ONDERWEG NAAR HET B&B

Na twee dagen Lyon nu  op weg naar Rousset waar S. een kamer had gereserveerd in het “Best Western” , men had daar een zwembad dus wat een heerlijk idee om na c.a. 350 km lekker even te plonzen. Besloten om binnendoor te rijden ( Montèlimar is een geweldig leuk stadje waar ze heerlijke salades serveren ) wat toch wel iets meer tijd nam dan gepland.  Maar goed, rond een uur of zes Rousset en het Best Western.  Nou,  de kamer was zeer luxe, niets te klagen, het zwembad was groen uitgeslagen en helaas niet bruikbaar ( hadden we zelf inmiddels ook al gezien ), de bediening was niet onvriendelijk in het restaurant maar veel kon er niet en het ontbijtbuffet de volgende dag ………tsjaaaah …….. voor 12 euro p/p verwacht je iets meer. Ik bespaar U de details maar voor een derde van die prijs ontbijt je bij Ikea of McDonalds beter.  Nou ja, het is toch iedere dag feest in het leven van de voorzitter dus dit was te dragen en dus van het vieze groene water naar het heldere blauw van de Middellandse zee 53 km verder. Insiders weten dat de voorzitter niet veel moet hebben van toeristische drukte en zeker niet die van een franse kustplaats (‘k werd per slot van rekening gedwongen om mee te gaan ) maar hier openbaarde zich “La vie en rose” Moet je je voor stellen …………… eind juni ( nog geen topdrukte ) op een donderdag om c.a. 10.30 uur.  Je parkeert probleemloos de auto c.a. 50 meter van het strandje, helder water, 10 meter verder een douche om het zoute water af te spoelen, 40 meter verder een lounche/strandtent met lekkere drankjes en met je handdoek op een plekje  bij gebrek aan een parasol de schaduw van een fantastische grote naaldboom en 10 meter voor je de zee. Nou ik weet niet wat ik hier nog bij moet bedenken.

En oh ja …….. het was donderdag dus die fransen waren aan het werk, de hele zee voor ons . Tegen vijven had ene Jacques ( B&B) zich gemeld via een smsje om te informeren waar wij bleven. Van zo’n plek ben je natuurlijk niet weg te slaan dus gaven wij aan dat ie ons rond 18.00 uur kon verwachten. Echter na de navigatie ingesteld te hebben bleek dast de route dwars door Marseille liep en in de spits. Nou dacht ik na met een rode Vespa dwars door Rome gecrossed te zijn wel alles gehad had qua verkeersdrukte maar dit sloeg alles. Motoren, scooters, automobilisten met uitsteekhanden ipv richtingaanwijzers alles croste door elkaar en uiteindelijk om 19.15 uur pas kwamen wij aan op de berg waar Villa Manon gelegen was. Jacques de grappig engels sprekende gastheer toonde ons ons verblijf en het moet gezegd,  werkelijk grandioos.

Ons hutje voor acht nachten !

Ons poeleke voor die week !

En als je dan ook nog wil weten hoe een voorzitter zich in het water verplaatst  ………………………..

Kortom een fantastisch plekje daar boven op die berg in Auriol . Het stadje/dorpje heeft twee fantastische restaurantjes, kleine tafeltjes buiten, geen hoogseizoen dus uitsluitend tussen de fransen en geen kuddevolk aan touristen.  Voor mij de hemel op aarde . Althans volgens mij zou ’t in de hemel zo moeten zijn.  Fantastische gerechten en als je af moet rekenen schiet je in de lach want ……… da ken toch nie ??  a.s. maandag als de gewone stervelingen weer aan het werk zijn maar weer eens het strand gaan verkennen.

Tijd voor vakantie !

7/3/2015

En op de achtergrond de cathedraal !

