Het was alweer ruim een week geleden dat Lissabon achter mij lag dus tijd om maar weer eens te vertrekken. Dit keer een miniminicruise(je) vanuit Rotterdam naar Hull met zus Thea en vandaar uit met de bus naar York. Een Charles Dickens c.q Anton Piek-achtig stadje met straatjes vol oude vakwerkhuizen in het graafschap Norht Yorkshire. Niet primair het reisdoel van de voorzitter maar als we er toch zijn …………. nietwaar ? Het echte doel was een groot spoorwegmuseum aan de rand van York alleen om daar te komen had nog wat voeten in aarde of beter …. bijna natte voeten in zee. Vermakelijk was de aanvang al want Thea en ik waren dermate vroeg in de haven van vertrek dat er nog tijd over was om even wat te drinken in de daar aanwezige pub. Moet je je voorstellen …………. een desolaat havengebied met uitsluitend parkeerterreinen, containers rondom en parkeerterreinen en oh ja …… ook nog veel meer containers. Daar tussen een pub met een inrichting anno 1980. Een waard die ( op ons na ) geen zak te doen had en op een groot beeldscherm ter vermaak een zeer uitgebreide buienradar voor de komende uren toonde en liet merken dat ie veel verstand van weersvoorspelling had. Overigens niet alleen van weersvoorspelling, een zeer eigenzinnige visie op de buitenlandse politiek, Maria Carey had veel te grote borsten, Richard Branson (Virgin) en Steve Jobs waren uitzuigers (de laatste dan geweest natuurlijk ) , zelf was ie miljardair geweest alleen had ’t ff tegen gezeten en had ie alleen nog een goedlopende ( huh?) kroeg in het Rotterdamse havengebied kortom ……………… ik dacht dat ik wel een beetje kon lullen, nou hier kregen wij college hogeschoolkletsen. Geen speld tussen te krijgen wat wij dus ook maar snel opgaven. Snel na de koffie maar aan boord gegaan voor de broodnodige rust waarbij wij via een smsje ( goede service overigens ) vernamen dat er windkracht 8 tot 9 ! verwacht werd en dat de aankomst in Hull daardoor wel eens twee uren later zou kunnen worden. Na een gezellig maar duur diner ( 1 pond koste €1,63) te kooi ( zoals dat heet ) gegaan en behoorlijk gedeind op de best wel woelige baren. Niet echt iets voor een zwakke maag maar goed we zijn er gezond en onaangedaan doorheen gekomen en rond tien uren in de ochtend stonden wij in York. Op naar het spoorwegmuseum.
Na het museum het stadje in, uiteraard zeer Engels, thee gedronken met o.a. caramelcake. York is leuk , kleine oude winkeltjes in nauwe straatjes en vriendelijke mensen. Na York terug naar de boot en met dezelfde takkestorm terug richting Rotterdam , ontbijten bij zwager Piet en daarna mij af laten zetten bij het museum Boijmans voor een lezing over de schilder Jeroen Bosch. Daarna het museum zelf bezocht en vervolgens lekker door Rotjeknor gezworven wat ik toch ( je moet de plekkies een beetje weten ) een topstadje vind. Tegen de avond werd het tijd om de auto op te gaan zoeken voor de terugreis richting Drenthe, die stond nog in Schiedam bij zus Thea in de buurt. Schiedam …………. geboren en getogen. Stappend met een tas vol aankopen kwam ik via de Hoogstraat de Dam op en daar op de hoek waar ooit in mijn jeugd de Gruyter had gezeten was nu een nieuw cafe genaamd ” de Herinnering ” . Een blik naar binnen leerde dat de uitbater niets te doen had, en ik had de hele avond nog en ja ….. de herinnering …….. misschien was die gast een Schiedammer en was het wel leuk om een even bij te kleppen. Aldus het etablissement binnengetreden, paraplu in de hoek, natte jas uit en een rode port besteld. Helaas, de kroegbaas kwam niet van hier en wist net zoveel van Schiedam als een koe van korfbal. Een aardige vent overigens en je kunt het ook over andere zaken hebben. De naam van de kroeg ,…… de titel van een liedje van Bonny St-Clair ook wel samen gezongen met José. Nou dacht ik …… leuk voor José ?? En als ik na mijn port het aanstaande vertrek nog 15 minuten uitstelde ……? José kwam die avond ……. Ja, en …..? Ik moest nog een eind naar Drenthe en José kwam nog wel een tweede keer in “de herinnering ” en ik wellicht ook wel/niet. Nou in dat geval zou ik een kaart mee krijgen van José …… ? Leuk ……? Toen ik de kaart kreeg en zag werd mij eindelijk iets duidelijk ………… oh was mijn reactie ……. die José , ja die ken ik wel. Nou leuk hoor maar ik ga nu echt want ik moet nog een eindje. Bij mijn auto aangekomen bleek dat ie er nog stond. Ja, tocht best wel een ijzersterke zin want als je niet bij je auto komt weet je ook nooit of ie er nog staat. ! Zo ……. ! Starten deed ie ook nog, wegrijden als de beste edoch net buiten Schiedam de snelweg op en ja hoor ……. file ! En niet zo’n kleintje ook. Al wachtend met knipperende matrixborden boven het hoofd dacht ik …. wat doe ik hier eigenlijk. Al kom ik om 3 uur vannacht thuis…….. nou en ? Ik ga lekker naar José en zie wel wanneer Drenthe weer in beeld komt. Fluks de snelweg af en terug naar “de Herinnering” …………. nou, ze was er en gezellig dat het werd .
