NO LUCKY BASTARDS ANYMORE
Vandaag 28 april op weg gegaan van Port Erin naar Peel, een afstand van c.a. 20km. Vertrokken met bewolking maar wel droog. Na een pittige klim begon het te regenen en had ik er spijt van dat ik geen regenbroek aangetrokken had. Regen werd heuse natte sneeuw en in no-time waren we zeikend nat. Een mazzel was het dat de sneeuw en regen van achter kwam op de rug en niet in het gezicht. Totaal doorweekt onder de gordel en totaal ontheemd want je ziet geen zak meer en je bent snel gedesorienteerd. Gelukkig had de voorzitter een kompas op z’n I-phone waarmee we konden zien of we pal Noord bleven gaan want dat was het doel. Zo lopend heb je alle tijd om van alles te overdenken en maak ik even een sprongetje terug naar gisterenavond. De voorzitter had in het hotel sjans met een mwwahh niet zo super aantrekkelijke mevrouw uit Puorto Rico die mij vertelde dat ik veel weg had van de acteur Donald Pleasant………….? Donald who???? You don’t know him ? vroeg zij verbaasd waarop ik nog even aan doublecheck deed door te vragen of het niet ging om Donald Duck. Maar nee deze acteur speelde in James Bond films en op mijn vraag of ie ook aantrekkelijk was werd er bevestigend geantwoord. Op zo’n moment staat de jaloerse quasimodo Timmers achter mij om te vertellen dat de vent in questie een pedo is met een houten been een bult op z’n rug en een puist op z’n neus maar dat moet je dan gewoon negeren. De man is al zo jaloers dus toe maar. ………. terug naar vandaag, ………… zeikend nat kwamen wij in een klein gehuchtje met zowaar een kerkje waar een bord buiten stond met iets van “thee en koffie ” hoopvol erop af maar dat bleek alleen te gelden voor 2 mei. Wel zag de voorzitter enige mensen binnen zitten en was er een bordje met “stembureau” . Binnengetreden dachten ze eerst dat ik kwam stemmen maar na enige uitleg mocht ik in een achterafkamertje van broek wisselen en m’n regenbroek aandoen. De aardige mensen gingen vervolgens thee zetten en kregen wij ook nog eens een flink stuk cake. Na de lieverds uitgebreid bedankt te hebben wederom op weg en kwamen wij in een volgend dorpje bij een bushalte waar we besloten te schuilen omdat het alleen maar harder ging regenen. De bus kwam pas ruim een uur later dus besloot de voorzitter de laatste 5 km te gaan te gaan lopen. Fruitcake Huyb bleef op de bus wachten en we zouden elkaar weerzien bij de townhall van Peel. Na 10 min. lopen brak de zon door en in goed humeur breikte de voorzitter natuurlijk als eerste de townhall. Vervolgens samen op weg naar de kroeg waar wij kennis maakte met een oud-prof-voetballer van Manchestercity (1985-1991 ?) Rick Holden. Rick had zelfs zijn eigen wikipedia-pagina en wist ons veel te vertellen over Man. Spontaan ging ie zitten bellen voor een bed and breakfastadres wat resulteerde in een leuke kamer bij een mevrouw enkele straten verder. Iemand anders uit de kroeg liep met ons mee om de weg te wijzen. We werden gastvrij en hartelijk ontvangen, de vieze kleding ging in de wasmachine en de rest werd gedroogd. Lekker een douche in een leuke badkamer en er werd een tafel gereserveerd in ” The Creek ”
Klassieke badkamer in Peel
The Creek bleek een zeer gezellig restaurant in Peel waar wij fantastisch hebben gegeten en waar zoals bijna gewoonlijk het diner werd afgesloten met een gezellig praatje met de tafelburen ( een stel uit Birningham ) die wel hielden van een fikse wandelpartij.
Morgen op weg naar Douglas via de the heritage-trail een tocht van c.a. 20km waarbij de weersvoorspellingen redelijk goed zijn. Oh ja , eerst nog even naar het plaatselijke Museum voor een tentoonstelling over de noormannen.