RONDJE NEDERLAND

Dinsdag 20 juni , geen soc. of andere afspraken komende week en een idee welk vorige week ontstond n.m. een rondje Nederland waarbij niet bekend hoe lang ik zou wegblijven. Alles laten afhangen van wat je onderweg tegen komt en hoe interessant is e.e.a. Dus geen agenda , gewoon gaan en zien waar je komt. Even ervoor een route uitgezet van 1300 km langs de grenzen van Nederland te beginnen in Zwartemeer z.o. van Emmen aan de duitse grens en van daaruit naar het noorden en vervolgens tegen de klok in de Waddenzee volgend, Den Helder richting zuidwestkust van Zeeland, Brabant, Limburg en van daaruit bij Vaals aan de oostgrens weer omhoog naar Zwartemeer . Geen gezeur over data, go with the flow en maar zien hoe lang je onderweg bent, vind je wat leuks dan blijf je hangen zo niet dan rijdt je door. Vanmorgen om 10.30 uur op weg gegaan en bij Zwartemeer aangekomen de navigatie aangezet. Een geweldig leuke route richting Bourtange waar ik toevallig al een kleine twee weken geleden geweest was dus dat overgeslagen en de eerste stop was in/bij (?) Nieuwe Statenzijl , ik wist werkelijk niet waar ik mij bevond maar later bleek dat dit het meest N.O. plekje van Nederland is aan een water wat uitkomt in de Dollard. De foto boven dit epistel geeft aan de overzijde Duitsland weer. Doodlopende weg, enkele fietsers en het meest eenvoudige koffietentje wat ik ooit gezien heb. De uitbater verkocht ook zelf geschilderde prentjes , had een perfecte cappuccino met een gevulde koek, gaf een platte grond van dat deel van Groningen mee en nog enkele tips zoals de kleinste zeehaven van Nederland ( Noordpolderzijl ) en de zeehondjes bekijken achter de dijk bij Fiemel. De bunkers bij Fiemel vertelden een interessant verhaal aangaande de Atlantikwall uit de tweede wereldoorlog, de zeehondjes vond ik te ver lopen bovendien heb ik het wel ff gehad met hondjes en blaft ( dankzij een keelpijntje ) Jeannet ook al als een zeehond dus die maar even laten liggen en verder maar weer. Via diverse leuke weggetjes langs de waddenkust naar Lauwersoog aan de Lauwerszee, viel een beetje tegen en inmiddels via ons beproefde concept een hotelletje gevonden in Westergeest. Prima kamer, tip van de host, ga eten in Kollum bij Wald en geef ff aan wat je morgen als ontbijt wenst. 🙂 Kollum ligt vijf km verderop dus na een douche de gewone kleertjes aan en met uitsluitend de pot op het hoofd naar restaurant Wald. Fantastisch temperatuurtje, gezellig terrasje , een Pinot Grigio voor de snufferd en even later een visschotel met aspergesaus ……Man,man,man ik heb daar zitten eten zo fantastisch. Een perfecte dag achter de rug en voor morgen alvorens de route te hervatten nog een leuk ideetje. Daarna naar Kornwerderzand aan de afsluitdijk voor een bezoek aan het museum daar.

BROERTJE,ZOONTJE,NEEFJE

Afgesproken met neefje Ruud, JC en deze luie oude man om op de brommer een keer naar broertje ( woonachtig ) in Duitsland te rijden. Ruud zou een route uitzetten via kleine wegen en afgelopen vrijdag 2 juni was ’t zover. Inmiddels is het 15 juni , je hebt ’t druk met padellen, campingbezoek, bootje varen en veel andere leuke dingen en maken we dit verhaal eerst is even af om vervolgens ons luieren, geen flikker uitvoeren etc. te vervolgen.

Eerst via een gigantische omweg naar Boertange voor een lunch en vervolgens bovenlangs Bremen met o.a. de pond over de Eem naar Wense , ze halen daar de 99 inwoners nauwelijks, waar na een hartelijke ontvangst een prima barbeque en een gezellige borrelavond volgde waarbij ontstellend veel ( en dat na dat barbeque rundvlees ) ouwe koeien uit de sloot gehaald werden kortom ’t was gezellig.