Zoals ’t hoort bij een voorzitter van deze stichting heb ik dus afgelopen weken eigenlijk geen flikker uitgevoerd. Nou ja, de economie een zwengel gegeven door mezelf wat cadeaux te doen toekomen. O.a. een heuse smartTV voor op de slaapkamer, een TV waarmee je kan internetten, streamen en nog veel meer maar daar kom ik nog wel een keer achter. Zo hebben we ook nog even een tripje gemaakt naar Lissabon, bescheiden (overigens ) wat kleding gekocht aldaar. Best wel lachen want Portugal is echt nog een land waar veel zaken nog bijna niets kosten. Aardige schoenen kun je kopen vanaf €40,- , het eten in de ( ook betere ) restaurants is niet duur, koffie op een terras voor €0,75 ct of één euro komt voor en zelfs hebben we op een zonnig terrasje zitten lunchen voor €12,- compleet met wijn voor twee personen.
Ja, da’s nog eens lagguh …. en voor €2,50 kun je je schoenen laten poetsen en mooi ook.
Ik heb nog nooit zulke glanzende schoenen in bezit gehad. Wat mij ook nog wel leuk lijkt ( al jaren overigens ) is om me te laten scheren bij zo’n ouderwetse met idem-dito stoel, kapperszaak en dan echt he’ met zo’n strottensnijder. En alstie dan kwaad wil, jou afzetten bijvoorbeeld of erger dan houd je je colt verborgen onder dat lange kappersschort in z’n kruis gedrukt waarna hij ogenblikkelijk afhaakt. Ja, zo gaat dat………… zelf gezien van iemand die ’t gehoord had van een bioscoopbezoeker die dat gezien had in een western. Kunt U het nog volgen ? Nee, serieus, ik was ooit jaren geleden aan de Algarve en daar ergens in een dorpje in een garagebox zat een kapper die scheerde met het mes, alleen er zaten vier dorpsbewoners te wachten op hun beurt dus dacht ik, …. dat komt nog wel. Op de Kaap Verdische eilanden later vond ik ergens zo’n kapper en dacht he’ da’s m’n kans edoch de zaak was gesloten. In New York in het Chryslerbuilding kon het ook, gaat U maar zitten sir. 90 dollar slechts ……. nou, …………. we kopen bij de MediaMarkt dus dat ging echt niet gebeuren. En nu in Portugal zaten we op een terrasje in Cascais aan de sushi en tegenover ons een minuscuul klein kapperszaakje. Na de voortreffelijke lunch naar de overkant gesneld en ja U vermoedde het natuurlijk al, …….. gesloten. Ook herinner ik mij dat er afgelopen zomer in het leuke plaatsje Vollenhoven een marktdag was waarbij je o.a. bij de plaatselijke drogist je kon laten scheren. Staat er een drogisterijtruus met een kunststof (bic) wegwerpmesje een klant te scheren …………….. alsof ze de boel aan ’t ontharen was. Nou is dat ook op je kin natuurlijk wel het geval maar voor mij zat die gast daar wel voor Jan met de korte achternaam dus ook daar had de voorzitter er even geen behoefte aan zich te laten scheren. Wanneer gaat dat nog een keer gebeuren ? Zo wil ik ook nog een keer met een koopvaardijschip een reis maken, ik wil een keer een reisje maken met een binnenvaartschip, ik wil nog een keer een dag of zo achterop mee met een vuilniswagen kortom zo zijn er nog veel dingen te doen . Het woord `bucket-list gebruik ik niet dat klinkt mij te terminaal. Overigens, ………. nog even terug naar Lissabon. Ik schreef al eens dat wij inmiddels wel heel veel steden doorkruist hebben op een gewoon fietsje. Daar kunnen wij dan Lissabon inmiddels bij schrijven .Voor de berg op en langs de kust hebben we zoals ooit de rode Vespa in Rome dit keer een witte Honda gehuurd wat lekker wegscheurd door dat Portugeese verkeer. Lissabon is een leuke stad, veel te zien, vriendelijke mensen, we hadden een leuk doch eenvoudig apartementje in een heel leuk deel van de stad via airbnb. Twee honderd meter naar beneden en je zat op de Avenu da Liberdade een luxe winkelstraat met Prada, Hugo Boss, Louis Vuitton, Calvin Klein, Armani en noem er nog maar een paar op en honderd meter naar boven via trappen bereikte je de Rua Dom Pedro V waar je ‘s-morgens fantastisch kon ontbijten en ‘s-avonds leuke restaurants vond met een machtig uitzicht over de dan verlichte stad.
