OP DE FIETS DOOR LONDON

Het was in Oktober 2014 dat de reischeque welke ik gekregen had bij mijn afscheid van het arbeidzaam leven 6 maanden hiervoor thans brandde in de zak. Na dat afscheid op 21 maart was ik pas vijf maal op vakantie geweest en dat moest wel even anders zo kersvers na het met pensioen gaan. Was met Huyb in Ierland de Dingleway wezen lopen, had geskied in Frankrijk met zus Thea, was daarna met Esther in midden-Engeland gaan lopen en was met Sandra in de Z4 naar Frankrijk en Spanje geweest en ook nog wandelen in Schotland met wederom Thea. Ja, en dan die cheque nog. Was op diverse manieren reizen in Engeland geweest maar nog nooit met de trein . Via D-reizen de tocht en een hotel in Londen geboekt en op weg. Met de trein naar Rotterdam, overstappen op de Talys en via Brussel kom je dan ‘s-middags aan op station St Pancras. Een heel groot en stijlvol oud station met daarachter aan  96 Euston Road de London-Library, een der grootste bibliotheken ter wereld met meer dan 150 miljoen documenten. Naast boeken in alle soorten en maten zag ik ook de handgeschreven kladjes van beroemde songteksten van John Lennon.

De volgende dag op zoek gegaan naar een fietsverhuur, maar de fiets doet het nog niet zo in Londen dus dat was wel ff een dingetje. Uiteindelijk een rijwielzaak gevonden waar ik een fiets kon huren maar wel met een borg via mijn creditcard van ₤ 250,- . Volgens mij was het rijwiel minder waard maar goed, ik had een fiets.

Wat heb ik daar die dagen gedaan ? Het huis van Freddy Mercury opgezocht ( en gevonden), niet heel veel bijzonders te zien, de beroemde oversteekplaats van de Beatles LP-hoes Abby Road bezocht, fietsje tegen een boom en mij daar verbaasd dat daar taxi’s stoppen en busladingen bezoekers uitstorten ( grote taxi’s ) die, we schrijven een halve eeuw na dato zich komen vergapen aan een oversteekplaats, ook deze gek was daar dus bij. Ik ben stroomopwaarts een gigantisch eind de Thames langs gefietst die daar niet echt mooier wordt. Ik herinner mij van 1978 nog veel verder naar het westen bij Reading dat ie daar wel weer heel mooi was. Ik ben in Kensington Palace geweest het verblijf van Prinses Diana kortom een leuke trip en na een aantal dagen (?) weer terug met de trein.

MET DE Z4 NAAR PARIJS EN SPANJE.

De datum is 16 juli 2014 en de titel hierboven is niet geheel correct want na een aantal dagen Parijs en een week in Figueras in Spanje volgden er nog dagen in Aix les Bains, enkele dagen Orange en via midden-Frankrijk en België terug wat een schitterende ruim 2 weken durende trip volmaakte.

Wij hadden hier een hotel in het arrondissement Mont Parnasse. Vanaf het hotel een fiks end lopen naar de periferique alwaar wij een fietsverhuurbedrijf wisten bij een fransman die zowaar enkele woorden nederlands sprak en ook nog een witte lok in zijn voor de rest volledig zwarte haardos had exact als de oudwielrenner Rini Wagmans die daar de bijnaam “de witte bles” aan over hield.

Op de fiets door Parijs was voor ons niet de eerste keer maar wederom wel heel leuk. Op de begraafplaats Mont- Parnas liggen o.a. begraven de beeldhouwer Zadkine, Simone de Beouvoir, Jean Paul Sartre en André Citroën.

Na Parijs richting Pyreneeën en zeer onder de indruk geraakt na een bezoek aan het in de oorlog platgebrande dorp Oradour sur Glane . Dit door de franse overheid als oorlogsmonument gehandhaafde dorpsrestant is ronduit indrukwekkend. Loop door de straatjes van wat daar nog van over is en verbaas je over hoe een mens in een beest kan veranderen door de complete bevolking ( 10 juni 1944 ) uit te moorden en het dorp plat te branden.

Daarna doorgereden naar Noord-Spanje en intrek genomen in een hotel in Figueras alwaar het museum van Salvador Dali gevestigd is. Het was bloedheet daar ‘s-middags in de zon en voor het museum stond een rij ongeveer de straat uit. Alleen gekken gaan daar tussen staan, wij kwamen de volgende dag om 10.00 uur en konden zo naar binnen lopen.

Wij zijn diezelfde week daar ook in het kasteeltje in Pubol geweest waar Dali en Gaya woonden en in de kelder ook begraven liggen alsook in zijn buitenhuis in Cadaques.

