ALICANTE

Let op het gezicht in het wapen van de stad Alicante en kijk vervolgens nog eens naar de bergtop op de foto bovenaan. Heb je geen bril voor nodig , zelfs Jules de Corte kon het zien …… Jules wie ?? Stevie Wonder dan voor mijn part. Ook niet goed ? José Feliciano ? Ray Charles ? Nou ja ….. als wij ’t maar zien. Als je bij eerst genoemde dat lidwoord uit z’n naam haalt heeft ie wel initialen zoals niet den eerste de besten. Julius Caesar, Jezus Christus, Johan Cruyff ……. maar goed, eigenlijk hadden we ’t over Alicante. De foto geeft weer een der twee rotstoppen van de stad en in dit geval degene met het door de Moren gebouwde fort erop. De andere top is hoger en is deels gebruikt ooit middels afgraving voor het geelachtige citroensteen waarmee de stad in de loop der eeuwen gebouwd is. Deze ziel had het geluk mee te mogen stappen met een in Alicante geboren en getogen gids die een aantal geheime plekken zou laten zien gelardeerd met wat culinaire ontdekkingen…….. Dat begon in de mercado, zeg maar de hallen van ……. waarbij mij het direct weer opviel ( ben niet zo’n francofiel ) dat het er hier wel zeer schoon en netjes uitzag, geen vieze visluchtjes e.d. kortom Emmanuel M. “eat your hart out” zoals de Duitsers dat zo mooi weten te zeggen ……..? Of uhhhh … ?

We kregen deze jamón te proeven ( €100,- /kilo ) bij Juan francisco Ivora wiens voorouders daar al sinds 1900 ham en kaas verkochten.

Vervolgens met taxi’s naar de rots met “het hoofd” en na uitleg over het schitterende panorama aldaar

via een zeer smalle trap afdalend naar de oudste christelijke wijk daterend uit c.a. 1500 ( na JC uiteraard ) waar zeer smalle huisjes in zeer smalle straatjes mooie plaatjes opleverden.

Na nog verder afgedaald te zijn kwamen we in een oude wijk met allerlei eettentjes waar bij één der zaakjes, de beste volgens Carlos drank naar keuze geserveerd werd en een tapas met vlees of vegetatisch ons deel werd en wij tevens college kregen over gebruik van het woord “paella” . Dat was voor de touristen en als dat aangegeven staat op de menukaart is ’t een slechte tent want de echte Alicanter vraagt dan namelijk gewoon om arroz !

Nadien nog wat rond gezworven in het centrum en op de goudkust waarna de terugreis één aanvang nam zoals dat zo mooi heet en ja als je je culinair hebt bezig gehouden op zo’n dag dien je ook culinair te eindigen vind ik 🙂

MIJN ACHTERTUIN(TJE)

Die titel slaat natuurlijk weer nergens op maar ja, ….. je moet wat ( verzinnen ) ……… dus werd het ……. juist ja …….. en …….. het heeft te maken met mijn ervaring van afgelopen maandag. ‘s-morgens naar Gandia, de dichts bij zijnde stad, aan de kust die van de goedkope benzine, grote supermarkten e.d. De weg het dorp uit slingerd ( perfect geasfalteerd ) over heuvels door een tweetal dorpjes c.a. 9 km naar de snelweg. Die snelweg slingerd klimmend en dalend evenzo door het niet onaardige maar redelijk gewone landschap, een dorp hier, een paar akkers of boomgaarden daar en wat verder weg aan weerszijden bergen. In 25 minuten ben je vanuit het dorp aan de kust. In de middag besloot ik via het dorpje L’Orxa (stond op een touristenkaartje) eens anders naar huis te rijden. Redelijk direct buiten Gandia begon de weg enorm te klimmen en te slingeren met soms een helling van 14% ( voor de ontwetenden, da’s knap stijl ) , in een bocht gestopt, schitterend uitzicht en ver beneden mij lag Gandia aan de kust. Kort daarna een fikse afdaling een dal in en bevond ik mij aan de andere zijde van de bergen van de heenweg. Kunt U het nog volgen ? Een ruig landschap ontrolde zich en ik was inmiddels nog geen acht km. van mijn dorpje. Zo dicht bij alleen je moest het wel ff ontdekken .