Al weer bijna drie weken geleden dat de voorzitter heerlijk in het zonnetje in de tuin zat te mijmeren over o.a. wel een nieuwe motor of toch maar niet, wel een andere auto of toch maar wel ……… huh …? Er is die afgelopen weken al weer veel gepasseerd. Moeilijk te vatten voor een transpirerende arbeider wellicht maar toch ……………….. Leuke dingen ja natuurlijk , daar leven we van. Maar ook een tragisch geval wat (helaas) weinig met leven van doen had. Destijds (aangetrouwde ) neef Martin uit Utrecht, ik zie hem nog voor me 42 jaar geleden trots als 17 jarige op z’n pas verworven Puch met hoog stuur, nadien (gelukkig) een levensgenieter pur sang waarmee ik vorig jaar in de sauna nog zat te mijmeren over het heerlijk lanterfanten in het vuttijdperk heeft dat niet meer mogen mee maken. De plannen waren er, jawel en de mogelijkheden ook edoch twee weken geleden ( 59 jaren ) zijn crematie …. dat vreet aan je. Binnen drie maanden van huisartsenbezoekje tot overlijden ……………… dat gaat niet zomaar aan je voorbij, daarover pieker en peins je. Dat we sterfelijk zijn wisten we al ( op een enkele gek na ) maar de wijze waarop en wanneer overvalt je ( mij althans ) elke keer weer. Terug naar het leuke en leve het leven. De voorzitter zag ergens een dikke BMW staan compleet met rood leren interieur ( patseriger kan bijna niet ) en dacht ……. k’eb natuurlijk geen andere auto nodig maar om de schrijver Leonard Huizinga maar eens te citeren ” Je leeft maar zo kort en je bent zo lang dood ” waarom ga ik niet eens “op chic” . Bij de jacht op dat soort auto’s ( hier spreekt een ervaringsdeskundige ) is het ook zo dat je een hart hebt en een verstand. Dat laatste ( niet te geloven natuurlijk ) was tot nu toe wat groter dan het hart. Dus staat ie nog steeds niet voor de deur . Echter vanmiddag was de voorzitter bij Ikea , ja , ook ik begeef mij wel eens tussen het gemene volk om slechts een legbordje voor een al lang in bezit zijnde kast te kopen en welk een onheil overkomt mij. De maten van de huidige kasten zijn aangepast dus moest ik genoegen nemen met een legbord van wat grotere afmeting. Questie van een stukje afzagen zou je zeggen wat ook zonder meer waar is. Echter ………. die paar centimeter zorgden er wel voor dat ik aangekomen in de Ikea-garage vervolgens behoorlijk aan het pielen was teneinde de plank in het niet al te grote kofferbakje van Citroentje te krijgen. Schuw rond kijkend , je wilt niet al te lang voor Jan met de korte achternaam ( Jan-lul dus ) staan bleef ik plots als gebiologeerd ( ja zo heet dat ) aan de grond genageld ( dat heet ook zo ) staan en kreeg terstond een verhoogde hartslag, zweet brak ( bijna ) overal uit , ogen rolden in de kassen, bloeddruk rees tot gevaarlijke waarden, haren gingen rechtover …………. ha nee dat laatste is overdreven. Daar stond er een …….. juist achter mij …… zo’n dikke vette , brede Z4 ………. zijn bi-xenons priemden als dolken in mijn ( ja, ook nog ) sidderende lijf. Ja toegeven …….. het leven kan zwaar zijn………. ik geef het je te doen daar midden in zo’n Ikea-garage. Je moet dan wel heel sterk in je “Floris van Bommels staan.