De volgende dag een prima ontbijt en op weg naar nieuwe belevenissen waarbij Wolfsburg ( Volkswagen fabrieken ) het nieuwe doel werd , aan gekomen daar om 16.45 uur, het kasteel ( moderne kunst ) bezocht voor de nodige cultuur, om sluitingstijd 18.00 uur naar buiten en in het park daar op zoek naar een hotelletje. Ik zweer bij booking.com en dat kwam voor de zoveelste maal perfect uit. Want daar, gezeten in dat park vond ik iets ( appartement met 3 aparte slaapkamers ) waarmee die meereizende pubers redelijk content waren. Het is dan inmiddels 18.15 uur en tijd voor een bad. Hoever moeten we nog gaan rijden dan ? Wolfsburg is een redelijk grote stad. Nou eigenheimers het hotel is hier 250 m vandaan. Deze ervaring heb ik in mijn 9 jarige pensionado bestaan al zo vaak meegemaakt. Ik heb in mijn Bookingaccount inmiddels >120 hotels en apartementen staan en spreek dan niet eens over m’n airB&B-adressen en buiten deze twee sites om geboekte verblijfplaatsen. Ik moet altijd een beetje lachen om mensen die van te voren alles gaan boeken meestal uit angst op straat te moeten slapen. Nou arbeiders en overige ongelukkigen neem van mij aan …… ’t is mij nog nooit overkomen.

Schoon gewassen en omgekleed ‘s-avonds fantastisch gegeten bij een restaurant op c.a. een kilometer lopen af hotel en de volgende dag naar het Volkswagenmuseum waar veel leuke en interessante zaken te zien waren.

Na het museum eerst een deel binnendoor en vervolgens via de snelweg terug naar huis, afscheid van de jong en lui ( niet echt ) nabij Ootmarsum, zij moesten naar resp. Vlaardingen en Haarlem en ik via een mooie Achterhoekroute naar Meppel waar ik om c.a. 18.00 uur een leuk weekend rijker arriveerde.

Inmiddels heb ik een route klaar voor een rondje Nederland ( echt de grenzen langs ) van c.a 1300 km waarbij ik nog wel zie of er iemand mee gaat of solo en hoeveel dagen ik daar over ga doen. Wordt vervolgd jongens en meisjes.

WEG NAAR DE HEL

Inmiddels op Skye in ons mooie huis aan de kust. Recht tegenover ons een toegangshek naar de zee. Steile afdaling en na vijf minuten sta je aan zee waarbij geen strand maar wel grote rotsachtige stenen. Wij hadden al eens vanuit het raam mensen door het hek zien gaan die zeer enthousiast terug kwamen en spraken over de “the Sparcave” een grot die alleen bij laag water ( c.a. 16.00 uur ) te bereiken was. Toegang recht tegen over onze voordeur. Nou, om kort te gaan ……………… we hebben de grot na enig geklauter naar beneden gevonden maar heel eerlijk ……………… spectaculair ? Mwwaah , see for yourself.

Wij hadden overigens prima weer (weer 🙂 ) en voor wie het niet geloofd …….. ook Schotland heeft witte stranden en azuurblauw water waarbij hier onder de bewijzen.

De meute gaat naar Dunvegan Castle, wij vonden ruim 20 pond pp te veel van het goede en reden over een zeer smalle weg c.a. acht kilometer verder waarbij je na nog een wandeling van twee kilometer een strand vind waar ze in Zandvoort jaloers op zijn …………… Nou ja …………..

Drie dagen in een grandioos huis direct aan de kust met drie slaapkamers, twee badkamers en naast de huiskamer ook nog eens een zeer ruime keuken waar ook gegeten kon worden. Geheel voorzien van vloerverwarming onder tapijt (apart ) en zeer warm wat niet echt nodig was. ’t kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Enige nadeel, ………….. ’t lag aan het eind van de wereld en om er te komen moest je ruim een half uur rijden op een single-trackroad ( soms stapvoets ) vol met kuilen in het asfalt. Die gaten heb je overigens over geheel Skye en het overkwam ook mij dat ik een band naar de filistijnen reed elders en genoodzaakt was mijn thuiskombandje te monteren en later te laten vervangen door een nieuwe band.

Uiteraard ook hier de nodige cultuur gesnoven onder meer door een bezoek aan Eilean Donan Castle. Waarbij wij ook nog een nederlandse gids tegen kwamen met heel veel jeugdsentiment over o.a. Puch’s , Kreidlers en Zundapbrommers. Maar dat maakte het gesprek niet minder aantrekkelijk.

