ALICANTE

Let op het gezicht in het wapen van de stad Alicante en kijk vervolgens nog eens naar de bergtop op de foto bovenaan. Heb je geen bril voor nodig , zelfs Jules de Corte kon het zien …… Jules wie ?? Stevie Wonder dan voor mijn part. Ook niet goed ? José Feliciano ? Ray Charles ? Nou ja ….. als wij ’t maar zien. Als je bij eerst genoemde dat lidwoord uit z’n naam haalt heeft ie wel initialen zoals niet den eerste de besten. Julius Caesar, Jezus Christus, Johan Cruyff ……. maar goed, eigenlijk hadden we ’t over Alicante. De foto geeft weer een der twee rotstoppen van de stad en in dit geval degene met het door de Moren gebouwde fort erop. De andere top is hoger en is deels gebruikt ooit middels afgraving voor het geelachtige citroensteen waarmee de stad in de loop der eeuwen gebouwd is. Deze ziel had het geluk mee te mogen stappen met een in Alicante geboren en getogen gids die een aantal geheime plekken zou laten zien gelardeerd met wat culinaire ontdekkingen…….. Dat begon in de mercado, zeg maar de hallen van ……. waarbij mij het direct weer opviel ( ben niet zo’n francofiel ) dat het er hier wel zeer schoon en netjes uitzag, geen vieze visluchtjes e.d. kortom Emmanuel M. “eat your hart out” zoals de Duitsers dat zo mooi weten te zeggen ……..? Of uhhhh … ?

We kregen deze jamón te proeven ( €100,- /kilo ) bij Juan francisco Ivora wiens voorouders daar al sinds 1900 ham en kaas verkochten.

Vervolgens met taxi’s naar de rots met “het hoofd” en na uitleg over het schitterende panorama aldaar

via een zeer smalle trap afdalend naar de oudste christelijke wijk daterend uit c.a. 1500 ( na JC uiteraard ) waar zeer smalle huisjes in zeer smalle straatjes mooie plaatjes opleverden.

Na nog verder afgedaald te zijn kwamen we in een oude wijk met allerlei eettentjes waar bij één der zaakjes, de beste volgens Carlos drank naar keuze geserveerd werd en een tapas met vlees of vegetatisch ons deel werd en wij tevens college kregen over gebruik van het woord “paella” . Dat was voor de touristen en als dat aangegeven staat op de menukaart is ’t een slechte tent want de echte Alicanter vraagt dan namelijk gewoon om arroz !

Nadien nog wat rond gezworven in het centrum en op de goudkust waarna de terugreis één aanvang nam zoals dat zo mooi heet en ja als je je culinair hebt bezig gehouden op zo’n dag dien je ook culinair te eindigen vind ik 🙂