HANS EN DE WALK OF FAME

Ja, zoals reeds geroepen, een bruin leven daar in Spanje en nadat we hoog in de bergen oostelijk van Malaga het witte dorpje Competa bezocht hadden en op weg daarna toe tal van leuke huizen te koop hadden zien staan rijpte het idee om eens te gaan zien of dat wellicht ook wel iets voor ons was zo’n spaans stulpje.

Ik heb natuurlijk op mijn vorige reisje met Rene diens woning gezien en daarbij krijgt zo’n idee gestalte. Je kijkt eens bij makelaars, je gaat eens naar binnen, je praat eens met deze en gene. Kortom korte tijd later hadden wij de coordinaten van een aantal objecten waarvan wij dachten …… nou ……. dat is zo slecht nog niet. Je rijdt in het gehuurde Corsaatje-diesel de berg op ( nog niet gemakkelijk hoor ) en slaat af op een punt waarbij de navigatie aangeeft ” hier het onverharde pad op ” vervolgens een afdaling waarbij mijn co-pilote herhaaldelijk riep/schreeuwde terug, terug ! Hier moet je een landrover voor hebben, we komen hier nooit meer vandaan. Probleem voor S was dan dat ik het stuur bediende en niet zo snel (autotechnisch ) in de stress schiet waardoor we dus gewoon nou ja gewoon ?? door reden. Een weg werkelijk niet normaal meer en na een half uur gereden te hebben met een snelheid van c.a. 5 km/uur en twee maal verkeerd doemde er een blokhut op ( op papier hartstikke leuk )

welke in een diep dalletje lag, bloedheet natuurlijk in de zomer en totaal geen wind ter afkoeling kortom …….. nee, dat was het toch niet echt.  Een andere maal moesten we na de verharde weg een pad op van c.a. 2 km ( was tevoren netjes vermeld ) welk zo slecht was dat we het betrokken huis nooit gezien hebben want halverwege zijn we terug gekeerd omdat toen het Corsaatje al bijna door z’n vering was en we ‘m wel graag nog heel terug wilden brengen. Nee, om de huizen die wij zochten te bezoeken moest je een soort Indiana Jones zijn en een muilezel bezitten ipv een gehuurde Corsa. Die appartementjes aan de kust compleet met gedeeld zwembad laat ik aan de meute over, daar zien ze mij niet in.  Op een andere tocht door zo’n helledal dachten wij een kortere weg terug naar de meer begaanbare weg gevonden te hebben maar stonden wij plots voor een bordje met hekwerk over de weg waarbij vriendelijk aangegeven stond dat de doorgang gesperd was vanwege wegwerkzaamheden. Ja zeg, 500 meter van de geasfalteerde weg waarheen ik wilde en als ik hier terug moest zou dat weer twee kilometer zijn met een snelheid van 5 km/uur ………. niet dus !  Niemand te zien daar ( 14.00 uur dus siesta ) en een brutaal mens heeft immers de halve wereld. Besloten werd om de versperring even opzij te halen en voorzichtig door te rijden voor dat laatste stukje in de hoop dat wij met een beetje mazzel toch de verharde weg weer zouden kunnen bereiken.  Na enkele honderden meters werd de weg zelfs beter en gladder, te zien was dat men kort geleden beton gestort had teneinde de weg te verharden en het reed fantastisch. Edoch ……. een volgende versperring (andere zijde ) was ons deel en toen ik uitstapte om ook die even tijdelijk te verwijderen zakte ik tot aan m’n hielen in het vers gestorte beton ! Shit, shit , shit en nog een paar andere echt spaanse pas geleerde verwensingen. Achter de Corsa een schitterend spoor van banden met een prima profiel vers afgedrukt in het pas gestorte beton. The walk of fame werd een walk of shame ……………. zachtjes achteruit rijdend gedurende een honderd meter en daarna gedraaid en vervolgens toch maar de twee kilometer lange omweg terug was ons deel.

Spaanse huizen, ja leuk alleen als ze aan een verharde weg liggen!