Brrrrrrrr ……. even jezelf herpakken heet dat en voort maar weer met het uitvoeren van plezierige en onnuttige zaken. Ik weet er wel een paar te staan zo hier en daar maar ja, zal je altijd zien druk druk druk. Morgenavond naar de Elvis Presleyavond van Frederique Spigt. Donderdag en Vrijdag naar Eindhoven voor de Dutch Design Week, Zaterdag koken voor de visite, Zondag lunch in Zwolle op uitnodiging van de twee jongste spruitjes. Die zijn beide op dezelfde dag jarig ….. toch knap . Dinsdag daarop naar Sandra want Woensdag vertrekken we naar Lissabon, je moet als voorzitter natuurlijk wel een beetje reizen. Dus ja daarna komt die Z4 wel weer een keer in beeld ……………………… of niet natuurlijk ………………. je weet wel ………. hart, verstand, hart, verstand, hart, verstand…. ’t is net een cupfinal ……. wie gaat er winnen ? Wat maakten wij verders nog mee voor bijzonders afgelopen tijd ?………………. Nou …………….. het volgende, eergisteren zat de voorzitter op z’n gemak ( kan ook moeilijk anders ) een puzzeltje op te lossen in de trein op weg naar huis . Het was niet druk in de dalurenintercity en naast mij (andere zijde gangpad ) zat een nette casual geklede heer die z’n gewone gsmmetje ( dus geen smartphone oid ) pakte en aan het bellen ging. Nou ……… of je nu wil of niet en bezig bent of veinst dat te zijn, in zo’n stille coupe hoor je natuurlijk alles. Het gesprek begon vriendelijk en beleefd dat laatste bleef het trouwens ook maar gaande weg kreeg ik toch de indruk dat de gebelde telefonisch/juridisch aardig in de klem genomen werd. Passages als ” en mocht U twijfelen aan mijn woorden dan checkt U de kamer van koophandel in Luxemburg waarbij duidelijk wordt dat wij sinds gisteren 50% van de aandelen van bv ……? bezitten en dat uw mijnheer ………(?) niet zo maar weg komt met anderhalf miljoen euro. Oh ….. merkwaardig….. U kent mijnheer X helemaal niet, hoe komt het dan dat U …………. luister goed, ik ben een eenvoudige jongen maar dat geld komt terug dat verzeker ik u nu, goedschiks/kwaadschiks, het feit dat U weigert namen te noemen c.q. mensen te kennen waarmee U overigens wel vorige week gezien bent maakt dat U als medeplichtige gezien zal worden bij de rechter als wij ………. dus heel slim bent U niet ……….. ( even later ) oh, U kent mijnheer …? dus wel …… Ik zat met gespitste oren eerste rang en van puzzelen kwam niet veel. De man hing op , keek mij aan en zei zuchtend, …….. hier kan ik zo slecht tegen he’ zulke gigantische criminelen en dan denken ze met dit soort constructies weg te komen. Vervolgens kreeg de voorzitter college in hoe je de kluit geraffineerd kon besodemieteren . In welbespraakte termen ( de man gaf aan een juridische achtergrond te hebben) vertelde hij mij dat ie dat tuig liever besproeide met een kalasnikov voorzien van vers magazijn maar dat ie zo dom om dat echt te doen ook niet was. Nee, en dat verwacht dat tuig ook niet, die verwachten een rechtzaak maar hebben hier wel buiten de waard gerekend. Deze jongen is lid van een Amsterdamse motorclub en dat zeggende trok hij z’n col weg van de hals waarbij een gigantische tatouage zichtbaar werd. Ik heb andere methoden om af te rekenen met dat gajus. En het leuke is dat in die kringen dat absoluut niet verwacht wordt. Een bezoekje afleggen voor een persoonlijk gesprek met achter je een paar fors gebouwde vrienden doet wonderen. In Zwolle moest hij er uit en vond ik het jammer dat er een einde aan dit gesprek kwam. Ik kreeg netjes een hand en wij namen afscheid. Enigszins verbijsterd de reis vervolgend naar Meppel bleef het bij mij nog lang spoken in de hersenpan.