Ik had de navigatie staan op kortst ipv snelst en dat was bijna fataal want ik kwam door dorpjes met straatjes van ongeveer 1 auto breed die verder gingen via een onverharde weg, draaien dus maar wat niet meeviel zonder vangrail. Als je hier met een klein campertje of een grote sedan was terecht gekomen was je mooi de sjaak geweest of helemaal achteruit terug. Mooi en ruig en zo dicht bij , ik vond het een beleving.

Onderweg de oogst van de olijven nog ff vastgelegd

En daar was Otos weer in beeld.

SPAANSE CULTUUR

Ik heb wel eens meer via dit medium verteld over ervaringen bij het op zoek zijn naar niet al te dure hotels. Nou hier in Cartagena was ook wel een pietsie apart. Een normaal mens zoekt een hotel in het centrum en bij voorkeur ook iets met parkeergelegenheid. Ik zou verblijven in deze stad voor €72,- voor twee nachten, da’s nie veul en kun je ook van alles verwachten. Het kan nog goedkoper maar dan lig je in ’t een of andere hostel op een slaapzaal en daar pas ik voor. Dus op zoek naar Apartamentos Turisticos Mediterraneo. Nou, in ’t centrum was het niet maar wel op een naargeestig industrieterrein vol met vrachtauto’s c.a. 6 km vanuit het centrum. Parkeren voor de deur lukte wonderwel. Kamer 405 was zoals te verwachten op de vierde verdieping maar de lift werkte dus winst. Kom je in een gigantisch ruim vertrek met na de badkamer twee bedden dan een scheidingswandje van bordkarton daarachter nog een zit/slaapbank waar tegenover een grote tafel aan de wand en twee stoelen. Een megaruimte derhalve want er stond verder niets in. Een behoorlijk ingerichte keuken met koelkast, vriezer, magnetron en twee kookplaatjes, het enige wat ontbrak was een kurketrekker. In de eveneens ruime badkamer met toilet, bidet en ruime douche ook nog een wasmachine. Ik was aan de vrachtwagenzijde binnen gekomen en was stomverbaasd nadat ik de rolluiken omhoog had gehaald waardoor zicht op de achterzijde. Met bovenstaande foto (panorama ) heb ik geprobeerd e.e.a. weer te geven maar vrees dat dat niet helemaal weergeeft wat ik zag. Onder mij een gigantische Mediamarkt, een idem Primark een groot winkelcentrum vier fastfoodzaken een warenhuis uitsluitend voor huisdierbenodigdheden. Zo “huge” allemaal dat ik even aan California moest denken want daar kunnen ze ook aardig uitpakken.

Zoom in en tel de auto’s . Toch weer eens wat anders , die Ibiza-balcons gaan ook vervelen. Lang verhaal kort, eerste indruk was ‘dat heb ik weer ” finale verhaal “toch ff mooi geregeld ”

Na de ( dit maal uitgeprinte ) zaterdagochtendpuzzle scheren, douchen, aankleden en op naar Torrvieja. Had er een beetje een hard hoofd in maar ik was aangemeld dus toe maar. Torrevieja zelf …… 13 in een dozijn oftewel strand, boulevardje, eettentjes, flatgebouw en heel ver weg nog een beetje centrum.

Om 13.00 uur melde ik mij zoals afgesproken bij het feestcentrum, kreeg een geel polsbandje om en kreeg een in folie verpakt wit rolletje ( soort loempiaatje ) waarvan ik de naam vergeten ben en ging op zoek naar Frans. Na wat zitten babbelen met een stel, van de c.a. 150 gasten waren er ongeveer 149 nederlands op zoek gegaan en vond ik ‘m in de keuken. Later in mooie javaanse kledij , de band speelde al met o.a. broer Louis uit Beilen kortom de sfeer was lekker zoals destijds de “late late Lien-show ” met Wieteke van Dort 🙂 Het eten was fantastisch , gezellige mensen waarmee ik die middag heb zitten kletsen.

Beregezellig maar d’r was geen woord spaans bij 🙂

EN HOE IETS SIMPELS HEEL LEUK KAN ZIJN.

