MIJN ACHTERTUIN(TJE)
Die titel slaat natuurlijk weer nergens op maar ja, ….. je moet wat ( verzinnen ) ……… dus werd het ……. juist ja …….. en …….. het heeft te maken met mijn ervaring van afgelopen maandag. ‘s-morgens naar Gandia, de dichts bij zijnde stad, aan de kust die van de goedkope benzine, grote supermarkten e.d. De weg het dorp uit slingerd ( perfect geasfalteerd ) over heuvels door een tweetal dorpjes c.a. 9 km naar de snelweg. Die snelweg slingerd klimmend en dalend evenzo door het niet onaardige maar redelijk gewone landschap, een dorp hier, een paar akkers of boomgaarden daar en wat verder weg aan weerszijden bergen. In 25 minuten ben je vanuit het dorp aan de kust. In de middag besloot ik via het dorpje L’Orxa (stond op een touristenkaartje) eens anders naar huis te rijden. Redelijk direct buiten Gandia begon de weg enorm te klimmen en te slingeren met soms een helling van 14% ( voor de ontwetenden, da’s knap stijl ) , in een bocht gestopt, schitterend uitzicht en ver beneden mij lag Gandia aan de kust. Kort daarna een fikse afdaling een dal in en bevond ik mij aan de andere zijde van de bergen van de heenweg. Kunt U het nog volgen ? Een ruig landschap ontrolde zich en ik was inmiddels nog geen acht km. van mijn dorpje. Zo dicht bij alleen je moest het wel ff ontdekken .
Ik had de navigatie staan op kortst ipv snelst en dat was bijna fataal want ik kwam door dorpjes met straatjes van ongeveer 1 auto breed die verder gingen via een onverharde weg, draaien dus maar wat niet meeviel zonder vangrail. Als je hier met een klein campertje of een grote sedan was terecht gekomen was je mooi de sjaak geweest of helemaal achteruit terug. Mooi en ruig en zo dicht bij , ik vond het een beleving.
Onderweg de oogst van de olijven nog ff vastgelegd
En daar was Otos weer in beeld.