Via de statuten van deze stichting is voornamelijk vastgelegd dat wij ons vooral niet met nuttige zaken dienen bezig te houden. Luieren, lanterfanteren en zalig nietsdoen is dan ook ons devies. Daaraan denkend gezeten in mijn achtertuin in de perfecte (eind) sep-temberzon herstellend van een griepje waarbij ik minder energie aan boord had dan een naaktslak in een vrieskist ( komt overigens wel vaker voor ) bedacht ik dat je om lid te zijn van deze stichting een aangeboren talent moet hebben voor het vermogen in alle omstandigheden heerlijk te kunnen suffen, te dutten, kortom zich bezig te kunnen houden met niets. Op deze namiddag (we schrijven 30 sept.) waarbij ijver Nederland zoals het hoort bezig is met hard werken teneinde het BBP omhoog te krikken zit ik hier in de tuin te bedenken of ik nu een nieuwe motor zal kopen (niet echt noodzakelijk ), een andere auto (ook niet echt nodig ) of wellicht beiden. Moet ik ook weer niet te lang over doen want denken kost ook energie. Als het om een motor gaat dan moet dat een gerenommeerd merk zijn met een zekere historie voorzien van cardan of snaar (natuurlijk niet zo’n ordinaire regelmatig te moeten smeren ketting) te denken valt dan aan BMW, Triumph, MotoGuzzi, Harley Davidson of (aardige nieuwkomer met een beroemde naam ) Indian. Eigenlijk valt HD al snel af omdat ik dat merk associeer met rijders met van die touwtjes onderaan hun armen, type linedancer en daar wil ik niet bij horen. Bij voorkeur een 2 cyl. chopper zodat BMW eigenlijk ook al afvalt. De enige chopper die ze daar in Beieren gemaakt hebben bezit ik al ( prima fietsje maar een nieuwer model is er niet ) blijven over Triumph, Guzzi en Indian . Dan volgt nog het het proces van de technische beeldvorming ( wat kost dit een ontstellende energie ) waarbij te denken aan ……. niet van die grote kachelpijpen als uitlaten, geen waterkoeling, niet al te grote (zichtbare ) oliekoelers, geen spaakwielen en toch wel minimaal ABS en last but not least niet al te naked. Dan heb ik het alleen nog maar gehad over de motoren ………. bij de auto’s is het nog iets ingewikkelder daar zal ik U voorlopig niet over lastig vallen. Al met al …….. zo gezeten in mijn zonnige achtertuintje ………… We moeten het ook weer niet “te” druk krijgen he’ …………………
De terugreis verliep voorspoedig alleen jammer dat er veel tijdverlies was bij het starten (lang moeten wachten op toestemming ) en landen op de polderbaan wat ook weer 20 min. taxieën opleverde. Tijdens de reis zelf (nauwelijks 6,5 uur ) leken wij wel te vliegen uhh ? en op de bagageband hadden we supersnel de koffers in handen. Naar Monnickendam en kort daarna met het Citroentje naar Meppel. Thuis veel te veel te doen zoals uitpakken, wassen draaien, de volgende dag strijken, koffer opbergen even de buren bezoeken met een bloemetje en danken voor de goede (thuis)zorgen. Kortom ik moest maar eens op vakantie om wat uit te rusten. Even wat plannen …………. Zondag in Biddinghuizen de BMW Motorradday lijkt mij wel leuk, komende week de Frankfurt Autosalon, 3 oktober in Assen de supercupraces en later in oktober in Eindhoven de Dutch Design Week. Wel snel even wat tussendoor gaan uitvoeren……. leuk museumpje oid, kortom er wordt aan gewerkt ( vies woord trouwens ).