Na aankomst in Valencia vanaf Ibiza moest ik ongeveer 90 km rijden om thuis te komen. Met een geringe omweg van c.a. 5 kilometer via Gandia wist ik daar een tankstation waar je voor €1,42/liter kan tanken , gemiddeld hier c.a. €1,60/liter alleen waar was dat F…station nou , F staat voor filling 🙂 . Op zo’n moment is het heerlijk om alleen te zijn …… lekker intern vloeken. Sukkel …… moet je voor die paar centen omrijden, pomp niet te vinden ……. wie is er hier nu slim ? Nou jij niet ………… Auto aan de kant gezet teneinde op een inmiddels onbekende plek via de navigatie de weg naar huis te vinden. In getoetst, rijden, eerste weg links en zie ……. vier benzinepompen achter elkaar …. €1,42/liter 🙂 Als je dan die slang in de daarvoor bestemde opening plaatst en het explosieve vocht laat stromen ……………….. jongens …….. wat een heerlijkheid 🙂

Een dag thuis en afgelopen Donderdag on the road again nu naar het Real Monestera San Jeroni de Cotalba. Een mond vol en dat “real” of koninklijk staat eigenlijk alleen omdat Philips II , heb je die eikel weer in 1586 met zoon en dochter daar enkele dagen verbleef. Enkel binnen gezeten want het regende behoorlijk destijds wist de aardige gids mij nog te vertellen. Een rondleiding volgde met uitleg in rap spaans en soms in het kort even voor mij in het engels. Ik had een app. binnengehaald waarbij ik per vertrek iets minder uitgebreid overigens ook in de engelse taal uitleg kreeg.

Vanaf het klooster nu naar Cartagena c.a. 230 km sturen waar ik voor twee nachten een goedkoop hotel geboekt had. Ik wilde die stad graag zien en daarna was in Torrevieja, 50 km hoger het feest waarvoor Frans mij uitgenodigd had. Maar eerst Cartagena ……… een mooie en levendige stad waar ik anderhalve dag heb rondgedwaald o.a een museum over de spaanse burgeroorlog en het marinemuseum heb bezocht. Ik wist niet dat er in Spanje een onderzeeboot was gebouwd reeds in 1888.

Wel grappig, het museum stond vol met uitleg over vanaf de middeleeuwen gewonnen zeeslagen door de spaanse marine alleen over de eerste trotse Armada die in 1588 onder de engelse kust in pan gehakt werd viel niets te vinden 🙂

Ja, en dan het eten …….. paella moest het worden, keuze uit 8 varianten met rundvlees, varkenvlees, kip, konijn, garnalen, kreeft, andere vissoorten of een mix van e.e.a. Dan hebben we daarnaast de tapas en ook nog de pinchos waarvan ik altijd dacht dat die voornamelijk in Calicië (noord spanje) geserveerd werden maar die ik ook hier al op diverse plaatsen ben tegen gekomen. Alleen het systeem hierbij is al leuk. Een toonbank vol met v.n. stukjes brood met daarop kaas, vlees, vis, ei kortom je bedenkt het maar, je pakt een bord en haalt zelf van de toonbank wat je lekker lijkt, ga vervolgens daarmee naar buiten bijvoorbeeld voorzien van een goed glas wijn , verorber en reken daarna af a.d.h.v. het aantal overgebleven lege prikkers.

En verder de stad maar weer in …………….. El Corte Ingles is een groot luxe warenhuis welk je in wel iedere spaanse stad van betekenis aantreft. Minimaal niveau de Bijenkorf maar soms wel meer. Altijd leuk om ff daar te dralen en op de zesde verdieping aangekomen belande ik tussen de laptops, pc’s etc. en zag ik (black friday) daar ook een kleurenprinter staan voor €34,- Eigenlijk heb ik thuis nog geen nieuwe printer nodig maar wat ik hier in spanje wel mis zijn mijn dagelijkse puzzels in de Volkskrant. Beetje papier en een ontbrekend kabeltje erbij en voor €41,- stapte deze boy met een grote doos naar buiten. Het draadloos printen kreeg ik niet opgestart en op mijn hotelkamer had ik geen verdeelstekkers en zaten de enkele wcd’s allemaal een eind van elkaar vandaan. Nou, je bent Willy Wortel of niet dus plaats je je hardware in de keuken op het aldaar aanwezige kookplaatje. De volgende dag voordat ik vertrok naar het molukse eetfeest 50 km verder ( uitchecken kon tot 12.00 uur ) heerlijk de hersens zitten testen op de al heel lang koesterende zaterdagochtendpuzzle’s

Een keuken gebruik je niet alleen voor koken !

en dan onderstaand nog wat plaatselijke leut !