Inmiddels ivm onze geplande tocht in de bergen naar een gereserveerd hutje welk alleen lopend (c.a. 17 km) te bereiken is, intrek genomen in een hostel aan het Loch Duich ter voor bereiding voor deze tocht. Ook daar moest er geschaft worden en gezien er in Schotland c.a. 10.000 Mc Donalds rond lopen die echter geen van allen een quarterpounder, happy meal of baconburger kunnen bereiden was ondergetekende de sjaak en werd het toveren met chili con carne echter zonder carne 🙂

Na dat voedsel overleefd te hebben de voorbereidingen voor de tocht de volgende dag. Beiden een rugzak met regenkleding ( je weet maar nooit ) , slaapzakken, water, lunch en avondeten en ontbijt en lunch voor de dag daarna voor de terugweg. ‘s-Morgens om 07.30 vertrokken en rond de middag een powernapje en lunch in “the middle of nowhere ” Een schitterende tocht met het nodige klauterwerk maar tegen 16.00 uur die middag bereikten wij ons hutje.

De volgende dag via een andere ook mooie route met tal van watervallen terug waarbij gedurende een c.a. 2 uren helaas onze regenkleding goed van pas kwam en afdalend de grote stenen waar je overheen moest wel soms glad en glibberig waren. Na een aantal uren stap je dan plots in de schapenstront en weet je ……………. de bewoonde wereld is niet ver meer. Bij de auto aan gekomen, verkleden en op zoek naar een laatste hotel. Dat werd het plaatsje Dunbarton vlak boven Glasgow, de volgende dag op weg naar Newcastle in Engeland voor de terugtocht naar IJmuiden. Daar in Newcastle verliep het inschepen zo soepel dat we in “no time” na onze hut geinspecteerd te hebben weer aan dek stonden in een aangenaam zonnetje. In de avond weer een prima diner aan boord en een reis kwam ten einde .

Good bye Scotland.

OP WEG NAAR SKYE

Op maandag stond gepland de beklimming van de Ben Nevis, de hoogste berg van GB met een hoogte van ruim 1300 meter. In midden europa liggen ze bij zo’n hoogte in een deuk maar hier is het de trots. Wij hadden drinken, eten, regenkleding, truien en een prima humeur bij ons en gingen van start bij 0 meter om 09.10 uur. Er staat c.a. 7 uur voor heen en terug en 20 jaar geleden heb ik daar absoluut korter over gedaan. Huyb en ik stonden toen op de top in de korte broek tot de knieën in de sneeuw met een schitterend uitzicht en hoorden later dat wij supergeluk hadden omdat zo’n situatie maar hoogstens twee weken per jaar voor zou komen. Nu echter waren wij na ruim drie uur klimmen nauwelijks over de helft en kwamen de diehards reeds terug met opmerkingen als “regen en mist, koud en niets te zien” op de top. Geheel soaked, da’s een mooi woord voor zeikend nat en doorweekt, besloten wij rechtsomkeer te maken waarbij door glibberige stenen de aftocht nog tamelijk gevaarlijk werd. Na drie uur die middag weer thuis en uitsluitend op bed gelegen. Wat een f..berg ………………….

Vandaag, dinsdag, op weg naar het eiland Skye, een schitterende rit waarbij onderweg natuurlijk ergens koffie/thee gedronken diende te worden. Ergens een deftig bord welk aangaf Glengarry Castle Hotel. Nou why not ? Een mooie oprijlaan richting het Loch Oich met halverwege de ruine van Glengarry Castle zelf en via een park kwamen we bij een kasteelachtig groot pand met slechts twee auto’s voor de deur en voor de rest volkomen uitgestorven. Aan de achterzijde een schitterend park met uitzicht op het Loch. Bij een chique ouderwets entree nog steeds niemand te zien maar verderop de gang in was een desk waar een wat oudere heer ons aangaf van harte welkom te zijn voor koffie en/of thee en of wij maar plaats wilden nemen in één der twee salons met uitzicht op het loch. Verder geen persoon te bekennen. Kort daarna kwam de aardige mijnheer met een kleedje voor op de salontafel en nog wat later kwam een jongere knaap een dienblad brengen met thee, koffie, scone’s, jam, boter en cream. Het schilderij aan de wand was van 1745 met daarop de kasteelheer en voorts vernamen we dat Bonny Prince Charley in 1746 na verslagen te zijn bij Culloden hier nog ondergedoken was vlak voor zijn vlucht terug naar Frankrijk. Voor ondergetekende met een honger naar historie is dit buiten de scone’s om natuurlijk al smullen.