Gisteren weg gereden vanuit Philadelphia, na nog even getankt te hebben, da’s echt lachuh hiero. $1,90 voor een gallon komt neer op ongeveer 0,45 ct voor een liter benzine. Niet zo moeilijk te bedenken waarom hier van die grote auto’s met huge engine’s rijden. Na begonnen te zijn op de interstate ( beetje saai ) maar terug gegaan naar een kleinere weg, je ziet dan meer van het amerikaanse leven en komt langs aardige koffietentjes. Op een gegeven moment raakte het daar vast en toch maar weer de interstate op gegaan richting Brooklin. Daar aangekomen zagen we op de borden Coney Island. Yes ……….., dat moet gezien gaan worden. De Volendammers onder de New Yorkers trekken daar heen in hun vrije tijd het is dan ook een soort mengeling van Volendamse kermis met een fikse snuf Valkenburg. De beroemde houten boardwalk bekend van veel films ligt er nog steeds en je kunt je er laten fotograferen met een heuse slang om je nek.
| Vergane glorie. |
Slang om je nek, leguaan op je hoofd, welkom op Coney Island. |
Werkelijk “ the place to be “ maar niet echt ………… We bestelden het kleinste kinderijsje voor $3,50 en je krijgt dan een kuipje vergelijkbaar met 3 coupe’s in Nederland. Na 3 kwartier hier geweest te zijn ( lang genoeg ) de weg terug opgezocht en verder op weg naar Merrick op Long Island. In Merrick zouden we de laatste dagen te gast zijn bij Marie en Tom, zij een francaise en hij een volbloed yank. Na een heel hartelijke ontvangst daar en de koffers etc. uitgeladen te hebben werden wij uitgenodigd om mee te gaan naar hun al meer dan veertig jaar oude strandhuisje om daar aan zee een glas wijn te gaan drinken. Daarna zijn wij met z’n vieren gaan eten bij een perfect italiaans restaurant. De volgende dag zijn wij richting “ the Hamptons ” gereden, de plaatsen waar de superrijke amerikanen optrekjes hebben van geloof het of niet ( de plaatselijke makelaarskrant gaf het aan ) van bijvoorbeeld $147.000.000,- ………….. complete paleizen dus. Wij waren korte tijd in het plaatsje Sag Harbour en wat daar direct opvalt is dat er een zeer hoog Ferrari, Lamborgini en Bentley-gehalte aanwezig is. De volgende dag inchecken voor de terugreis, afscheid nemen en de Hertzbak retouneren waarna wij terug vlogen richting Amsterdam.
I walked the avenue till my legs felt like stone I heard voices of friends vanished and gone …………in the Streets of Philadelphia.
Gisteren in Washington lopend vanaf het Capitool richting China Town koffie gedronken in het gigantisch ( heb ik dit meer gehoord ) grote Central Station. Voor de monumentale ingang daar hangt een enorme bel met inscriptie welke een replica is van de Liberty Bell van 1776 die in Philadelphia hangt. Beetje toeval want die avond pas besloten wij om toch nog door te rijden naar Long Island en een (tussenstop) hotel te zoeken in Philadelphia. Na onze spullen in dit hotel gebracht te hebben besloten om het centrum op te zoeken en ook daar te gaan eten. Het enige wat wij wisten van deze stad was ( volgens een in Frankrijk laatst ontmoet Tsjechies stel ) dat het een heel leuke stad zou zijn ………………….. nou, ……. minder voorbereid kun je toch niet zijn. Laat nu toevallig hier in Philadelphia de originele Liberty Bell hangen die geluid is in 1776 tijdens het lezen van de declaration of independence. Nadien nog 8 jaar onafhankelijkheidsoorlog tegen de Britten en de republiek was een feit. Philadelphia is een heel gezellige stad ( historisch centrum ) met oude huizen en in tegenstelling tot Washington en New York veel kroegjes en restaurantjes die enigszins oud west-europees aandoen. Eerst een glas bier ( speciaal brouwsel ) in “the city tavern ” waarbij het personeel gekleed gaat als in 1776.
En een uurtje daarna in “the gaslight” heerlijk gegeten, gezeten in een vensterbankje in het raam. Veel te kort geweest hier , maar ja …… vakantieplicht roept (belangrijke en zware last op de toch al tengere schouders ) en morgen op naar Merrick op Long Island waar wij twee dagen in zo’n leuk houten huis ( zie de foto’s van Cape May ) met veranda zullen verblijven bij Marie en Tom Sussingham.