Huis opruimen, was doen, samen met Henk de buurman een hekje tussen onze woningen deels vervangen en schilderen en ja dan is het wel weer eens tijd voor vakantie. Ditmaal met Sandra die ergens in Zuid-Frankrijk een B&B geboekt had waarbij besloten om er minstens vijf dagen over te doen om daar te komen dus echt een voorzitter waardig. Vertrek uit M. op zondag om 10.15 uur na een uitgebreid ontbijt met vers geperste sinaasappels en zacht gekookte eitjes. Dus niet dat ordinaire gedoe van 07.00uur of eerder op staan teneinde om 08.00 uur te vertrekken. Na een fantasieloze reis via Eindhoven over de A2 naar Maastricht (eind 2016 is daar de tunnel deels gereed)  vlak voor de belgische grens in Eijsden gestopt voor koffie en heerlijke vlaai bij Ebel en Andre .  Overigens de eerste langere rit met het in december aangeschafte Citroentje {RIP Z4 >) } v.v. op de trekhaak geplaatste fietsen .  Op de grens van Luxemburg en Belgie in Martelange spotgoedkope benzine getankt en zelf getankt bij een plaatselijk Italiaans restaurant. Gigantisch grote schotels resp. spaghetti en salade chevre-chaud . Hallo, hoezo vakantie gevoel .  Afrekenen, praatje met de eigenaar van een antieke MKII Daimler V8 ,instappen en op weg naar Epinal uiteraard via de route-national.  Na daar ingecheckt te hebben, de stad verkennen ( ’t was inmiddels na 20.00 uur )  en op een plein/terras tot laat ( voor het eerst deze zomer !) genoten van een dessert, koffie en ijs. Na die Italiaan in Martelange ging er echt geen hoofdgerecht meer in. De volgende dag via een mooie rit ( deels via de beroemde RN7 ) op naar Lyon . Zou een mooie stad moeten zijn maar de voorzitter en S. waren er zoals bijna al het vakantiekuddevolk alleen met een P. vaart  ( nee, nee, staat voor plezierig ) langs gegaan op naar het zuiden.  Dit keer niet dus ……….. hotelletje buiten de stadsring , fietsen afgeladen en per tweewieler de city in . Bij een eenvoudig studentikoos restaurantje lekker gegeten. Ik voel mij dan op m’n best, zo tussen de fransen en niet één bloody-stommetourist te bekennen. Nou ja ……… als je in de spiegel kijkt. De volgende dag wederom Lyon in, koffie drinken op een terras tussen de ……. ( ’t wordt eentonig )  en voor 1,80 euro het kabeltreintje genomen naar de église Saint Jean Baptiste et Saint Etienne bovenop de heuvel (bijna) midden in Lyon.  Oh, je bedoelt de Cathedral de Lyon …………. ja, dat zeg ik toch ……., schitterend uitzicht over de tweede stad van Frankrijk. Daar boven staat nog een beeld van Karol Wojtyla  (aardige vent) waarbij mijn eigen heilige S. natuurlijk nog even poseren moest. Van deze man zijn er in de plaatselijke relishop talloze beeldjes en afbeeldingen te koop. Het grappige is dat van die duitse engerd die nu net als de voorzitter met emiritaat is niet èèn enkel beeldje of foto te vinden is. Ze zijn hier in Frankrijk ook veel fietsen kwijtgeraakt dus ja wellicht een verband.  Te voet langs steile trappen terug naar de bgg waarbij je dan uitkomt in een soort kashba met allerlei kleine steegjes en straatjes. Leuk leuk leuk ……. lekker broodje op een terrasje bij een bakkertje en terug naar de fietsen. Zowel langs de Saonne alswel de Rhône gefietst welke in Lyon samen komen,  de nodige terrasjes aangedaan en ook door de tunnel gefietst.  Tunnel gefietst ………… ? tunnel gefietst ?    Hans jongen, vertel ….. ! Nou arbeiders en ander gepeupel ……….. ze hebben in Lyon een wel zo waanzinnige fietstunnel.  Moet je je voorstellen………  buiten ( ik lieg niet ) 35gr.  In de tunnel hooguit 25gr. heerlijk koel dus, c.a. anderhalve kilometer lang, geen gemotoriseerd verkeer, schone lucht derhalve, verlichting die constant van kleur veranderd, op de achtergrond loungeachtige muziek en op de wanden geprojecteerd in softfocus wisselende beelden van de stad Lyon.  Net alsof je een softrondje spinning doet in de sportschool met dat verschil dat je hier wel vooruit gaat.  Wie die tunnel heeft uitgevonden weet ik niet maar voor mij mogen ze voor hem of haar een standbeeld oprichten,  werkelijk grandioos.
En dit fotografeerde zij dan ……..

Waar Maas en Waal …….. pardon ……….. Waar Saonne en Rhône in Lyon samen komen.

En van architectuur zijn ze ook niet vies in Lyon.