Een leuke ervaring en verder maar weer via smalle wegen richting Skye waarbij onderweg nog een picnick in het gras met schitterende uitzichten. Het blijft een fantastisch land met ook heel vriendelijke mensen

Ja, en dan Skye zelf ……… via airbnb een huis(je) geboekt voor drie nachten met drie slaapkamers, twee badkamers en een grote keuken. Eten ingekocht voor drie diner’s want de dichtst bij zijnde super was 24 km terug. Op zich niet zo’n afstand maar over een dood lopende z.g. single track road vol met kuilen en gaten en afdalingen en klimmen soms met >25% doe je daar ruim een uur over dus nodigt dat niet uit om ff terug te rijden. Dus na een spannend ritje was daar ons stulpje en exact wat beloofd was n.m. vlak aan zee en bijna aan ’t eind van de wereld. Maar wat een uitzicht en omgeving.

YES, OH YES, I’M HOME

Het verschil met het lullige hotelletje in Edinburgh en hier in Pitlochry het Westlands Hotel had niet groter kunnen zijn. Bij inchecken zei Pedro (eigenaar ) sir, the best room, never used , ground floor, is for you. Ja, ja dacht ik nog eerst zien dan geloven. Nou dat gebeurde snel. Een schitterende nieuwe grote kamer met mooi luxe meubilair, inloopdouche, schrijf/werkbureau kortom alles was aanwezig. De volgende ochtend een fantastisch uitgebreid ontbijt met scrumbled egg’s , bacon, black pudding (gebakken bloedworst), champignons, witte bonen in tomatensaus, worstjes, vers fruit, helemaal zoals het hoort kortom ik was thuis. Ik had mijn reisgezellin een wandeling van c.a. 10 km door de spectaculaire kloof van Killiecrankie beloofd en bezoek aan het witte kasteel Blair Castle en dan per trein terug. Het spectaculaire deel misten we en 10 km werd uiteindelijk c.a. 20 km. Enig gezeur onderweg ontstaat dan over de betrouwbaarheid van de gids maar die wist daar wel raad mee.

Een beetje moslima volgt dan op gepaste afstand haar Hassan wat overigens komt van vanuit het Marokkaans wat daar zoveel betekent als ” achter Hans an ” maar da’s een kwestie van geduld 🙂

Toegang tot Blair Castle kostte voor beiden c.a. £37,- maar wij mochten naar binnen terwijl er een bruiloft was en de verstrooide oude mevrouw die ons binnen liet vergat om de kaartjes te vragen die wij dachten bij haar te kunnen kopen en konden dus zo gratis door lopen ( gniffel ) , na bezoek op naar het treintje maar dat zou nog anderhalf uur duren dus dan maar de bus. In de bus contactloos betalen lukte niet dus zei de driver , ach loop maar door en ga zitten dus hier weer £5,- verdiend 🙂 . Ja, zo’n dure hotelkamer moet een beetje terug verdiend worden. Dat doen we dan o.a. door goedkoop te gaan eten. Fish and chips had Jeannet nog nooit gegeten ( aan mij raken ze die vette rommel niet kwijt ) dus dat kwam mooi uit.

De volgende dag naar Fort William via een schitterende weg met onderweg nog even aan geocaching gedaan bij een schitterende waterval.

In Ford William lang gezocht naar ons nieuwe B&B adres maar uiteindelijk 5 km buiten de stad gevonden en tevens de bevestiging gekregen dat er over twee dagen ditmaal via airBnB een huisje voor drie dagen beschikbaar is langs een mooie kust op het eiland Sky.

In Fort William voor ’t diner op een terras in de zon bij 22 gr. ongekend voor Schotland maar ’t was echt. En morgen de hoogste berg van GB beklimmen, de Ben Nevis.