Dag 3 vanaf huis ( Brightstreet Jersey City ) met de fiets op de ferry richting WTC. Bonjour !!( met een vreselijk accent ) zei de kaartenknipper lachend bij het aan boord gaan. Bijna goed vriend was mijn antwoord maar dutchies zeggen dan ” goede morgen ” ……….. goeduhmorrigen ,goedmorgun ………. na vijf maal herhalen vroeg ie enigszins argwanend wat het eigenlijk betekende ………. hij ’s nu nog aan ’t oefenen. Fietsend langs de Hudson maar nu tot aan 45e str. was ons doel vandaag het marinemuseum o.a. in de vorm van het gigantische vliegdekschip Intrepid. Zo groot ( destijds 1943, 3000 man aan boord) dat je gemakkelijk zou kunnen verdwalen. Heel indrukwekkend met o.a. ook aan boord de capsule waarmee John Glenn destijds een ruimtereis maakte. Talloze malen heb ik die capsule op TV gezien maar nooit in het echt en ohoo wat is dat ding klein, gewoon griezelig.
 
|
|
Talloze interessante zaken waren te zien daar waaronder ook het supersone vliegtuig Concorde. Maar daarover heeft de voorzitter een spreekverbod gekregen van de censuurcommissie. Een aantal uren hebben we daar door gebracht en lang niet alles gezien maar omdat wij vandaag ook nog de “tram” op het program hadden zijn we doorgefietst naar de 59 str. ter hoogte van Central Park . Met een gewone metrocard kun je daarmee de tram nemen naar Roosevelt Island. Alleen bij tram moet je niet denken aan een tram, am I clear ?
De Tram
Daarna naar 5th Av. waar we maar kort geweest zijn , mij een beetje te druk, alleen binnen geweest bij AberCrombie en het luxe Bloomingdale’s in 3 Ave. Times Square snel met de fiets dwars over gestoken brrrrr ( alleen maar touristen ) en op zoek gegaan naar een landkaart van het oostelijk deel van de US. Daartoe ga je natuurlijk naar Barnes and Noble op Lexington Ave . Zit daar pas sinds 1873 en ja ………. het wordt wat vervelend ……….. maar zo groot , zoveel boeken, echt ongelooflijk. Toen wij op de eerste verdieping aan een verkoper vroegen waar wij de gezochte landkaart diende af te rekenen zei hij humoristisch ” zal ik het even aangeven op de kaart” …….. daarna de fietsen ingeleverd bij de Russische maffia die notabene ook m’n eeehhhh rijbewijs kwijt waren en met de metro terug naar huis. De volgende dag weer present in de buurt van het WTC-gebouw en dit keer gelopen naar de ferrypier voor Ellis Island en het vrijheidsbeeld. Drommen toeristen daar in de brandende zon wachtend op de ferry waar je natuurlijk ook de nodige dollars voor moet lappen. Nee, voorzitter klukkluk is niet van de drommen en ook niet van de domme. Als je namelijk 300 m. doorloopt ( het kuddevolk voorbij ) dan kom je bij de gratis ferry naar Staten Island, die vaart ieder half uur. Een mooi tocht naar Thomkinsville. Het plaatsje zelf is niet veel bijzonders maar je komt onderweg wel langs Ellis Island en het vrijheidsbeeld. Na terugkomst lopend wederom naar the Path bij WTC en naar huis ………………… ik ben zo moe …….. ff geen New York meer na nu.
Het is 22 november 1963 tijdens een onderbroken programma op onze zwartwit-TV dat ik als 11 jarige te horen krijg stil te zijn omdat er belangrijk nieuws is. Zo juist is vanuit Dallas/Texas vernomen dat er een aanslag is gepleegd op president Kennedy, de president is in aller-ijl naar een ziekenhuis vervoerd ……… nadere gegevens ontbreken. Ik weet nog dat het stil bleef in de huiskamer. Een jonge president die z’n gasten ontving (vanwege rugproblemen) zittend in een schommelstoel. Een president die door bij de Cuba-blokkade (Rusland probeerde raketten Cuba in te smokkelen met vrachtschepen) z’n tanden te laten zien dat stomme Rusland (toen al) voor de wereld liet af gaan . Kortom die door haast iedereen bejubelde president Kennedy waarop nu een moordaanslag gepleegd was. Schokkender kon nieuws niet binnenkomen. En nu 52 jaar later sta ik aan zijn graf op de begraafplaats Arlington. Met velen anderen overigens. Hier moest ik geweest zijn al is het een halve eeuw later.