POSTSCRIPTUM IBIZA

Had voorgaand geschreven over een min of meer deplorabel Ibiza. De laatste dag hier besloten om een rondrit te maken over het eiland. Het is niet zo erg groot en ik rij met benzine van €1,42/liter dus dat kan er nog wel af 🙂 Eerlijk is eerlijk vanaf Ibizastad ( Eivissa ) langs de kust naar het noorden wordt het qua beeld een stuk aantrekkelijker. Wat ook wel leuk is , het seizoen wellicht , je komt geen hond tegen en ook geen auto’s overigens. Mooie smalle door bossen slingerende wegen ook perfect voor op de motor en aan ’t eind van zo’n weg een rustig strandje en/of baaitje en her en der tegen de heuvels aangeplakt altijd witte mooie villa’s . Duidelijk een ander beeld van wat ik eerder schetste.

De volgende dag vertrok de ferry naar Valencia om 12.00 uur en had ik nog ff de tijd om in de stad wat aan te schaffen en op een terras koffie met een chocolade-croissant te nuttigen. Dat kost hier naar hollandse begrippen geen …….. weinig dus. Daarna naar de haven om in te schepen. Aan dek stond een fikse wind maar wel voorzien van een brandende zon.

DE WATERWEG NAAR IBIZA

Om 19.15 uur kwam de Eleonor Roosevelt een soort super catamaran varend op groen gas aan in de haven van Ibiza. Onderweg had ik van het hier geboekte hotel (appartement ) een instructievideootje gekregen over hoe en waar ik de sleutel kon vinden omdat de receptie om 20.00 uur gesloten zou zijn en ik al aangegeven had dat ik voor die tijd niet aanwezig zou kunnen zijn. Inmiddels pikkedonker en op weg naar de andere zijde van het eiland. Het juiste adres kon ik niet ingetoetst krijgen in de navigatie dus maar grofweg via googlemaps gereden met de gedachte “komt tijd komt raad” en zie, in de buurt gekomen vond ik het adres alleen ( naar de volgende dag bleek ) via de korste weg. Nou en ……. zou je zeggen. Prima toch . Nou, op een pikdonker en onverhard weggetje vol diepe kuilen en ongeveer 1 auto breed waarbij je vervloekt dat je auto op dat moment geen vierwielaandrijving heeft en oh ja ook nog stijl omhoog. Op zo’n moment denk je …… waar ga ik in godesnaam terecht komen ……. moet hier nog ergens een appartement opdoemen ? Echter om 20.01 uur kwam ik wonderwel aan, de receptie was gesloten, het videootje was een perfect stukje gereedschap gebleken en om 20.05 uur stond ik in mijn stulpje voor de komende vier dagen. Beetje inrichten, eten bereiden , kopje koffie, glaasje wijn ( de pijp was inmiddels leeg ) en naar bed want de volgende dag om negen uur wachtte op een ander Ibizaplekje tsjechische Jana voor de yogales met nadien mijn ontgiftend ontbijt. Ja, arbeiders, kanslozen en overige thuisblijvers je gaat niet zo maar naar Ibiza . Je gaat voor uhhh ….dat ontbijt …… dus.