LA BELLE EPOQUE

Deze kreet heb ik reeds jaren eerder gebruikt en nu, we schrijven 1 mei 2023, kan ik ‘m herhalen. De zon begint weer aardig te branden en geankerd in het riet van de Schutssloterweide in de Weerribben, voorzien van nootjes, oude kaas en een wijntje is er al snel de gedachte “wat wil een mens nu meer” nou, ………. ik niks hoor. Na nu nog twee daagjes thuis aanklooien, beetje (vooral niet te veel ) in de tuin werken, wo.ochtend de mormels naar Rinske en Pedro brengen, ’s middags ff naar zoonlief in Haarlem waarna door naar IJmuiden voor de afvaart naar Schotland. Het zal daar vrees ik iets minder mooi weer zijn dan hier thans maar we hebben een leuk programma en hebben er zin in.

Al weer veel te veel gedaan vandaag, over enkele dagen verder met de belevenissen in Schotland.

En ja inmiddels 5 mei en reeds achter de rug een lunch in het mooie Frans Halsmuseum in Haarlem waar ondergetekende een paar mooie glazen tulpen scoorde in de museumwinkel. De boottocht naar Newcastle met aan boord een gezellig tafeltje aan ’t raam met fantastisch eten, na aankomst de trip naar Schotland en nauwelijks tweehonderd meter over de grens daar in een heel grappig winkeltje/tearoom geluncht en door naar Edinburgh.

We hadden geboekt in “the guards hotel” in het centrum voor minder dan € 50,- wat betekende een schitterende (begin vorige eeuw ) trap op naar de tweede verdieping met o.a. de koffer van moppie ( c.a. 249 kilo ) , een niet aanwezige badkamerdeur, een slecht functionerende douchedeur in dat badkamertje, een TV op een plankje met een paar loshangende kabels, een herrie makend electrisch kacheltje bij gebrek aan een goed functionerende CV kortom complete shit dus maar een bed ……… zo heerlijk en leuk zicht op de achtertuinen van de buren, een rust ‘s-nachts werkelijk ongekend kortom ’t zag er niet uit maar heerlijk geslapen en die volgende dag lopend/met auto/hop on-hop off-bus de stad verkend. De avond ervoor in een gezellige pub ( the black bull ) heerlijk haggis gegeten , nee Edinburgh is een topstadje .

Het fiks wat duurdere hotel in Pitlochry kon geen groter contrast geven met de nacht hiervoor maar daarover de volgende keer wat meer, nu eerst de voorbereiding voor morgen voor de wandeling door de kloof van Killiecrancie naar het witte kasteel van Blair Athol.

GELUK,GELUK, GELUK EN EEN (ON)GELUK

Nou, het is alweer een tijdje geleden dat er wat geschreven is via dit systeem maar vrees niet want als je zo lui bent als de auteur deze’s dan heb je het druk, druk, druk met van alles en kom je er niet toe om eens even rustig te gaan zitten aan het toetsenbord voor ’t vermelden van de gelukzaligheden welke deze lucky bastard zoal mag mee maken/ondergaan/overkomen/ten deel vallen/doorstaan en mag beleven. Zo, de kop is er weer af , zaten al nooit veel hersens in dus dat dondert niet. Over kop gesproken ……………. zoals eerder reeds vermeld enkele dagen wezen skiën in de buurt van Winterberg. Niet hevig spectaculair daar maar ik als matige skiër had er de handen vol aan. Na een opmerking van Jeannet …….. “je bent de enige hier zonder helm” , ja verdomd , je kijkt om je heen en vind jezelf erg snel een sukkel. Een dag daarvoor nog ( bij het huren van de ski’s ) , ha, een helm, nou ‘k dacht ’t niet. Nou da’s de volgende keer ook snel over. In een ( niet eens zo spectaculair ) bochtje ging Eddy the Eagle ( wie kent ‘m nog ? ) onderuit, tolde een keertje om , twee seconden zwart voor de ogen en opkrabbelen maar weer. Gelukkig was ik alleen dus niemand heeft mijn capriolen gezien want da’s natuurlijk niet goed voor je imago. En ja, die helm komt er wel een volgende keer . Een volgende keer ?? Ja ach, ik doe net of ik het leuk vind dat skiën dus volgende keer wordt het vrees ik Frankrijk of Oostenrijk.

Het leukste van dit soort wintersportbezigheden is natuurlijk na de afdaling een berghutje in en koffie nuttigen met een Jägermeister.