Na een week noord-spanje door naar de Provence, een hotel daar in Aix les Baine en daarna richting Ardeche en in Orange het indrukwekkende amphitheater bezocht en zuidelijk hiervan chateau neuf du pape en na twee dagen daar via de beroemde route national N7 , Route 66 van Frankrijk terug naar het noorden.

Een leuke trip met veel indrukken kwam ten einde .

MET THEA NAAR CLAN AFRIC.

We schrijven 18 juni 2014 en Thea en ik besluiten te gaan lopen in Clan Afric , een ruig gebied in het Noord-Westen van Schotland. We vertrekken met de Z4 naar IJmuiden, ferry naar New Castle waar wij de volgende ochtend aankomen rijden vervolgens naar Fort William en daarna door naar een kleine camping in de buurt van Morvich , een gehucht c.a. 1 km af van de A87, we zetten beide een tentje op welk wij opgeruimd de volgende dag in de koffer van de auto achter laten en trekken de bergen in.

C.a. 15 km noordelijker uitsluitend lopend te bereiken is daar een klein hostel met plaats voor nauwelijks 12 personen. Wij hebben daar de enige twee persoonskamer gereserveerd en na driekwart dag lopen en klimmen bereiken we ons doel.

De avond daar breng je door met puzzelen en onzin verkopen, er waren nauwelijks gasten en internet, televisie of telefoon werken daar zo ver van de bewoonde wereld dus niet.

De volgende dag via een andere schitterende route terug naar de auto waarbij wij halverwege op een 1 persoons breed pad een engels stel tegenkwamen welke ons daar werkelijk in de middle of no-ware vertelden dat Nederland gewonnen had van Spanje tijdens de WK met 5-1 , verbaasde zich dat ik van niets wist en ging van enthousiasme bijna z’n dak uit. Bij terugkomst in het basiskamp was mijn auto nog aanwezig en hebben wij elders in Schotland nog een leuke week gehad.

MET ESTHER IN ENGELAND

Na terugkomst met Huyb vanuit Ierland begin mei (2014 ) gaf dochterlief aan ook wel eens te willen gaan lopen in Engeland. Ze was daar naar een studievriendin geweest en vond het toch wel een heel mooi land. Dus schaf je een boekje/kaart aan van de Pennine Way, Engelands oudste lange afstand pad vanuit het Peakdistrict tot een eind in Schotland c.a. 450 km. Nou ……. dat waren wij niet echt van plan met maximaal vier dagen maar een eerste deel lopen moest te doen zijn. Vliegen naar Manchester, met de trein van luchthaven naar hoofdstation en vandaar uit naar Edale het officieel startpunt van de Pennine Way. Na een kilometer of twee bereik je de z.g. Jacobsladder en toegegeven, als je boven bent ben je bekaf ook mijn 32 jaar jongere jongste dochtertje. Dit pad doorkruist het meest ruige gebied van Engeland en is qua lopen redelijk pittig. Grote stenen op het pad waar je over of omheen moet kortom geen eitje.

Na twee dagen gelopen te hebben met uitsluitend een miezerregen recht in het gezicht besloten hiermee te stoppen en af te reizen per trein naar Hebdenbridge. Een heel leuk plaatsje waar een aantal kanaaltjes welke in de vorige eeuw de transportwegen in Engeland waren tezamen komen. Je hebt hier net als in Venetië werfjes voor kleine vaartuigen en we kwamen erachter dat dit soort kanaaltjes door grote delen van Engeland lopen waarbij je op het z.g. jaagpad uitstekend van A naar B kunt lopen of fietsen.

Een kort deel van één der kanaaltjes hebben wij toen gevolgd om bij het station te komen voor de trein naar Manchester en een nieuw idee was geboren . Het komend jaar lopend van Manchester naar Liverpool.

DE DINGLEWAY IN IERLAND

Vele malen reeds ben ik met Huyb en ook JanCarel in Schotland en Ierland geweest voor wandelvakanties. Deze echter in het meest zuidwestelijk puntje van Ierland was de eerste trip na het pensioneren. Op zich niet veel anders dan de vele vorigen echter met wel het verschil nu net zo lang weg te kunnen blijven als je zelf wil en da’s toch wel reteluxe. Geen einddata, geen afspraken, meetings of vergaderingen. Gewoon lekker lopen, biertje onderweg of een andere versnapering en huiswaards ? Ach we zien wel 🙂

Een fantastisch mooi land, vriendelijke mensen, meestal mooi weer en geen druppel regen. Aangaande die vriendelijke mensen ……………….. je moet ze wel tegenkomen natuurlijk anders blijft het erg rustig, zeker aan het strand.

Als ik van deze trip weer terug ben begin mei even alles uitwassen etc. en ga ik later deze maand lopen met dochter Esther in midden-Engeland.