RETRAITE IN SPANJE
Retraite, een afzondering voor spriritueel zelfonderzoek en geestelijke oefening waarbij bijvoorbeeld een klooster een prima plaats is . Klein probleempje …… daar wilden ze mij niet hebben. Ik kom doorgaans na negen uur het bed uit en dat was niet de bedoeling. Tsja…… dan zoek je toch zelf een retraiteplekkie. Dat werd het spaanse dorpje Otos c.a. 30 km land inwaards tussen Valencia en Alicante. Otos telt 448 inwoners en ligt in een gebied waarvan mijn reisgidsje uit 1995 zegt ………. saai en weinig te beleven. Juist ! dat moeten wij hebben. Vriend Pedro, ik citeer, dat jij dat wat vind, zo alleen op pad gaan . Citaat van vriend Huyb ….. je bent gek man, hartstikke gek …………. Ach ….. wie mee wil die mag maar ja …. werk, huisdiertjes, sociale verplichtingen kortom er is altijd wel iets om voor thuis te blijven. Ik begin met het weergeven van de reis naar Otos want dat alleen al is een feestje ………………. vind ik. ’s morgens om 10.15 uur vertrokken, tussendemiddagbroodje en nog wat lekkers gekocht voor onderweg in Eijsden, goedkoop tanken in Martellange (grens Luxemburg ) , veel op de cruise control, geen tolweg dit keer, lekker snorren op de RN-wegen richting Bourg en bresse. De volgende dag een schitterende zonovergoten dag door de Jura waarbij verbazing over de herfsttinten van de wijnranken !! Nog nooit gezien maar ja, wie komt er in november pas in Frankrijk ?? Ik in ieder geval niet ……… tot nu toe dan 🙂
Na in Bourg en Bresse geslapen te hebben verder maar weer deels via de tolweg nu want de weg naast de Rhone onder Lyon richting Valence is zo saai en schiet absoluut niet op. Nee, dit maal eventjes kilometers maken en uiteindelijk neer gestreken in Narbonne met een tweede maal ca 700 km op de teller. ‘s-morgens een lekker ontbijtje bij een bakker en binnendoor naar Céret, een plaatsje in frans baskenland aan de voet van de pyreneën. Bekend omdat in de loop der jaren veel beroemde schilders hier wel korter of langer verbleven zoals bijvoorbeeld Dali, Picasso, Braque etc. Zij ontmoeten elkaar vaak in het grand cafe aldaar dus moest ook ik daar natuurlijk een koffietje scoren:)
Céret stikt letterlijk van de kunstgaleriën en heeft ook even buiten het stadje een paar mooie oude bruggen. c.a. 12 jaren geleden ben ik hier al eens geweest, toen met de caravan maar leuk om hier weer eens te zijn. Dali kwam hier ooit naartoe om z’n huwelijk met Gala aan te kondigen en voor mij nu was dit de kapstok om over de pyreneën door te rijden die dag naar Cadaqués om het kusthuis te bezoeken van Dali. Onder andere een rit door de bergen van 29 km met 185 haarspeldbochten om uiteindelijk in dit kustdorpje te komen. Ik kon om 16.00 uur nog net mee naar binnen met een groepje van zes mensen en gids en ja ………. zoals wel verwacht bijzonder bijzonder. De man was gek en geniaal zo ook het huis met inrichting.
Ook de omgeving in Cadaques is fantastisch met nauwe straatjes stijl omhoog en mooie panorama’s
Na Cadaques terug via de 185 haarspeldbochten nu naar Rosés voor een hotelkamer met balkon en zeezicht.
Tapas in Rose’s
De volgende dag naar Barcelona waar ik nog een huis van de architect Gaudi wilde bezoeken. Volgens mij is die stad qua oppervlakte net zo groot als onze provincie Utrecht. Op de navigatie naar het hotel was ik al een half uur in de stad aan het rijden toen het systeem aangaf dat ik nog vier kilometer moest gaan in een slakkegangetje waarbij je zelfs ogen in je kont moet hebben want voetgangers, motorrijders, scooters en pizzabezorgers op de fiets, ze komen van alle kanten op je af . Uiteindelijk het hotel gevonden en de parkeergarage daarvan in gereden. ‘s-avonds daar beneden nog even bij de auto geweest waarbij iets vreemds mij opviel. Er stonden diverse auto’s die aan de voor en/of achterzijde een bruine lap stof hadden. ?? Ik had zoiets niet en bij navraag bij de receptie moest men wat besmuikt lachen want wat bleek ………. Diverse gasten wilden daarmee hun kenteken afplakken om herkenning te voorkomen ?????