Op dit punt beste arbeiders en overige kanslozen, na het geleuter over wel of geen helmpje bij het skieën sloot ik af teneinde enkele dagen later verder te gaan met deze onzin. Hoe actueel werd e.e.a. want de volgende avond na gezellig een sushi-restaurant bezocht te hebben en gezellig terugfietsend slap leuterend over wie nu de grootste lichtstraal op de fiets had raakten onze sturen in elkaar ( oh hoe dom kun je zijn ) en klapten we beiden met de plaat op het wegdek. Daar waar ik gelukkig met wat schaafwonden, een gat in de broek en een scheef stuur weer snel opstond bleef moppie hevig bloedend uit een hoofdwond lijkbleek op het asfalt liggen. Je schrikt je de pl….. en om ( dit keer ) een langverhaal kort te maken eindigt dit om 12.00 uur ‘s-nachts in het Isala in Zwolle waarheen Jeannet per ambulance gebracht was. Na een scan en röntgenfoto’s bleek het allemaal mee te vallen maar je denkt al snel aan zelfs een helm op je gewone stadsfietsje.

Bij het laatste plaatje pikken we de draad weer op over zinloos niets doen, lanterfanteren en aangename avonturen. Die foto is n.m. gemaakt in het laatst in Nederland gebouwde nonnenklooster in Maarssen. Gebouwd in de zestiger jaren en door de nonnen ( kanunnikessen) van het heilig graf verlaten in 2017. De dag begon met het wegbrengen van de Toyota van bejaarde buurman Theun naar diens nieuwe woonplaats Ermelo. Dit was vooraf gegaan door het overlijden van diens vriend Evert met een ook wel memorabel verhaal waarover ik het echter op dit medium vanwege een zekere piëteit niet wil hebben. Na Ermelo samen met Jeannet naar een cliënt van haar in Maarssen waar zij voor een gesprek een uur uitgetrokken had en ik besloten had dan ergens een koffie en een krantje te scoren teneinde dat uur aangenaam door te komen. Nog nooit in Maarssen geweest maar plots zag ik ( dacht ik ) een mooi te bezoeken landhuis dicht bij de Vecht waar ik ook wel een museumwinkel/koffiestek vermoede. Parkeren, uitstappen, park door wandelen, mooi buiten(huis) gevonden, echter gesloten en ook niet te bezoeken. Wel een bordje met iets over een tentoonstelling en restaurant verderop in het park en daar, bij een doodgewoon groot laag gebouw aangekomen bleek ik de enige bezoeker te zijn. Wat was het verhaal, de tentoonstelling moest nog opgestart worden maar als ik wilde mocht ik door het nog zo goed als lege gebouw dwalen en kwam er dus achter via een uiterst aardige dame ( studie kunsthistorie ) dat dit gebouw ontworpen/gebouwd was door Dom van der Laan in de jaren zestig, deze man was een architect/monnik die meer dergelijke projecten gerealiseerd had. Zoals reeds vermeld verlaten door de nonnen in 2017 maar met nog steeds interessante stijldetails aanwezig bij o.a. het meubilair. Strak, eenvoudig en zeer functioneel.

Na daar na de koffie ook samen geluncht te hebben doorgereden naar Utrecht voor een bezoek aan het Rietveld-Schröderhuis. Eigenlijk bijna onvoorstelbaar dat dit huis gebouwd in 1924 door Gerrit Rietveld geaccepteerd/begrepen werd. Thans er doorheen wandelend zeg je , nou best wel modern maar destijds moet dit bij de meeste mensen een cultuurshock veroorzaakt hebben. Recht toe en aan ontdaan van bijna elke luxe , bijna, want op een zeer grove wijze was er wel centrale verwarming die men elders echt nog niet kende in die tijd. Een spreekbuis vanaf de voordeur naar de eerste verdieping, hoezo intercom ? Verplaatsbare wanden teneinde vertrekken groter of kleiner te maken kortom je valt van de ene in de andere verbazing en dat allemaal in 1924. Zo was voor mij deze volledige dag er een van de architectuur.

En voor de rest deze maand ……………… het gewone werk, krantje lezen, puzzeltjes maken veel dagen per week padellen , de kleinkids te logeren ………….. dat laatste is makkelijk en vermakelijk . Ik heb voorbeeldige klein-nazaten waar je geen kind aan hebt.

DER MAUERFALL 9 NOV. 1989?/Girlpower.

