SAINT-MALO EN LUIEREN
We schrijven 25 juli , plaats van actie (nou ja?) Mc-Donalds te Saint-Malo in de namiddag (free wifi, prima koffie), de zon schijnt, graadje of 25 kortom alleen een zeikerd wenst meer. Â Gisteren later in de ochtend vertrokken van de camping La Riviera zuid van St Nazaire. De bedoeling was oorspronkelijk Brest als meest westelijke stad in Bretagne. Een afstand van 297 km waar wij niet van wakker liggen, waarvan wel eigenlijk? Ik had de N165 gepland als onderdeel van die trip maar al snel bleek dat ook een route-national een eindeloos lange 4 baansweg kan zijn. Tijd zat om na te denken dus en waarom om Bretagne te zien moest ik eigenlijk naar Brest ??? Â Binnendoorweggetjes op een motor zijn zo-ooh leuk en dat was deze weg niet. Gekomen tot Lorient en toen had ik het wel gezien. Nieuwe route ingesteld (binnendoor ) naar Saint Malo. Die stad stond wel op m’n lijstje en leuk werd het. Slingerende weggetjes door dorpjes heuvel op heuvel af helemaal te gek voor een biker.
Tegen de avond aangekomen in Saint Malo en op zoek naar een camping. Van degene die ik vond even buiten de stad zonk de moed me in de schoenen. Slagbomen, campers in kolonne opgesteld, veel nederlandse kentekens, fucking druk aan die poort en dat allemaal om een strandje van nauwelijks 400 meter. Onderweg hier naar toe had ik een bordje gezien met “Camping a la Ferme” en dacht …… waarom ook niet. Terug gereden en na enig zoeken op de boerderij kennis gemaakt met Charles Norin welke vijf woorden engels sprak, daarbij opgeteld mijn enorme kennis van de franse taal wat een boeiende conversatie geeft. Daar waar je 50 euro betaald bij Riviera voor 2 nachten compleet met uitgeprinte factuur betaal je bij Charles 20 euro en krijg je een bonnetje.
Vijf tenten staan er, je word niet gestoord door discomuziek tot 24.00 uur, er zit een stopje bij de wasbak ( handig bij het scheren ) de douche is ruim en geeft (te) heet water kortom bij Riviera zien ze mij niet meer.
Vandaag dus naar de oude stad ( geheel ommuurd ) waarbij oud betrekkelijk is want in de oorlog is 70% verwoest maar heeft men alles nadien in 18e eeuwse stijl weer opgebouwd.
Op die omwalling gezeten met een eenvoudige beker koffie, zonnetje, mooi uitzicht op het slot op een klein eilandje voor de kust, is het goed toeven. Dan verval ik in gemijmer en bedenk dat het leven zo slecht nog niet is.
Ik heb het op dit medium wel vaker geventileerd, het besluit om eerder te stoppen met werken geeft nog steeds iedere dag plezier.