EEN MAAND THUIS DUS TIJD VOOR VAKANTIE.

Ja ja, daar gaan we weer. We zijn alweer een maand thuis dus ditmaal voor een kleine twee weken naar Malaga en omstreken. Als je met S. reist en om 07.00 uur vertrekt af Schiphol betekent dat om half vier opstaan, om half vijf aankomen op de luchthaven en dan maar 2,5 uur zien stuk te slaan.

Altijd hetzelfde verhaal …… Het is hoogseizoen,  ook als gans werkend Nederland al weer op het werk zit te denken aan de volgende vakantie, er is verscherpte controle i.v.m. terreurdreiging, er staan files naar Schiphol kortom het is al een avontuur om op de luchthaven zelf te komen ……………… Nooit iets van gemerkt maar goed …… we zijn er en ja, ik was (inmiddels) toch al wakker.

Nooit in Malaga geweest maar ’t lijkt me leuk daar, tickets voor het beroemde Alhambra in Granada hebben we al en een tripje naar Gibraltar is waar ik naar uitkijk de rest wordt bepaald door de reisleidster en ik mag mee. Voor zo’n eenvoudige Hansworst heb ik het weer aardig voor elkaar.

Toevallig wel op de motor twee maanden geleden langs Granada gekomen mooie omgeving met in de verte de eeuwige sneeuw op de toppen van het Sierra Nevada-gebergte.

Het reizen met S. Is altijd plezierig, zij denkt na (doet ze graag), welke gate,  wanneer en hoe inchecken, hoe laat (ja dat wel helaas) en ik hobbel er gewoon achteraan. Vadsiger kan natuurlijk niet en ’t bevalt prima.

Absoluut geen minpunten.

Hoewel …… Nou ja, een heel kleintje dan. Soms beticht ik haar er van lid te zijn van de ‘suikergestapo’. Suiker is volgens Sandra heel ongezond dus mag ik nooit in haar bijzijn in thee of koffie suiker gebruiken. Nu wordt dat verbod natuurlijk wel eens overtreden wat dan een verwijtende blik oplevert, maar ja ’t smaakt direct veel beter en toegeven, dood ga je toch wel een keer of zoals wijlen “de denker des vaderlands” Rene Gude ooit sprak ……”Sterven is niet moeilijk, iedereen kan het”.

De vliegreis verliep voortvarend, het huurautootje stond klaar in Malaga. Een trage Opel Corsa Diesel werd ons toe vertrouwd en het verblijf “Sol Andalusie” op 15 min. rijden buiten Malaga was snel gevonden . De airco werkte,  ….. wat wil een mens meer. Er is een heerlijk zwembad hier en in het stadje Alhaurin de la Torre  smaakte de tapas overheerlijk, koste bijna niets, was de bediening zeer aangenaam, het weer was prima kortom alles klopte.

Tekst overbodig !

Op maandag hadden we vooraf gereserveerde kaarten voor het Alhambra in Granada. Ik was hier nooit geweest, Sandra ook niet (dacht ze) en door weer eens anti-toeristisch te doen (de voorzitter volgt nooit de weg van het kuddevolk natuurlijk) en een beetje geluk, hadden wij een schitterende dag.

Een parkeerplaats buiten de meute vonden wij hoog bovenin Granada en we zijn gaan lopen naar het Alhambra. We kwamen daarbij door de wijk Albaycin waarop een leuk klein pleintje gelunched werd.

Albaycin is net een soort ‘kasbah’ met allerlei smalle straatjes en steegjes (keurig onderhouden overigens) waar geen eind aankomt en al afdalend sta je na verloop van tijd aan de voet van het Alhambra waarbij je helaas weer omhoog moet maar goed een beetje inspanning (’t was ook nog eens 37gr) moet kunnen.

Na een pittige klim (we moesten ook nog eens aan de andere zijde van het complex zijn) ben je wel toe aan een droog shirt maar, ’t moet gezegd, wat je te zien krijgt is indrukwekkend. Carlos Cinco heette die hier en kwam hier als Spaans vorst voor het eerst in 1526. Wij ….. althans mijn voorvoorvoorvooropa kende hem al 26 jaar gewoon als Karel de vijfde, geboren in Gent maar dat willen die Spanjaarden natuurlijk niet weten. Zonder gekheid ,wat je hier ziet is zeer indrukwekkend, die Moorse invloeden in paleizen van 1200/1400 met dat overal stromende water zelfs ik werd er stil van.

Uitzicht vanaf het Alhambra

De ontspanningstuin

Een der paleisvijvers

Vertrek in het Moorse paleis

S’avonds na wat lekkere hapjes gegeten te hebben op diverse terrasjes moest de klim omhoog nog plaats vinden terug naar de auto. Met behulp van een app. op mijn tablet zijn we daar ook uitgekomen en kon de thuisreis een aanvang nemen.

Een feest in de arena van Ronda

Real Gibraltar

Woensdag stond Gibraltar op het programma, een stukje Engeland in Spanje. Best wel maf, je moet je paspoort mee nemen en betalen daar doe je in Eng.ponden.

En in de verte ligt Marokko

Niet de overkant, dus is nog gewoon Gibraltar !

Wij besloten te lopen naar het uiterste puntje c.a. vijf kilometer en op de terugweg halverwege, neuzend op de plattegrond stopte er een keurig in het pak gestoken heer (rijdend op een scooter) die in perfect ‘posh’ vroeg of we assistentie nodig hadden. Heerlijk, heerlijk, net echt Engeland alleen hier was het 35 graden,  waarop ik ook maar gelijk van de gelegenheid gebruik maakte om S in te peperen dat het in Engeland heus niet altijd regent!

Bij het beeld van Horatio Nelson sta je dan weer even te mijmeren over de slag bij Trafalgar belangrijk voor de Britse hegemonie op zee (1805), kortom deze amateur historicus had het weer prima naar de zin.

Ja en wat doe je in zo’n Spaanse vakantie dan nog meer …… Nou, lekker eten, strandje liggen, strandje afstruinen, zwart worden, we vonden 10 meter van onze ligbedden vandaan een prima visrestaurant aan zee waar het rond een uurtje of drie goed toeven/eten was. Beetje huizen bekijken, deze jongen vind dit land zo gek nog niet. Kortom zowel letterlijk als figuurlijk een bruin leven.