Was slechts 33 jaren later de inspiratie voor het verhaal ” Vrouw sloopt muur en vriend kijkt toe” ….. hoezo sloopvergunning ? hoezo asbestcontrole ? hoezo saneringsbegeleiding ? Men neme slechts een hamer een zaag en een huishoudtrapje ………………. en …………………… ” it’s showtime ”

Dit alles speelt zich af begin december en nu 8 februari zijn wij in blijde verwachting ……………… van een keuken welke op 13 februari geleverd gaat worden en op 20 februari geinstalleerd zal worden. Wat hebben wij in die tussenliggende tijd gedaan beste arbeiders en overige ongelukkigen …….. nou , het wel bekende verhaaltje n.m. niet ene flikker . Nou ja, kerst was leuk met o.a. een uitgebreide brunch met de familie en op tweede kerstdag diner vooraf gegaan door een wandeling in het bos compleet met speurtocht ( kerstattributen in de bomen gehangen ) op zoek naar de door ons tevoren klaar gemaakte koek en zopie. Sta je daar midden in het bos met je skottelbraai de chocolademelk te verhitten en te wachten tot het jong volkje je vinden zou. Komen er wandelaars voorbij die vragen wat de choco kostte.

Daarna naar huis om echt iets aan deze kerstdag te gaan doen ………………………….

Ooit heb ik met Daan een aantal videootjes geschoten van mijn vorige cabriootje waarbij Niels nu e.e.a. leuk gemonteerd heeft tot een filmpje voor ‘k zal maar zeggen ‘ het nageslacht ” ….. Opa, was jij dat ??

Tsja ………. inmiddels bijna 10 jaar na dato en nog steeds spijt da’k ‘m weg gedaan heb ……………….

Nou ja er zijn weer andere leuke dingen, zoals padel spelen. Indien geen afspraken kan dat op Maandagochtend, Dinsdagochtend, Woensdagochtend toss, Donderdagochtend en Vrijdagochtend en tussendoor in Zwolle nog even met squashmaatje Pedro. Nee, vervelen doen wij ons niet. Morgen ff naar Winterberg samen, enkele daagjes skieën maar op tijd terug want i.v.m. mijn verjaardag komen de koters eten. Kortom druk,druk,druk …………………. maar wel leuk.

EFFE NAAR PARIJS GEWEEST

De kat van ome Willem achterna. Zoonlief heeft al reeds wat vreemde zaken in huis zoals een jerrycan als lectuurbak, een skateboard van marmer en nog wat andere vreemde voorwerpen. Daar moest nu bij komen bijvoorbeeld een schilderij en/of iets anders aparts. Toen hij met vriendin in Parijs was en het veilinghuis Christie’s bezocht zou daar kunst geveild worden uit de nalatenschap van Comte et Comtesse Jean-Jaques de Flers. Nooit van gehoord maar de oude baron zou een kunstkenner geweest zijn en zouden dus zijn te veilen spulletjes wel heul mooi zijn ………………….. denk je dan 🙂 . Welnu, bon ami Jean-Charles had geboden op een schilderij (afmeting 180×90 ) en une vase derriére oftewel in gewoon nederlands een billenvaas en tot z’n stomme verbazing van beide ook de nieuwe eigenaar geworden. En uhhh ja, ……………. of die pensionado-pa die de gehele dag toch geen flikker uitvoerde samen met idem-pensionado Pedro dat allemaal effe wilde gaan ophalen. Na keiharde onderhandelingen over soort vervoer, lunch en diner/hotelkosten onderweg, besloten Parijs maar weer eens te gaan bekijken. Op de afgesproken datum en plaats aangekomen kostte het ons nog enige moeite de opslag in het noorden van Parijs binnen te komen. Een gigantische hal ( maatje hangar ) met werkelijk de meest uiteenlopende zaken van kunst en uhhhh troep (?) openbaarde zich.

Na aanmelding en tonen van de juiste papieren werd de aanschaf uit de schappen gehaald waarbij Pedro bij het zien van het schilderij opmerkte …… da’s dus de achterkant ? Uhh nee vriend da’s de voorzijde ! ohhh vervolgens ……. maar dan zit er dus verpakking voor ? Uhh nee vriend dit is het !! Als ogen zomaar uit hun kassen hadden kunnen rollen was dat daar in Parijs gebeurd. En heeft ie daar ( cencuur ) voor betaald ?? Ach jonge vriend ………..voor een heer van stand speelt geld geen enkele rol ………. 🙂

Een en ander werd keurig verpakt en na wat passen en meten lukte het ons het schilderij in de automobiel te krijgen ( de vaas was een makkie ) en besloten we nog even voordat de terugrit een aanvang nam Montmartre te bezoeken. En om geheel in stijl te blijven moest dat natuurlijk Place du Tertre worden. Welnu dat hebben Fokke-Costa en Sukke-Brava geweten. ………………………. Er naar toe was een hel ( verkeerstechnisch ) en eenmaal aangekomen daarboven in die smalle straatjes waar natuurlijk weer van die kl.hommels van toeristen net daar waren waar wij heen wilden was nergens parkeergelegenheid dus maar een stukkie zakken en elders une café besteld.

