DE WATERWEG NAAR IBIZA

Om 19.15 uur kwam de Eleonor Roosevelt een soort super catamaran varend op groen gas aan in de haven van Ibiza. Onderweg had ik van het hier geboekte hotel (appartement ) een instructievideootje gekregen over hoe en waar ik de sleutel kon vinden omdat de receptie om 20.00 uur gesloten zou zijn en ik al aangegeven had dat ik voor die tijd niet aanwezig zou kunnen zijn. Inmiddels pikkedonker en op weg naar de andere zijde van het eiland. Het juiste adres kon ik niet ingetoetst krijgen in de navigatie dus maar grofweg via googlemaps gereden met de gedachte “komt tijd komt raad” en zie, in de buurt gekomen vond ik het adres alleen ( naar de volgende dag bleek ) via de korste weg. Nou en ……. zou je zeggen. Prima toch . Nou, op een pikdonker en onverhard weggetje vol diepe kuilen en ongeveer 1 auto breed waarbij je vervloekt dat je auto op dat moment geen vierwielaandrijving heeft en oh ja ook nog stijl omhoog. Op zo’n moment denk je …… waar ga ik in godesnaam terecht komen ……. moet hier nog ergens een appartement opdoemen ? Echter om 20.01 uur kwam ik wonderwel aan, de receptie was gesloten, het videootje was een perfect stukje gereedschap gebleken en om 20.05 uur stond ik in mijn stulpje voor de komende vier dagen. Beetje inrichten, eten bereiden , kopje koffie, glaasje wijn ( de pijp was inmiddels leeg ) en naar bed want de volgende dag om negen uur wachtte op een ander Ibizaplekje tsjechische Jana voor de yogales met nadien mijn ontgiftend ontbijt. Ja, arbeiders, kanslozen en overige thuisblijvers je gaat niet zo maar naar Ibiza . Je gaat voor uhhh ….dat ontbijt …… dus.

Nou, heel eerlijk, van huis uit ben ik niet zo zweverig maar deze ervaring in combinatie met de omgeving, het geluid van de ruisende branding, je moest je broodmolen gesloten houden, de zacht en langzaam uitgesproken instucties van Jana , kortom , best wel een aparte beleving. Wel even iets anders dan een met transpiratielucht doordrenkt sportzaaltje. Die chicks rechts van mij ( voor de kijkers links ) kwamen uit noord holland. Als je nu weet dat ik c.a. 15 jaar geleden ooit in Meppel een paar yogalessen heb doorlopen / doorlegen 🙂 en dat ik afgehaakt ben omdat ik als enige man tussen uitsluitend oude grijze oma’s lag moet ik thans zeggen …….. er is progressie …… Overigens dat ontgiffende ontbijt was niet echt bijzonder. Koffie, thee, sapje en broodjes etc. naar keuze ……. dat kan ik in de ochtend bij de HEMA of Ikea ook scoren. Naar huis, douchen, omkleden en richting Ibizastad ………… Het oude stadsdeel hoog boven het centrum was wel interessant, ik heb er door gedwaald , tevens de volledige omloop gedaan waarbij je ook van de omgeving mooie vergezichten krijgt.

De stad zelf …….. tsjah ….. een enkele aardige winkelstraat , terrassen en dan heb je ’t wel gehad, niet echt iets om voor om te rijden of ik moet het nodige gemist hebben natuurlijk . Op heel veel straathoeken van die kanslozen liggend op of onder een dekentje of stuk karton uiteraard voorzien van een hond .

Wat ik inmiddels wel elders op Ibiza heb waargenomen ….. hier en daar mooie natuur en natuurlijk stranden , als je daar om geeft prima. Het meeste wat ik tot nu toe tegenkwam was goedkoop vermaak, dancings , nachtclubs soms in zeer deplorabele staat en leegstaande torenhoge appartementsgebouwen …… zal ook wel te maken hebben met de tijd van het jaar zullen we maar zeggen. Hier en daar net Gazastad alleen nog niet omgevallen.

Terug naar het appartement , eenvoudig maar vele malen luxer dan mijn stulpje in Otos met ook nog eens een zeer groot balkon en fantastisch uitzicht .

Voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd ( Testament, Boudewijn de Groot ) maar als ik hier ‘s-morgens aan de ballustrade sta voorzien van een George Clooney-koffie en in de verte staar heb ik wel zoiets van …… lucky Bastard .

Het keukentje hier is wel zeer minimalistisch ingericht met in de bestekbak 2 vorken, 2 messen, 2 verschillende lepels en één groot hakmes voorts 1 pan en twee deksels. Nou ja daar heb je geen wiskunde voor nodig om te constateren dat er iets ontbreekt. Op naar de receptie en terug naar huis met ontbrekend pannetje, een schaar en een theedoek. Je kan zeggen wat je wil ….. het blijven verdomd aardige en vriendelijke mensen die spanjaarden. Over aardige spanjaarden gesproken, ik ben op 25 november a.s. door Frans uitgenodigd in Torrevieja een plaats onder Alicante voor een dansmiddag met Indonesisch buffet . Je moet natuurlijk alles aanpakken om die spaanse cultuur te leren kennen hé ……