Nou, heel eerlijk, van huis uit ben ik niet zo zweverig maar deze ervaring in combinatie met de omgeving, het geluid van de ruisende branding, je moest je broodmolen gesloten houden, de zacht en langzaam uitgesproken instucties van Jana , kortom , best wel een aparte beleving. Wel even iets anders dan een met transpiratielucht doordrenkt sportzaaltje. Die chicks rechts van mij ( voor de kijkers links ) kwamen uit noord holland. Als je nu weet dat ik c.a. 15 jaar geleden ooit in Meppel een paar yogalessen heb doorlopen / doorlegen 🙂 en dat ik afgehaakt ben omdat ik als enige man tussen uitsluitend oude grijze oma’s lag moet ik thans zeggen …….. er is progressie …… Overigens dat ontgiffende ontbijt was niet echt bijzonder. Koffie, thee, sapje en broodjes etc. naar keuze ……. dat kan ik in de ochtend bij de HEMA of Ikea ook scoren. Naar huis, douchen, omkleden en richting Ibizastad ………… Het oude stadsdeel hoog boven het centrum was wel interessant, ik heb er door gedwaald , tevens de volledige omloop gedaan waarbij je ook van de omgeving mooie vergezichten krijgt.

De stad zelf …….. tsjah ….. een enkele aardige winkelstraat , terrassen en dan heb je ’t wel gehad, niet echt iets om voor om te rijden of ik moet het nodige gemist hebben natuurlijk . Op heel veel straathoeken van die kanslozen liggend op of onder een dekentje of stuk karton uiteraard voorzien van een hond .

Wat ik inmiddels wel elders op Ibiza heb waargenomen ….. hier en daar mooie natuur en natuurlijk stranden , als je daar om geeft prima. Het meeste wat ik tot nu toe tegenkwam was goedkoop vermaak, dancings , nachtclubs soms in zeer deplorabele staat en leegstaande torenhoge appartementsgebouwen …… zal ook wel te maken hebben met de tijd van het jaar zullen we maar zeggen. Hier en daar net Gazastad alleen nog niet omgevallen.

Terug naar het appartement , eenvoudig maar vele malen luxer dan mijn stulpje in Otos met ook nog eens een zeer groot balkon en fantastisch uitzicht .

Voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd ( Testament, Boudewijn de Groot ) maar als ik hier ‘s-morgens aan de ballustrade sta voorzien van een George Clooney-koffie en in de verte staar heb ik wel zoiets van …… lucky Bastard .

Het keukentje hier is wel zeer minimalistisch ingericht met in de bestekbak 2 vorken, 2 messen, 2 verschillende lepels en één groot hakmes voorts 1 pan en twee deksels. Nou ja daar heb je geen wiskunde voor nodig om te constateren dat er iets ontbreekt. Op naar de receptie en terug naar huis met ontbrekend pannetje, een schaar en een theedoek. Je kan zeggen wat je wil ….. het blijven verdomd aardige en vriendelijke mensen die spanjaarden. Over aardige spanjaarden gesproken, ik ben op 25 november a.s. door Frans uitgenodigd in Torrevieja een plaats onder Alicante voor een dansmiddag met Indonesisch buffet . Je moet natuurlijk alles aanpakken om die spaanse cultuur te leren kennen hé ……

OTOS HERE I COME

Eigenlijk zou dat “Otos allá voy” moeten zijn , we zijn in Spanje of niet. ‘s-morgens in Barcelona nog even rond gelopen en om de hoek van het ietwat vreemde hotel een koffie en lekker broodje gescoord. Vreemd hotel ? Ja, vreemd hotel, schoon, netjes, luxe kamer echter wel met een spiegel schuin voor je bed net zo groot als het bed zelf dus 200×200. Het zou een kamer uit een bordeel kunnen zijn, inchecken kon pas na 20.00 uur en uitchecken tot 17.00 uur. Heb al heul veul hotels gehad de laatste 10 pre-pensioenjaren maar dit nog nooit meegemaakt , tel daarbij op het maffe verhaal van de afgedekte kentekenplaten, geen majestueuze receptie maar slechts een enkele deur welke je drie maal voorbij zou lopen kortom “extranjero, extranjero, extranjero maar goed …… prima geslapen en uitchecken rond 17.00 uur zou ik toch niet doen want Otos wachtte. Om c.a. 11.00 vertrokken uit Barcelona, ik deed er ( zonder verkeerd rijden ) dit keer c.a. 3 kwartier over om weg te komen, had c.a. 425 km voor de boeg en we ( de auto en ik ) hadden er zin in. Om rond 17.00 uur reed ik Otos binnen waarbij “mio casa” snel gevonden was. Niet moeilijk als je maar èèn hoofdstraat hebt 🙂 Sleutel in het kluisje naast de deur, mooie zonnewijzer op de gevel boven de deur ” Muixeranga d’Algemesi” ……? wist ik veel. Later bleek dat er 29 heel aparte zonnewijzers in het dorp te vinden zouden zijn. De mijne was in 2016 aangebracht ter herinnering aan die “Muixeranga d’Algemesi” nou da’s dan duidelijk dus ……………. niet ?? Ook stom 🙂 Het gaat over het bouwen van een menselijke toren zoals hieronder.