Toen Parijs nog uit ………….grrrrrrr , een file van c.a. 20km voor Antwerpen, een file vele malen langer in Nederland dus 20.00 ‘s-avonds pas in Haarlem, diner, auto’s omwisselen en tegen 24.00 uur terug in Meppel. Ach, je moet die kids soms een beetje tegemoetkomen.

NIEUWE BEZIGHEDEN

We schrijven 1 november 2022 en zijn lang uit de ether geweest, druk, druk, druk is dan het cliché ……. nou, an muh hoela want bij mij is het nog steeds leuk, leuk, leuk . Broertje Peter (Ouboet) over uit Zuid-Afrika, een nieuwe liefde en morgen vertrekken Pedro en ik naar Parijs om daar bij het gerenommeerde veilinghuis Christie’s een door zoonlief aangeschaft schilderij en een billenvaas te gaan ophalen. Over die billenvaas en die Rembrandt of was ’t een Renoir ? later meer ………… eerst maar eens “de kat van Ome Willem” achterna en dan berichten.

Bovenstaande foto geeft een deel weer van het “Depot” (in de Rotterdamse volksmond “de Pot” ) van het museum Boymans van Beuningen. Ik meen mij te herinneren dat daar c.a. 180.000 stukken kunst opgeslagen liggen waar je overigens weinig van ziet maar het bouwwerk zelf is al indrukwekkend, het uitzicht vanaf het dakterras fenomenaal kortom een bezoek waard. Wat ook reeds tweemaal heeft plaats gevonden, eerst met de ouboet en enkele weken later met Jeannet.

De periode met Peter was leuk met o.a. dus twee dagen Rotterdam, een bezoek aan JC en Haarlem, een bezoek aan Esther en Groningen en niet te vergeten een boottocht met de boot van Jeannet naar Giethoorn en het natuurgebied achter Wanneperveen als deel van de Weerribben.

Voor het eerst van mijn leven in Apenheul geweest waar men niet uitsluitend aapjes heeft maar ook ander beestenspul welk niet behendig met onder andere de staart van tak tot tak kunnen slingeren zoals bijvoorbeeld onderstaande jongeman welke daar een bord vond wat wel zeer aansprak en derhalve een fotootje waard.

En dan was er ook nog de zwart en geel gestreepte mee-eter die kans zag compleet met schrok geluiden het restant van een garnalengerecht naar binnen te werken. Ja, zelfs als inactieve pensionado maak je nog de nodige horror mee.

En dan was er nog zoals al vermeld na Peter het tweede tripje naar Rotterdam met Jeannet waarbij toch wel verslag moet worden gedaan van wel een heel bijzonder onderkomen ( via booking ) in Schiedam waarbij wij voor drie dagen de zolder van een oud groot herenhuis aan de Lange Haven aldaar betrokken met een oppervlakte van 165 M2 ……………….. ja U leest het goed, een sauna, een badkuip, een gymtoestel (kast) de douche, toilet, keuken, groot bed, enorme zithoek en idem eettafel alles in één ruimte overigens keurig afgescheiden met betonnen wandjes kortom een wel heel memorabele plek waarvan akte dezes.

Tot slot nog even een bizar feit. Lees “op de thee bij Elizabeth ” het verslag van o.a. het nuttigen van een koninklijke tostie op Balmoral-Castle in Schotland. Grotendeels ( ik beken ) maar niet helemaal, een dikke duimverhaal . Ja, wij zijn er geweest, ja de tostie en thee zijn echt genuttigd daar, ja haar stretched Bentley heeft mooie ventieldopjes, zelf waargenomen en niet gezien van iemand die ’t weer gehoord had. Maar dat Lizzy ook nauwelijks twee weken later daar zou overlijden vind ik toch wel een memo waard. Iets in de thee gedaan jongens ? Neuh ….. eg nie !