Gezien vanaf het graf heel in de verte het war-memorial. Indrukwekkend herdenkingsmonument van de tweede wereldoorlog.
Nooit zag ik een begraafplaats die groter was dan Arlington. Mon Parnasse , Pere Lachaise, Margraten of het ereveld voor amerikaanse soldaten in Normandie het valt allemaal in het niets bij het aanschouwen van de oppervlakten hier. Het was vandaag overigens bloedheet en vochtig en na Arlington een wandeling naar de rivier de Potomac van ongeveer een kilometer zat er niet in. We zijn de metro weer ingevlucht en bij de volgende halte ” het Pentagon ” weer uitgestapt. Daar was een bezoekerscentrum en ja, ….. als je er dan toch bent dan wil je toch wel eens een kijkje nemen in dat beroemde gebouw waar menig oorlog in de wereld uitgedacht c.q. gesmoord werd. Door een heel vriendelijke zwaarbewapende portier compleet met Rayban v.v. spiegelende glazen werd aan deze hillbillies uitgelegd dat je via internet een permit voor toegang kon aanvragen, slechts enkele persoonlijke vragen werden dan gesteld en na goedkeuring ( 14 dagen later ) zou dan een verklaring van goed gedrag / toegangskaart verstuurd worden. Tsjaah …….. we zijn maar weer in de metro gestapt en een halte verder (Pentagoncity) een mall ingegaan waar shopaholics prima gedijen en waar het qua temperatuur ook nog eens een stuk aangenamer was. Daarna …….. moest er natuurlijk, het was inmiddels 16.00 uur nog wel iets cultureels gedaan worden ( staat lekker interessant ) dus op naar het Capitool. Nou arbeiders ………. je gelooft het niet maar we waren te laat voor een rondleiding en het stond nog in de steigers ook.
HIER VERHERVERBOUWD BIERENCO !
Ja, toen bleef er maar één ding over en dat was lekker gaan eten in China Town ! Morgen maar eens zien waar we terecht komen als die stomme Nissan het tenminste niet begeeft …………..
Dag drie. Fietsen opgehaald bij de Russische maffia …………. ehhh we zaten toch in New York ? Ja, dat dacht ik ook toen ik via internet een paar fietsen reserveerde bij Central-Park bicicles. We kwamen daar binnen ( hoek 59 st. / 9th.Av ) en aanwezig waren een paar ongelooflijk lelijke kerels met chagrijnige oost-europesche koppen. Toen ik vroeg of wij de fietsen ’s avonds konden houden ipv terugbrengen werd er in het russisch …? oid overlegd. Dat kon, vermits ik als borg mijn rijbewijs achter zou laten. Ja, ja, en dan kopieeren en ik de komende tijd uit vanuit Leningrad, verweggistan en andere plaatsen waar ‘k nog nooit geweest ben de procesverbalen ontvangen. Nou had ik nog een broodspaarkaart van bakker Bart dus ja …. wisten die gasten veel. Het zelfde formaat als een rijbewijs ……….. werd geaccepteerd en wij weg met de fietsen. Eerst richting Hudson, makkelijk te vinden met die genummerde straten en vervolgens in westelijke richting dus stroomopwaards. Een leuke fietsroute buiten de melee van de city. Ons doel was ” the cloisters ” een klooster/abdij gebouwd in 1935 met centen van John D. Rockefeller voor niet intimi een door de olie rijk geworden Dagobert Duck die dit liet bouwen met gebruik van stenen afkomstig van vijf kloosters uit Europa. The cloisters staat vol met kunst, beelden, onderdelen zoals graftombes, gebrandschilderde ramen etc. afkomstig van kerken en kloosters uit datzelfde Europa. Bizar enigszins maar toch best wel indrukwekkend. The Cloisters is een dependance van het Metropolitan Museum of Art .
 |
 |
Na het klooster via de stad terug naar downtown en Central Park. Het fietsen ( wij als ervaren stadsfietsers) valt ook hier reusachtig mee. Beetje uit den doppekes kijken, je houden aan de verkeersregels/lichten etc. en je komt supersnel op de plaats van bestemming. In de avond, dit keer met fietsen, het bootje genomen naar Paulushook welk onderstaand plaatje nog opleverde en volledig uitgeteld ( na het eten ) de mand in.
