajus.  En het leuke is dat in die kringen dat absoluut niet verwacht wordt. Een bezoekje afleggen voor een persoonlijk gesprek met achter je een paar fors gebouwde vrienden doet wonderen.  In Zwolle moest hij er uit en vond ik het jammer dat er een einde aan dit gesprek kwam.  Ik kreeg netjes een hand en wij namen afscheid. Enigszins verbijsterd de reis vervolgend naar Meppel bleef het bij mij nog lang spoken in de hersenpan.