Hier onder nog wat indrukken van in en rond mijn stulpje voor de komende c.a. vijf weken. We hebben hier met z’n 451-tigen een restaurantje, een bar met lifemusic , twee minimarktjes, een benzinepomp, een padelbaan ( alleen nog niet gevonden ) heel veel sinaasappel en citroenstruiken/bomen kortom zoals Hermanos Finquers ooit zei …… het verkeerslicht staat op rood, soms springt het op groen …. in Otos is er altijd wat te doen. 🙂

Het stulpje heeft twee slaapkamers en nog een bedbank, beneden een minibinnenplaatsje, een supersnelle internetverbinding en ik heb netflix ……… nou …… wat wil je nog meer. Motorkleding bij mij zodat er wellicht ook nog gebrommerd kan gaan worden. Komende week tot 28gr.C …….. lachen toch.

RETRAITE IN SPANJE

Retraite, een afzondering voor spriritueel zelfonderzoek en geestelijke oefening waarbij bijvoorbeeld een klooster een prima plaats is . Klein probleempje …… daar wilden ze mij niet hebben. Ik kom doorgaans na negen uur het bed uit en dat was niet de bedoeling. Tsja…… dan zoek je toch zelf een retraiteplekkie. Dat werd het spaanse dorpje Otos c.a. 30 km land inwaards tussen Valencia en Alicante. Otos telt 448 inwoners en ligt in een gebied waarvan mijn reisgidsje uit 1995 zegt ………. saai en weinig te beleven. Juist ! dat moeten wij hebben. Vriend Pedro, ik citeer, dat jij dat wat vind, zo alleen op pad gaan . Citaat van vriend Huyb ….. je bent gek man, hartstikke gek …………. Ach ….. wie mee wil die mag maar ja …. werk, huisdiertjes, sociale verplichtingen kortom er is altijd wel iets om voor thuis te blijven. Ik begin met het weergeven van de reis naar Otos want dat alleen al is een feestje ………………. vind ik. ’s morgens om 10.15 uur vertrokken, tussendemiddagbroodje en nog wat lekkers gekocht voor onderweg in Eijsden, goedkoop tanken in Martellange (grens Luxemburg ) , veel op de cruise control, geen tolweg dit keer, lekker snorren op de RN-wegen richting Bourg en bresse. De volgende dag een schitterende zonovergoten dag door de Jura waarbij verbazing over de herfsttinten van de wijnranken !! Nog nooit gezien maar ja, wie komt er in november pas in Frankrijk ?? Ik in ieder geval niet ……… tot nu toe dan 🙂

Na in Bourg en Bresse geslapen te hebben verder maar weer deels via de tolweg nu want de weg naast de Rhone onder Lyon richting Valence is zo saai en schiet absoluut niet op. Nee, dit maal eventjes kilometers maken en uiteindelijk neer gestreken in Narbonne met een tweede maal ca 700 km op de teller. ‘s-morgens een lekker ontbijtje bij een bakker en binnendoor naar Céret, een plaatsje in frans baskenland aan de voet van de pyreneën. Bekend omdat in de loop der jaren veel beroemde schilders hier wel korter of langer verbleven zoals bijvoorbeeld Dali, Picasso, Braque etc. Zij ontmoeten elkaar vaak in het grand cafe aldaar dus moest ook ik daar natuurlijk een koffietje scoren:)

Céret stikt letterlijk van de kunstgaleriën en heeft ook even buiten het stadje een paar mooie oude bruggen. c.a. 12 jaren geleden ben ik hier al eens geweest, toen met de caravan maar leuk om hier weer eens te zijn. Dali kwam hier ooit naartoe om z’n huwelijk met Gala aan te kondigen en voor mij nu was dit de kapstok om over de pyreneën door te rijden die dag naar Cadaqués om het kusthuis te bezoeken van Dali. Onder andere een rit door de bergen van 29 km met 185 haarspeldbochten om uiteindelijk in dit kustdorpje te komen. Ik kon om 16.00 uur nog net mee naar binnen met een groepje van zes mensen en gids en ja ………. zoals wel verwacht bijzonder bijzonder. De man was gek en geniaal zo ook het huis met inrichting.

Ook de omgeving in Cadaques is fantastisch met nauwe straatjes stijl omhoog en mooie panorama’s

Na Cadaques terug via de 185 haarspeldbochten nu naar Rosés voor een hotelkamer met balkon en zeezicht.

Tapas in Rose’s

De volgende dag naar Barcelona waar ik nog een huis van de architect Gaudi wilde bezoeken. Volgens mij is die stad qua oppervlakte net zo groot als onze provincie Utrecht. Op de navigatie naar het hotel was ik al een half uur in de stad aan het rijden toen het systeem aangaf dat ik nog vier kilometer moest gaan in een slakkegangetje waarbij je zelfs ogen in je kont moet hebben want voetgangers, motorrijders, scooters en pizzabezorgers op de fiets, ze komen van alle kanten op je af . Uiteindelijk het hotel gevonden en de parkeergarage daarvan in gereden. ‘s-avonds daar beneden nog even bij de auto geweest waarbij iets vreemds mij opviel. Er stonden diverse auto’s die aan de voor en/of achterzijde een bruine lap stof hadden. ?? Ik had zoiets niet en bij navraag bij de receptie moest men wat besmuikt lachen want wat bleek ………. Diverse gasten wilden daarmee hun kenteken afplakken om herkenning te voorkomen ?????

SCHUITJE VAREN THEE’TJE DRINKEN

Slaat natuurlijk nergens op maar ‘kwist niks beters te verzinnen en daar dit toch een onzinblog is heb ik er geen enkele moeite mee. U wel ? Pech …….. wordt niet aangepast 🙂 Sinds ik in zonde leef met de buurvrouw die een landgoed aan het water heeft leek het mij wel leuk om eens te zien of die zeilcursus van c.a. 30 jaren geleden heden ten dage nog hetzelfde plezier zou geven. Daartoe heb je dan wel een zeilboot nodig is de logica. Hier en daar dus maar eens gaan neuzen en zie ……. ik vond ‘m aan het Zuidlaardermeer bij Kropswolde in Groningen. Dan moet ie nog naar Beltschutsloot nabij Giethoorn en de Weerribben maar daar hebben wij een autootje voor.

Na daar te water gelaten zijn moest het drijfsel nog een naam krijgen maar dat loopt heden ten dage nog. “Das Boot” was een optie maar in die film liep het slecht af met die boot dus … nein, nicht “Das Boot met de Tiet a Nik liep het ook slecht af dus nee ook die naam niet . De Groene Draak was een optie maar daar is er al één van kortom e.e.a. staat nog open. Indien goeie ideeën …. ik houd mij aanbevolen. Het zeilen ging wel aardig alleen met aanleggen in ondiep water dien je het zwaard op te trekken en als je dat vergeet loop je vast en is er een probleem.

Intussen het probleem met het vastzittende zwaard opgelost en leer je iedere keer wat meer. Nu nog iets vinden op het te laag geplaatste grootzeil maar ook daar komen we wel uit al wordt dat dan wel ergens in Maart als ie weer het water in gaat. Nu eerst maar eens naar het volgende project n.m. een langer verblijf in Spanje.

Op zaterdag 4 november op de open dag geweest bij EromesMarko in Wijchen alwaar ik op de kop kreeg i.v.m. een te lage blogproductie …….. maar ja dames je bent lui of niet en daar komt bij dat ik het veel te druk heb met leuke andere dingen doen dus dan schiet er wel eens iets bij in.

Ik mag nog steeds komen dus ach de dames zijn de kwaadste niet. De Maandag daarop nog een partij padel gespeeld toen als de bliksem inpakken want op Dinsdag wilde ik vertrekken voor een week of vijf naar Spanje.